ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΦΩΝΟ, ΤΙ; ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ TI-VO ΑΡΑΓΕ Η ΘΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;

- Το ότι έκλεισε το ΔΙΦΩΝΟ ασφαλώς δεν αφορά κανέναν από αυτούς που ασχολούνται ή έστω ενδιαφέρονται για τη μουσική. Μη λέμε τώρα τα αυτονόητα.

- Το περιοδικό που εξέδιδε ο Όμιλος Γιαννίκου, όπως και το Ποπ + Ροκ που έκλεισε πέρσι, δεν είχε καμία σχέση με το ΔΙΦΩΝΟ για το οποίο όλοι τώρα κλαίνε και οδύρονται. Αν θυμάστε, κάποτε το όνομα Chevrolet είχε μια κάποια αίγλη στην βιομηχανία των αυτοκινήτων. Σήμερα το έχει αγοράσει η Daewoo, για να ψήσει τον κόσμο ότι τα αυτοκίνητα που παράγει έχουν πλέον ποιοτική υπεροχή και δεν είναι τα ντενεκέδια του παρελθόντος . Κάπως έτσι ο Γιαννίκος βγήκε στην πιάτσα προ ετών και μάζεψε δυο-τρία trademark, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχαιραν καλής φήμης, για να δώσει ποιοτικό άλλοθι στις δραστηριότητές του. Και καλά έκανε δηλαδή. Μαγκιά του. Αφού μάλιστα κάποιοι τον πίστεψαν και τον στήριξαν, ακόμη πιο μαγκιά του. Ελπίζω τουλάχιστον αυτός να έπαιρνε επιστροφή Φ.Π.Α.

- Δεν βρίσκω καμία απολύτως διαφορά στις δύο περιπτώσεις. Ή, μάλλον, βρίσκω. Η νέα Chevrolet έχει βγάλει και κάνα δύο καλά μοντέλα στην αγορά. Από τα μουσικά περιοδικά του Ομίλου Γιαννίκου δεν έχω τίποτε να κρατήσω. Τι να κρατήσω δηλαδή; Τα φθηνά και εξυπηρετικά κείμενα, τα δώρα πάρε κόσμε, το ευτελές lay out, που δεν ξεχωρίζει τα Ζουζούνια από τον Morrissey και άλλα τόσα είναι για πέταμα και όχι για να τα θυμόμαστε ασφαλώς.

- Και κάπου εδώ μπαίνουν στο χορό οι μεγαλόστομες δηλώσεις περί των ανθρώπων που έχασαν
δουλειά τους, οι κραυγές συμπαράστασης και ο ανένδοτος αγώνας εναντίον των αφεντικών. Η αυτοδιαχείριση του μέσου (όπως αυτή που έγινε και στον City 99,5 της Αγγελοπούλου, να φανταστώ;) και όλα αυτά τα ωραία που τα είχαμε ξεχάσει για χρόνια χαμένοι στην αφασία μας, αλλά ήρθε να μας τα θυμίσει το μνημόνιο. Τα πράγματα είναι άγρια εκεί έξω και όποιος περίμενε το κλείσιμο του Διφώνου για να το καταλάβει και να το παίξει αντίσταση και αγώνας, καλά θα κάνει να το βουλώσει και να επιστρέψει στο κρεβάτι του.

- Η ανεργία είναι παντού, είναι σκληρή, αφορά τους πάντες και εν δυνάμει είναι όλοι άνεργοι πλέον. Οι δηλώσεις συμπαράστασης, καθώς μάλιστα εμπεριέχουν μεγαλόστομες ανοησίες και ψευδοεπαναστατικές παρλάτες, γρήγορα θα ξεχαστούν και η ανεργία θα μείνει εδώ. Άλλο πράγμα η ανεργία, άλλο πράγμα το κλείσιμο ενός κατ ευφημισμό ιστορικού και σημαντικού τίτλου, που εδώ και χρόνια δεν αποτελούσε τίποτε άλλο παρά ένα χαμηλής ποιότητας μέσο, που εξυπηρετούσε απροκάλυπτα τα εταιρικά συμφέροντα όσων το εξέδιδαν, με καλυμμένη δήθεν την προστασία της ιστορικής ονομασίας Δίφωνο (κρίμα που κανείς από τους παλιούς του Διφώνου, δεν τους έκραζε δημόσια και δυνατά τόσο καιρό, αν δεν μου διαφεύγει κάτι., το ίδιο άλλωστε συνέβη και με το Ποπ & Ροκ).

