Νερό: Ιδιωτικό ή δημόσιο;

ή μήπως απλώς καθαρό, ανακυκλούμενο και στο πραγματικό του κόστος;

Ηλίας Ευθυμιόπουλος/metarithmisi.gr 


Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, αλλά και σε πολλές αναπτυσσόμενες, η εξυπηρέτηση των αναγκών για πόσιμο νερό είναι στην αρμοδιότητα και την ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Με άλλα λόγια η αυτοδιοίκηση είναι η θεσμικά και συχνά συνταγματικά προσδιορισμένη δομή για την διαχείριση των υπηρεσιών τροφοδοσίας αλλά και καθαρισμού του νερού. Η αυτοδιοίκηση μπορεί να ασκεί αυτήν την αρμοδιότητα απευθείας ( με τους δικούς της οργανισμούς) είτε να την αναθέτει σε τρίτους με τη μορφή συμβάσεων παροχής υπηρεσιών.

Στην περίπτωση που την διαχείριση του νερού την έχει ιδιωτική εταιρεία, η κυριότητα του πόρου, των δικτύων και των λοιπών συνοδών εγκαταστάσεων ανήκει στο δημόσιο (με την ευρεία έννοια του όρου). Τελευταία, με τις συμβάσεις παραχώρησης, οι ιδιωτικές εταιρείες μπορούν να κατέχουν μέρος ή και το σύνολο των υποδομών εφ όσον τις έχουν χρηματοδοτήσει, τουλάχιστον για το διάστημα που διαρκεί η παραχώρηση. Κλασσικό παράδειγμα της δεύτερης κατηγορίας αποτελούν οι μονάδες αφαλάτωσης, που πολύ συχνά είναι έργο ιδιωτικών επενδύσεων, και αποδίδουν στην κοινότητα (τον συμβαλλόμενο) νερό εγγυημένης ποιότητας σε συμφωνημένη τιμή. Στην περίπτωση αυτή, και εφόσον η επένδυση έχει γίνει με σωστό τρόπο από οικονομοτεχνική και περιβαλλοντική άποψη, υπάρχει και πλήρης ανάκτηση του κόστους κατά το πνεύμα της Οδηγίας 2000/60 ΕΚ (Ν. 3199/2003). Αυτό σημαίνει ότι στο κόστος του νερού ενσωματώνονται τα μέτρα αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, οι δαπάνες καθαρισμού με βάση τα πρότυπα ποιότητας και οι εγκαταστάσεις.
Αντίθετα, στην πλειονότητα των κλασσικών εφαρμογών ύδρευσης, δεν υπάρχει κατά κανόνα ενσωμάτωση του «εξωτερικού κόστους» ή υπάρχει

Άλμα στο κενό αλλά χωρίς επιπτώσεις, ηρωισμός αλλά χωρίς απώλειες, επανάσταση αλλά light

Φώτης Γεωργελές/athensvoice.gr

Είναι κρίμα που οι άνθρωποι μαθαίνουν μόνο από τα λάθη τους. Και είναι πολύ κρίμα όταν αυτά τα παθήματα που γίνονται μαθήματα συμβαίνουν δίπλα μας, συμβαίνουν σε μας.
Μέσα σε 10 μέρες είδαμε το «what if». Την εναλλακτική πραγματικότητα που κι εδώ στην Ελλάδα τόσο φλογερά μας προπαγάνδιζαν όλα αυτά τα χρόνια. Η Κύπρος αντίκρισε την άβυσσο μόνο με την ορατή προοπτική της άτακτης χρεοκοπίας, ούτε καν με την ίδια τη χρεοκοπία. Κλειστές τράπεζες, όριο ανάληψης στα ΑΤΜ 100 ευρώ, κλειστά βενζινάδικα, καταστήματα που πωλούν μόνο μετρητοίς, ελλείψεις σε φάρμακα και τρόφιμα. Ο λαϊκισμός στα λόγια είναι αήττητος. Υπόσχεται πάντα το τέλειο. Όταν φτάνει η ώρα της πραγματικότητας είναι πια αργά. Ακόμα κι αν αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση, η ζημιά έχει ήδη γίνει.

Όταν χρεοκοπείς δεν υπάρχουν καλές λύσεις. Καλό είναι το μικρότερο κακό. Η χαρά, δηλαδή, του δημαγωγού. Πάντα μπορείς να κατηγορήσεις μια κακή λύση. Εκ του ασφαλούς. Τσάμπα είναι. Μόνο που δεν είναι πάντα. Γιατί η μακροχρόνια επικράτηση του τυχοδιωκτικού λαϊκισμού στο τέλος τυφλώνει τις κοινωνίες. Τα ηρωικά όχι, οι επαναστάτες των καφενείων και οι ριζοσπαστικές λύσεις των τηλεοπτικών παραθύρων διαμορφώνουν το κλίμα. Και οδηγούν στις αυτοκτονικές επιλογές.
Έχουμε ήδη ξεχάσει ποιο ήταν το αρχικό σχέδιο διάσωσης. Μπροστά σε όσα συμβαίνουν κάθε μέρα, σε λίγο θα μας φαίνεται ιδανική λύση. Κι όμως, τότε κάποιοι πανηγύριζαν για την απόρριψή του. Μέχρι να δούμε το κόστος αυτής της απόρριψης, τις εναλλακτικές λύσεις. Τώρα, εκτεθειμένοι, γράφουν μελαγχολικές ελεγείες για «το γλυκόπικρο όχι της αυτοδιάθεσης». Δηλαδή, μας ακούσατε και καταστραφήκατε, αλλά μπορείτε να είστε

Εν τέλει ποιόν πιστεύεις πιο πολύ ρε φίλε;

Θεόδωρος Ζαρέτος/metarithmisi.gr

Λοιπόν!
Υπομονή, γιατί πρέπει να βάλεις το ακατοίκητό σου να σκεφτεί .
Τα πράγματα με τη σειρά:

Αν παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια ιδιώτες τι θα γινόταν;
Τίποτα διαφορετικό, εκτός από το ότι οι μισθοί των εργαζομένων θα ήταν έξοδα της επιχείρησης, οι θέσεις εργασίας θα κάλυπταν πραγματικές ανάγκες,  η διαπλοκή των συνδικαλιστών με τους κομματικούς μηχανισμούς κυβερνητικών και αντιπολιτευόμενων κομμάτων θα ήταν ανύπαρκτη, η διαφθορά ελάχιστη, η σπατάλη θα ήταν η μικρότερη δυνατή, οι επιχειρήσεις δεν θα κόλλαγαν στο λιγνίτη αλλά θα δανείζονταν από τις τράπεζες για να επενδύσουν σε περιβαλλοντικά φιλικές μορφές ενέργειας, η τιμή του ρεύματος θα ήταν φτηνή σε σχέση με το μέσο επίπεδο του μισθού και οι μέτοχοι των επιχειρήσεων, οι μεγαλύτεροι των οποίων θα ήταν ιδιωτικές τράπεζες και συνταξιοδοτικά αμοιβαία κεφάλαια (υποχρεωμένα από το νόμο να επενδύουν με πολύ χαμηλό ρίσκο στο συνολικό τους χαρτοφυλάκιο), θα απολάμβαναν υψηλά ετήσια και μερικές φορές και έκτακτα μερίσματα.
Στην Ελλάδα;
Όχι βέβαια!
Εδώ υπάρχει εν ονόματι της προστασίας του λαού από το νεοφιλελεύθερο τέρας της αγοράς το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ (όπως επί Τρικούπη που ξαναχρεοκοπήσαμε το κρατικό μονοπώλιο στα σπίρτα και στο οινόπνευμα). Οι μισθοί των εργαζομένων  τεράστιοι σε σχέση με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα (και συνεχίζουν να είναι συγκριτικά τεράστιοι μετά τις εκατέρωθεν περικοπές)  γιατί άλλος αποφασίζει κι άλλος πληρώνει, στις θέσεις εργασίας μπορεί να είναι λειψοί οι εναερίτες (που είναι αναγκαία αλλά πολύ σκληρή δουλειά), αλλά οι πελάτες διορίζονται από όποιον προλάβει σε έναν αισχρά διογκωμένο διοικητικό μηχανισμό όπου ψιλοαράζουν, το συνδικαλιστικό ταμείο της ΓΕΝΟΠ ενισχυόταν (παράνομα) με εκατομμύρια Ευρώ δικά σου και δικά μου για να πάνε Χαβάη οι κολλητοί του διαχρονικού συνδικαλιστή που χτες λεγότανε  Άμαλος, σήμερα Φωτόπουλος και

Εμμανουήλ Γλέζου (Μακεδονομάχου): Αρχιεπισκόπου-Τραπεζίτου Νήσου Ελβετίας εγκώμιον!

Fra Angelico,
‘Ο Άγιος Λαυρέντιος (Λαυρεντιάδης;)
μοιράζει ελεημοσύνες’, Cappella Niccolina, Βατικανό

Η Εκκλησία της Κύπρου χαρίζει λέει, την περιουσία της!

Γράμμα από Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,

Στη χορεία των ανθρώπων που ο Τουρκοφάγος και Μακεδονομάχος Μανώλης Γλέζος κολάκεψε, συνεργάστηκε ή εγκωμίασε (Εμβέρ Χότζα, Α.Παπανδρέου, Σ.Μιλόσεβιτς, Ρ.Κάρατζιτς, Χουντόδουλος), προστέθηκε τώρα και ο Αρχιεπίσκοπος-τραπεζίτης-επιχειρηματίας της ζάπλουτης «Εκκλησίας» της Κύπρου, που ξέπλενε με όρους εκφυλισμένου ελβετικού φορολογικού Παραδείσου, το βρώμικο χρήμα που η Μαφία ληστεύει από το δύστυχο λαό της Ρωσίας. Το ευσεβές νησί (που το 2007 υποδέχτηκε τη μια από τις τρεις νεκροκεφαλές του Ι.Χρυσόστομου που μεταφέρθηκε με πολεμικό αεροσκάφος μαζί με τον Εφραίμ και τον κ.Πλακιωτάκη της ΝΔ, για να κάνει αφορολόγητη τουρνέ με τιμές αρχηγού κράτους), δεν διανοήθηκε ποτέ να δίνει, όπως κάνει η πατρίδα του Ζβίγγλιου, φόρους των καταθετών της στην πατρίδα του Ρασπούτιν. Άλλωστε ο ‘ευσεβής’ Πρόεδρός της Ρωσίας, (βιβλίο του ‘εξομολόγου’ του, έχει εγκωμιαστικά παρουσιάσει η “Αυγή”) δεν φαίνεται να της ζήτησε ποτέ ούτε φόρους ούτε λίστες με ονόματα. Εκτός από την κυπριακή «Ελληνική Τράπεζα» που ανήκει σχεδόν ολόκληρη στην Εκκλησία, «στην Τράπεζα Κύπρου το μεγαλύτερο ποσοστό κατέχει η εταιρεία Odella Resources, η οποία ελέγχεται από το Ρώσο δισεκατομμυριούχο Rybolovlev και τις δύο κόρες του. … δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος είναι η Εκκλησία της Κύπρου ..…».
—-Υπάρχουν μάλιστα φήμες πως το Άγ.Πνεύμα είχε ενημερώσει την Εκκλησία για τη χρεοκοπία: «Στο μεταξύ σάλος έχει προκληθεί με όσους γνώριζαν τι επρόκειτο να συμβεί και απέσυραν τις τελευταίες μέρες τις καταθέσεις τους, ανάμεσα σε αυτούς και φορείς της Εκκλησίας. Σύμφωνα με πληροφορίες καταθέσεις σε κυπριακές τράπεζες διατηρούν και «παράγοντες» του Αγίου Όρους» (Fimes.gr, 18.3). Θεωρώ αυτονόητο ότι θα διερευνηθούν αυτές οι διαδόσεις, γιατί αρνούμαι να πιστέψω ότι θα καταδεχόντουσαν Αγιορείτες ηγούμενοι (ή οι φίλοι τους) να κάνουν μια τέτοια κίνηση.
—–Η Εκκλησία της Κύπρου ανακοίνωσε στον υπουργό Εσωτερικών (14.3) ότι χαρίζει στο κράτος ακίνητη περιουσία 80 εκατ. ευρώ. Δεν ξέρω με ποιά κριτήρια εκτιμήθηκε η αξία αυτή, τι είδους περιουσία αντιπροσωπεύει, ούτε αν η υπόσχεση θα υλοποιηθεί. Το λεω αυτό, διότι η αδελφή Εκκλησία της Ελλάδας, ως

