Ο Ομπάμα είναι σαν επόπτης

«Η κατάσταση στις ΗΠΑ δεν έχει αλλάξει. Φαίνεται ότι η εκλογή του Ομπάμα στην αμερικανική προεδρία λειτούργησε ως μια νάρκωση όλων όσοι αντιστέκονταν στον πόλεμο και στην επιθετική εξωτερική πολιτική του απερχόμενου προέδρου». Λίγο πριν οι Thievery Corporation βρεθούν στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων, στις 29 Μαΐου, ο Ερικ Χίλτον εξηγεί στην «Ε» γιατί ο πιο πολιτικός τους δίσκος, «Radio Retaliation» (2008), είναι τώρα αναπάντεχα επίκαιρος.
«Ο δίσκος μας επετίθετο στις έξι γιγαντιαίες εταιρείες που διαχειρίζονται τα Μέσα Ενημέρωσης των ΗΠΑ», συνεχίζει ο Χίλτον. «Είναι αυτές που προανήγγειλαν και προετοίμασαν την επίθεση και την κατοχή στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στην Παλαιστίνη. Το πρόγραμμά τους είναι ένα φτηνιάρικο μείγμα από κουτσομπολιό για διασημότητες και προπαγάνδα ενάντια στους αόρατους εχθρούς. Ο δίσκος μας με τίτλο "Ραδιοφωνικά Αντίποινα" ήταν η δική μας απάντηση ότι πρέπει να αλλάξουμε "συχνότητα", εκεί όπου το μόνο που ακούς είναι η φωνή των εταιρειών. Αντί να δεχόμαστε απαθείς τα μηνύματά τους, να ψάξουμε μόνοι μας για το πληροφοριακό υλικό που πραγματικά μας ενδιαφέρει».

Την εποχή που βγήκαν στη σκηνή, το 1997, ο Ερικ Χίλτον και ο Ρομπ Γκάρζα είχαν στιγματιστεί ως λάουντζ μπάντα. Τώρα πια κανείς δεν τους αποκαλεί έτσι. Ιδιαίτερα όταν ανακοίνωσαν, πριν από την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου τους, ότι «ήρθε η ώρα να μιλήσουμε πολιτικά». «Πιστεύω ότι αν οι Αμερικανοί κοιτάξουν λίγο τη δεκαετία που πέρασε, θα δουν ότι φέρονταν σαν παράφρονες», λένε. «Μετά την 11η Σεπτεμβρίου όλοι συμμετείχαν παθητικά σε μια σφαγή Ιρακινών και Αφγανών αμάχων. Ενα εκατομμύριο Ιρακινοί έχουν σκοτωθεί μέχρι τώρα, όπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Οπότε, πώς μπορούμε να καθόμαστε χωρίς να αντιδράμε; Οποιος δεν αντιδρά, είναι συνένοχος στη σφαγή».

Γι' αυτό και πιστεύουν ότι ο Ομπάμα ήταν απλά η αναγκαία αλλαγή για να επιβιώσει το σύστημα. «Η πιο καλή περιγραφή ήταν αυτή που έδωσε ο θρυλικός ράπερ KRS-1», σημειώνει ο Χίλτον. «Ο Ομπάμα, όπως και ο Μπους πιο πριν, είναι σαν τον υπεύθυνο ενός φαστ φουντ. Είναι ο επόπτης στον οποίον απευθύνεσαι όταν οι πατάτες είναι κρύες ή το χάμπουργκερ κακοψημένο. Αν έχεις συνολικά πρόβλημα με το φαστ-φουντ, πρέπει να βρεις τον ιδιοκτήτη, τις πολυεθνικές δηλαδή, που είναι ουσιαστικά οι αρχιτέκτονες της πολιτικής των ΗΠΑ».

Οι Thievery Corporation πιστεύουν ότι η Αμερική δεν είναι η χώρα της ελευθερίας, όπως επαίρεται. «Το σύστημα εδώ», απαντάει ο Χίλτον, «βασίζεται στα χρέη σου για να πλουτίσουν οι τράπεζες, στην τηλεθέαση που κάνεις για να πλουτίζουν οι καναλάρχες, στην αρρώστια σου για να πλουτίζουν οι φαρμακευτικές εταιρείες, στη στράτευσή σου ώστε να γίνεις μισθοφόρος για όλους αυτούς. Οι Αμερικανοί είναι λίγο-πολύ παγιδευμένοι σε αυτό το σύμπλεγμα εξουσιών. Οπότε, γιατί επιμένουν πως είναι ελεύθεροι;».

Στην Αθήνα έρχονται για να παίξουν ξανά αυτό το δικό τους μείγμα νταμπ, φανκ, λάτιν και ινδικής παράδοσης, ανακατεμένο με ελεκτρόνικα। Και, όπως λέει ο Χίλτον, μπορεί να παίξουν κάποια καινούργια τραγούδια από τον νέο δίσκο που θα κυκλοφορήσει στα τέλη του χρόνου. Αλλά, πάνω από όλα, έρχονται για να φέρουν μια άγρια φωτιά μέσα από τη μουσική τους και να σπείρουν τις ιδέες τους. «Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς που επιθυμούν την ανατροπή του συστήματος», καταλήγει ο Χίλτον. «Και λέμε ότι πρέπει, πριν γίνει αυτό, να έχουν απελευθερωθεί οι ίδιοι από τα δεσμά του. Η πρώτη επαναστατική πράξη είναι να εφαρμόζεις στην καθημερινότητα όσα πιστεύεις. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο, αφού λίγο-πολύ όλοι είμαστε υποκριτές».
δημητρης αναστασοπουλος/enet.gr