Να απαλλαγούμε και από Αυτόν το μύθο

Είναι επιτακτική ανάγκη να κυβερνήσει Αυτός. 

Σήμερα ή μετά τις επόμενες εκλογές αυτό πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Μονάχα έτσι θα καταρρεύσει ο τελευταίος κυρίαρχος αστικός μύθος δηλαδή, ότι ένα «αριστερό» κόμμα της καταγγελίας μπορεί και θέλει να κυβερνήσει. Και είναι καιρός να βγάζουμε όλους τους μύθους από πάνω μας.

Παρακολουθήσαμε τις αστειότητες που έκανε με την περιφορά της εντολής στις γκρούπες και στα σωματεία. Παρακολουθούμε την αήθη επίθεση στη ΔΗΜΑΡ με την οποία υποτίθεται ότι πρέπει να συμπαραταχθεί μετά τις νέες εκλογές για μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Είναι σαν να λέει « σας βρίζω, μην τολμήσετε να έρθετε μαζί μου». Σε λίγο θα επιτεθεί και στον καμένο για να αποκλείσει και αυτήν τη δυνατότητα.

Όλα τα κόμματα του υποκλίθηκαν, του έδωσαν ανοχή και εμπιστοσύνη να κάνει κυβέρνηση της αριστεράς. Δεν θα τολμούσαν να τον ρίξουν, τουλάχιστον άμεσα, γιατί θα χρεώνονταν αυτά την ακυβερνησία και τις νέες εκλογές.

Σάμπως τι αντισυστημικό θα έκανε; Μήπως θα πείραζε τις επιδοτήσεις προς τα κόμματα, την ενίσχυση στα ταμεία τωνinsiders, ή θα κρατικοποιούσε τον ΟΤΕ; Θα κρατικοποιούσε τις τράπεζες; Δώρο στους τραπεζίτες θα ήταν.

Αν πίστευε έστω και στο ελάχιστο στις δυνάμεις του θα το έκανε. Θα δρομολογούσε τις αλλαγές του, θα υλοποιούσε κάτι από το πρόγραμμα εξουσίας που δήθεν διαθέτει, και ο λαός θα αισθανόταν τις ωφέλιμες γι’ αυτόν πολιτικές του.

Η δημιουργία και μόνο μιας Αριστερής κυβέρνησης θα πάγωνε κάθε πολιτικό αναβρασμό, η κοινή γνώμη θα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τις κινήσεις του, θα είχε σε κάτι να ελπίζει. Οι δανειστές αναγκαστικά θα άρχιζαν ένα διάλογο μαζί του, τι άλλο είναι η επαναδιαπραγμάτευση;

Ο Ολάντ δεν θάχε τώρα λόγο να μην τον συναντήσει.

Θα μπορούσε να βρει κάποιους πόρους να δώσει ένα εισόδημα στους μακροχρόνια άνεργους.

Θα μείωνε τους εξοπλισμούς, θα έβαζε ένα χέρι στην εκκλησία.

Θα μάζευε με συνοπτικές διαδικασίες τα χρέη των μεγάλων προς το δημόσιο.

Θα ζητούσε την άμεση εκδίκαση υποθέσεων κλοπής δημόσιας περιουσίας.

Θα σταματούσε την αιμορραγία των τραπεζών προς το εξωτερικό.

Θα βελτίωνε το κλίμα στο εσωτερικό, ώστε να δουλέψει ο τουρισμός.

Θα εγκαινίαζε έστω και μισό δημόσιο έργο για να δείξει ότι κινείται η οικονομία.

Θα μείωνε τα χαράτσια ως κίνηση καλής θέλησης προς το χειμαζόμενο λαό.

Κάτι θα έκανε, κάτι διαφορετικό από αυτά που έκαναν οι «κακοί» τους οποίους καταγγέλλει. Μέχρι να τον πάρουν πρέφα, θα έδινε ελπίδες και κίνητρα, θα δημιουργούσε προσδοκίες.

Είχε την ευκαιρία, αλλά δεν το έκανε, γιατί είναι γυμνός και δεν τολμούν ούτε αυτός, ούτε το επιτελείο των «σοβαρών» που διαθέτει.

Με τα καμώματά  του χλευάζει ολόκληρη την Αριστερά, χλευάζει τους πολίτες που του έδειξαν εμπιστοσύνη.

Στην νέα εκλογική μάχη που είναι πιθανό να οδηγηθούμε, δεν θάχει προφανώς αυτοδυναμία, δεν τη θέλει και δεν θα την έχει. Πιθανόν, να έχει την πρωτιά.

Αλλά και πάλι θα ακολουθήσει την ίδια παρελκυστική πολιτική, θα επιτεθεί στους φύσει συμμάχους του, θα προκαλέσει, μέχρι να αναγκάσει τους υπόλοιπους να προχωρήσουν χωρίς αυτόν.

Και τότε θα δοθεί το σύνθημα. Θα καεί η Αθήνα.

Το κόμμα του δημοσίου, το κόμμα των αφελών, το κόμμα των απελπισμένων που τόλμησαν να πιστέψουν ότι η δήθεν Αριστερά έχει τη λύση, γρήγορα θα τον εγκαταλείψουν και θα στραφούν δεξιά, δεξιότερα, δεξιότατα. Όσο δεν παίρνει δεξιά.

 Να μην χάσουμε την ψυχραιμία μας. Εκλογές ξανά, όσες εκλογές θέλει, να ματώσουμε, να ξεσκιστούμε,  αλλά να απαλλαγούμε μια για πάντα, από αυτό το βάρος. Μετά θα δούμε τι θα κάνουμε. Απαλλαγήκαμε από το ΠαΣόκ. Η ΝΔ έδειξε ότι είναι πολιτικό νηπιαγωγείο. Προέχει η κατάρρευση και του τελευταίου μύθου, αρχή μιας άλλης πορείας προς τη λύτρωση.

του Λεωνίδα Καστανά