Αλήθειες και... ψέματα για τις δηλώσεις του Jeroen Dijsselbloem

Από τα ξημερώματα της Δευτέρας που κοινοποιήθηκε η απόφαση για την Κύπρο -γιατί είχε παρθεί πολύ ενωρίτερα η απόφαση- και μέχρι να αποφασίσει ο κ. Dijsselbloem, ο νεόκοπος πρόεδρος του Eurogroup, να… ξεκαθαρίσει ότι αυτό που έγινε στην Κύπρο είναι "μοντέλο" για την Ευρωζώνη και να ακολουθήσει ο γνωστός "χαμός" στις αγορές κεφαλαίου, δεν μεσολάβησε τίποτα περισσότερο από μία σύσκεψη του Ολλανδού υπουργού με τους επιτελείς του. 
Αυτή η σύσκεψη... και η συγκρατημένη ψύχραιμη αντίδραση των αγορών για την απομάκρυνση του συστημικού κινδύνου από μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Κύπρου. 
Στην σύσκεψη, όπως τουλάχιστον αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές στις Βρυξέλλες, διαπιστώθηκε ότι η αντίδραση των αγορών είναι τέτοια που επιτρέπει να "κοινοποιηθεί" η έμπρακτη επισημοποίηση της αλλαγής γραμμής όσον αφορά την διάσωση των τραπεζών που θα βρίσκονται στα όρια χρεοκοπίας στην Ευρωζώνη. 
Και έτσι ο "νεαρός Ολλανδός", όπως τον αποκαλούν ορισμένοι συνάδελφοί του στο Eurogroup, με την έγκριση του μέντορά του κ. Schaeuble (παρά το ότι ανήκουν σε "αντίθετες" πολιτικές ομάδες, χριστιανοδημοκράτης ο Γερμανός, σοσιαλιστής ο Ολλανδός) αποφάσισε να ενημερώσει τους νότιους και βόρειους, ότι αυτό που είχε αποφασισθεί τον περασμένο Ιούνιο, ότι δηλαδή πρέπει να προχωρήσει η ιδέα του ενιαίου τραπεζικού συστήματος, δεν μπορεί να γίνει όπως αρχικά είχε ειπωθεί, δηλαδή μέσω της χρηματοδότησης του ESM και την εποπτεία της ΕΚΤ, αλλά θα τρέξει υπό "εθνική ευθύνη". 
Και επειδή σε εθνικό επίπεδο αυτό δεν μπορεί να γίνει από τα ήδη υπερχρεωμένα κράτη, θα γίνει από τους

θάβουμε τους νεκρούς μας, περιθάλπουμε τους τραυματίες μας και συνεχίζουμε

Η Κύπρος μετά το Eurogroup

Γιώργος Προκοπάκης

Το πλαίσιο της απόφασης του Eurogroup για την Κύπρο είναι πολλαπλώς σημαντικό. Θα επιχειρήσουμε να το δούμε από τις δύο οπτικές γωνίες: της ευρωπαϊκής κρίσης και του κυπριακού λαού.
Σημασία για την Ευρώπη
1. Με τις δύο αποφάσεις του Eurogroup (16/3 και 26/3) παραβιάσθηκε το ταμπού της ασφάλειας των καταθέσεων. Παρά την αναστροφή της επιλογής για επιβολή φόρου και στις εγγυημένες καταθέσεις, όλοι -επενδυτές και μικροκαταθέτες- έλαβαν το μήνυμα: η ευρωζώνη δεν παρέχει την ασφάλεια των καταθέσεων που όλοι νόμιζαν. Τουλάχιστον, μέχρι την τραπεζική ενοποίηση – εάν γίνει. Ακόμη περισσότερο, η ευρωζώνη αλλά και η Κομισιόν συνόδευσαν την αποφασιστικότητά τους με μια ασυνήθιστη κυνικότητα στην επίκληση νομικών όρων: ο φόρος δεν είναι κούρεμα, ανταλλάσσονται καταθέσεις με μετοχές, κ.λπ. Ο κλονισμός της τραπεζικής πίστης, ακόμη και εάν προήλθε από αδέξιους χειρισμούς του προέδρου του Eurogroup, θα πάρει καιρό να αποσβεσθεί, ιδίως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
      2. Εισάγεται ένα νέο μοντέλο στην παροχή στήριξης από την τρόικα. Επιχειρείται το σπάσιμο του φαύλου κύκλου δημόσιου και τραπεζικού χρέους. Είναι χαρακτηριστικά: (α) δεν χρησιμοποιούνται

Τα κλισέ της ακροδεξιάς προπαγάνδας

Σήμερα, έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τον δόκτορα Χορστ Ράιχεν-Μπάχεν, επίτιμο καθηγητή επιδημιολογίας στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Ο καθηγητής και οι βοηθοί του (βλέπε φωτογραφία) έχουν και στο παρελθόν ασχοληθεί με τις πολιτικές ασθένειες της χώρας μας. Η νέα τους έρευνα επικεντρώνεται στην προπαγάνδα του κόμματος της Χρυσής Αυγής και στο πώς αυτή διαχέεται στον πληθυσμό.

Δόκτορα, καλημέρα σας. Καταρχάς, πώς εσείς ένας επιδημιολόγος ασχοληθήκατε με ένα τέτοιο θέμα;
Μα, βλέπουμε ότι ο λόγος της Χρυσής Αυγής δρα εθιστικά στον πληθυσμό. Ο κόσμος επαναλαμβάνει σαν υπνωτισμένος τις διάφορες φράσεις-κλισέ διασπείροντάς τις ακόμη περισσότερο. Το φαινόμενο λοιπόν έχει πάρει τη μορφή επιδημίας. Άρα, εμπίπτει στις αρμοδιότητές μου.
Σε ποιους χώρους εστιάσατε την έρευνά σας;
Καλύψαμε ένα ευρύ φάσμα. Μελετήσαμε χιλιάδες προφίλ στα social media, διαβάσαμε εκατοντάδες άρθρα και σχόλια, συζητήσαμε με ανθρώπους σε ουρές δημόσιων υπηρεσιών και λαϊκές αγορές, κρυφακούσαμε συνομιλίες ανάμεσα σε φίλους... Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, οι ίδιες φράσεις, επαναλαμβάνονται συνεχώς από ανθρώπους άσχετους μεταξύ τους.
Πώς είστε σίγουρος ότι αυτή η επιδημία –όπως την χαρακτηρίζετε- ξεκινά από τα γραφεία του συγκεκριμένου κόμματος; Μπορεί ο κόσμος να λέει αυθόρμητα αυτά τα λόγια!
Τη δουλειά μου θα μου μάθετε τώρα;
Καθηγητά, με συγχωρείτε αν σας πρόσβαλα, αλλά οι αναγνώστες μας έχουν το δικαίωμα να μάθουν.
Κοιτάξτε, όλα τα κόμματα έχουν ειδικευμένους ανθρώπους, επαγγελματίες, που ασχολούνται με αυτόν τον τομέα. Η Χρυσή Αυγή διαθέτει και αυτή ένα πολυπληθές και, οφείλω να παραδεχτώ, πολύ ικανό τιμ. Ειδικά στον τομέα της διαδικτυακής προπαγάνδας (social media, σχόλια σε ιστολόγια και ιστοσελίδες κτλ) οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά! Για παράδειγμα, έχετε προσέξει ότι οι περισσότεροι υποστηρικτές του κόμματος είναι

Όχι, αγαπητέ Αλκίνοε...

Γιάννης Μεϊμάρογλου/metarithmisi.gr

Διάβασα το άρθρο του Αλκίνοου Ιωαννίδη*, «ελεύθεροι κατακτημένοι» για τη σημερινή δύσκολη κατάσταση στο νησί του. Με πόσο ρεαλιστική ματιά, αλλά και γλαφυρότητα, περιγράφει τη μετάλλαξη της κυπριακής κοινωνίας, όλα αυτά τα χρόνια. Και ταυτόχρονα, με πόσο πόνο μιλάει για μια πατρίδα -τη δική του- που νιώθει ότι πνίγηκε μέσα στη σκόνη της αλόγιστης κατανάλωσης, μέσα στην ομίχλη των offshores που σκέπασε το νησί. Τι θαυμάσια παρουσίαση του σύγχρονου κυπριακού σκηνικού. Οι άρχοντες και οι χωριάτες έγιναν... αρχοντοχωριάτες! Ο Πάμπος έγινε σερ και η Αντρούλα μαντάμ με τη Φιλιππινέζα τους, που όμως αυτή έχει κάπου να γυρίσει... Και παρακάτω: "Το ’74 κλαίγαμε για τα σπίτια μας, τώρα κλαίμε για τις επαύλεις μας"... Κι όλα αυτά, με την ίδια ευαισθησία με την οποία γράφει και τραγουδάει, ταξιδεύοντάς μας μελωδικά από την Κύπρο ως το Βόσπορο!
Και μετά, έρχεται το "δια ταύτα". Εκεί ο Αλκίνοος παίρνει το ταμπούρλο του και πάει στην άλλη κερκίδα, ακριβώς όπως έκανε τότε με την Ομόνοια και τον ΑΠΟΕΛ. «Το "όχι" της κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ό,τι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους τροϊκανούς κι ας πέσει στα γόνατα κι ας τους γλείψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες…»
Πώς μπορεί να χάνεται τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα, αυτή η περήφανη στάση του πρώτου μέρους; Και τι αξία μπορεί να έχει το "όχι", αν είναι να τους γλύψεις ταπεινωμένος -ακριβώς όπως και έγινε- τα πόδια, μετά; Μήπως, αντίθετα,

Γεννηθήτω επαναστάτης!

Βρέθηκε, λοιπόν, ο επαναστάτης που μας έλειπε. Ήταν υπουργός στις επαναστατικές κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, σιώπησε για μερικά χρόνια και τώρα επανέκαμψε. Και τι είναι επαναστατικό στις μέρες μας; Να ρίχνεις όλες τις ευθύνες στις πλάτες των άλλων. Βγήκε, λοιπόν, ο Κάρολος Παπούλιας και είπε ότι «η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι ανεκτή». Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρομοίασε μάλιστα την Ευρωπαϊκή Ένωση ως κυνηγό κεφαλών που «επιλέγει τα θύματά της»! Προσοχή, την Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι τη Γερμανία, τη Μέρκελ ή τον Ντάισελμπλουμ.
Θα μου πείτε, ανάλογες «ηρωικές κουβέντες» ακούς αυτές τις μέρες συχνά από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Ναι και ορισμένοι εξ αυτών καλά κάνουν και τα λένε, αυτή ήταν πάντα η κοσμοθεωρία τους. Άλλωστε, καμία απόφαση – ούτε, βέβαια, της Ευρωπαϊκής Ένωσης – είναι υπεράνω κριτικής. Ο Πρόεδρος, όμως, μιας χώρας που μετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να κάνει τέτοιες απαξιωτικές αναφορές για την ίδια την Ένωση; Και, τέλος πάντων, αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει πράγματι αυτές τις απόψεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση – και δεν είναι μια υπερβολή ή ένα λάθος των κειμενογράφων του – γιατί δεν αντιδρά

Κάτι δικά μου, κυπριακά

ellnaki.blogspot

«Το πρόβλημα δεν είναι οι άγνωστοι Κυπρολόγοι, αλλά οι γνωστοί κοπρολόγοι». 
– Αύγουστος Κορτώ.

