Η μεταρρυθμιστικός-ανανεωτικός λόγος θα κάνει τη διαφορά

Λίγα 24ωρα πριν τις εκλογές, τις πιο κρίσιμες από τη μεταπολίτευση, πολλοί ψηφοφόροι του λεγόμενου κεντρώου χώρου ή μάλλον καλύτερα ενός χώρου που θέλει να ακούει ψύχραιμες και ρεαλιστικές φωνές, προσπαθούν να αποφασίσουν που θα ρίξουν την ψήφο τους. Είναι οι ψηφοφόροι που δε γοητεύονται από το δίπολο μηνομονιακή-αντιμνημονιακή ψήφος αλλά από την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις, απαραίτητες για έξοδο της χώρα από την κρίση.
Δε λείπουν βέβαια τα κόμματα που μιλούν για μεταρρυθμίσεις πέρα από τα δύο «μεγάλα» τα οποία πληρώνουν τη αδιάλειπτη νομή της εξουσίας και τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Δε φαίνεται όμως αυτά τα «μικρά» κόμματα να αποκομίζουν σημαντικά εκλογικά οφέλη.
Από την άλλη, το αντιμνημονιακό μέτωπο με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει την προτίμηση του εκλογικού σώματος φέρνοντας σε αμηχανία τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις. Οι λόγοι είναι πολλοί: ο πατριωτικός-συναισθηματικός λόγος του κ. Τσίπρα, η απόδοση ευθυνών αποκλειστικά και μόνο στον «άλλο», στον ξένο (Τρόικα), η ριζοσπαστικοποίηση των επιχειρημάτων του, το προεκλογικό πυροτέχνημα της ενότητας της Αριστεράς, η σαφής και ξεκάθαρη επιθυμία του να αναλάβει την εξουσία κλπ. ελκύουν τους πολίτες που είναι έτοιμοι να γαντζωθούν σε ο,τιδήποτε ακούγεται απλό, ξεκάθαρο, τιμωρητικό.
Στο σημείο που έχουμε φτάσει οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις (απ’ όπου κι αν προέρχονται) πρέπει να πουν τα πράγματα με τα’ όνομά τους. Δε χρειάζεται να κάνουν εκπτώσεις στο δημόσιο λόγο τους για μικροκομματικούς καιροσκοπισμούς. Είναι σημαντικό να χτίσουν δεσμούς εμπιστοσύνης με τους πολίτες και να τους εξασφαλίσουν το αίσθημα της ελπίδας στη μνημονιακή εποχή που ζούμε.
Όσοι κραυγάζουν κατά των μεταρρυθμίσεων έχουν βρει τη βολική λύση του Μνημονίου που υποτίθεται ότι τις υπαγορεύει. Κι αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει κατανοητό στους ψηφοφόρους: η Ελλάδα έφτασε στην εξαθλίωση όχι επειδή μας επιβλήθηκε το Μνημόνιο αλλά γιατί τόσα χρόνια κλείναμε τα μάτια στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Ας τολμήσουν λοιπόν όσοι προβάλλονται ως μεταρρυθμιστές να μιλήσουν για τ’ αυτονόητα.
feleki.wordpress