Συνειδητοποίηση

Αυτό τον καιρό η ψυχή μου είναι ανήσυχη. Και για προσωπικούς λόγους, αλλά και για το γενικό κλίμα, αυτό που αγγίζει όλους μας ή έστω πολλούς από εμάς και κάνει το μέλλον μας αβέβαιο. Αλλά για να πω την αλήθεια έχω βαρεθεί και τις ανησυχίες και τους φόβους και τις αγωνίες που κατά καιρούς περνάει η ψυχή μου. Γεννήθηκα με λάθος αναλογίες. Κάποιο μέρος μου είναι έτσι όπως θα ήθελα να είναι και κάποιο άλλο που είναι και πολύ ουσιαστικό είναι τελείως λάθος. Δεν βρίσκω καμιά ωφέλεια να προκύπτει από την ανησυχία, το φόβο και την αγωνία. Ξέρω ότι είναι μέρος του παιχνιδιού της φύσης κι αυτό, αλλά θα προτιμούσα να με είχε κάνει η φύση με λίγο διαφορετικές αναλογίες. Έχω προσπαθήσει, να αλλάξω τον εαυτό μου στη σημεία που δεν μου αρέσουν, αλλά ο αγώνας μου αποδείχτηκε μάταιος. Δεν είμαι καλό παράδειγμα για κανέναν. Ακόμη και η ιδεολογία μου σε προσωπικό επίπεδο, με την οποία έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, απεδείχθη ανεπαρκής για να αντιμετωπίσει την αγριάδα της ζωής. Η ζωή μπορεί να είναι υπέροχη πολλές φορές, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι στήθηκε και αναπτύχθηκε πάνω στην νοοτροπία ενός μεγάλου σφαγείου. Και όταν έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ αυτό, ούτε η ανησυχία, ούτε ο φόβος, ούτε η αγωνία οδηγούν πουθενά. Συνήθως αυτό που χρειάζεται και αυτό που σώζει είναι το να μπορείς να μετατρέψεις την αγωνία σε αγώνα. Όλα τα άλλα είναι περιττά… Εκτός κι αν έχεις τύχη… Ένα μέγεθος που είναι ανώτερο και από τις αγωνίες και από τους αγώνες… Και αυτό είναι περίεργο γιατί όλα είναι προκαθορισμένα. Και αν είναι όλα προκαθορισμένα, τι νόημα έχει το να περνάμε αυτά που περνάμε. Έτσι επρόκειτο να γίνει κι έτσι έγινε… Το Σχέδιο που δεν αλλάζει. Οπότε περιμένουμε να δούμε που θα οδηγήσει κι αυτός ο δρόμος…


αρης τερζοπουλος klik.gr