Πράγματα που μου επιβεβαίωσαν / δίδαξαν (διαγράψτε κατά προτίμηση), τα πρόσφατα γεγονότα με την Κύπρο:

Η συναισθηματική πολιτική δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Εξυπηρετεί μόνον εκείνα τα επιφανειακά σημεία της πολιτικής που χαϊδεύουν αφτιά χωρίς να μεταφέρουν κάποια ουσιαστικότερη πληροφορία πιο μέσα από αυτά.

Μπορείς να ασκείς συναισθηματική πολιτική μόνο όταν απευθύνεσαι σε όχλους και όχι  σε άτομα. Οι όχλοι πάντα ήταν επιρρεπείς σε συναισθηματικές πολιτικές. Τα άτομα, από την άλλη μπορούν να διακρίνουν τον δογματισμό πίσω από αυτές.

Ο ρομαντισμός δεν έχει πεθάνει. Απλά δεν μπορεί να ασκείται σε κοινωνικό επίπεδο. Ο ρομαντισμός είναι ανθρώπινο στοιχείο, όχι κοινωνικό. Η ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να νιώθει γεμάτος συναισθηματικά, πνευματικά και εγκεφαλικά δεν αφορά την κοινωνία, αλλά τον ίδιο τον άνθρωπο. Κατ’ επέκταση όταν προσπαθείς να μετουσιώσεις μία προσωπική έκσταση πατριωτισμού, ή συναισθηματικής άμυνας στις ανάγκες μίας ολόκληρης κοινωνίας, το σίγουρο είναι ότι θα φας τα μούτρα σου. Όχι από κάποιον εκδικητικό αντίπαλο, αλλά από την ίδια την πραγματικότητα που δεν κατανοεί την έννοια του πατριωτισμού.

Η πραγματικότητα δεν κατανοεί επίσης κοινωνικές έννοιες όπως ισότητα,

Οι 10+1 γκάφες του Τσίπρα στην υπόθεση της Κύπρου…

politikoi.com

Ό,τι λάθος ήταν να κάνει το έκανε μέσα σε μερικά 24ωρα ο Αλέξης Τσίσπρας σε σχέση με το χειρισμό της υπόθεσης της Κύπρου. Κι όλα αυτά, για να στηρίξει μια ανεφάρμοστη εξίσωση που λέει ότι μπορείς να τζογάρεις με μια ολόκληρη χώρα σα να παίζεις πόκερ και να είσαι σίγουρος ότι θα σου βγει, μπορείς να καταγγείλλεις το μνημόνιο αλλά να κρατήσεις τα δανεικά, μπορείς να είσαι στο ευρώ αλλά να μην έχεις μνημόνιο.

Κάναμε μια μικρή συλλογή από τις γκάφες των τελευταίων δέκα ημερών και την παραθέτουμε προς γνώσιν και συμόρφωσιν:
1.      Αντί να πάρει μια διακριτική θέση και να κλείσει το στοματάκι του όταν η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφιζε Όχι στην πρώτη -πολύ καλύτερη από την τελευταία, όπως αποδείχθηκε- απόφαση του Eurogroup, ο Τσίπρας βιάστηκε να πανηγυρίσει για την εθνικά υπερήφανη στάση των Κυπρίων βουλευτών. Κι όχι μόνο αυτό. Έγινε βασιλικότερος του βασιλέως, υποστηρίζοντας ότι δικαιώνεται η πολιτική του θέση ότι η Ευρώπη μπλοφάρει και ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι ενδοτικές.
2.      Στην προσπάθειά του να δραματοποιήσει τα γεγονότα, έστειλε στη Μεγαλόνησο «αντιπροσωπεία» του ΣΥΡΙΖΑ (συμμετείχε και η… Δούρου κι αυτό αρκεί), τα μέλη της οποίας μόλις επέστρεψαν στην Αθήνα γύριζαν στα κανάλια και, ως ειδικοί, ανέλυαν την κατάσταση κατά το δοκούν.
3.      Αμφισβήτησε το δόγμα «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα στηρίζει» στέλνοντας

ΠΑΜΕ επανάσταση;

themotorcycleboy.blogspot
Διάβασα αυτή την επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 25η Μαρτίου και πολύ το διασκέδασα. Κατά πώς φαίνεται, οι σύντροφοι του τιμημένου Κόμματος, πέρα από την άσκηση καιροσκοπικής πολιτικής έχουν μελετήσει και τον μαρξισμό από εικονογραφημένα φυλλάδια κι όχι από τα κανονικά κείμενα –το να διαβάζεις ανακρίβειες περί μαρξισμού από φασίστες ή ακροδεξιούς είναι αναμενόμενο, αλλά όταν μιλάμε για το Κόμμα, μια απαίτηση κατάρτισης επί του μαρξισμού-λενινισμού την έχουμε!

Αναφέρθηκα σε καιροσκοπισμό (οπορτουνισμό το λέγανε παλιά στο Κόμμα), ας το εξηγήσω λίγο αυτό. Σε γενικές γραμμές, οι θέσεις της επιστολής είναι κοντά στην ιστορική αλήθεια, όμως ποιος ο λόγος να την υπογράψουν οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ; Χάθηκε να βγει από το Κόμμα το ίδιο ή από το ΠΑΜΕ ή από την Επιτροπή τάδε ή δείνα; Όχι όμως! Έπρεπε να την υπογράψουν οι εκπαιδευτικοί για να δώσουν πάτημα στους φασίστες και τους ακροδεξιούς να τσιρίζουν περί του «κοίτα τι μαθαίνουν στα παιδιά μας οι κομμουνισταί!» Διότι κύριοι και κυρίες του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, οι απόψεις της επιστολής σας είναι διαφορετικές από την επίσημη διδακτέα ύλη των σχολείων την οποία είσαστε υποχρεωμένοι να διδάσκετε. Είναι ιστορία επιστημονικής φαντασίας η διδακτέα ύλη; Βεβαίως! Η τεκμηρίωσή της βασίζεται σε λογύδρια αμφιβόλου αξίας (και αναμφιβόλου απαξίας) κι όχι σε ιστορικές πηγές; Βεβαιότατα! ΠΑΜΕ λοιπόν κύριε εκπαιδευτικέ μου να

Και ας τρώγωμεν πέτρες

Του Γιάννη Παπαθεοδώρου/mhmadas.blogspot

Στην Κύπρο ταιριάζουν τα «ΌΧΙ» ∙ όπως και στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια δραματική ώρα για το νησί, ο Τσίπρας πόνταρε όλα τα χρήματα του κομματικού του ταμείου στο αντανακλαστικό ΌΧΙ της κυπριακής βουλής, επιχειρώντας να το μετατρέψει επικοινωνιακά στην πρώτη συμβολική αντιστασιακή πράξη απέναντι στην «Ευρώπη των Μνημονίων». Ο Λαφαζάνης με το γνωστό ρητορικό του τόνο κατήγγειλε με σθένος τον καπιταλισμό και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν μια καλή ευκαιρία για να ασκήσουν αναδρομική κριτική απέναντι στις «ενδοτικές ελληνικές κυβερνήσεις», που δεν είχαν το σθένος να πουν κι αυτές το αντίστοιχο «βροντερό ΌΧΙ».
Αγνοώντας το μέγεθος και την πολυπλοκότητα του προβλήματος, ο Τσίπρας άρχισε να «σερφάρει» πάνω στο κυπριακό κύμα, ελπίζοντας ότι ο άνεμος θα βγάλει το κόμμα του στη γνώριμη παραλία : την καταγγελία του Μνημονίου, τις μονομερείς ενέργειες, την άρνηση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις. 
Κάπως έτσι, άρχισε, τις τελευταίες μέρες, η πιο γκροτέσκα «πρόβα τζενεράλε» για το τι θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση αν ο ελληνικός λαός στοιχιζόταν πίσω από το δικό του στρατηγικό σχέδιο του περήφανου ‘ΟΧΙ.
   Προφανώς, η πραγματικότητα είναι λίγο πιο σύνθετη από τις απλουστεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η Κύπρος, ήδη από την περίοδο της  αριστερής κυβέρνησης του ΑΚΕΛ, είχε αποδεχτεί το Μνημόνιο και είχε σταδιακά ψηφίσει περίπου είκοσι τρία μνημονιακά μέτρα. Το δάκρυ και η συγκίνηση του Χριστόφια δεν ήταν

ΣΥΡΙΖΕΛ

Πού έγκειται ακριβώς η απορία; Η «πάνω πλατεία» και η «κάτω πλατεία» αποφάσισαν να ανοίξουν κοινό μέτωπο. Πού το περίεργο; Μα δύο χρόνια τώρα κοινό μέτωπο έχουν! Έριξαν μία «αντιμνημονιακή» στάχτη πάνω σε όλες τις ιδεολογίες τους, μασκαρεύτηκαν γενικώς και αορίστως σε «αγανακτισμένους», μουντζαδόρους αντισυστημικούς εκπρόσωπους του λαϊκού αισθήματος και θεώρησαν πως ξεμπέρδεψαν με τη συνείδησή τους. Διαχώρισαν την κοινωνία σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς και βρήκαν την εύκολη εξήγηση στους προβληματισμούς μιας ολόκληρης χώρας.

Τί και αν κάποιοι από εμάς προβληματιζόμασταν; Τί και αν βλέπαμε ξεκάθαρα τα σημάδια πίσω από τις συναισθηματικές κραυγές και τα χαβαλέδικα λεϊζεράκια που έσκαγαν πάνω στο κτίριο της Βουλής και τις κάμερες στην οροφή του «Μεγάλη Βρετανία»; «Εθνοπροδότες» σε κρεμάλες έστηναν οι πάνω, φοιτητικές συνελεύσεις διοργάνωναν οι από κάτω. Ψάχνοντας τον ορισμό της ασάφειας απέναντι στον κοινό εχθρό. 
Το πράγμα όμως ξέφυγε. Ο κοινός εχθρός έπαψε να είναι η κυβερνητική πολιτική, και έγινε το Κοινοβούλιο, το πολίτευμα και οι θεσμοί. Ο καιρός πέρασε, οι «αγανακτισμένοι» διαλύθηκαν και το έδαφος έγινε πλέον γόνιμο για οποιαδήποτε αντιδημοκρατική, ολοκληρωτική νοοτροπία αυτοδικίας. Η ήδη πετσοκομμένη και παραπαίουσα θεσμική Δημοκρατία της σάπιας μεταπολίτευσης βάλλονταν σε κάθε ευκαιρία. Έγινε μόδα η μούντζα. Αντικατέστησε τον Λόγο. Η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή. Οι «Καμμένοι Έλληνες» των οποίων ο Πρόεδρος, σε προεκλογική του συνέντευξη παραδέχτηκε ότι δεν έχουν πρόγραμμα για την Παιδεία και την Υγεία, κέρδισαν επίσης το εισιτήριο, μαζί με τον ενισχυμένο ΣΥΡΙΖΑ του οποίου τα στελέχη επιδίδονταν σε αγώνα ασυναρτησίας και παραλογισμού σε κάθε τους δήλωση.

