Μη μου το δίκιο του εργάτη τάρατε

Η ανάπτυξη είναι μια όμορφη νεράιδα με μακριές ξανθές μπούκλες και μαγικό ραβδάκι.
 Θα μας ακουμπήσει και θα μας γεμίσει ευρά και θέσεις εργασίας.
Στο Δημόσιο φυσικά.
Ούτε επενδύσεις χρειαζόμαστε, ούτε ιδιωτικοποιήσεις, ούτε παραχωρήσεις, ούτε συρρίκνωση του δημοσίου, ούτε άλλα τέτοια βλαπτικά για τον τόπο και το έθνος.
 Διότι, τι είναι οι επενδυτές;
Ανάλγητοι εργοδότες είναι, που περιμένουν να δουλεύουμε γι’ αυτούς, για ένα κομμάτι ψωμί.
Εμείς θέλουμε το αφεντικό να μας παραχωρεί τη γραφειάρα του, τον υπολογιστή του με φουλ γραφικά, να κατεβάζουμε και κανένα βιντεάκι, γιατί ποιος μένει μόνο στην πασιέντζα.
Και φυσικά, να μη μας ενοχλεί την ώρα του καφέ, ούτε του κολατσιού, ούτε του κουτσομπολιού.
«Ε, κάνε κι εσύ τίποτα ρε αφεντικό, δεν προλαβαίνουμε λέμε!».
 Γι αυτό μαζευόμαστε απ’ έξω, του τραβάμε μια απεργία και μια διαμαρτυρία, να μάθει αυτός.
Ο ανάλγητος. Που θέλει λέει να μειώσει το μισθό.
Να φύγετε κύριε, να πάτε αλλού. Είμαστε Έλληνες εμείς. Δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας.
 Άλλο που όταν το εργοστάσιο φεύγει για τις γείτονες χώρες και πέφτουμε στην ανεργία, πιάνουμε τη φραπεδιά και την τσιγαριά τη σέρτικη και τα βάζουμε με
την άτιμη την κοινωνία, το κεφάλαιο και τον καπιταλισμό.
 Χαλαρά παιδιά, μη μου το δίκιο του εργάτη τάρατε.

Τουριστική αξιοποίηση σου λέει ο άλλος!
Και πού θα μαζευόμαστε εμείς ρε φίλε για πικ-νικ;
Πού θα πίνουμε τις μπύρες μας, πού θα κατουράμε τη θάλασσα, πού θα αφοδεύουμε πίσω από τα βραχάκια, πού θα πετάμε το κωλόχαρτο για λίπασμα φτιάχνοντας μια μικρή χωματερή, να 'χει να μας θυμάται το περιβάλλον που το βιάσαμε και να αποχωρούμε εν πλήρη ευδαιμονία;
Πώς θα κάνουμε περιπάτους κουλτούρας στο δάσος, χαϊδεύοντας τις κουκουνάρες και μαδώντας τις μαργαρίτες;

Για να μαζέψουμε κανένα σκουπίδι, ούτε λόγος.
Αυτά είναι δουλειές για τους γραφικούς. Εμείς είμαστε του διαλογισμού.

Στο μεταξύ οι διπλανοί, ναι, αυτοί οι απολίτιστοι, οι βάρβαροι, οι αιώνιοι εχθροί μας, φτιάχνουν στις τουριστικές περιοχές πλωτά νοσοκομεία, πλήρως εξοπλισμένα.
Εκεί που εμείς κλείνουμε τα υποτυπωδώς λειτουργούντα κέντρα υγείας μας.

Αξιοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την ώρα που εμάς μας χαλάει την αισθητική η θέα της ανεμογεννήτριας.
Δεν αφήνει το βλέμμα να εξυψωθεί από το πράσινο του βουνού στο γαλάζιο του ουρανού ρε παιδί μου.
Παρεμβάλλει ενδιάμεσα, αντιαισθητικά.

Εκείνοι αναμένουν το διπλάσιο αριθμό τουριστών από εμάς, παρά το γεγονός ότι έχουν τους μισούς τουριστικούς προορισμούς.
Η οικονομία τους τρέχει με ξέφρενους ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά τι ξέρουν αυτοί;

Εμείς εδώ, τη δουλειά μας παιδιά.
Μην μας απολυθεί κανένας αφισοκολλητής, μη μας ξεφύγει καμία επιχείρηση που θέλει να περάσει ατομικές συμβάσεις.
Να την κλείσουμε πάραυτα.
Καλύτερα άνεργος ήρωας, παρά κακομοίρης εργαζόμενος.

Εμπρός λοιπόν για την ανάπτυξη της χαϊδεμένης κουκουνάρας.

 Μαρία Σαχινίδου/eyedoll