Οι 10 ταινίες του 51ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που δεν πρέπει να χάσετε

Με νέο καλλιτεχνικό διευθυντή, τον Δημήτρη Εϊπίδη, το 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ανοίγει αύριο, Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου, την αυλαία του (με την ταινία «127 Hours» του Ντάνι Μπόιλ) και κλείνει την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου (με την ταινία «Black Swan» του Ντάρεν Αρονόφσκι). Ενδιάμεσα θα προβληθούν πάνω από 150 ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους. Για να μη... χαθείτε στις αίθουσες, επιλέγουμε και σας παρουσιάζουμε 10 από αυτές, που (στα χαρτιά) φαίνονται μερικά από τα διαμαντάκια της διοργάνωσης. Έχουμε και λέμε:


- «Άπνοια» του Άρη Μπαφαλούκα: Ο Δημήτρης, ένας 23χρονος κολυμβητής, γνωρίζει καλά τη λυτρωτική απομόνωση του νερού και καταδύεται συχνά στον πάτο μιας πισίνας, για ν’ αφήσει τις σκέψεις και τις αναμνήσεις του ν’ αναδυθούν στην επιφάνεια. Η σχέση του με την Έλσα επανέρχεται συνεχώς στο μυαλό του: η εξαφάνισή της διαταράσσει τις ισορροπίες στην πειθαρχημένη ζωή του Δημήτρη και αποτελεί το έναυσμα, για να ξεδιπλωθεί μια ιστορία για τη μνήμη, την προσωπική και συλλογική ευθύνη, τις χαμένες ευκαιρίες και την αγάπη. Η ταινία, με αναφορές στην «Περιπέτεια» του Αντονιόνι, είναι η μία από τις δύο ελληνικές που συμμετέχουν στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα (η άλλη είναι το «Attenberg»)...

- «The Tree» της Τζούλι Μπερτουτσέλι: Η Ντoν και ο Πίτερ ζουν μαζί με τα παιδιά τους σ’ ένα σπίτι έξω από την πόλη. Στη μέση του κήπου τους βρίσκεται ένα τεράστιο δέντρο. Μια νύχτα ο Πίτερ πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, συντρίβοντας το αυτοκίνητό του στον κορμό του δέντρου. Η κόρη του Σιμόν πιστεύει ότι ο νεκρός πατέρας της τής ψιθυρίζει μέσα από τα φύλλα του δέντρου. Καθώς, όμως, το δέντρο μεγαλώνει, τα κλαδιά του απειλούν το σπίτι και οι ρίζες του καταστρέφουν τα θεμέλιά του... Η Σαρλότ Γκενσμπούρ πρωταγωνιστεί σ' αυτήν την ταινία που σ’ αυτό το Φεστιβάλ ανήκει στις ειδικές προβολές, ενώ στο περασμένο φεστιβάλ των Κανών σήμανε τη λήξη του.


- «Meek's Cutoff» της Κέλι Ράικαρτ: Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Στο Όρεγκον του 1845 ο ορεσίβιος Στίβεν Μικ οδηγεί ένα κομβόι από άμαξες που μεταφέρουν τρεις οικογένειες στη δική τους Γη της Επαγγελίας. Ωστόσο, υποστηρίζοντας ότι γνωρίζει έναν πιο σύντομο δρόμο, ο Μικ τούς κατευθύνει σ’ ένα μονοπάτι που καταλήγει στη μέση της ερήμου. Οι μετανάστες θα πρέπει να επιβιώσουν, να έρθουν αντιμέτωποι με τις αδυναμίες τους, αλλά και μ’ έναν περιπλανώμενο Ινδιάνο, ο οποίος ωστόσο ενδέχεται να είναι ο σωτήρας τους. Το ποιητικό αυτό γουέστερν, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι Μπρους Γκρίνγουντ και Μισέλ Γουίλιαμς, έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του περασμένου φεστιβάλ Βενετίας.


- «Aurora» του Κρίστι Πούιου: Ο σκηνοθέτης είναι από τους σημαντικότερους της Ρουμανίας. Η προηγούμενη ταινία του ήταν «Ο θάνατος του κυρίου Λαζαρέσκου». Με τούτη την ταινία του έλαβε μέρος στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του περασμένου φεστιβάλ των Κανών. Μια ταινία 3 ωρών με τον Πούιου να πρωταγωνιστεί ως Βιορέλ. Πρόκειται για ένα μυστήριο άνθρωπο που τριγυρνά στο Βουκουρέστι, έρχεται σ’ επαφή με διάφορους ανθρώπους, χωρίς να γνωρίζουμε τη μεταξύ τους σχέση μέχρι το φινάλε και καταλήγει πολλάκις σε βίαιη συμπεριφορά.


- «Κανένας» του Χρήστου Νικολέρη: Δύο παρέες μπροστά στο θάνατο. Και τη ζωή. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι μπροστά στον έρωτα. Και τη ματαίωσή του. Όλοι τους κινούμενοι με υπερβολική ταχύτητα. Στους δρόμους μιας πόλης που τους αρνείται, μιας χώρας που δεν αναγνωρίζουν ως δική τους. Τρεις μέρες στα όρια της πόλης. Τρεις μέρες για να καταλάβουν πως η αγάπη είναι η μόνη πατρίδα. Με παραπομπές στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σέξπιρ και την ομηρική «Οδύσσεια», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του δημιουργού από τη Θεσσαλονίκη έχει ως πρωταγωνιστές τους Αντίνοο Αλμπάνη και Τζωρτζίνα Λιώση.


