Το 2010 για τα media, τις κυβερνήσεις, τις εταιρείες και τους ενεργούς πολίτες

Δύσκολη κι αιματηρή η χρονιά που φεύγει. Στην Αϊτή μόνο έχασαν τη ζωή τους παραπάνω από 400.000 άνθρωποι από έναν καταστροφικό σεισμό. Η οικονομική κρίση μας αποκάλυψε ανεπάρκειες και παθογένειες σοβαρότατες, ενώ οι ανισότητες εξακολουθούν να βαραίνουν στη συνείδηση κάθε κοινωνικά ευαίσθητου ανθρώπου. Και τα Media σ’ ένα μεγάλο ποσοστό συνέχισαν να παίζουν το ρόλο του συνεργού και του απολογητή της υφιστάμενης τάξης πραγμάτων. Απ’ την άλλη το Διαδίκτυο, τα Social Media και οι πολλές προσπάθειες εναλλακτικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, συνιστούν ακόμα μια μεγάλη υπόσχεση, ένα ανοικτό στοίχημα που μένει να κερδηθεί. Μέσα σ’ αυτό το δύσκολο λοιπόν περιβάλλον αυτή τη χρονιά έμαθα:


 1. ότι η δικαιοσύνη δεν είναι μια κούφια λέξη. Πρέπει να αγωνιζόμαστε καθημερινά υπέρ της. Το ίδιο και για τη διαφάνεια, την αξιοκρατία, την εντιμότητα, την υπευθυνότητα. Αντί για Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη θα προτιμούσα πλέον να μιλάμε για Εταιρική Κοινωνική Δικαιοσύνη: π.χ. να επιστρέψουν οι μεγάλοι κερδοσκόποι τα υπερκέρδη στην κοινωνία, χρηματοδοτώντας κοινωνικές δομές κι υποδομές.
  2. ότι πρέπει επιτέλους να βάλουμε ένα τέλος στη σιωπή. Υπάρχουν μεγάλα και σοβαρά θέματα που πρέπει να αναλυθούν, να ερευνηθούν. Τώρα πια οι δημοσιογράφοι, οι πολίτες, οι πάντες έχουμε τα εργαλεία για να το κάνουμε, κι όσο δεν το κάνουμε είμαστε κι εμείς συνένοχοι των εγκλημάτων.
  3. ότι ήρθε η ώρα να βάλουμε σαφείς και ξεκάθαρους στόχους, είτε με όρους γενιάς (οι γεννημένοι τη δεκαετία του ’70) είτε με όρους κοινωνικού και πολιτικού προσανατολισμού (κάθε άνθρωπος που θέλει να λυθούν τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα).
  4. ότι στην Ελλάδα έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία κλάψας και καταγγελίας, κι έχουμε αφήσει αν λευκώ κάποιους λαϊκιστές να διεκδικούν στο όνομά μας. Ήρθε η ώρα να πάρουμε πίσω τη λευκή επιταγή και να συνεργαστούμε ως ενεργοί πολίτες αυτής της χώρας, αυτού του πλανήτη. Χρειαζόμαστε για παράδειγμα στην Ελλάδα ένα σοβαρό, ανεξάρτητο καταναλωτικό κίνημα. Πόσο ακόμα θα υπομένουμε την ασύδοτη δράση κάποιων εταιρειών;
  5. ότι σιγά σιγά τα πράγματα αλλάζουν, κι ότι η μεγαλύτερη βλακεία που έχουμε αποδεχτεί είναι το “αυτό δεν αλλάζει”. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ μήνυσε πρόσφατα τη BP για την τεράστια οικολογική καταστροφή που προκάλεσε στον κόλπο του Μεξικό, αυτή τη χρονιά.
  6. ότι η βία δε μπορεί με τίποτα να είναι λύση, ούτε μέσο για την επίτευξη των σκοπών για έναν καλύτερο κόσμο.
 7. ότι πράγματι εμείς είμαστε τα Μέσα, κι ότι μέσα απ’ το δωμάτιό μας, μέσα απ’ τα ίδια τα σώματά μας μπορούμε να εκπέμψουμε μηνύματα ελπίδας κι αισιοδοξίας. Ο φόβος είναι το πιο ανασταλτικό συναίσθημα, κι εμείς μπορούμε να τον ξεπεράσουμε. Νομίζω ότι η δεκαετία που ξεκινά αύριο θα είναι μια απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες και κρίσιμες για τον κόσμο. Εύχομαι σε όλους μας, υγεία, ειρήνη, αλληλεγγύη και φυσικά δικαιοσύνη. Καλή Χρονιά!

http://andriotakis.wordpress.com/

.