Καπιταλισμέ Sweetheart

Οι δηλώσεις του Άσμουσεν χτύπησαν φλέβα στο συνέδριο του Economist· όντως ο μέσος όρος των μισθών στον δημόσιο τομέα είναι 3.000€ κι αυτό μπορεί να αποδειχθεί εύκολα στις αποδοχές των λιμενεργατών σε περίπτωση εθελουσίας εξόδου, των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ με τα παχυλά επιδόματα, στην Μεγαλόπολη που οργιάζουν οι υπάλληλοι της ΔΕΗ φερειπείν, στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, στους αποφοιτήσαντες της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης κι σε μια σειρά οργανισμών του ελληνικού κράτους, όπου οσφυοκάμπτες, κομματόσκυλα κι φύλακες του συνδικαλιστικού ζόφου υπενθυμίζουν την ρήση «εξ όνυχος τον λέοντα», με κραυγαλέο θυμικό κι μεγάλα λόγια ευθιξίας.
Το νοικοκύρεμα του Κράτους, όπως ορίζει το μνημόνιο, βρίσκει πόρτα από όλους τους προαναφερθέντες κι μη, θυμίζοντας το κίνημα της Νέας Κριτικής που μεσουράνησε στα μέσα του εικοστού αιώνα, όπου σύμφωνα με τις μεθόδους της συγκεκριμένης τάσης, ένα απόσπασμα ενός λογοτεχνικού έργου, μπορεί να λειτουργήσει ως αυτόνομο, αυτοαναφορικό αισθητικό αντικείμενο, μόνο που οι μνηστήρες αυτού του κινήματος χρησιμοποιούν μεθόδους σαν το Δεκαδικό Σύστημα Ταξινόμησης Ντιούι για να υπεκφύγουν από την μεταρρυθμιστική μέγγενη των παραγράφων του επάρατου μνημονίου, που του έχουν προσδώσει οι επαΐοντες βιβλική υπόσταση αιγυπτιακής τυρρανίας.


Ευτυχώς υπάρχουν τα νούμερα της στατιστικής, τα πολλά παραδείγματα απαράδεκτων προνομίων (να θυμίσω ότι οι συνταξιούχοι της ΔΕΗ έχουν μεγάλη έκπτωση στην κατανάλωση ρεύματος), τα γκρουπούσκουλα των άκρων που συμπεριφέρονται ακόμα σαν ζώα στην αρένα, αθετώντας το συμβόλαιο συνεργασίας κι άμιλλας, με αποτέλεσμα να υπερθεματίζουν με ιδιοτελή κίνητρα προς το δικό τους συμφέρον, εθελοτυφλώντας για πολλοστή φορά στα αδιέξοδα που δημιουργούν οι ίδιοι με αποτέλεσμα να διαδίδονται οι συνέπειες per terram per marem, με τα συνήθη θύματα που ονομάζονται ιδιωτικοί υπάλληλοι να υφίστανται τις επιπτώσεις, δεδομένου ότι ουδείς ασχολείται μαζί τους.


Δεν φταίει ο καπιταλισμός, ο κορπορατισμός, ο νεοφιλελευθερισμός, συστήματα που φιλολογούντες μαοϊκοί, αναρχοφασίστες, ακροαριστεροί της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κατατρεγμένοι μπαχαλάκηδες αρέσκονται να αναλύουν, με μπόλικο μαύρο χρώμα κοσμοθεωρίας κι τσιτατολογικής εκστατικής γνώσης, υπενθυμίζοντας την αντίθεση κι τον πνευματικό πόλεμο νομιναλιστών κι ρεαλιστών, τον οργιώδη παραλογισμό του Σπινόζα εναντίον του Θωμά Ακινάτη, τα άτεχνα ποιήματα του Στάλιν στην εφηβεία, ξεχνώντας τεχνηέντως ν΄αναφέρουν ότι ο πακτωλός χρημάτων από την Ευρώπη, ήδη από την δεκαετία του 80, σπαταλήθηκε σε κακόγουστο πλούτο, δημοσιονομικά μαγειρέματα κι αρπαχτές βαλκανικής αισθητικής.
Το δυστυχές του πράγματος έγκειται στην εξής αλήθεια: αν δεν δώσουμε δείγματα γνήσιας ριζοσπαστικής τόλμης στην αλλαγή του καφκικού κράτους, πειθαρχημένης δημόσιας διοίκησης, εξυγίανσης κι αξιοκρατίας που θα τηρεί τους νόμους απαρέγκλιτα για την σωστότερη κι απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του πολίτη, η Κομισιόν θα εξακολουθεί να μας θεωρεί κοσμάκη με συμπεριφορά ξιφίρ φαλέρ, μην υποχωρώντας βεβαίως στα δικά μας αιτήματα, με τον απαραίτητο θέσει αντίλογο (τον θεωρώ αντίλαλο) του Αλέξη Τσίπρα που εξακολουθεί από την θέση της αντιπολίτευσης που πάλεψε να κερδίσει, να χαϊδεύει αυτάρεσκα τα αυτιά των αναξιοπαθούντων πολιτών που ποδοπάτησαν το Δημοκρατικό Ιδεώδες στο όνομα της ελληνικής μοναδικότητας με τον πλούσιο ήλιο κι το βαθύ γαλάζιο της μεσογειακής αύρας.


Δεν ξέρω αν είμαστε για γέλια πάντως τα κλάματα έχουν αρχίσει προ πολλού.
theelfatbay.net