Η επίθεση στη Μανωλάδα και ένα κουφάρι γεμάτο σκουλήκια

Τα όπλα σηκώνονται και ξεσκεπάζουν όσα κρύβονται στο μυαλό 

Η άγρια επίθεση εις βάρος αλλοδαπών εργατών στην Μανωλάδα δείχνει πως αντιμετωπίζει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου αυτούς τους ανθρώπους: Ως όντα κατώτερα. Υπάνθρωπους. 
Η βεβαιότητα ότι είσαι ανώτερος από τον εργάτη-αλλοδαπό δεν είναι δημιούργημα των τωρινών κοινωνικών συνθηκών και οικονομικών δυσκολιών. Αυτό που κάνουν οι δυσκολίες είναι να πετάνε την μάσκα. Δεν δημιουργούν τέτοιες αντιλήψεις απλά ξεσκεπάζουν τις ήδη προϋπάρχουσες. Το φαγωμένο από τα σκουλήκια κουφάρι το κουβαλάς μέσα σου. Το μόνο που συμβαίνει τώρα είναι ότι βλέπουν οι πάντες αυτό που κουβαλούσες τόσο καιρό. Αυτό οδήγησε και το χέρι αρκετών στη νεοναζιστική ψήφο. Εξέφρασαν αυτό που πάντα πίστευαν και το κάλυψαν με ένα σωρό δικαιολογίες για «ανεργία, ληστείες, εγκληματικότητα κ.τ.λ».     

Ακόμα και στη χτισμένη από αλλοδαπά χέρια λαμπερή Αθήνα του 2004 το «φαγωμένο από σκουλήκια κουφάρι» έκανε την εμφάνιση του. Όχι με καραμπίνες κα πισώπλατα χτυπήματα αλλά με την απόκρυψη εργατικών ατυχημάτων αλλοδαπών που περνούσαν στα ψιλά γράμματα. Με τα φτηνά μεροκάματα των ξένων χεριών και με την ακόμα πιο φτηνή αποτίμηση της «ζωής του ξένου» το νερό κύλησε στο αυλάκι.   

Και να τώρα 2013. Μια επίθεση που θυμίζει περισσότερο Κου Κλουξ Κλαν. Έχει τόση «αμερικανιά» αγαπητέ αυτή η επίθεση που αυτή την φορά δεν μπορείς να κατηγορήσεις «τους τρελούς Αμερικάνους, που κουβαλάνε και στην τουαλέτα το όπλο». Αυτή την φορά στην χώρα σου τα όπλα σηκώνονται και πυροβολούν ανθρώπους σαν να είναι σπουργίτια. Εκτός και αν δεν μπορείς να το δεις επειδή τα θύματα δεν ήταν Έλληνες. Εκτός και αν χωρίζεις τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους. Εκτός πια και αν νομίζεις ότι ο ρόλος του θύτη σου πάει μια χαρά. Για εσένα δεν υπάρχει γιατρειά. Τα σκουλήκια θα συνεχίσουν να τρώνε το κουφάρι που κουβαλάς μέσα σου. 
Bαγγέλης Μακρής /lifo.gr