Για την απεμπλοκή απ’το Μνημόνιο

του Γιώργου Προκοπάκη
Κατά το γαϊτανάκι των διερευνητικών εντολών για τον σχηματισμό κυβέρνησης, γίναμε μάρτυρες μιας ιδιαίτερα διασκεδαστικής καταγραφής των απόψεων για τους όρους και το χρόνο απεμπλοκής από το Μνημόνιο.
Το ίδιο το Μνημόνιο προβλέπει πέρας και απεμπλοκή το 2015. Εάν τα πάντα εκτελεσθούν κατά γράμμα, η Ελλάδα θα έχει πλεονάσματα (από το 2014 - πρωτογενή από το 2012). Θεωρητικά, η χώρα θα μπορεί να βγει στις αγορές και να δανεισθεί αυτόνομα για να αναχρηματοδοτεί το χρέος της.
Τι χρειάζεται αναχρηματοδότηση; Ό,τι δεν διακανονίσθηκε με το PSI μέχρι το 2020 (κάπου €100 δισ - περίπου €67 δισ μετά το θεωρητικό πέρας του Μνημονίου, τα μέχρι το 2015 καλύπτονται από τη δανειακή σύμβαση). Από το 2020 αρχίζουν τα χρεολύσια για τα δάνεια της τρόικας. Σ' αυτά προστίθενται από το 2023 οι λήξεις των νέων ομολόγων του PSI. Αν δεν γίνει δεύτερος διακανονισμός (ας πούμε, κούρεμα του EFSF) αυτές είναι οι ελληνικές υποχρεώσεις. Πρόσθετη χρηματοδότηση για “παραγωγικά” ελλείμματα προϋποθέτει τη δυνατότητα δανεισμού.


Τι σημαίνει λοιπόν απεμπλοκή, απαγκίστρωση ή όπως αλλιώς το πούμε; Η πολιτική των Μνημονίων τελειώνει την ημέρα που η Ελλάδα μπορεί να βγει να δανείζεται. Ή την ημέρα που θα βρει άλλη πηγή αναχρηματοδότησης (Πούτιν, Τσάβες, Τζι Μπάο, υδρογονάνθρακες στο υπέδαφος, χρυσός στη Χαλκιδική). Αν βρει χρηματοδότηση για παραγωγικά ελλείμματα, ακόμη καλύτερα!
Οί Καμμένος-Μιχαλολιάκος-Παπαρήγα λένε “άμεση καταγγελία”. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει διάφορα, από καταγγελία μέχρι επανεξέταση του πλαισίου, από κοινού με τους εταίρους. Οι άλλοι, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ τι λένε; Απεμπλοκή, απαλλαγή, απαγκίστρωση κλπ. Δηλαδή; Υπάρχει τρόπος να βγει η Ελλάδα στις αγορές πριν το 2015 ή να βρει άλλη πηγή χρηματοδότησης; Αν υπάρχει, καλό θα ήταν να κατατεθεί.


Στο Eurogroup 21/2/2012 δόθηκε η διαβεβαίωση ότι εάν χρειασθεί (διάβαζε: εάν η Ελλάδα δεν καταφέρει να δανεισθεί με εύλογα επιτόκια από τις αγορές) θα συνεχισθεί η στήριξή της (διάβαζε: θα αναχρηματοδοτείται το χρέος της από τους εταίρους) μέχρι το 2020. Είναι προφανές ότι επιμήκυνση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής - αναμφίβολα θετική όσον αφορά την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης στο εσωτερικό της χώρας, υποχρεωτικά μεταφέρει χρονικά το σημείο εξόδου στις αγορές. Δηλαδή, παρατείνει τις πολιτικές Μνημονίων.
Οι συζητήσεις λοιπόν είναι διασκεδαστικές γιατί βαφτίζεται απεμπλοκή, απαλλαγή, απαγκίστρωση ή ό,τι άλλο σχετικό, η βεβαιότητα επέκτασης και παράτασης της πολιτικής των Μνημονίων! Η απάντηση στον λαϊκισμό (μέρους;) του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας άλλος λαϊκισμός.
Το πλαίσιο είναι καθαρό: Ή ακολουθούμε επιθετική πολιτική παύσης πληρωμών άμεσα, έχοντας πιστέψει το σενάριο Καμμένου-Μιχαλολιάκου-Παπαρήγα-Μέρους ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι ήθελε προκύψει, ή επιχειρούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να επιτύχουμε τους μακροσκοπικούς στόχους του προγράμματος (π.χ., 120% ΑΕΠ το χρέος το 2020) με όποιες διορθώσεις του Μνημονίου μπορεί να επιτευχθούν.
Τα υπόλοιπα είναι εκτός θέματος και κουβέντα για μια εικονική πραγματικότητα.


*Ο Γιώργος Προκοπάκης είναι σύµβουλος επιχειρήσεων σε θέµατα οργάνωσης και διαχείρισης πληροφοριών, πρώην καθηγητής στο Columbia University.
protagon.gr