να μη τελειωσουν οι πολεις

η γειτονια ηταν ομορφη.στους δρομους της τα δεντρα δεξια και αριστερα,κοιταζανε τους περαστικους χαριζοντας τους παντα μια ανασα δροσιας.στο κεντρικο της σημειο βρισκοταν ενα παρκο,που καθοτανε ολοι σχεδον για ξεκουραση.οι παιδικες φωνες χρωματιζαν ευχαριστα το χωρο.ολα  κυλουσαν ονειρικα,καθημερινα.
οταν καποια στιγμη εμφανιστηκαν κατι περιεργοι τυποι.με περιεργες συνηθειες,ατημελητοι,περνουσαν ολη την ημερα στο παγκακι με το κεφαλι κρεμασμενο κατω.η θεα τους,φοβισε τους ανθρωπους της γειτονιας και αρχισαν να αποφευγουν να περνανε απο το ωραιο τους παρκο.
μετα απο λιγο καιρο καταλαβαν πως ηταν junkies.αρρωστοι.σκουπιδια.τι λεξη...επιβλητικη.
οι πλουσιοτεροι εγκατελειψαν τη γειτονια.φυγαν σε πιο καθαρες γειτονιες.αυτοι ομως που δε μπορουσαν να φυγουν κλειστηκαν στα σπιτια τους.και τα παιδια;τι θα γινοταν τα παιδια;
προφανως θα γινοταν κι αυτα αργα ή γρηγορα σαν τους τυπους του παρκου.εκτος εαν εφευγαν πραγμα που δεν ηταν οικονομικως εφικτο.
τοτε η γειτονια χωριστηκε σε δυο μετωπα.σε αυτους που ηθελαν να τους διωξουν με τη βια και σε αυτους που ηθελαν να τους βοηθησουν.
αυτοι που ηθελαν να τους διωξουν γρηγορα καταλαβαν το λαθος τους.η κολλητικη αρρωστια ηταν πιο δυνατη απο αυτους.οσους κι αν εδιωχναν αλλοι τοσοι ερχονταν.και ζουσαν τη ζωη τους σε εναν αδιεξοδο αγωνα,με τη βια να στοιχειωνει τους εαυτους τους.και την καθε σκεψη τους.
οι αλλοι ακολουθωντας ενα διαφορετικο δρομο ,βοηθησαν αρκετους να γινουν καλα και αυτοι με τη σειρα τους να δωσουν το καλυτερο τους,στην δημιουργια της παλιας γειτονιας.
δουλευοντας πανω στο προβλημα,αρχισαν να πολεμανε την ασθενεια και εκτος των οριων τους.βοηθωντας και αλλους ανθρωπους να λυσουν το προβλημα.
με τον καιρο εκαναν και μια ανακαλυψη.ο φορεας της ασθενειας,βρισκοταν στην πολη.ζουσε στην πιο πλουσια περιοχη της.ηταν ο εισαγωγεας του κακου.φορουσε το μανδυα του ευεργετη,του φιλανθρωπου.του μοντερνου,του προοδευτικου.ηταν το παραδειγμα και η λυση.ηταν η  επι γης ανασταση.χρηματοδοτουσε κοινωνικα προγραμματα και εκανε δωρεες σε φτωχες συνοικιες..δεν ηταν χαζος.το εμπορευμα επρεπε να διακινηθει,αλλα ταυτοχρονα το κακο να μην μετακινηθει στην πλουσια γειτονια του.
ωσπου το μοιραιο εγινε.οι εξαθλιωμενοι εφτασαν κι εκει.τωρα ο πλουσιος εμπορος επρεπε να διαλεξει.να μεινει εκει και να αντιμετωπισει το προβλημα που δημιουργησε ή να φυγει σε αλλη πολη μεγαλυτερη.
εφυγε.συνεχιζε ομως να αισθανεται πως κατι τον ακολουθει.ακουει το συρσιμο, καθως αργα και ανατριχιαστικα μετακινειται στο εδαφος.θεε μου,προσευχεται,κανε κατι να μη τελειωσουν οι πολεις....