μια φορα κι ενα καιρο μια βιβλιοθηκη...

οδηγουσα σε ενα δρομο στενο,παραδοσιακο,μιας κωμοπολης .το βλεμμα μου μαγνητιστηκε απο ενα παλιο καλοδιατηρημενο κτηριo,δεξια του δρομου.σταματησα να το παρατηρησω.

εξωτερικα περιποιημενο με τα αρχιτεκτονικα στοιχεια της περιοχης.ενας προσεκτικος και μελετημενος φωτισμος,του εδινε μια ξεχωριστη εικονα στο χωρο.κοιταξα την ταμπελα.δημοτικη βιβλιοθηκη.κοσμος μπαινοβγαινε και παρατηρωντας απο το παραθυρο,ειδα ανθρωπους να συνομιλουν,με ενα φως στο προσωπο τους.

μπηκα μεσα και αρχισα να στριφογυριζω στο χωρο.
υπηρχαν ραφια ταξινομημενα,με βιβλια ανα χρονικες περιοδους, κατηγοριες ενδιαφεροντος,συγγραφεα.μπροστα απο τα ραφια με τα βιβλια,βρισκοταν ενα γραφειο με μια κυρια να ειναι σκυμμενη επανω του.πλησιασα και με πληροφορησε πως θα μπορουσα να ριξω μια ματια στον καταλογο των βιβλιων που υπηρχαν.συμπληρωματικα μου εδωσε ενα καταλογο με περιοδικα και εφημεριδες,υποδεικνυοντας ταυτοχρονα το σημειο οπου υπηρχε το οπτικοακουστικο αρχειο της βιβλιοθηκης.
στην ερωτηση μου,εαν θα μπορουσα να παρω-δανειστω καποιο βιβλιο να το διαβασω εκτος βιβλιοθηκης,μου απαντησε ευγενικα πως επειδη δεν ημουν κατοικος της περιοχης,θα μπορουσε να μου δωσει ενα φωτοαντιγραφο.μου συνεστησε δε,εαν θελω περισσοτερη προσβαση στον πλουτο της βιβλιοθηκης να επισκεφθω τον ιστοτοπο www......
ανεβηκα στον επανω οροφο.απολυτη ησυχια.τα τεσσερα-πεντε τραπεζακια,ηταν γεματα ανθρωπους που διαβαζαν και σημειωναν.στον απεναντι τοιχο,πεντε υπολογιστες,ειχαν σκοπο να παρουσιασουν το υλικο που ειχε αποθηκευθει.εκθεσεις,παρουσιασεις,εντυπο υλικο,φιλμ,δρωμενα.ολα αυτα που αποτελουν τα λεγομενα new media.
υπηρχαν και links-συνδεσεις με αλλους υπολογιστες βιβλιοθηκων,τοσο του μικρου νομου,οσο και της χωρας.καποιος με ενημερωσε πως απο το κτηριο αυτο εφευγε το δωρεαν internet για ολη την πολη.
κατεβηκα στο ισογειο.χαιρετησα την ευγενικη κυρια και προχωρησα προς την εξοδο.εξω στον πλακοστρωτο δρομο ειδα δυο κυριους να μιλουν μεταξυ τους.απομακρυνθηκα,σκεπτομενος πως ηταν δυο πολιτες που σεβονταν την ιστορια της πολης τους και ηταν πεπεισμενοι πως οι ιδιοι και οι κατοικοι της ηταν η συνεχεια του πολιτισμου που ειχε συσσωρευσει ο τοπος τους.βλεποντας ξανα τον εξωτερικο φωτισμο,καταλαβα ποιο ηταν το νοημα του.ηταν το φως της πολης,το λυχναρι που οδηγουσε τους ανθρωπους της στο αυριο.περασα και απο τραπεζες,μαγαζια,σπιτια πολυτελη,κεντρικους δρομους.τιποτε απο αυτα δεν ειχε πιο ομορφο φωτισμο.τιποτε δεν αξιζε να εχει πιο ομορφο φωτισμο.

μου ηρθε η εικονα της δικης μου πολης.της δημοτικης βιβλιοθηκης.με τα βιβλια στα τσουβαλια.στα τσουβαλια....και μου ερχεται η εικονα αυτων που στο διαβα των αιωνων τσουβαλιαζαν και κατεστρεφαν τα βιβλια.τους ξερετε ποιοι ηταν,δεν τους ξερετε;