- Μπήκαν εξώφυλλο οι ΟNIRAMA και από συντάκτες του περιοδικού διάβασα την ηλίθια δικαιολογία ε, "αν είναι και να κρατήσουμε τις δουλειές μας ας γίνει και αυτό". Και μετά από ένα μήνα έκλεισε το περιοδικό. Καθόλου τυχαίο ασφαλώς. Όποιοι δεν έχουν την κρίση να καταλάβουν τι γίνεται και που οδηγεί αυτό που γίνεται, πέφτουν εύκολα από τα σύννεφα, που τους είχε τοποθετήσει το αφεντικό Σωτήρας που μετατράπηκε από τη μια μέρα στην άλλη σε Τέρας!

- Με το 90 τοις εκατό της ελληνικής μουσικής παραγωγής να έχει περάσει στον Όμιλο Γιαννίκου και μόνο η έκδοση του Διφώνου από τον ίδιο Όμιλο αποτελούσε πρόβλημα. Οι εργαζόμενοι του ομίλου παρουσιάζουν τους δίσκους που εκδίδει ο Όμιλος, παίρνουν συνεντεύξεις τσανακογλύφτικες από τους καλλιτέχνες του, τους αποθεώνουν, τους βάζουν στο εξώφυλλο και μας το παρουσιάζουν όλο αυτό σαν περιοδικό με κρίση και άποψη, που δήθεν προωθεί τον πολιτισμό και το ελληνικό τραγούδι. Δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ. Τα ίδια και στο πολιτιστικό ένθετο του Κόσμου του Επενδυτή. Τα ίδια και στις εκπομπές πολιτισμού του Alter. Ευτυχώς που έκλεισε το Δίφωνο μάγκες. Το επόμενο εξώφυλλο θα ήταν σίγουρα η Νίνα Λότσαρη και δεν θα είχατε που να κρυφτείτε.

- Πολλοί από αυτούς τους μεγαλόστομους καλλιτέχνες που βγαίνουν και κάνουν δηλώσεις (εδώ) ήταν ευνοημένοι της κατάστασης. Ο Όμιλος τους κυκλοφορούσε τον δίσκο, τους τον διαφήμιζε, τους έστελνε τη συνέντευξη έτοιμη και διπλοφουρνιστή και τους είχε και έτοιμο το εξώφυλλο. Τώρα τι θα κάνουν; Κάποιοι άλλοι έσπευσαν να συμπαρασταθούν γιατί η συμπαράσταση είναι κάτι το γενικά και αορίστως καλό, κάποιοι άλλοι άκουσαν για ανέργους και ξεσκόνισαν την μπαντιέρα που κάθε τόσο σηκώνουν μπας και ακουστούν τα τραγουδάκια τους. Ένας- δύο έχω την αίσθηση ότι βιάστηκαν και την πάτησαν. Ο Φοίβος Δεληβοριάς, ας πούμε, στις συνεντεύξεις του τελευταία περνάει γενιές δεκατέσσερις όλο αυτό το συνάφι και την κατάντια του και τώρα σπεύδει να συμπαρασταθεί και αυτός. Ήμαρτον! Ας ξέρει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά, που λέει και το σλόγκαν. Και το ξαναλέω: δεν τα πολτοποιούμε όλα στο βωμό της διαφαινόμενης ανεργίας. Αν είναι έτσι, θέλω δηλώσεις συμπαράστασης για κάθε βιοτεχνία που κλείνει και για κάθε μαγαζάκι της γειτονιάς που κατεβάζει οριστικά ρολά.

 Άρης Καραμπεάζης