Οι δύο «πλατείες» κατάφεραν τελικά και μπήκαν στη Βουλή και χθες ανακοίνωσαν επισήμως τους αρραβώνες τους. Το πιο αυτονόητο καπέλωμα λαϊκού συναισθηματισμού της μεταπολίτευσης στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και το μούδιασμα ορισμένων ψηφοφόρων των ΑΝΕΞ.ΕΛ. και του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον διάχυτο.
Είναι όμως λίγο αργά για μουδιάσματα. Όταν σπέρνεις αγανάκτηση εκτός θεσμικών πλαισίων, εκτός ισότιμου κοινωνικού διαλόγου και σοβαρού λόγου και σηκώνεις λάβαρα μίσους, διχασμού, ακατάσχετης συνωμοσιολογίας και αερολογίας άνευ στοιχειωδών επιχειρημάτων, τότε θερίζεις χρυσαυγίτες, Καμμένους και τσιπρόπαιδα. Και όποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως οι πολιτικοί μιας χώρας είναι αυτοφυείς και αποκομμένοι από την ευρύτερη κοινωνική ψυχοσύνθεση και τις κοινωνικές ανάγκες, καλύτερα να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.
ellinaki.blogspot

ηγέτης,επαναστάτης, ρομπέν των νησιών

Οι Σουηδοί έχουν αυτοκίνητα Saab και όμορφες γυναίκες. Τα καλοκαίρια έχουν μόνο Saab οι γυναίκες είναι με τους Κύπριους εραστές τους παραλία
— Panos Kammenos (@PanosKammenos) 21 Μαρτίου 2013

Και λεβέντες και χρεοκοπημένοι

Ζούμε πάλι στιγμές εθνικής έξαρσης. Η καρδιά, η ψυχή, η λεβεντιά, το φιλότιμο του ελληνισμού, πάλλεται στην Κύπρο. Γιατί να μην είμαστε κι εμείς σαν τους Κύπριους βουλευτές που άλλοι ψήφισαν περήφανα "Όχι" και άλλοι – λιγότερο περήφανοι και, ίσως, περισσότερο υποψιασμένοι – απείχαν. Με αποτέλεσμα: ο Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου να έχει εγκατασταθεί στη Μόσχα και να ψάχνει ματαίως κάπου 6 δισ. για να σωθούν οι καταθέσεις. Ο Υπουργός Εσωτερικών να ενημερώνει μέσω του ελληνικού MEGA (στην Κύπρο ήταν και αυτός αδιάλλακτος) ότι δεν υπάρχει plan B γιατί απερρίφθη από την τρόικα και ότι δεν μπορούν να ανοίξουν οι τράπεζες. Όλοι, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, να θεωρούν μέχρι προχτές ((άγνωστο γιατί) δεδομένα τα 10 δισ. που οι διεθνείς τοκογλύφοι της ΕΕ και του ΔΝΤ οφείλουν να καταβάλουν. Όλοι οι εθνικά υπερήφανοι με το βροντερό "Όχι" στους «δυτικούς» να μας παρουσιάζουν πληθώρα προτάσεων με κοινό παρονομαστή τη μετατροπή της Κύπρου σε αποικία του Πούτιν που θέλει αέριο, θέλει βάσεις, θέλει πολλά, τα οποία μια χώρα που θέλει να μείνει στην ΕΕ δεν μπορεί να του τα δώσει. Η Εκκλησία να ζητά την επιστροφή στη λίρα, ο Αρχιεπίσκοπος να «υποθηκεύει» την

Ο λαϊκισμός δεν έχει λύσεις για τα προβλήματα, για κάθε πρόβλημα έχει έναν εχθρό.

Edito 428
Φώτης Γεωργελές/athensvoice.gr

Η Κύπρος είναι το Βατερλό όλων των ελληνικών δημαγωγικών μύθων. Και ΑΟΖ είχαν ανακηρύξει και τα πετρέλαια διαπραγματεύονταν και Ρώσους φίλους και καταθέτες διέθεταν και αριστερό πρόεδρο είχαν, όχι «δοσίλογους» όπως εμείς. Κι όμως, ούτε ο συχωρεμένος ο Τσάβες τους έστειλε δωρεάν πετρέλαιο, ούτε οι Ρώσοι και οι Κινέζοι τους δάνεισαν. Και ο Χριστόφιας κλαίγοντας τους ανακοίνωσε τη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Το ’χουν αυτό οι συμπατριώτες μας, όταν χρεοκοπούν οι πολιτικές τους, κλαίνε. Πριν 9 χρόνια ένας άλλος εξίσου μεγάλος πατριώτης τορπίλισε το όνειρο δεκαετιών, την επανένωση του νησιού, τον τερματισμό της κατοχής. Για να μη μοιραστεί την ευημερία της η πλουσιότερη κοινότητα με την πιο φτωχή. Κλαίγοντας κι αυτός. Η ιστορία εκδικείται.

Από το τέλος του 2009, που μάθαμε τι μας συμβαίνει, μέχρι και πριν λίγο καιρό, ο ελληνικός λαϊκισμός ζητούσε διαγραφή του χρέους, «δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε». Όταν πέρυσι «κουρεύτηκε» ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους, έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι το επαναστατικό εκείνο αίτημα που συγκλόνιζε τις πλατείες δεν ήταν τόσο ανέφελο. Ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες, δημόσιες επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, νοσοκομεία και δεκάδες χιλιάδες πολίτες είδαν ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας τους να εξανεμίζεται. Οι τράπεζες συντηρούνται με ορό, οι μέτοχοί τους έχασαν την αξία των μετοχών τους. Τότε καταλάβαμε, όσοι ήθελαν να καταλάβουν, ότι ηρωικές λύσεις δεν υπάρχουν, όλες συνεπάγονται απώλειες. Ο ελληνικός λαϊκισμός, όμως, δεν είχε και πάλι πρόβλημα. Τώρα διαδήλωνε για το ακριβώς αντίθετο:

ΚΥΠΡΟΣ: μυστικά και ψέμματα

Μου κάνει κατάπληξη (γιατί άραγε;) η περίπου ομοφωνία της ελληνικής πολιτικής τάξης και ΜΜΕ για το σχέδιο διάσωσης της Κύπρου. Κυρίως όχι γι αυτά που λέγονται αλλά γι αυτά που έχουν αποσιωποιηθεί εδώ και πολύν κααιρό, περίπου από την εποχή του “βροντερού”- και δακρύβρεχτου- ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν.

Το ελληνικό κοινό στη συντριπτική του αγνοεί ότι:

-Είναι κοινό μυστικό στην Ευρώπη και παγκοσμίως ότι οι κυπριακές τράπεζες είναι φορολογικό καταφύγιο και πλυντήριο ύποπτων κεφαλαίων. Ιδίως βρώμικων κεφαλαίων Ρώσων ολιγαρχών (από τους οποίους άλλοι είναι σύμμαχοι και άλλοι αντιπάλοι του Πούτιν), που τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από τις αμερικάνικες γκαγκστερικές συμμορίες του ’30 με δολοφονίες, ιδίως δημοσιογράφων, αιματηρή εκμετάλλευση εργαζομένων, οικονομική εξόντωση κοινωνικών στρωμάτων, περιβαλλοντική καταστροφή ολόκληρων περιοχών. Στην Κύπρο ανάμεσα σ’άλλα, ξεπλένουν αγοράζοντας πολυτελείς βίλλες με εικονικές τιμές. Ο κόσμος τό’χει τούμπανο. Μόνο στην Ελλάδα ο δημόσιος διάλογος το έχει κρυφό καμάρι.

-Η Κύπρος εκτός από τραπεζικός παράδεισος είναι και σημαία ευκαιρείας (μία από τις 6 κυριώτερες παγκοσμίως) για πλοία άλλης ιδιοκτησίας. Η μεγάλη τραγωδία της έκρηξης στο Μαρί έχει τις ρίζες της σε αυτό το γεγονός και στις τραγικές αδεξιότητες του ΑΚΕΛ. Η έκρηξη των κονταίηνερ πυρομαχικών προκάλεσε 13 θύματα, αλλά και την τεράστια οικονομική ζημιά της καταστροφής του ηλεκτρικού εργοστασίου που συνέβαλε και αυτή στο συνολικό οικονομικό πρόβλημα του νησιού. Πίσω από αυτό όμως υπάρχει πολιτικό παρασκήνιο που εμπλέκει Ρωσσία, Ιράν, Συρία ΗΠΑ, Βρετανία, Ισραήλ και ΟΗΕ. και κατά τη γνώμη μου έχει σχέση με τη διείσδυση της Ρωσσίας στην Κύπρο, οικονομική και πολιτική. Το 2009 πιάστηκε το φορτηγό πλοίο Monchegorsk, ρωσσικής ιδιοκτησίας υπό κυπριακή σημαία με ύποπτο φορτίο (κατά τις κατηγορίες ΗΠΑ και Ισραήλ όπλα και πυρομαχικά) από το Ιράν προς τη Συρία, και το οποίο σύμφωνα με τους κανονισμούς κυρώσεων του ΟΗΕ έπρεπε να ερευνηθεί και ενδεχομένως να κατασχεθεί από τις κυπριακές αρχές. Άρχισε ένα απίστευτο διπλωματικό σίριαλ, στο οποίο το λιγώτερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι η κυβέρνηση Χριστόφια αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων. Προσπαθώντας να τα έχει καλά με όλους και κυρίως να μην εκθέσει τους φίλους του Πούτιν Ιράν και Συρία τελικά δέχτηκε να αποθηκεύσει το φορτίο στην Κύπρο χωρίς ποτέ να δημοσιοποιήσει το περιεχόμενό του, για να διαπιστωθεί αν ευσταθούσαν οι κατηγορίες. Η τσαπατσουλιά, η αφροσύνη και η εγκληματική αναβλητικότητα ανέλαβαν τα υπόλοιπα.

-Στην Κύπρο υπάρχει μεγάλος εθνικισμός και περιφρόνηση προς τους Τουρκοκυπρίους, που ξεπερνά κατά πολύ τα απολύτως δικαιολογημένα εθνικά και ατομικά τραύματα της εισβολής του Αττίλα. Αυτό στην Ελλάδα βαφτίζεται “πατριωτισμός της μαρτυρικής Κύπρου.” Στον εθνικισμό αυτό μεγάλο ρόλο παίζει η εκκλησία και ο τωρινός αρχιεπίσκοπος. (πρώην επίσκοπος Κύκκου).Τη στιγμή του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν, η ουσία του ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων ήταν ότι δεν ήθελαν να συνδιοικήσουν το νησί με τους συμπατριώτες τους Τουρκοκυπρίους, τους οποίους περιφρονούν ως καθυστερημένους, απολίτιστους και φτωχούς. Αυτή είναι η ουσία, γιατί κατά τα άλλα οι όποιες ανεπάρκειες του σχεδίου θα μπορούσαν να είχαν διορθωθεί, αν υπήρχε άλλη πολιτική βούληση. Αντίθετα οι “καθυστερημένοι” Τουρκοκύπριοι, και ιδίως η νεολαία, έκαναν ένα μεγαλειώδες κίνημα υπέρ της επανένωσης του νησιού, κατά του τυραννικού Ντεκτάς και κατά της παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων στο νησί, ψήφισαν EVET (ναι) για το σχέδιο Ανάν και έφεραν στην εξουσία τον μετριοπαθή Ταλάτ. (Κάτι ακόμη που αποσιωπήθηκε στην Ελλάδα είναι ότι ο Ταλάτ ήταν μέλος του ΑΚΕΛ, το οποίο προς τιμήν του ήταν το μόνο κόμμα που είχε και Τουρκοκυπρίους). Στη συνέχεια το κίνημα αυτό, που θα έπρεπε να αγκαλιαστεί από όλους τους προοδευτικούς ελληνοκυπρίους, μαράζωσε, συρρικνώθηκε και επικράτησε ο εθνικισμός και στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Οι ελληνοκύπριοι φαίνεται ότι είχαν την αυταπάτη ότι μπορεί να διαιωνίζεται η ανωμαλία: το 1/3 του νησιού φτωχό και αγνοημένο και τα 2/3 του νησιού πλούσια και business as usual. Αυτό στην πραγματικότητα είναι de facto διχοτόμηση. Φαίνεται ότι κατά βάθος αυτό ήθελαν οι “αδελφοί”μας. Και αυτή είναι η σπουδαιότερη αποσιώπηση όλων…
melittag.wordpress

Οι παλιάτσοι

Αυτά που ξέρατε, ξεχάστε τα. Οι αριστεροί που ήθελαν δέσμευση των καταθέσεων τώρα εξανίστανται για την έως 10% φορολόγηση των καταθέσεων. Λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα. 
Άλλοι –ή οι ίδιοι- που ενδιαφέρονταν για τη φορολόγηση των off shore εταιρειών, για το στρίμωγμα των φορολογικών παραδείσων που ξεπλένουν το μαύρο χρήμα των όπλων, των ναρκωτικών, του εμπορίου ανθρώπων, τώρα κάνουν την πάπια και χαιρετίζουν τα βροντερά «όχι». 
Αριστεροί α λα καρτ, σοσιαλδημοκράτες α λα καρτ. Έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος στη θεωρία, αρκεί να μην πρόκειται για μας. 
Πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε, «θα τα πάρουμε απ’ τους πλούσιους», «να πάνε να πιάσουν τους μεγάλους φοροφυγάδες πρώτα» και τέτοια. 
Οι πατριώτες που νοιάζονται για την εθνική κυριαρχία ετοιμάζονται να στήσουν κώλο στην αγορά ενός κράτους από την οικονομική ολιγαρχία ενός άλλου μέσω του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος και της πρόσβασης στα δικαιώματα εξόρυξης «υδατανθράκων». 
Αλλά ξέχασα, άλλο το ξανθό γένος και άλλο οι κουτόφραγκοι. 
Οι φιλελεύθεροι που αρνούνταν το δικαίωμα του κράτους να παρεμβαίνει στην ελεύθερη οικονομία εξαπολύουν μύδρους εναντίον όσων δεν παρεμβαίνουν επαρκώς για τη σωτηρία ακέραιων των καταθέσεων στο όνομα της φιλελεύθερης ιδεοληψίας της ιερότητας της περιουσίας. 
Οι ηγέτες που νοιάζονται περισσότερο για τη διατήρηση του πλυντηριακού χαρακτήρα της  οικονομίας τους παρά για τη διάσωση των μικροκαταθετών για τους οποίους ενδιαφέρεται περισσότερο το γνωστό Δ’ Ράιχ, ο «σακάτης» και η λοιπή αιμοσταγής συνομοταξία. 
Για μια χούφτα δολάρια, ξεφτίλα χωρίς προσχήματα. 
Υπερήφανοι λαοί, γενναίοι πατριώτες, αριστεροί αγωνιστές, φιλελεύθεροι πολιτικάντηδες, πόσο πάει να σας αγοράσω έτσι ξεβρακωμένους; Καγχασμός και η αυλαία κλείνει.

του Θανάση Πολλάτου/desarguments.wordpress

Το διαχρονικό αντιστασιακό ήθος των Ελληνοκυπρίων

Δημήτρης Ψυχογιός/athensvoice.gr

Όπως έγινε και με το Σχέδιο Ανάν που είχε συμφωνηθεί με τους Τουρκοκύπριους στον ΟΗΕ από τον τότε πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο για την επίλυση του Κυπριακού, οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το σχέδιο για τη διάσωση των τραπεζών που ο πρόεδρός τους Νίκος Αναστασιάδης συμφώνησε με την τρόικα στο Eurogroup.Το 2004 η απόρριψη έγινε με δημοψήφισμα, το εκλογικό σώμα με συντριπτικό ποσοστό 75% συμπαρατάχθηκε στον Τάσσο Παπαδόπουλο που είχε μετανιώσει για τη συμφωνία που είχε υπογράψει και είχε καλέσει με λυγμούς τον λαό να ψηφίσει «βροντερό όχι». Αυτή τη φορά, την Τρίτη 19 Μαρτίου, οι βουλευτές συμπαρατάχθηκαν με τον πρόεδρο της Βουλής όταν τους κάλεσε σε νέο «βροντερό όχι» – ούτε καν οι βουλευτές του κόμματος του κ. Αναστασιάδη δεν ψήφισαν τη συμφωνία. Με 36 ψήφους κατά και 19 αποχές την καταψήφισαν· ο λαός του νησιού είναι ενωμένος, άρα ποτέ νικημένος, όπως φώναζαν και οι διαδηλωτές στους δρόμους.
Και τώρα που γράφω, ο υπουργός Οικονομικών τρέχει στη Μόσχα τα βρει τα 6 δισεκατομμύρια που λείπουν για να σωθεί το τραπεζικό της σύστημα, να μην καταρρεύσουν δηλαδή οι τράπεζες και χάσουν οι καταθέτες τα χρήματά τους. Τα 10 που προσφέρει για τον ίδιο λόγο η ΕΕ και το ΔΝΤ θεωρούνται δεδομένα, κανείς δεν συζητά για αυτά, ήταν υποχρέωση των διεθνών τοκογλύφων να τα δώσουν.
Αυτό που ένωσε τους Ελληνοκύπριους, αλλά και σχεδόν όλους τους αρθρογράφους σε όλον τον κόσμο ενάντια στη συμφωνία Κύπρου-Ευρωζώνης, ήταν

Plan B... Ο Μόσκοβος

του Γιώργου Προκοπάκη via

Πάει, λέει, ο Σαρρής στη Μόσχα να διαπραγματευθεί τρία πράγματα:
1. Τους όρους του δανείου των €2.5 δισ. Ούτως ή άλλως αυτό έπρεπε να γίνει για να βρεθεί η τσόντα μέχρι τα €17 δισ. 
2. Να πείσει τους ορθόδοξους αδελφούς να αγοράσουν τη Λαίκή Τράπεζα (84% συμμετοχή του Δημοσίου - απαιτήσεις αποζημίωσης €800 εκατ, πλέον τόκοι, από Βγενόπουλο). Δεν ξέρω ακριβώς το νούμερο, αλλά εκτιμώ πως για να κρατήσει την τραπεζική της άδεια από το ευρωσύστημα, η Λαϊκή θα χρειάζεται τουλάχιστον €4 δισ. Ήγουν, ή ανακεφαλαιοποίηση από τον νέο ιδιοκτήτη ή κούρεμα υποχρεώσεων και καταθέσεων ή συνδυασμός. 
3. Να συμμετάσχουν στο οικόπεδο "Αφροδίτη" - προφανώς εις αντάλλαγμα των 1 και 2.
Ο Χριστόφιας εκτιμούσε το κοίτασμα σε €80 - €100 δισ. Ας πούμε πως όντως μένει το 35% στο κυπριακό Δημόσιο, το βγάζουν σε 20 χρόνια μετά από 5 χρόνια από σήμερα. Παρούσα αξία της "Αφροδίτης" με 4.5% επιτόκιο €14.6 - €18.3 δισ. Ας υποθέσουμε πως καθαρίζει η Κύπρος με τις συμβατικές δεσμεύσεις με τους Ισραηλινούς και Αμερικανούς. Αυτό σημαίνει πως βάζει συνεταίρο κατά 50% (μπορεί πολύ χειρότερα - στην ανάγκη είναι) στον εθνικό πλούτο. Κι από πάνω, ο ίδιος συνεταίρος ελέγχει το μισό τραπεζικό σύστημα.

Το καλό σενάριο θέλει, τα παραπάνω να λήξουν σε δύο ημέρες (ψηφοφορία στη Βουλή παίζει;) και να τα δεχθεί η ευρωζώνη. Ποιός φαντάζεται πως μπορεί εύκολα να δεχθεί η ευρωζώνη κάτι τέτοιο; Ας πούμε πως το δέχεται.
1. Ο Μόσκοβος πρέπει να βάλει ακόμη περίπου €1.5 δισ ώστε μαζί με τις αποκρατικοποιήσεις (δεν φαντάζομαι να έχει κανείς πρόβλημα μετά την εκποίηση της "Αφροδίτης") για να φτάσει το πακέτο στα €7 δισ. Παίρνει παραπάνω πόντους στην "Αφροδίτη".
2. Η τρόικα βάζει τα €10 δισ και η Κύπρος πορεύεται με ένα ωραίο Μνημόνιο. Στο πρόγραμμα στήριξης που θα τρέξει, θα έχουμε δύο υποστηρικτές, την τρόικα και τη Ρωσία, με τον δεύτερο να είναι εκ των προτέρων διασφαλισμένος.
3. Ποιός φαντάζεται την εξέλιξη σε τρία χρόνια;

Ας πούμε όμως πως η ευρωζώνη δεν θέλει με τίποτε τέτοιου είδους κολλεγιά με τους Ρώσους. Οι εναλλακτικές είναι:
1. Η ευρωζώνη προσφέρει τους ίδιους όρους με τους Ρώσους και για €7 δισ παίρνει τα παραπάνω. Οι Ρώσοι τραβούν τις καταθέσεις και ... τόμπολα!
2. Η προσφορά των €10 δισ αποσύρεται και η χρεοκοπία μένει στη διαπραγμάτευση με τους Ρώσους. Για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, οι Ρώσοι έχουν πάρει όλη την "Αφροδίτη", έχουν το σύνολο του τραπεζικού συστήματος υπό τον έλεγχό τους και κρατούν όλο το χρέος της χώρας. Μου φαίνεται πως οι Ρώσοι αγοράζουν μια ολόκληρη χώρα - μικρή μεν, ολόκληρη όμως.
3. Αν οι Ρώσοι δεν επιλέξουν να πάρουν και τα πρόσθετα €10 δισ ... τόμπολα. Αφήνουν με άνεση τη χώρα να χρεοκοπήσει, πλην της Τράπεζάς τους προφανώς η οποία είναι επαρκώς ανακεφαλαιοποιημένη - έχουν και την "Αφροδίτη" καβάντζα. Με τη χρεοκοπία αγοράζουν την υπόλοιπη χώρα για €5 δισ.

Μικρές λεπτομέρειες:
1. Εάν ο Μόσκοβος είναι αποδεκτός από τη Μέρκελ, δεν σημαίνει πως την επομένη θα μπορεί να κάνει "ταρζανιές" με τις τράπεζες.
2. Εάν η Κύπρος βγει από το ευρώ σε οποιοδήποτε σενάριο, η "αξία" της ως πάροχος χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών πέφτει κατακόρυφα. Το ευρώ με τη χαλαρή εποπτεία τραβάει το πονηρό χρήμα.

Μια χαρά θα τα πάει ο Σαρρής στις διαπραγματεύσεις στη Μόσχα. 

Πώς και γιατί η Κύπρος βυθίστηκε στην κρίση

Τα πραγματικά αίτια και οι ευθύνες

Χριστίνα Ιωάννου και Αχιλλέας Αιμιλιανίδης/foreignaffairs.gr


«Αηδιάζοντες και αγανακτούντες και βλέποντες την γενικήν κατάπτωσιν των πολιτευομένων ερωτώμεν αυτούς, μη τυχόν αληθώς πταίει το Έθνος;» Αυτό ήταν το ρητορικό ερώτημα του Χαρίλαου Τρικούπη, όταν στις 29 Ιουνίου 1874 δημοσίευσε στην εφημερίδα «Καιροί» το άρθρο του «Τις πταίει». Το ερώτημα παραμένει διαχρονικό και μπορεί να τεθεί και στην παρούσα τραγική κατάσταση της κυπριακής οικονομίας. Η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια ανέλαβε την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο του 2008. Το 2007 ήταν ένα έτος με εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης και αξιόλογους μακροοικονομικούς δείκτες, με μοναδική εξαίρεση το ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών. Υπήρξε δημοσιονομικό πλεόνασμα της τάξης του 1.5%, δημόσιο χρέος κάτω του 60% (εξαιρούμενου του ενδοκυβερνητικού), πληθωρισμός 2.2%, ανεργία μόλις 3.9% και κατά κεφαλή εισόδημα στο 92% του μέσου κοινοτικού όρου σε μονάδες αγοραστικής αξίας. Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ παρέμενε σε υψηλά επίπεδα στο 4.4% για το 2007 έναντι 3.8% για το 2006. Πέντε χρόνια μετά, με την λήξη της θητείας του προέδρου Χριστόφια, η κυπριακή οικονομία βρίσκεται στον αναπνευστήρα.

Τα αίτια της κρίσης σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στην πολιτική αντιμετώπιση της επερχόμενης οικονομικής κρίσης από την κυπριακή κυβέρνηση. Στην προεκλογική του εκστρατεία το 2008, ο πρόεδρος Χριστόφιας υποσχέθηκε την διενέργεια επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής μέσω κοινωνικών παροχών, η οποία να ανέρχεται σε τρία δισεκατομμύρια ευρώ κατά την διάρκεια της πενταετούς του θητείας (δηλαδή περί τα 600 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος), ποσοστό αντίστοιχο του 33.5% του κυπριακού ΑΕΠ. Ο νέος πρόεδρος επέκρινε προεκλογικά την απερχόμενη κυβέρνηση Παπαδόπουλου για ακατανόητη έλλειψη «γενναιοδωρίας» σε κοινωνικές παροχές ως προς την οικονομική της πολιτική και αρνήθηκε ότι

Τι σημαίνει το όχι της Κύπρου.

 Οι επιπτώσεις από ένα όχι της Κυπριακής Βουλής στο νομοσχέδιο για το κούρεμα των καταθέσεων θα είναι αλυσσιδωτές. Θα οδηγήσουν στην χρεοκοπία αλλά και στην έξοδο της Κύπρου από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

 Οικονομικοί αναλυτές αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κύπρου στο... διάγγελμά του επισημαίνουν ότι το όχι θα σημάνει πως η Κύπρος δεν θα πάρει οικονομική βοήθεια.
Πολύ απλά χωρίς την επιβολή τέλους στις καταθέσεις τα κράτη μέλη της ευρωζώνης δεν θα παραχωρήσουν δάνειο στη Λευκωσία.
Η ΕΚΤ θα σταματήσει τις μεγάλες ενέσεις ρευστότητας στις κυπριακές τράπεζες. Όταν θα ανοίξουν οι τράπεζες, οι καταθέτες θα ζητήσουν τα χρήματά τους, αλλά οι τράπεζες δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν αφού η ΕΚΤ θα κλείσει κατά πάσα πιθανότητα τη στρόφιγγα της ρευστότητας.

Αυτό θα οδηγήσει αυτόματα σε χρεοκοπία, εκκαθάριση των τραπεζών και πολύ υψηλότερες απώλειες για τους καταθέτες από την επιβολή του συγκεκριμένου τέλους. 
Ακόμα και αν αποφασίσει το κράτος να παρέμβει δεν έχει τα απαιτούμενα κεφάλαια. 

Ο μόνος τρόπος παρέμβασης θα είναι να εκδώσει το κυπριακό κράτος νέο εθνικό νόμισμα. Που οδηγεί αυτό μαθηματικά; Στην έξοδο από την ευρωζώνη, στην χρεοκοπία των τραπεζών και του κράτους και σε βαθιά μακροχρόνια ύφεση. 
Η χώρα, χωρίς ρευστότητα δεν θα μπορεί να κάνει εισαγωγές σε βασικά αγαθά!

Όσοι έχουν καταθέσεις στην Κύπρο, ντόπιοι και ξένοι, ενώ σήμερα με βάση το σχέδιο κουρέματος χάνουν έως και 10% με το ενδεχόμενο του όχι μπορεί να οδηγηθούν σε απώλεια ακόμα και του 100% των καταθέσεών τους!
πηγη

Πολύ μικρή για να την αφήσουν -πολύ μικρή για να τη σώσουν

Η επιλογή της επιβολής φόρου στις καταθέσεις σε κυπριακές τράπεζες εξέπληξε τους πάντες. Από τον Ιανουάριο ήταν σαφές πως η Κύπρος θα υποχρεωνόταν να συμμετάσχει με πραγματικά χρήματα στο πρόγραμμα της δικής της διάσωσης. Ήταν σαφές επίσης πως ο μόνιμος κίνδυνος της τραπεζικής διόγκωσης δεν ήταν ανεκτός. Την εβδομάδα πριν από το Eurogroup από τα πιο επίσημα χείλη είχε ειπωθεί πολλές φορές πως, παρά το ότι οι ανάγκες του προγράμματος στήριξης είναι περί τα €17 δισ, το πακέτο θα ήταν περί τα €10 δισ. Η Κύπρος δεν είχε πολλές εναλλακτικές να βρει τα €7 δισ που απαιτούνται. Οι αποκρατικοποιήσεις δύσκολα θα αποφέρουν €1.5 δισ, η φορολογία θα βελτιώσει την δημοσιονομική εικόνα, όμως δεν είναι αμέσου αποδόσεως. Έπρεπε λοιπόν τα χρήματα να βρεθούν από τις τράπεζες τις ίδιες, οι οποίες είναι πρακτικώς χρεοκοπημένες. Πού η έκπληξη, λοιπόν;

Κανείς δεν περίμενε πως από όλους τους δανειστές των τραπεζών (και οι καταθέτες, δανειστές είναι) η ζημιά θα περνούσε κατ’ ευθείαν στους τελευταίους στη σειρά. Προστατεύθηκαν οι μέτοχοι και συμβατικοί δανειστές των τραπεζών – αυτοί δηλαδή οι οποίοι τοποθετούνται στις τράπεζες με πλήρη επίγνωση των κινδύνων, προστατεύθηκαν οι κάτοχοι διαφόρων «τραπεζικών προϊόντων», εξ ορισμού μειωμένης εξασφάλισης και κατέπεσε το ταμπού της εγγύησης των μικρών καταθετών, μέχρι €100.000. Η λύση που επελέγη ενέχει κίνδυνο για την Ευρωζώνη και κυρίως για τις χώρες της περιφέρειας που επιχειρούν δημοσιονομική προσαρμογή. Ως φιλοσοφία, είναι αντίθετη με αυτήν του ενοποιημένου τραπεζικού συστήματος προς το οποίο υποτίθεται πορεύεται η Ευρώπη μέχρι το τέλος του έτους. Γιατί λοιπόν η λύση οδηγήθηκε στη γνωστή κατάληξη;
Οι πληροφορίες θέλουν, για πρώτη φορά στην τριετία των μηχανισμών στήριξης, να μην είναι

Χωρίς μυαλό, χωρίς συμμάχους

Νίκος Μπίστης/metarithmisi.gr
Μια βδομάδα πριν τις κυπριακές εκλογές έγραψα ένα άρθρο με τον τίτλο « Προφανώς Αναστασιάδη». Σε αυτό μεταξύ άλλων έγραφα: 
«Έφτασε ( ο Χριστόφιας) στο σημείο να ζητάει την υπογραφή μνημονίου και να αρνούνται οι Ευρωπαίοι. Οι λόγοι είναι πολλοί και κυρίως οικονομικοί. Να θυμίσω , όμως, ότι κάποιοι μας είχαν προειδοποιήσει από την εποχή που ο Παπαδόπουλος εξαπατούσε την διεθνή κοινότητα, γελοιοποιούσε τον Γραμματέα του ΟΗΕ που είχε επενδύσει στο σχέδιο που έφερε το όνομα του, γύριζε υπερήφανα την πλάτη και έκλεινε τα αυτιά του στις προτροπές των ευρωπαίων συμμάχων μας. Μας έλεγαν ότι έχει ο καιρός γυρίσματα και προσέξτε μην βρεθείτε σε θέση αδυναμίας. Τότε η αλαζονική απάντηση που έδινε το παρδαλό εθνικιστικό μπλοκ ήταν : « Τι μπορούν να μας κάνουν; Η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ παρά το όχι στο σχέδιο Ανάν. Καμία καταστροφή δεν προέκυψε». Όλα αυτά μέχρι χτες. Όσοι άκουσαν τον υποψήφιο των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών κ. Σταινμπρουκ να μιλάει για την Κύπρο και μπορούν να διαβάσουν πίσω από τις ψυχρές ανακοινώσεις των Ευρωπαίων εταίρων  για την κατάσταση της Κύπρου θα διακρίνουν και το φάντασμα της πρωτοφανούς εξαπάτησης στην οποία προχώρησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος με την ευγενή χορηγία του Δημήτρη Χριστόφια.»
 Δεν είχα κάποια άλλη πληροφόρηση, ούτε μπορούσα βέβαια να προβλέψω τους ευρωπαϊκούς όρους. Για τις αρνητικές πτυχές του μέτρου του κουρέματος των καταθέσεων  για τους μικροκαταθέτες και για τον γενικότερο αρνητικό συμβολισμό , τις συνέπειες για την ευρωζώνη και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς

Σχετικά με τα τεκταινόμενα της Κύπρου

Όσοι ζητούσαν να μην γίνει κούρεμα στις καταθέσεις, ζητούσαν κάτι το παράλογο. Εν ολίγοις, ζητούσαν να πληρώσουν την τρύπα στους τραπεζικούς ισολογισμούς των κυπριακών τραπεζών (8 δισ. ευρώ περίπου) οι Ευρωπαίοι, με σκοπό να μην πάρουν καμία χασούρα οι της Κύπρου, ενώ κουρεύτηκαν καταθέτες στην Δανία και μηδενίστηκαν ομολογιούχοι στην Ολλανδία. Ζητούσαν να τα δανειστεί αυτά τα λεφτά η Κύπρος, ουσιαστικά κάνοντας την κυπριακή οικονομία μη βιώσιμη με ένα χρέος 150% του ΑΕΠ, όπου στη συνέχεια αυτό το χρέος θα έπρεπε να κουρευτεί και να πάρει χασούρα ο Ευρωπαίος φορολογούμενος. Τέλος, ζητούσαν να πληρώσουν οι Γερμανοί  για να πάρουν τα λεφτά τους οι Ρώσοι καταθέτες. Με το συμπάθιο, αλλά αυτά που ορισμένοι ζητούσαν δεν είχαν καμία λογική. Όσο αναφορά τον κύριο Πισσαρίδη, σχετικά με το τι έλεγε πριν μερικές μέρες, καλύτερα να μην σχολιάσω να μην στεναχωρήσω τους φίλους στην Κύπρο.
Στα κουρέματα τώρα...
Κατ’ αρχάς είναι υποκριτικό να βαφτίζουμε το κούρεμα, «φόρο επί των καταθέσεων». Θα έπρεπε να χαρακτηριστεί αυτό που πραγματικά είναι, ένα κούρεμα. Δεύτερον, κακώς πειράχτηκαν οι καταθέτες κάτω από 100.000. Θα ‘πρεπε το κούρεμα να το πάρουν μόνο αυτοί που έχουν πάνω από 100.000 και κανένας άλλος. Επίσης, αν κατάλαβα καλά από διάφορα δημοσιεύματα, για κάποιο παράξενο λόγο θα σωθούν οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας. Αν ισχύει αυτό, είναι έγκλημα.
Το ΔΝΤ (σωστό για άλλη μια φορά) είχε προτείνει να γίνει κούρεμα 40% στις

σεφταλιές

sabotaz33.blogspot
Το δεδομένο: οι  έλληνες εναντιώνομαστε στην πορνεία, στο εμπόριο ναρκωτικών, στο μαύρο χρήμα, στις χώρες κράτη offshore,  στην παιδική εργασία, στο εμπόριο όπλων, στο trafficking, στην μεταφορά χρήματος συμπατριωτών μας στο εξωτερικό εν μέσω κρίσης, στο λαθρεμπόριο,  και σε πολλά ακόμη. Στα λόγια βέβαια. 

Το καλοκαίρι ο β. δούλεψε ένα μεγάλο έργο στην κύπρο. Την ώρα της αποπληρωμής του έδειξαν την e-banking καταθεση τους σε λογαριασμό του και του έδωσαν και μια σακούλα με  μπανάνες. Μπρος στην ‘έκπληξή του,  τουεξήγησαν ότι κάτω από τις μπανάνες ήταν το υπόλοιπο ποσό της συμφωνίας σε cashερι ‘’μαύρο’’. Στο νησί το χρήμα από το πλυντήριο της χαμηλής φορολογίας (κάτι αντίστοιχο με το ‘’καταπληκτικό’’ σχέδιο σαμαρά για χορήγηση ιθαγένειας σε όποιον κάνει επενδύσεις στην ελλάδα, δηλαδή φέρε χρήμα βρώμικο και σε κάνουμε ελληναρά)  κυκλοφορούσε σε σακούλες μαναβικής και πρόσφερε τα χρόνια της ξενοιασιάς εύκολο πλούτο μέσω δανείων και επενδύσεων. Από πού προέρχονταν τα χρήματα που ξεπλένονταν δεν ενδιέφερε κανέναν. Ανα τον κόσμο υπάρχουν ένα σωρό κράτη offshore δες λιχτεστάιν, άγιος μαρίνος, ελβετία, κύπρος και ο κατάλογος είμαι μακρύς ακόμη. Μόνο που δεν είναι μέλη στο club!!! Και επίσης δεν χρειάζονται δανεικά!! Η κύπρος αποτέλεσε πόλο έλξης για το πλυντήριο λόγω κυρίως της συμμετοχής της στο club του ευρώ. Τα έβαζες στην κύπρο και γινόσουν ευρωπαίος. Αλλιώς μια χαρά είναι τα νησιά κέιμαν πχ. Δεν έφερναν τα λαλάκια τους επειδή τους άρεσαν οι σιεφταλιές. Τα πάρκαραν στην ζώνη του ευρώ.
Επειδή η απόφαση στο εκβιασμένο eurogroup ήταν ομόφωνη  ας πούμε ότι η ΕΕ παίρνει ένα τεράστιο ρίσκο στην σκακιέρα. Εκβιάζει ένα μέλος της βάζοντας χέρι στις καταθέσεις. Στην πραγματικότητα τον εκβιασμό τον κάνει η γερμανία και οι υπόλοιποι εύχονται να μην χάσουμε την μπάλα και το γήπεδο γιατί θα τους πάρει όλους και θα τους σηκώσει. Ναι η γερμανία παίζει πόκερ και θέτει ωμούς εκβιασμούς. Αυτή είναι και η απάντηση της στην απειλή ότι και καλά η ελλάδα - το 2% της  ΕΕ οικονομίας - είχε περιθώρια για τσαμπουκάδες από τον απρίλιο του 2010 έως και στο κοντινό μέλλον. Όπότε ο μπαρουφάκης και οι ψεκασμένοι αυγίτες και χρυσαυγίτες έχουν πια χειροπιαστή την επώδυνη απάντηση. Στο πόκερ όταν είσαι ψάρι δεν παίζεις τα ρέστα σου στους καρχαρίες. Δεν θα πάνε ντούκου.
Επαναλαμβάνω ότι το πρόβλημα στην ΕΕ σχετικά λύνεται εύκολα

Οι αποφασισμένοι ας προχωρούν

Γιώργος Προκοπάκης /Τα Νέα

Αρχές Αυγούστου 2012, όταν οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης είχαν τις τελευταίες φαντασιώσεις περί αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, ο Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς έκανε μια δημόσια δήλωση: «Θα προχωρήσουμε με όσους είναι αποφασισμένοι». Η δήλωση αυτή σήμανε και την αμέριστη υποστήριξή του στον υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα. Τη συνέχεια την ξέρουμε: έγινε αυτό που κάθε ελληνική κυβέρνηση όφειλε να είχε κάνει από τον Μάιο του 2010 και μετά - να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να παραμένει το Πρόγραμμα Στήριξης της Ελλάδας σε τροχιά. Η δήλωση του Πρωθυπουργού απευθυνόταν όχι μόνο στους χλιαρούς συνεταίρους της τρικομματικής κυβέρνησης, αλλά και στο εσωτερικό του δικού του κόμματος.
Οκτώ μήνες αργότερα, η δήλωση του Πρωθυπουργού ίσως πρέπει να επαναληφθεί. Να το εννοεί πλήρως, όμως! Οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης είναι εμφανές πως κάνουν αποκλειστικά προσωπική πολιτική. Ο κ. Βενιζέλος, για πολλοστή φορά, επαναφέρει το ζήτημα της μετατόπισης σε υψηλότερο, πολιτικό επίπεδο της όποιας διαπραγμάτευσης παρακάμπτοντας τους μεσαίου επιπέδου τεχνοκράτες, τύπου Τόμσεν. Αντί να στηρίξει πάση δυνάμει τις όποιες διαρθρωτικές αλλαγές δρομολογούνται, θέλει να φαντασιωνόμαστε μαζί του πως

Μαντεμοχώρια

Ένας εργαζόμενος στα μεταλλεία και μια κάτοικος της περιοχής γράφουν...

Του Ισμέτ Αλή-Χότζα*
Τον τελευταίο μήνα ο «πυρετός» του χρυσού «ενθουσιάζει» τα media, μιας και μια πραγματικά μικρή μειοψηφία κατοίκων της βορειοανατολικής Χαλκιδικής προβάλλουν ένα σύνολο αντιδράσεων, με κυριότερο επιχείρημα την καταστροφή του περιβάλλοντος από τις νέες εξορυκτικές διαδικασίες και τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν από την επένδυση στα μεταλλεία χαλκού-χρυσού της περιοχής Σκουριών.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα επαναφέρουν ακόμα και τους όρους με τους οποίους έγινε η μεταβίβαση των Μεταλλείων Κασσάνδρας προς την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. Είναι σημαντικό να γίνει μια αναφορά για την αποκατάσταση της αλήθειας. H TVX (προηγούμενη εταιρεία που είχε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης στην περιοχή), πτωχεύοντας άφησε πίσω της χρέη 22 εκ. ευρώ: 16 εκ. ευρώ για μισθούς και δικαιώματα εργαζομένων και 6 εκ. ευρώ για την αποκατάσταση εργολάβων.
Η KINROSS (μητρική της TVX) θα κατέβαλλε 11 εκ. ευρώ και θα «έφευγε», ενώ άλλα 11 εκ. ευρώ θα κατέβαλλε στο νέο επενδυτικό σχήμα. Στην ουσία και στην πράξη, και τα 22 εκ. ευρώ διατέθηκαν μόνο για την πληρωμή

Φοβούνται, ωρέ, τα παλικάρια;

Γιώργος Καρελιάς/protagon.gr
Την ώρα που ο Σαμαράς κατακεραύνωνε «τη βία των δύο άκρων» (Δεξιάς και Αριστεράς), τρεις βουλευτές του χάιδευαν το ένα άκρο (εννοείται το Δεξιό). Για την ακρίβεια, χάιδευαν τη δεξιά χείρα του Κασιδιάρη, με την οποία χαστούκισε την Κανέλλη στον τηλεοπτικό αέρα.
Από τους τρεις βουλευτές της Ν.Δ., που καταψήφισαν την άρση ασυλίας του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, οι δυο κατάλαβαν τι έκαναν και ζήτησαν συγγνώμη. Γι’ αυτό και δεν αξίζει καν να ασχοληθούμε μαζί τους. Με τον τρίτο, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διότι είναι ο γραμματέας της Ν.Δ. Δηλαδή, είναι το πρόσωπο εκείνο στο οποίο ο Σαμαράς έχει αναθέσει το ρόλο να περνάει την κομματική γραμμή. Στην προκειμένη περίπτωση, η γραμμή αυτή έλεγε ότι οι βουλευτές του κυβερνώντος ψηφίζουν υπέρ της άρσης ασυλίας του Κασιδιάρη. Έτσι, ψήφισε η συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών. Αλλά ο θεματοφύλακας της γραμμής, την παραβίασε! Και το όνομα αυτού, Μανώλης Κεφαλογιάννης.
Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ, αν ο Κεφαλογιάννης ζητούσε συγγνώμη ή έλεγε ότι έκανε λάθος, όπως οι άλλοι δυο συνάδελφοί του. Όμως, αυτός ο αθεόφοβος πήγε να

Ποια βουλευτής φορούσε πουλόβερ - βελονάκι;

Οh! My God! Tι είναι αυτά που αντικρίζουν καθημερινά οι μακιγιαρισμένοι σε smoky style οφθαλμοί μου; Οι κυρίες του Ελληνικού Κοινοβουλίου παίρνουν θέση μάχης στα πάνελ πρωινών και βραδινών ενημερωτικών εκπομπών. Ντυμένες με outfits τα οποία φαίνεται ότι έχουν επιλέξει με προσοχή. Το αποτέλεσμα σίγουρα απογοητευτικό. Ταγιέρ, πουλόβερ , φορέματα και αξεσουάρ για… κάθε γούστο. Τα περισσότερα από αυτά μοιάζουν σαν να έχουν «πεταχτεί» μέσα από το σεντούκι της πτωχής, πλην τιμίας Φατμαγκιούλ! Τι συνδυασμοί χρωμάτων και υλικών! Οι μπλούζες και ασορτί ζακετάκια μοιάζουν σαν να έχουν πλεχτεί με βελονάκι. Και δεν μιλάμε βέβαια για τα fashionable «βελονάκια» των seventies… Τα περίφημα crochet. 

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κατερίνα Ιγγλέση χάρισε εξαιρετικά μαθήματα στιλ με την ενδυματολογική της επιλογή. 
Καλεσμένη σε βραδινή εκπομπή επέλεξε πουλόβερ σε γκρι αποχρώσεις το οποίο μάλλον θα πρέπει να είχε δανειστεί από την ντουλάπα της μαμάς της.

Ούτε ακόμα αυτή η κ. Παπαρήγα του… πολυαγαπημένου στον ΣΥΡΙΖΑ, Κ.Κ.Ε. δεν θα είχε προχωρήσει σε τέτοιου είδους ενδυματολογικές επιλογές.Το πουλόβερ της κ.Ιγγλέση θα μείνει πραγματικά στην ιστορία. Όπως και το κατσαρό μαλλί το οποίο μόνο οι γνωστές «φυσούνες» των hair dressers μπορούν να δημιουργήσουν.


Σίβυλλα

Ο επίορκος θα γίνει τίτλος τιμής

 του Γιώργου Κράλογλου / capital.gr

Όταν ακόμη και οι καταδικασμένοι, δολοφόνοι, δεν απολύονται και δεν χάνουν τα μισθολογικά τους δικαιώματα, γιατί είναι κρατικοί και όχι ιδιωτικοί υπάλληλοι ενταγμένοι στην «δύναμη» των 10.000 απατεώνων κρατικών που κοντεύουν να ρίξουν την κυβέρνηση μην ξαφνιαστείτε αν μελλοντικά ονομαστούν αντιστασιακοί πατριώτες. Άλλωστε ήδη αντί απατεώνες αποκαλούνται απλώς επίορκοι.
Εάν μάλιστα τα κόμματα υπολογίσουν ότι οι συγκεκριμένοι απατεώνες μπορούν να προσφέρουν 50-100.000 ψήφους θα ζητηθεί από την κοινωνία να τους αναγνωρίσει ως "κακοποιηθέντα άτομα" της πολιτικής προπαγάνδας και των μέσων ενημέρωσης...
Ο λόγος; 
Στην Ελλάδα δεν έχει καμία σημασία τι λέει η δικαιοσύνη. Αν δουλεύεις στο κράτος και κλέψεις ένοχος είσαι μόνο αν το πουν οι συνδικαλιστές και τα στημένα Πειθαρχικά Συμβούλια. 
Τον δρόμο προς την μαφία και τα γνωστά κουκουλώματα των πειθαρχικών τον στρώνει κατ αρχήν το γνωστό πολιτικό παραμύθι ότι «...δεν μπορούμε να βιαστούμε να τους καταδικάσουμε αφού δεν έχουν ολοκληρωθεί όλες οι Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις ( οι γνωστές αμαρτωλές ΕΔΕ) που δεν είναι τίποτε άλλο από τις έρευνες-μαϊμού που κατά τεκμήριο κάνουν επίσης απατεώνες που τους τσάκωσαν αλλά δεν βρήκαν τίποτε... εναντίον τους. 
Όταν όμως η κρατική μαφία δεν μπορεί να καλύψει το χοντρό παιχνίδι απατεωνιάς στο δημόσιο και φθάνει στο σημείο να

Περιμένουν έναν εμίρη να τους σώσει. Και έρχεται μόνο ο Τσάκας.

edito 427
Φ.Γεωργελές /athensvoice.gr

Λένε ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη ενιαίο ακίνητο για εμπορική αξιοποίηση με μεγαλύτερη αξία από το Ελληνικό. Μπορεί να είναι υπερβολή, αλλά δεν φαίνεται παράλογο μια χώρα, μια χρεοκοπημένη χώρα, να έχει ένα τέτοιο περιουσιακό στοιχείο, μεγαλύτερο από το Μόντε Κάρλο, και 12 χρόνια να μην μπορεί να το αξιοποιήσει; Αξιοποίηση στην Ελλάδα, όμως, σημαίνει ιδιοποίηση του δημόσιου πλούτου. Κάποιοι δήμαρχοι θα διεκδικήσουν ένα κομμάτι, για το καλό των δημοτών τους φυσικά και για να υπερασπίσουν το δημόσιο χώρο και το πράσινο. Κάποιοι υπουργοί θα κόψουν ένα άλλο για να γίνουν δρόμοι, δημόσιες υπηρεσίες θα επεκταθούν στις παλιές εγκαταστάσεις, κάποιοι θα διεκδικήσουν άλλα κομμάτια δικαστικά γιατί τους ανήκαν τον προηγούμενο αιώνα.
Η άλλη προοπτική είναι ο παλιός ελληνικός μύθος. Έρχονται οι σεΐχηδες που μοιράζουν λεφτά. Όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες, ο εμίρης χαρίζει χρυσά ρολόγια σε όποιον του σφίγγει το χέρι. Πόσοι Έλληνες πρωθυπουργοί έχουν πάει τα τελευταία χρόνια στο Κατάρ;
Δεν μπορούν να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Δεν τις επιτρέπει το οικονομικό μοντέλο. 10 μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις και οι 10 προμηθευτές τους. 10 μονοπώλια με αξία όση όλες οι άλλες επιχειρήσεις μαζί και 10 ολιγάρχες που μπορούν να συναλλάσσονται με την κρατική και την κομματική γραφειοκρατία για να κάνουν δουλειές.
Αυτό το μοντέλο προσπαθούν να επαναλάβουν, γι’ αυτό αναζητούν σεΐχηδες. Αλλά το χρήμα έχει γίνει πια

Συγχαρητήρια " τουριστικοί " εγκέφαλοι ! !

travel.cnn.com
It's good that most travel plans aren't based on tourism slogans, or these places would be in trouble

'You in Greece'
Yes you are -– or more likely, you would have been if you hadn't been put off by this grammar-challenged tourism slogan.

1) If we're already in the country, why are they still trying to attract us? 

2) Is there a problem with tourists wandering across the border from Macedonia who are unsure where they are?

3) This slogan doesn't end here, but extends io, “You in Athens,” “You in Thessaloniki” and the confusing “Youth in Greece."

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΗ ΧΩΡΑ , ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ Ο¨ΤΙ ΚΙ Ο¨ΤΙ !

TERRA INGOGNITA
Αναζητούνται επενδύσεις (και επενδυτές) με τις ακόλουθες προδιαγραφές: 
- Δεν θα ρυπαίνουν. 
- Δεν θα κάνουν θόρυβο. 
- Δεν θα είναι μεγάλες. 
- Δεν θα καταλαμβάνουν χώρο. (αν είναι υπόγειες, ακόμα καλλίτερα) 
- Δεν θα προσδοκούν κέρδος. 
- Δεν θα χρειάζονται τραπεζική χρηματοδότηση. (δεν υπάρχει...) 
- Δεν θα ενοχλούνται από τους υψηλούς φόρους. 
- Θα έχουν την σύμφωνη γνώμη όλων. (τοπικών αρχόντων, συλλόγων, συνδικαλιστικών σωματείων, δημοσιογράφων, αλλά και του τρελλού της γειτονιάς) 
- Θα προσφέρουν υψηλούς μισθούς. 
- Θα δίνουν πολλές θέσεις εργασίας. 
- Θα είναι καινοτόμες και εξωστρεφείς. 
- Θα είναι υπομονετικές (στην επιστροφή του ΦΠΑ π.χ.) και συμπονετικές (στα ζόρια που περνάνε οι πολιτικοί π.χ.). 
- Θα δέχονται ότι οι αριθμοί δεν είναι το παν... 
- Θα βλέπουν μακροπρόθεσμα. (π.χ. την ζωή του "μέλλοντος αιώνος"...) 
- Θα είναι άψογες στην τήρηση των 4.100 νόμων και 130.000 εγκυκλίων του κράτους. 
- Θα κάνουν έμμεση κοινωνική πολιτική (π.χ. δίνοντας "δωράκια" σε όποιον ταλαίπωρο Δ.Υ. τους το ζητήσει. 
- Θα είναι ευγνώμονες, στην απίθανη περίπτωση που εξαναγκαστούν να κλείσουν. 

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι κοιμόμαστε. Εκατομμύρια επενδυτές με αυτές τις προδιαγραφές συνωθούνται στην πόρτα μας, και εμείς τους εμποδίζουμε, τόσα χρόνια. Ευτυχώς τώρα μάλλον ξυπνάμε. Ο μεν πρωθυπουργός τους στρώνει "κόκκινο χαλί", ο δε μελλοντικός εθνάρχης (ακόμα στην αντιπολίτευση) δήλωσε ότι δεν είναι αντίθετος στις επενδύσεις. 
Χρυσή εποχή μας περιμένει...
Aristotelis Aivalioti
planus.pblogs.gr

Ευτυχώς όμως, οι φανφάρες συνήθως αποκαλύπτονται διότι στηρίζονται πάντα σε σαθρά θεμέλια

Το κουβάρι

ellinaki.blogspot

Αν είχαμε τον τρόπο να ανακαλύψουμε αμέσως τις παρανομίες και την ληστεία του δημόσιου χρήματος, και απεικονίζαμε για παράδειγμα τους δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς, με συγκεκριμένα άτομα, που εμπλέκονται σε διαπλεκόμενες και παραβατικές συναλλαγές σε ένα διάγραμμα ροής, θα αποτυπώναμε ένα κουβάρι χωρίς ιδιαίτερη συνοχή. Ίσως κάποιος Υπουργός με δυο-τρια έμπιστα άτομα κάτω από αυτόν, που με τη σειρά τους θα είχαν από άλλα δυο-τρία άτομα στις κατάλληλες θέσεις, στις κατάλληλες Δημόσιες Υπηρεσίες που θα κινούσαν τις κατάλληλες διαδικασίες προκειμένου να γίνει η λαμογιά. Σε άλλες περιπτώσεις, ίσως και να μην υπήρχε καν Υπουργός ή υψηλό στέλεχος. Λίγοι υπάλληλοι μόνο, πάλι στις σωστές θέσεις, με νταραβέρια ανάμεσα στο δημόσιο χρήμα και τους ιδίους ή ιδιώτες εκτός Δημοσίου. Και όλη αυτή η σχετικά ξεκάθαρη πυραμιδωτή δομή, γεμάτη μουτζούρες από χιλιάδες μικροδιαπλοκές πολιτών, απαθή βλέμματα μπροστά σε παρανομίες, «φακελάκια», γρηγορόσημα, κλεισίματα ματιών, «έχω-έναν-δικό-μου» και εκμεταλεύσεις νομικών κενών προς πάσα κατεύθυνση.
Αυτό το «κουβάρι» είναι πλέον αποδεκτό στις νεοελληνικές συνειδήσεις μας. Αυτό το «κουβάρι», που δεν ανήκει σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, ούτε σε συγκεκριμένο κοινωνικό στρώμα, συνοδεύει την ιστορία του ελληνικού Κράτους από την ίδρυσή του. Μπορεί να έχουμε βρει στη Μεταπολίτευση ένα βολικό κατηγορητήριο για

“Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι”

Ένα ανώνυμο κείμενο για την πρόσφατη αθώωση Κασιδιάρη

Τ.Σ.
Την περασμένη εβδομάδα ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης απαλλάχθηκε λόγω αμφιβολιών από την κατηγορία της συνέργειας σε ξυλοδαρμό και κλοπή εναντίον ενός φοιτητή το 2007, στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου. Η κατηγορία σε βάρος του Κασιδιάρη είχε βασιστεί στη μαρτυρία μίας γυναίκας, που είπε ότι κράτησε τον αριθμό του αυτοκινήτου με το οποίο διέφυγαν οι δράστες. Ήταν το αυτοκίνητο που είχε νοικιάσει τότε ο Ηλίας Κασιδιάρης. Εκείνος υποστήριξε ότι την ώρα και ημέρα της επίθεσης βρισκόταν επίσκεψη σε νοσοκομείο. Μετά την αθώωσή του κυκλοφόρησε το ακόλουθο ανώνυμο κείμενο στο διαδίκτυο:

Είσαι μεταπτυχιακός φοιτητής.
«Βρίσκεσαι στο πανεπιστήμιο. Ένα αυτοκίνητο σταματάει σε ένα σημείο που βρίσκεσαι μόνος. Πέντε φουσκωτοί ξυρισμένοι με ρόπαλα σε τσακίζουν στο ξύλο και σε μαχαιρώνουν στο πόδι. Σου κλέβουν την ταυτότητα για να ξέρουν τη διεύθυνσή σου. Μόνο κριτήριο για την πράξη τους, η εμφάνισή σου. Αποφασίζεις να νικήσεις τον τρόμο και να αντιδράσεις. Μαθαίνεις ότι κάποιος έχει συγκρατήσει τον αριθμό του αυτοκινήτου. Καταθέτεις μήνυση. Η αστυνομία ανακαλύπτει ότι το αυτοκίνητο ανήκει σε έναν “Κασιδιάρη", υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής του 0,5%. Τραβιέσαι 7 χρόνια στα δικαστήρια από αναβολή σε αναβολή. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, βλέπεις τον τραμπούκο που σε μαχαίρωσε να γίνεται βουλευτής. Τον βλέπεις να ανάγεται σε λαϊκός ήρωας σε μια μερίδα κόσμου. Τη μέρα της δίκης