- «Poetry» του Λι Τσανγκ-ντονγκ: Η Μι-τζα είναι μια 66χρονη γυναίκα που μεγαλώνει μόνη της το δύσκολο έφηβο ανιψιό της. Όταν μαθαίνει πως πάσχει από Αλτσχάιμερ σε αρχικό στάδιο, αποφασίζει να κάνει μαθήματα ποίησης και μαγεύεται από την ομορφιά της. Οι προσπάθειές της να συνθέσει ποιήματα την βοηθούν να πολεμήσει την αρρώστια, αλλά και ν’ αντιμετωπίσει το φρικτό γεγονός ότι ο εγγονός της έχει πιθανόν εμπλακεί στη βίαιη επίθεση εναντίον ενός συνομήλικού του κοριτσιού. Στο περασμένο φεστιβάλ Κανών τούτη η ταινία από τη Νότια Κορέα τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου.


- «How I Ended This Summer» του Αλεξέι Ποπογκρέβσκι: Με φόντο το αχανές και σκληροτράχηλο τοπίο του Αρκτικού Κύκλου, η ταινία καταγράφει την αφόρητη ρουτίνα ενός καταθλιπτικού ρωσικού μετεωρολογικού σταθμού, όπου συνυπάρχουν (όχι και τόσο αρμονικά) ο αυστηρός Σεργκέι και ο απερίσκεπτος νεαρός Πάβελ (οι ηθοποιοί Σεργκέι Πουσκεπάλις και Γκριγκόρι Ντομπριγίν μοιράστηκαν την Αργυρή Άρκτο αντρικής ερμηνείας στο περασμένο φεστιβάλ Βερολίνου). Όταν ο Πάβελ αδυνατεί να μεταφέρει ένα κρίσιμο μήνυμα που προορίζεται για τον Σεργκέι, η εχθρική ατμόσφαιρα μεταξύ τους ανατρέπει κάθε δεδομένο και το παγωμένο τοπίο γίνεται μια ζωντανή απειλή...

- «Notre jour viendra» του Ρομέν Γαβρά: Ο Βενσάν Κασέλ πρωταγωνιστεί στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του γιου του Κώστα Γαβρά. Οι δύο ήρωες της ταινίας, ο «μέντορας» και ο «μαθητής», βλέποντας πως δεν έχουν θέση στη σύγχρονη Γαλλία, αναζητούν έναν τόπο όπου θα μπορέσουν να ιδρύσουν μια νέα κοινωνία «στα μέτρα τους». Η καταπίεση και η αυταπάτη τους για την απόλυτη ελευθερία μέσα σ’ έναν κόσμο αμφίβολης ηθικής θα τους οδηγήσουν σε ακραίες συμπεριφορές. Ο Ρομέν Γαβράς είχε πειραματιστεί λίγους μήνες πριν με το προβοκατόρικο εύρημα της ταινίας του και στο βιντεοκλίπ του κομματιού «Born free» της M.Ι.Α., προξενώντας αντιδράσεις για το βίαιο περιεχόμενό του.


- «Incendies» του Ντενί Βιλνέβ: Η Τζιν και ο Σιμόν είναι δύο δίδυμα αδέλφια που ζουν στον Καναδά. Όταν η μητέρα τους πεθαίνει, τους αφήνει μια αινιγματική κληρονομιά, στέλνοντάς τα στη Μέση Ανατολή προκειμένου να έρθουν κοντά στις ρίζες τους. Έτσι, πυροδοτείται μια αλληλουχία γεγονότων που συνθέτουν το μυστηριώδες παζλ ενός τραγικού πεπρωμένου, απόρροιας του φαύλου κύκλου βίας στην περιοχή. Μια μοντέρνα τραγωδία με απροσδόκητο, σοκαριστικό φινάλε, η οποία αποτελεί την επίσημη πρόταση του Καναδά για τα επερχόμενα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

«If I Want to Whistle, I Whistle» του Φλορίν Σερμπάν: Ο Σίλβιου είναι 18 χρονών. Τα τελευταία 4 χρόνια βρίσκεται έγκλειστος στο Κέντρο Κράτησης Ανηλίκων, ενώ του απομένουν μόνο πέντε ημέρες, για ν’ αφεθεί ελεύθερος. Οι πέντε, όμως, αυτές ημέρες μοιάζουν μ’ έναν ατέλειωτο εφιάλτη, όταν η μητέρα του εμφανίζεται μετά από απουσία χρόνων, για να πάρει μαζί της στην Ιταλία το μικρό του αδερφό, τον οποίο ο Σίλβιου έχει μεγαλώσει σαν γιο του. Παράλληλα, στη ζωή του Σίλβιου εμφανίζεται η Άννα, μία όμορφη συνομήλικη του που εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός... Βραβευμένη με Αργυρή Άρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου, η ταινία αποτελεί την υποψηφιότητα της Ρουμανίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ

του Θόδωρου Γιαχουστίδη /agelioforos.gr