Τα ανθρωπάκια στο περιστύλιο

Για κάποιες ώρες την προηγούμενη εβδομάδα, το περιστύλιο της Βουλής είχε μετατραπεί σε πεδίο βολής εκκωφαντικής «τιποτολογίας» από τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, που έκαναν δηλώσεις στα μικρόφωνα. Ποτέ τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν χρησιμοποίησαν τόσες πολλές και βαρύγδουπες λέξεις για να αποφύγουν με κάθε τρόπο να πουν κάτι τόσο απλό: ότι είναι ανίκανοι να διαχειριστούν τις ΔΕΚΟ προς το κοινό όφελος. Ότι δηλαδη οι ΔΕΚΟ (οι επονομαζόμενες και «Εθνική Περιουσία») χρειάζονται κι άλλους φόρους γιατί αλλιώς δεν βγαίνουν και πρέπει να (ξε)πουληθούν.


Μπορεί οι ρεπόρτερ και οι παρουσιαστές να αυτο-γελοιοποιούνταν επι ώρες, προσπαθώντας να βρουν κρυμμένα πολιτικά μηνύματα πίσω από παύσεις και υπαινιγμούς (ναι, κάποιος που προσπαθεί να αναλύσει την παράσταση ενός κλόουν, είναι πιο γελοίος από τον κλόουν), αλλά τον «ελέφαντα» συνέχιζαν να κάνουν ότι δεν τον βλέπουν.
Προφανώς γιατί κανείς δεν τολμάει να πει ότι η Εθνική Περιουσία έχει ήδη ξεπουληθεί. Και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο. Όχι, δεν έχει ξεπουληθεί (ακόμα) σε ξένους. Έχει ήδη ξεπουληθεί από αυτούς τους ανεκδιήγητους τύπους που αποκαλούνται βουλευτές. Και έχει ξεπουληθεί για κάτι πολύ πιο ευτελές: για να διατηρήσουν και να μεγαλώσουν την εκλογική τους πελατεία. Αυτή είναι μεγαλύτερη προδοσία για την οποία δεν μιλάει ποτέ κανείς. Για αυτούς τους αθρόους διορισμούς με τους οποίους σπαταλήθηκαν οι μεταπολιτευτικές δεκαετίες. Χρόνια τώρα. Μετέτρεψαν τις ΔΕΚΟ, από επιχειρήσεις φιλέτα που έπρεπε να παράγουν πλούτο, σε εθνικό οικονομικό βραχνά που έχουμε φθάσει σε σημείο να συζητάμε πώς θα απαλλαγούμε από αυτόν. Και μαζί με τις ΔΕΚΟ, κατέστρεψαν και έναν ολόκληρο λαό. Κάνοντάς τον μαλθακό και δουλοπρεπή, μαθημένο να σκύβει στους προθαλάμους των γραφείων τους. Αν ψάχνουν όλοι πραγματικούς προδότες, ιδού. Αυτοί που έβαλαν μια ολόκληρη χώρα να πληρώνει με τους φόρους της, τις προεκλογικές τους ρουσφετολογικές εκστρατείες-προσλήψεις.
Μέχρι που το σύστημα κόμπλαρε και δεν άντεχε άλλο. Πλέον δεν έβγαιναν τα νούμερα. Και τότε, αυτοί οι ίδιοι που ευτέλησαν τους δημόσιους οργανισμούς πήραν το ελεεινά σοβαροφανές τους ύφος και μίλησαν για «ώρες ευθύνης», για «δύσκολες ώρες» και για «λιποτάκτες που παραιτούνται αντί να μείνουν όρθιοι στη μάχη». Κοροϊδεύοντάς μας για άλλη μια φορά μέσα στα μούτρα μας! Διότι, πράγματι, για τις γελοιότητες των προηγούμενων ημερών μπορεί να φταίει ο ΓΑΠ ή μπορεί να φταίει ο Σαμαράς.

Αλλά κάποιος πρέπει επιτέλους να αποδώσει τις ευθύνες που αναλογούν και σε αυτό τον ανεκδιήγητο θίασο που μας θύμισε την παρουσία του, σε διακαναλιακή μετάδοση. Παρελαύνοντας με τη μετριότητά του και τη θλιβερή κλισέ ρητορεία του μπροστά στα μικρόφωνα. Διαβάζοντας μάλιστα από χειρόγραφο, γιατί οι περισσότεροι δεν ήταν ικανοί να πούνε τρεις φράσεις απέξω! Αυτά τα κουτοπόνηρα ανθρωπάκια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, που τη μια στιγμή μιλούσαν, φουσκωμένοι με τον «κουραδοτσαμπουκά» ενός γκαραζόμαγκα, για «θάρρος» και «τόλμη» και την άλλη δεν τολμούσαν καν να ονοματίσουν αυτούς που κατηγορούσαν, αλλά χρησιμοποιούσαν την ξεφτίλικη αντωνυμία «κάποιοι» λες και είναι παίκτες reality και θέλουν να φυλάνε καλού-κακού τον κώλο τους. Αυτά τα κουτοπόνηρα ανθρωπάκια που δεν έχουν καν το σθένος να αντιμετωπίσουν τους «πελάτες» τους έξω από τη Βουλή ή στις εκλογικές τους περιφέρειες. Γιατί αν δεν έχουν κάποια εκδούλευση για το συντελεστή δομησης στις περιοχές Natura ή κάτι άλλο ευχάριστο να τους πουν, κρύβονται. Γιατί το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να διορίζουν. Και όταν κινδυνεύει να σταματήσει αυτό, τότε και μόνο τότε αντιδρούν. Ναι, αυτά τα θλιβερά ανθρωπάκια που τα βλέπεις και δεν τα εμπιστεύεσαι ούτε για να σου πάρουν τσίχλες από το περίπτερο και να σου φέρουν ακριβώς τα ρέστα. Που βγήκαν με χάρες και ίντριγκες, φιλώντας κατουρημένες ποδιές τοπικών κομματαρχών.

Αυτά λοιπόν τα θλιβερά ανθρωπάκια είναι μεγαλύτερη απογοήτευση και από τον ΓΑΠ και από τον Σαμαρά. Διότι αυτά είναι η πραγματική μας αντανάκλαση. Αυτά τα θλιβερά ανθρωπάκια που γνωρίσαμε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, θα συνεχίσουν να πουλάνε εκδουλεύσεις. Θα συνεχίσουν να πουλάνε τη δειλία τους, μετονομάζοντάς τη σε «Εθνικό Καθήκον». Ελπίζοντας ότι μερικοί ακόμα, που περιμένουν διορισμό, είναι ακόμα διατεθειμένοι να κάνουν τα στραβά μάτια και να παραστήσουν ότι «αγοράζουν».
Άλλωστε η διαδικασία είναι γνωστή. Όσοι έχουν δει επαρχιακές κομματικές συγκεντρώσεις ξέρουν την ίδια και απαράλλαχτη εικόνα: μόλις τελειώσει η ομιλία για τα προσχήματα, οι ψηφοφόροι τους περιμένουν σε μια γωνία για «κατ’ ιδίαν συνομιλίες» και «τακτοποιήσεις υποθέσεων». Γιατί και οι ψηφοφόροι με κάτι πρέπει να εξαργυρώσουν την υπομονή τους να ακούν λόγους που θυμίζουν μαθήματα πατριδογνωσίας δημοτικού. Γιατί αυτά τα θλιβερά ανθρωπάκια έτσι κάνουν πράξη την πολιτική: πουλώντας βολέματα και χάρες με λεφτά τρίτων.

Έτσι, όλος αυτός ο θίασος της επαρχιώτικης κουτοπονηριάς επιστράτευσε τέτοια λεκτική εφευρετικότητα μόνο και μόνο για να αποφύγει να παραδεχθεί το αυτονόητο που όλοι ξέρουμε: ότι τρέμουν μήπως αλλάξει τίποτα. Γιατί αυτά που υποτίθεται ότι πρέπει να αλλαξουν (όπως λένε, χωρίς ποτέ να προσδίδεται ενεργό υποκείμενο στο απρόσωπο «πρέπει»), είναι η αρρώστια που τους γέννησε. Είναι τα δικά τους παιδιά στις ΔΕΚΟ που ροκανίζουν προϋπολογισμούς και φορολογίες από το υστέρημα. Και εκείνοι δεν μπορούν να τα βάλουν με τα δικά τους παιδιά, γιατί χωρίς αυτά οι ίδιοι είναι ένα τίποτα.Έτσι, ακόμα και τώρα, αυτά τα θλιβερά ανθρωπάκια όσο μιλάνε κλείνουν με τρόμο το μάτι στους «πελάτες» τους, προσπαθώντας να τους πουν με τρόπο «χαλαρώστε, παιδιά, καθαρίζω. Δεν θα αλλάξει τίποτα».
«Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι εχθροί μας, πρέπει να το καταλάβουμε, έχουμε ξεχάσει τις αξίες και τις αρχές του κινήματός μας» είπε κάποια στιγμή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ο πολιτικός γίγαντας Πάρις Κουκουλόπουλος. (Ναι, αυτό θεωρήθηκε αιχμηρή δήλωση κατά της ηγεσίας, άξια να διακόψουν αλαφιασμένα τα κανάλια το πρόγραμμά τους για να το μεταδώσουν.)


Την ίδια στιγμή ο επίσης βουλευτής Κοζάνης Αλέκος Αθανασιάδης προτίμησε να παραιτηθεί παρά να δυσαρεστήσει τη μισή Κοζάνη που έχει τοποθετήσει στη ΔΕΗ, ψηφίζοντας μερική ιδιωτικοποίηση. Και ο Γιώργος Λιάνης, το πολιτικό Μαμούθ που δεν είχε καν το σθένος να πάει κόντρα στους αστρολόγους της Δήμητρας Λιάνη την εποχή της αυλής της, δοκιμάζει να σταθεί απέναντι στην Ιστορία; Και μάλιστα μιλώντας για «γελοιότητα»! Γιατί όχι; Ποιος θα του φέρει αντίρηση; Αυτοί που εκλιπαρούν για λίγη ακόμα γραφικότητα στα κανάλια;

Προφανώς, λοιπόν, δεν είναι τυχαίο ότι και αυτή η εσωκομματική ανταρσία δεν συνέβη με αφορμή σοβαρά ιδεολογικά θέματα. Βουλευτές Κοζάνης και Φλώρινας ξεσηκώθηκαν. Δηλαδή βουλευτές περιοχών όπου ο διορισμός στη ΔΕΗ είναι κάτι σαν το επαγγελματικό Ελντοράντο. Την προηγούμενη φορά άλλοι ήταν έτοιμοι να ρίξουν κυβέρνηση για τη δόμηση στις προστατευόμενες περιοχές. Τώρα για να υπερασπιστούν τα «δικά τους» παιδιά από το ξεβόλεμα της πιθανής ιδιωτικοποίησης. Σιγά μην αντιδρούσαν με τέτοια αυτοθυσία στο ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας… Αν τους ενδιέφερε αυτό, δεν θα είχαν μετατρέψει τις ΔΕΚΟ σε φιλάνθρωπο ταμείο βολέματος. Να εξηγούμαστε.
Γι’ αυτό και αυτά τα ανθρωπάκια ήταν η μεγαλήτερη απογοήτευση όλου αυτού του θεάτρου σκιών. Βγήκαν σαν τα σαλιγγάρια, ξεθύμαναν, έπαιξαν τους «θυμωμένους» με τα συνοφρυωμένα φρύδια στην τηλεόραση (όσοι δεν είχαν Botox) για να τους δουν και να τους δείξουν επιείκεια οι «αγανακτισμενοι». Και στη συνέχεια ξαναλούφαξαν πίσω στο κλουβί τους, ελπίζοντας ότι θα συνεχίσουν να κάνουν απρόσκοπτα το ίδιο καταστροφικό «τίποτα» που κάνουν τόσα χρόνια: να μετατρέπουν τη δημόσια περιουσία σε προβληματικό τσιφλίκι τους και στη συνέχεια να χωρίζουν την κοινωνία σε «δικούς τους» και σε «δουλοπάροικους» που θα τους πληρώνουν.

Άσε ρε…

Νίκος Ζαχαριάδης