Κυνόδοντας

Τώρα ανακαλύψαμε τον Λάνθιμο. Τώρα το ατελείωτο πλήθος των ελληνικών Μedia και κυρίως τα τηλεοπτικά δάγκωσαν τη γλώσσα τους προφέροντας τη λέξη «Κυνόδοντας». Τώρα με το Οσκαρ και την γκλαμουριά. Να αρπάξω βρεγμένη σανίδα να σου δείξω εγώ. Γιατί εξαγώγιμο ελληνικό προϊόν δεν είναι τα σκουπίδια, η χυδαιότητα, η Γιουροβίζιον και η πορνογραφία. Γιατί όλα αυτά προς εσωτερική ανακύκλωση. Οπως η λαμογιά, η διαπλοκή, το κουκούλωμα, η φοροδιαφυγή. Και φυσικά του Δημόσιου οι αραχτοί. Αυτή την Ελλάδα αναπαράγουν οι λεβέντες που καθορίζουν την ειδησεογραφία και την κουλτούρα μας. Μια χώρα τριτοκοσμική, εσωστρεφική, αυτοκαταστροφική και υποβαθμισμένη. Μια Ελλάδα που έχει καταντήσει η χλεύη της Ευρώπης και η χωματερή του πολιτισμού. Αυτό το άθλιο, ανυπόληπτο καφενείο είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Σαν αυτοματοποιημένη «βαριά βιομηχανία» που επί 24ώρου βάσεως παράγει απροσμέτρητη αφασία και επικών διαστάσεων ανθυποκουλτούρα. Και για μια ακόμα φορά δύο πράγματα έγιναν ξανά. Το πρώτο η εξαίρεση από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Από το δημιουργικό Ατομο. Από τον οίστρο ενός καλλιτέχνη. Από τη μοναχική πορεία ενός νέου που άλλο πια δεν αντέχει. Από μια «ασήμαντη» μειοψηφία που τολμάει να πάει κόντρα σε όλους και σε όλα και μπορεί στο τέλος να διαπρέψει. Το δεύτερο, οι ξένοι. Πρώτα οι Γάλλοι του Φεστιβάλ των Καννών, έπειτα οι Βρετανοί που αποθέωσαν την ταινία και τέλος οι Αμερικανοί που την επέλεξαν για τα Οσκαρ. Μια χειρονομία που στους διαχειριστές του δυσθεώρητου ελληνικού πτυελοδοχείου περίπου λέει: Αυτή είναι ποιότητα. Αυτός είναι ο δρόμος της εξωστρέφειας. Αυτό το «προϊόν» είναι εξαγώγιμο και συγχρονίζεται με το επίπεδο της σημερινής παγκόσμιας πρωτοπορίας. Ακούει κανείς; Ακρα του τάφου σιωπή. Ελα μωρέ, σου λέει. Ο κόσμος μόνο Τζούλια θέλει. Αγαπητοί μου, δεν είναι μόνοι οι πολιτικοί. Είναι ένα παχύδερμο, ακούνητο, τυμπανιαίο πτώμα που αργά, υπόγεια και καθημερινά μας κατεβάζει στον τάφο με την ένδειξη Ελλάς!

δημητρης δανικας / tovima.gr