Το «πάρτι» στην πόρτα μας…

Την ίδια ώρα που η παρούσα κυβέρνηση παραμένει ασφυκτικά προσκολλημένη στο κατά γενική ομολογία αποτυχημένο μοντέλο της υπερφορολόγησης όσων ήδη φορολογούνται βαριά, αντί να επικεντρωθεί στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στον περιορισμό των δαπανών στον δημόσιο τομέα, το «πάρτι» της σπατάλης και της αδιαφάνειας του κρατικού μηχανισμού καλά κρατεί, και μάλιστα κάτω από τη μύτη μας.


Ο εντοπισμός «κρυφής» αποθήκης με μη καταγεγραμμένο φαρμακευτικό υλικό αξίας άνω του ενός εκατ. ευρώ, σε ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια νοσοκομεία της Αθήνας, το Ιπποκράτειο, που αποκάλυψε μόλις χθες ο υπουργός Υγείας, κ. Ανδρέας Λοβέρδος, σημειώνεται ως ακόμη μία επιβεβαίωση της ύπαρξης αυτού του πάρτι και του γεγονότος ότι το «σαράκι» της αδιαφάνειας είναι συνυφασμένο με τον ιστό του δημόσιου τομέα.

Όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο ίδιος ο κ. Λοβέρδος, παραδίδοντας στον αρμόδιο εισαγγελέα τα σχετικά στοιχεία, νοσοκομεία και Ταμεία της χώρας προμηθεύονταν τα αναγκαία για τη λειτουργία τους υλικά σε τιμές έως και 22 φορές υψηλότερες από εκείνες που πληρώνει η υπόλοιπη αγορά.
Χαρακτηριστική της κατάστασης αυτής η περίπτωση του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, το οποίο πλήρωνε «καπέλο» 50% στις τιμές εμφυτεύσιμου καρδιολογικού υλικού (στεντ). Ενώ η τιμή ήταν 1.000 ευρώ, οι υπηρεσίες του νοσοκομείου τα προμηθεύονταν με 1.500 ευρώ το καθένα.

Το ΙΚΑ πέρυσι δαπανούσε 205 εκατ. ευρώ τον μήνα για φάρμακα, ποσό που εφέτος περιορίστηκε στα 128 εκατ. ευρώ. Η μείωση της δαπάνης κατά περίπου 40% είναι αποτέλεσμα της μείωσης της συνταγογράφησης ή της μείωσης του επιπέδου του προσφερόμενου έργου;


Ίσως ναι, αλλά ίσως και όχι.

Όπως καταδεικνύει μελέτη του αν. καθηγητή Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ κ. Δ. Μάρδα, το ΙΚΑ αλλά και το καθ’ ύλην αρμόδιο «παρατηρητήριο τιμών» όριζαν τιμές έως και 20 φορές υψηλότερες από εκείνες που ίσχυαν στην αγορά…
Ο κατάλογος των παραδειγμάτων της σπατάλης και της αδιαφάνειας είναι μακρύς, και οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ίδια άποψη για το κατά πόσον είναι ακόμη απαραίτητο ή όχι το περίφημο «φακελάκι» στα δημόσια νοσοκομεία, ή εντέλει εάν το κόστος που καλείται να επωμισθεί ο κάθε φορολογούμενος πολίτης για τη λειτουργία τους είναι το προσήκον ή όχι…

Από τη στήλη αυτή το έχουμε υποστηρίξει και στο παρελθόν και θα συνεχίσουμε να το υποστηρίζουμε με κάθε ευκαιρία. Εάν το κράτος δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά καλά και στις σωστές τιμές, ας τη δώσει στους ιδιώτες.
Τι εμποδίζει σήμερα το υπουργείο Υγείας, ή οποιοδήποτε άλλο τμήμα της κρατικής μηχανής είναι αρμόδιο στον τομέα αυτόν, να διενεργήσει έναν ανοικτό διαγωνισμό για τη διοίκηση των κρατικών νοσοκομείων από ομόλογα ιδρύματα της Ευρώπης ή ευρύτερα του εξωτερικού;

Υπό μια ρητή προϋπόθεση: Ό,τι ισχύει στα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Ευρώπης να ισχύει και στα νοσοκομεία της χώρας μας. Ίδιες τιμές προμήθειας υλικού. Ίδιες τιμές προμήθειας φαρμάκων, ίδιες μέθοδοι και διαδικασίες.
Τον μέσο όρο των τιμών της Ευρώπης δεν μας λέει ότι πληρώνουμε το υπουργείο; Ας αφήσει λοιπόν αυτόν τον μέσο όρο στην ησυχία του και ας φέρει την Ευρώπη στην πόρτα μας.
Στα νοσοκομεία του Λονδίνου, του Παρισιού ή του Βερολίνου δεν προστρέχουν όσοι Έλληνες θέλουν να βρουν την υγεία τους και έχουν τα λεφτά ή την ασφαλιστική κάλυψη;

Ε, ας φέρουμε τα νοσοκομεία αυτά εδώ. Αν μη τι άλλο, θα γλιτώσουμε τα έξοδα μετάβασης…

Ας δούμε τότε, που το παρόν καθεστώς προμηθειών στα δημόσια νοσοκομεία θα καταρρεύσει και το φαρμακευτικό υλικό θα διατίθεται στις ίδιες τιμές με εκείνες που πληρώνει ο Άγγλος, ο Γάλλος και ο Γερμανός ασθενής, αν θα υπάρξει αδιαφάνεια…
Ας δούμε τι θα σημάνει το καθεστώς αυτό και για τον ιατρικό κλάδο και για τις φαρμακαποθήκες αλλά και για ολόκληρο το σύστημα Υγείας της χώρας μας…
Γιατί δεν το τολμούν αυτό; Έστω δοκιμαστικά, φερ’ ειπείν… για ένα νοσοκομείο όπως το Ιπποκράτειο. Ή μήπως το προτιμούν όπως είναι σήμερα;

του Ν.Γ. Δρόσου / euro2day.gr