
Για να το θέσουμε απλά, οι πλούσιοι πληρώνουν πολλούς φόρους εάν εννοηθούν ως συνολικό ποσοστό από τους φόρους που εισπράττονται, αλλά δεν πληρώνουν πολλούς φόρους εάν εννοηθούν ως συνολικό ποσοστό του τι μπορούν να πληρώσουν, ή ως ποσοστό του τι χρειάζεται η κυβέρνηση για να κλείσει το χάσμα του ελείμματος.
Ο κύριος Buffett συνέθεσε έναν πίνακα πληροφοριών για τους άνδρες και γυναίκες που εργάζονται στο γραφείο του. Τους ζήτησε όλους να φτιάξουν ένα κλάσμα. Ο αριθμητής ήταν πόσο πλήρωσαν σε ομοσπονδιακό φόρο εισοδήματος και σε φόρους εισοδήματος για κοινωνικές ασφαλίσεις και υγεία, και ο παρανομαστής ήταν το φορολογητέο τους εισόδημα. Οι άνθρωποι στο γραφείο του ήταν κυρίως γραμματείς και υπάλληλοι, αν και όχι όλοι.
Αυτό που προέκυψε ήταν ότι ο κύριος Buffett, με τεράστιο εισόδημα από μερίδια και κεφαλικά κέρδη, πλήρωνε πολύ, πολύ λιγότερα ως κλάσμα επί του εισοδήματός του από τους υπαλλήλους και τις γραμματείς και από οποιονδήποτε άλλο στο γραφείο του. [...] "Πώς μπορεί αυτό να είναι δίκαιο;" ρώτησε, σχετικά με το πόσο λίγο πληρώνει σε σχέση με τους υπαλλήλους του. "Πώς γίνεται να είναι σωστό;"
Αν και συμφωνούσα μαζί του, τον προειδοποίησα ότι κάθε φορά που κάποιος προσπαθούσε να θέσει το θέμα, κατηγορούνταν ότι παρακινούσε σε ταξικό πόλεμο.
"Υπάρχει ταξικός πόλεμος, βέβαια", είπε ο κύριος Buffett, "αλλά είναι η δική μου τάξη, η τάξη των πλουσίων, που τον διεξάγει. Και κερδίζουμε."
Ben Stein, "Μαντέψτε ποια τάξη κερδίζει στον ταξικό πόλεμο", New York Times, 26 Νοέμβρη 2006.
http://radicaldesire.blogspot.com/
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου