Ο πρώτος αντιπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Βέλγος Σερβάας Ντερούζ, διαπίστωσε εγκαίρως ότι το ελληνικό οικονομικό πρόγραμμα είχε εξοκείλει και φρόντισε να διαφυλάξει την καριέρα του εγκαταλείποντας τη θέση, αν και δημοσίως δόθηκε άλλη εξήγηση.
Ο Σ. Ντερούζ είχε αγανακτήσει με την ανακολουθία της ελληνικής πλευράς και γι’ αυτό απαντώντας σε off the record ερώτηση σχετικά με τo πώς βαίνουν τα πράγματα στις συνομιλίες με την ελληνική πλευρά, τον Δεκέμβριο του 2010, είχε χρησιμοποιήσει τη φράση: «Είναι τσίρκο (it’s a circus)».
Είναι πολύ πιθανό ο «καλός» της αρχικής τρόικας Πόουλ Τόμσεν να έχει μετανιώσει που δεν ακολούθησε το παράδειγμα του «κακού» Σ. Ντερούζ, όπως χαρακτηριζόταν από την ελληνική πλευρά.
Κι αυτό γιατί διαπιστώνει ότι η παραμονή του στην τρόικα δεν έχει κάνει καλό στην καριέρα του.
Ο ίδιος επικρίνεται από άλλα στελέχη του ΔΝΤ ότι δεν τήρησε τόσο αυστηρή στάση απέναντι στην Ελλάδα όσο θα έπρεπε από τότε όπου ανέλαβε καθήκοντα στην τρόικα.
Τα ανωτέρω εξηγούν γιατί εμφανίζεται πιο αυστηρός απέναντι στην ελληνική πλευρά σε σχέση με το παρελθόν.
Ο ίδιος ανέφερε στον πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο, στη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου την περασμένη Παρασκευή, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν ήταν διαχειρίσιμο με βάση τις νέες δυσμενέστερες παραδοχές για ρυθμό ανάπτυξης κ.τ.λ., ακόμη κι αν το PSI Plus υλοποιούνταν μειώνοντας το χρέος κατά 100 δισ. ευρώ περίπου.
Σύμφωνα με τον Π. Τόμσεν, ο οποίος επικαλέστηκε υπολογισμούς του ΔΝΤ, το ελληνικό χρέος θα βρεθεί στο 150% του ΑΕΠ το 2020 από 120% που το ταμείο θεωρεί διαχειρίσιμο.
Η διαφορά των 30 ποσοστιαίων μονάδων είναι τεράστια, αφού ισοδυναμεί με 65 δισ. ευρώ περίπου σε επιπρόσθετη χρηματοδότηση πλέον των 110 δισ. ευρώ του πρώτου πακέτου και των 130 δισ. ευρώ του δεύτερου πακέτου.
Αυτά συνέβησαν την Παρασκευή στην Αθήνα.
Όμως, όλοι γνωρίζουν πως όσο πιο μακροπρόθεσμη είναι μια πρόβλεψη τόσο πιο επίφοβη είναι, καθότι αρκεί μια μικρή μεταβολή στις μεταβλητές του οικονομετρικού μοντέλου, π.χ. ρυθμός ανάπτυξης, για να επιφέρει μεγάλες αλλαγές στο αποτέλεσμα.
Οι αναλυτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ υπενθύμισαν ουσιαστικά αυτήν την πραγματικότητα στους συναδέλφους τους από το ΔΝΤ.
Το αποτέλεσμα ήταν οι του ΔΝΤ να βάλουν νερό στο κρασί τους, αποδεχόμενοι πιο θετικές υποθέσεις, με αποτέλεσμα το ελληνικό χρέος ως προς το ΑΕΠ να προσγειωθεί κάπου κοντά στο 130% το 2020, σύμφωνα με το μοντέλο.
Πρόκειται προφανώς για συμβιβασμό των τεχνοκρατών του ΔΝΤ και της Ε.Ε., με «πολιτικά» χαρακτηριστικά, κατά την άποψή μας, αφού περιορίζει την επιπρόσθετη χρηματοδότηση που θα χρειαστεί η Ελλάδα λόγω των εκτιμήσεων για επιδείνωση των συνθηκών.
Η ανωτέρω εξέλιξη δείχνει ακόμα μία φορά πόσο ευάλωτη είναι η χώρα απέναντι στις κάθε είδους μακροχρόνιες προβλέψεις, που όλοι γνωρίζουν ότι εμπεριέχουν μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας και στα συνακόλουθα μέτρα πολιτικής.
Όμως, δείχνει επίσης κάτι ακόμη, που είναι χρήσιμο:
Οι εταίροι μας στην ευρωζώνη δεν θέλουν να σταματήσουν τη χρηματοδότηση της Ελλάδας.
Απλώς δεν επιθυμούν να βάλουν περισσότερα λεφτά στο τραπέζι και αναζητούν τρόπο να τα πάρουν από αλλού στο μέτρο που η Ελλάδα συμφωνήσει στο νέο οικονομικό πρόγραμμα.
Εξ ου και η απροθυμία τους να κλειδώσουν οι όροι του PSI, καθότι ευελπιστούν ότι οι ιδιώτες ομολογιούχοι θα πρέπει να συνεισφέρουν περισσότερα.
Υπό αυτήν την έννοια, θα ήταν οξύμωρο αν δεν έβαζαν την ΕΚΤ με τα ελληνικά ομόλογα που διαθέτει στο παιγνίδι για να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό.
Είναι πάντως λυπηρό που η χώρα έχει γίνει μπαλάκι στα χέρια των ξένων επίσημων πιστωτών, καθότι έχει απολέσει την εθνική κυριαρχία στη χάραξη οικονομικής πολιτικής.
.png "English"){kind=small}
.jpg)
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου