Πείτε στον κ. Σαμαρά την αλήθεια! Εκτίθεται...

Σιγά μην εκτίθεται!
Με την ίδια ακριβώς "φιλαλήθεια" με την οποία ομιλούσε στα πολλαπλά "Ζάππεια" περί "λανθασμένης συνταγής" και πακτωλούς δισεκατομμυρίων και μυριάδες θέσεις εργασίας, ομιλεί σήμερα περί φωτός στην "άκρη του τούνελ"!
Ασύστολες ανακρίβειες χωρίς αντίκρυσμα καθώς εκστομίζονται βασιζόμενες είτε  στην ανευθυνότητα που απολαμβάνει η θέση της αντιπολίτευσης είτε από στην προσδοκία πως όταν έρθει η ώρα των δυσάρεστων αποφάσεων δεν θα βρίσκεται στην Κυβέρνηση. Τόσο απλά.

Τι κι αν ο Υπουργός του των Οικονομικών προσπαθεί να περιγράψει τη δυσμενή εικόνα, χωρίς όμως κι αυτός να γίνεται επαρκώς ακριβής και άρα δυσάρεστος;
Ο επικεφαλής του τριμερούς κυβερνητικού σχήματος αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να δώσει μια νότα βερμπαλιστικής αισιοδοξίας στον, ομολογουμένως δεκτικό σε τέτοιες προσπάθειες, λαό.
Αγνοεί λοιπόν ο Πρωθυπουργός -προφανώς ηθελημένα - τα απανωτά πρόσφατα πλήγματα στον κεντρικό κορμό της πραγματικής οικονομίας: την αποχώρηση ή την παύση λειτουργίας σημαντικών επιχειρηματικών μονάδων της χώρας, την κρίσιμη φάση που διέρχεται ο τραπεζικός κλάδος καθώς μέγιστης σημασίας διεργασίες πρόκειται σύντομα να τεθούν σε υλοποίηση και μάλιστα σε ιστορικά εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα, το μόνιμο πρόβλημα της διόγκωσης του χρέους της χώρας.
Τρεις τομείς - επιχειρήσεις.τράπεζες και χρέος - των οποίων η μορφή, η δυναμική και η σύνθεση άλλαξε ή σύντομα πρόκειται (για τις τράπεζες) να αλλάξει με τρόπο που συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια. Κυριολεκτικά, δυο-τρεις φορές τον αιώνα!
Κι όμως! Ο Πρωθυπουργός της χώρας διαπιστώνει ότι βλέπει φως!
Κι αν ήταν μόνον αυτά, τότε ίσως και να
δικαιολογούσε κανείς την ανεξήγητη πρωθυπουργική αισιοδοξία.

Σε επίπεδο αριθμών, το συνταρακτικό γεγονός πως η ΕΛΣΤΑΤ- η Εθνική Στατιστική Αρχή - κατέγραψε αποπληθωρισμό το Μάρτιο άραγε τον αφήνει αδιάφορο ή κάποιοι δεν τον ενημέρωσαν επαρκώς;

Η καταγραφή αποπληθωρισμού, μετά από 45 ολόκληρα έτη καθώς ανάλογο φαινόμενο είχαμε στη χώρα το 1968(!), δυστυχώς απεικονίζει μια εξόχως ζοφερή πραγματικότητα: το καταστροφικό σπιράλ της μείωσης των τιμών ως αιτία της συρρίκνωσης της παραγωγής και των εισοδημάτων, που με τη σειρά της η μείωση των τιμών θα μικρύνει περισσότερο τα εισοδήματα και την παραγωγή.
Και άρα τη φοροδοτική ικανότητα. Και δυστυχώς την ικανότητα της χώρας να αποπληρώνει χρέη.

Ο δείκτης λοιπόν, αδιάψευστα κατέγραψε αυτό που η κοινωνία ήδη είχε ενσωματώσει: η οικονομία όχι μόνο συρρικνώνεται λόγω ύφεσης, αλλά έχει ενεργά εισέλθει σε φάση αποπληθωρισμού που καταδεικνύει πως η επιστροφή στην ανάπτυξη δεν είναι ζήτημα "προσπαθειών" ή "ανάκαμψης", δηλαδή να κάνουμε καλύτερο το φορολογικό, να απορροφήσουμε περισσότερο ΕΣΠΑ ή να κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές. Είναι πλέον συστημική η συρρίκνωση της οικονομίας από την οποία δεν μπορούμε να εξέλθουμε ακόμη κι αν σήμερα εγκατασταθούν στη χώρα μας όλες οι εταιρείες του δείκτη DOW JONES, ας πούμε! Θα τις πτωχεύαμε και αυτές, καθώς φτιάξαμε μια "ρουφήχτρα", μια "μαύρη τρύπα" χρήματος!

Πρακτικώς, χρειάζονται τεράστιες ποσότητες χρήματος και επί μακρό χρόνο να εισρέουν στην ελληνική οικονομία ώστε να μπορέσει να βγει από μια τέτοια κατάσταση αποπληθωριστικού σπιράλ.

Ξέρει κάτι ο Πρωθυπουργός γι' αυτό; Μάλλον όχι, καθώς όλες οι πηγές χρήματος συνοψίζονται στην εξής μία: Τρόικα!

Για να γίνει κατανοητό, ακόμα κι αν κάποιος μας δάνειζε με ΜΗΔΕΝΙΚΟ επιτόκιο, μας χάριζε χρήμα δηλαδή!, πάλι δε θα μας έσωζε καθώς εμείς "τρέχουμε" με αρνητικό "πληθωρισμό". Και το "μηδέν" είναι μεγαλύτερο από το "μείον"!!!

Και -δυστυχώς! - τα παραπάνω δεν αποτελούν τα μοναδικά μας προβλήματα!
Αν παρακολουθούσε ο κ. Σαμαράς τον κ. Στουρνάρα θα μάθαινε πως η "επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος" και μάλιστα με "κάθε θυσία" επιβάλλεται ώστε να ενεργοποιηθεί η "ρήτρα του Eurogroup για νέα μείωση του δημοσίου χρέους".
Σε απλά ελληνικά, χρειαζόμαστε - προφανώς - άλλη μια αναδιάρθρωση, του λεγόμενου "δημόσιου τομέα" αυτή τη φορά και προϋπόθεση γι' αυτό ώστε να γίνει κατά το δυνατόν "ανώδυνα" για την κεφαλαιακή επάρκεια της χώρας είναι η εξασφάλιση πρωτογενούς πλεονάσματος.
Σε πιο απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει πως τα κρίσιμα μεγέθη που επηρεάζονται από κάθε "μείωση δημόσιου χρέους", δηλαδή τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, οργανισμών αλλά και χρηματωπιστωτικού συστήματος θα δοκιμασθούν και πάλι.

Για να το πούμε απλούστερα, το ασφαλιστικό - το οποίο μεταφράζεται σε κρατήσεις μισθών και ύψος συντάξεων - προφανώς και θα επανεξεταστεί πολύ σύντομα ενόψει αυτής της "μείωσης χρέους".

Μόνο ένα σκέλος λοιπόν του διαγγέλματος Σαμαρά έμεινε ώστε να μπορεί κανείς να εικάσει πως ενδεχομένως μπορεί να είναι αισιόδοξος: η προσωρινή αναστολή λήψης νέων εισπρακτικών και οριζόντιων μέτρων καθώς η Τρόικα για μια ακόμη φορά επιλέγει οδηγήσει τα πράγματα σε "δραματοποιημένες καταστάσεις". Δηλαδή επιλέγει να οδηγήσει την Κυβέρνηση σε "πιστωτική ασφυξία" όπου η λήψη νέων μέτρων θα κριθεί λογιστικά αναγκαία αντί να προτάξει την ανάγκη της πρόβλεψης. Το άλλοθι και πάλι της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου να αναβάλλει την ανάγκη λήψης νέων μέτρων - μολονότι όλοι αναγνωρίζουν το δημοσιονομικό κενό που θα υπάρξει επιβαρυμένο δε και από την αναγγελθείσα μείωση του γνωστού "χαρατσιού" - δεν είναι παρά η εικαζόμενη επιτυχία του "φοροεισπρακτικού μηχανισμού", την οποία η χώρα αναμένει άνω του μισού αιώνος!
Βεβαίως, το ανούσιο πια μοτίβο διανθίστηκε πια και με τη μαγική φράση "αναμόρφωση φορολογικού συστήματος"!

Προετοιμαστείτε λοιπόν καταλλήλως, καθώς τα νέα διαγγέλματα περί "ανάγκης διάσωσης της χώρας" μάλλον δεν απέχουν και πολύ...!
tyxaios.blogspot.gr