“Χαρίζω χρέη, κάνω τις ανηφόρες κατηφόρες και παιδιά θα σας κάνω γιατί είμαι καρπερός”.

Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό να βλέπεις μια καρικατούρα του Ανδρέα με κάτι λιγότερο από 17% να το παίζει αντάρτης με αποκριάτικα φυσεκλίκια και ευρωπαϊκό φερετζέ…Και τουλάχιστον ο Ανδρέας ως απατεώνας ήταν φαινομενικά απέναντι στην Ευρώπη αλλά ευτυχώς είχε και κάποια Ευρωπαϊκή ατζέντα και τον αναγνώριζαν και 2-3 ηγέτες. Ο Αλέξης καταφέρνει κάτι ακόμη χειρότερο… να είναι το ακριβώς ανάποδο. Προσχηματικά με την ΕΕ, ουσιαστικά ΚΚΕ και βάλε και από ατζέντα και αναγνωρισιμότητα ας μην το σχολιάσουμε.
Κάποτε δήλωνα περίεργος να δω τι θα βγάλει η γενιά μου καθώς ήταν η πρώτη που μεγάλωνε μακριά από πολιτικές εντάσεις και πείνα. Σύντομα οι προσδοκίες μου προσγειώθηκαν μιας και οι περισσότεροι αποδείχτηκαν μαλθακοί συνεχιστές της σαβούρας της γενιάς του Πολυτεχνείου, αδύναμοι ή αρνούμενοι να ανατρέψουν το γελοίο οικογενειακό-οικονομικό μοντέλο “άραξε και το Δημόσιο σε περιμένει, παντρέψου και έρχεται το εφάπαξ”. Τα πνευματικώς μαμμόθρεφτα λοιπόν (κάθε ηλικίας) αυτού του συστήματος που εδώ και τόσα χρόνια επιβραβεύει την αδράνεια και τιμωρεί την πρωτοπορία και τη σκέψη, βρήκαν φιλικό οικοσύστημα στο “λεφτά υπάρχουν και παραυπάρχουν” του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου και του κάθε πικραμένου του στυλ “Χαρίζω χρέη, κάνω τις ανηφόρες κατηφόρες και παιδιά θα σας κάνω γιατί είμαι καρπερός”.


Σε αυτές τις εκλογές ελλείψει ισχυρού μεταρρυθμιστικού σχήματος και σε συνδυασμό με τις ανόητες Πασοκικές (και από ΓΑΠ) συγνώμες και τη Σαμαρική σαλάτα, η ψήφος κατευθύνθηκε απροκάλυπτα στα
μορφώματα που αναδεικνύουν όλα τα κουσούρια της Ελληνικής κοινωνίας που πατώνει σε όλες τις μετρήσεις στην Ευρώπη εδώ και χρόνια αλλά κάνει ότι δεν βλέπει. Ο μάστορας που δεν κόβει αποδείξεις, ο τύπος στο ΙΚΑ που κάνει κομπίνες, ο άλλος στην πολεοδομία που κάνει το ίδιο, ο φαρμακοποιός που θέλει κλειδωμένο επάγγελμα και κέρδος, οι φωτόπουλοι του Δημοσίου, οι Λυμπερόπουλοι των διαφόρων συντεχνιών, και πόσοι άλλοι ακόμη δεν θέλουν καμία αλλαγή και η θολούρα των τελευταίων εκλογών και των Τσιπρικών ακροβασιών τους κάνουν το χατίρι. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός ότι οι πατριώτες ΟΛΩΝ των οικονομικών στρωμάτων που έβγαλαν τα λεφτάκια τους έξω και περιμένουν δραχμή για να κονομήσουν είναι ουκ ολίγοι τότε το μίγμα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό.
Χρόνος για σκύψιμο κεφαλιού δεν υπάρχει και το σχήμα που θα κινητοποιήσει αυτό που έλεγα “βουβή πλειοψηφία (;) της λογικής” πρέπει να δημιουργηθεί χθες. Θα το καταφέρει ο Μάνος; Μακάρι. Προσωπικά δεν ήθελα ατέρμονες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά με αυτή τη σύνθεση το Κοινοβούλιο δεν πάει πουθενά. Έξω ο Ραγκούσης μέσα ο Κοντογιαννίδης…ο Αλέφαντος θα έκανε καλύτερες αλλαγές.
Όσοι έμειναν βουβοί στις τελευταίες και δεν ψήφισαν είδαν το αποτέλεσμα – ας πρόσεχαν. Αν θα κάνουν πλειοψηφικό ρεύμα θα δείξει στις επόμενες (μάλλον άμεσες) εκλογές. Ένα σωστό σχήμα σε αυτό το ρευστό σκηνικό μπορεί να το κερδίσει το ράλλυ άμεσα και να σώσει την παρτίδα. Διαφορετικά…όσοι είναι της ηλικίας του Αλέξη και πάνω θα ζήσουν για δεύτερη φορά το Παπανδρεϊκό τσίρκο του 80 με ρητορική 70 και ακόμη μικρότερη αγοραστική δύναμη. Ευτυχώς ο συγχωρεμένος ο Παπαγιαννάκης δεν θα ζήσει το δράμα. Δυστυχώς λείπει, περισσότερο από ποτέ…
Η ακρότητα έχει ένα καλό. Κινητοποιεί. Παρόλο που η περιφορά της εντολής ως κούπα πρωταθλήματος από τον Αλέξη μας πήγε πολύ πίσω, θα ξυπνήσει τις μάζες που κακώς έμειναν αδρανείς την κρίσιμη στιγμή. Δεν θα παίζει για πολύ μόνος στο καφενείο των δημοσκοπήσεων επειδή προσφέρει πολιτικά παραισθησιογόνα.
Υ.Γ. Και αυτό το αστειάκι με το λεφτά υπάρχουν (το οποίο δεν ειπώθηκε ποτέ ακριβώς έτσι – δείτε το βίντεο) ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Αρκετά περίγελος γίναμε με τα αστεία ως ανύπαρκτα οικονομικά προγράμματα που ψηφίσαμε και τα νούμερα που βάλαμε στη Βουλή. Θυμίζουμε τύπο που έχει στραμμένη την κάννη στον κρόταφό του και ουρλιάζοντας “θα σας φάω ρε” πατά τη σκανδάλη.
orestis απο εδω