Στο παρόν κατάστημα εκτελούνται και παραγγελιές –όπως το κείμενο που ακολουθεί, ας πούμε. Επειδή, πρόσεξε τι συμβαίνει: η Ελλάδα μαστίζεται από τη γρίπη! Την καινούργια, των χοίρων που λέμε; Δεν είμαι ειδικός γριπολόγος –αλλά έχω κάποια εμπειρία σχετικά με χοίρους και χειρότερους, πάντως η Ελλάδα μαστίζεται από τη γρίπη, όπως κάθε χειμώνα, αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο.Μια καλή μας φίλη κόλλησε γρίπη και αναγκάστηκε να μείνει σπίτι της, όπου ακολούθως αναγκάστηκε να κουκουλωθεί με μια κουβέρτα στον καναπέ (υποθέτω) και να χαζέψει ότι παιζόταν στην τηλεόραση (αυτό δεν το υποθέτω –μου το είπε η ίδια).Ανοίγω εδώ μια παρένθεση στο άσχετο -έβλεπα χτες στην Ελληνοφρένεια ένα απόσπασμα συνέντευξης του Χρυσοχοϊδη που έλεγε οτι «οι αναρχικοί είναι φιλειρηνιστές, διαφωνούν με τους νόμους και το κράτος και θέλουν να ζουν στις δικές τους κοινότητες, με τον δικό τους τρόπο ζωής» κι από κάτω αναρωτιόταν ο φωστήρας Ελληνοφρενικός «ΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ Ή ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΟΠΟΥΣ;» κι εγώ αναρωτήθηκα με τη σειρά μου, ποιος είναι ο σιχαμερός συκοφάντης μιας ολόκληρης ιδεολογίας; Ο υπουργός ή ο εξυπνάκιας τηλεοπτικός σχολιαστής; Κλείνω την παρένθεση νιώθοντας πολύ πιο σχετικός!Έχουμε τώρα αυτή τη φίλη, μη διαθέτουσα αντισώματα απέναντι στην ελληνική τηλεόραση (κακό αυτό!) που κάθεται και χαζεύει. Βλέπει μοντέλες, βλέπει μπουγέλες, βλέπει της Παναγιάς τα μάτια –αντέχει γενικώς. Μέχρι που φτάνει η εκπομπή του Λάκη του Λαζούλη και με παίρνει τηλέφωνο η φίλη με τα μαλλιά όρθια (το υποθέτω κι αυτό, από τα συμφραζόμενα).«Καλά -απίστευτο, δεν μπορείς να φανταστείς τι βλέπω στο Λαζόπουλο!» μου λέει.Εγώ φυσικά, σαν παλιός τηλεορασόβιος, έχω προνοήσει εδώ και καιρό να κάνω το σχετικό εμβόλιο –πάει να πει, πληρώνω κάτι παραπάνω αλλά έχω βάλει Νόβα -οπότε εκείνη την ώρα χαζεύω για 10η φορά το «Σύνδρομο Μπάαντερ Μάινχοφ» (ωραία ταινία, αλλά πολύ προβοκατόρικη αν θες τη γνώμη μου -δεν τη θες; εντάξει φάε μόνο τις πατάτες).«Ο Λαζόπουλος διάβασε την επιστολή του Θεοδωράκη που τα χώνει στους Πυρήνες της Φωτιάς και του την έστειλε, λέει, ο ίδιος ο Μίκης επειδή την εκπομπή του (του Λάκη, όχι του Μίκη) τη βλέπει πολύς κόσμος!» συνεχίζει η φίλη.«Ε, καλά –σπουδαία τα λάχανα!» απαντάω ο κουλ εγώ.«Μα δεν είναι μόνο αυτό!» διαμαρτύρεται η αθώα φίλη. «Μετά την επιστολή πήρανε αμπάριζα και τραγουδήσανε τραγούδια του Θεοδωράκη, ήταν στο κοινό και η Καλομοίρα που τραγούδαγε κι αυτή! Μάλιστα, όταν τη δείχνανε οι κάμερες έκανε τα γνωστά της ‘νιάου, γκρρρρ’ με τα νυχάκια, δηλαδή ‘Ετούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας, νιάααου!’ Και μετά ανέβηκε στη σκηνή ο Βαλτινός και διάβασε βαρύγδουπα ποίηματα με τη βαρύγδουπη φωνή του και τη ανάλογη υφολογική βαρυγδουπότητα που όλοι θυμόμαστε από την εποχή της ‘Ανατομίας ενός εγκλήματος’ –σε στυλ ‘η κυρα Ευθαλεία ήταν μια ήσυχη, καλοσυνάτη, γυναίκα, κανένας δεν περίμενε οτι θα δηλητηρίαζε τους μπατζανάκηδές της με ξεροτήγανα, αλλά ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για τα σκοτεινά βάθη του ανθρώπινου υποσυνείδητου;’ Κι όλοι μαζί χορεύουν και τραγουδάνε τώρα! Έχω τρομάξει, γράψε κάτι εσύ που τα καταφέρνεις σ΄αυτά!»Να διευκρινίσω εδώ οτι η φίλη μας αυτή, δεν διαβάζει φανατικά το μπλογκ μου –εγώ (αφ΄εαυτού μου δηλαδή) την έχω πείσει οτι γράφω καυστικά και συγκλονιστικά, επειδή, αν γράφεις 10σέλιδα κείμενα είναι εύκολο να πουλήσεις μούρη (κανείς δεν τα διαβάζει, άρα κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει!)Κι αφού άρχισα με τις διευκρινήσεις λέω να το συνεχίσω...-Έχω διαβάσει την σχετική προκήρυξη των Πυρήνων της Φωτιάς κι αυτό που κατάλαβα είναι οτι βάζουν μπόμπες επειδή έτσι γουστάρουν. Δεν ασχολούνται με την πιθανότητα διεκδίκησης ενός καλύτερου κόσμου, υπερηφανεύονται μάλιστα για την αμορφωσιά τους, μέχρι και πρακτικές συμβουλές δίνουν –«Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει να μην περιεργάζεται ή να μετακινεί "ύποπτα" αντικείμενα που πιθανόν να "βρίσκονται" εκεί για κάποιο σκοπό». Εντάξει λοιπόν, αφού γουστάρουν –περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, όμως όλα τα σχετικά αφορούν τη συγκεκριμένη οργάνωση και όσους κατατάσσει στους εχθρούς της, εγώ δεν ανήκω ούτε στους μεν, ούτε στους δε (ή μήπως ανήκω στους εχθρούς;) Απλά σκέφτομαι οτι αν θες να αναπτύξεις επαναστατική δράση θα πρέπει να έχεις έναν μπούσουλα περί του που θες να πας το πράγμα. Ή θα τον διαβάσεις στα βιβλία τον μπούσουλα, ή θα τον δημιουργήσεις από μόνος σου –επειδή λοιπόν οι Πυρήνες δεν διαβάζουν, μάλλον έχουν ανακαλύψει κάποια καινούργια κοινωνική θεωρία! Τέτοια είναι η γενικότερη άποψή μου –αλλά ειδικότερα, οι Πυρήνες έχουν κάποιο δίκιο σε όσα καταλογίζουν στον Θεοδωράκη, τον Ανδρουλάκη και τον Βασιλικό: «Θα έπρεπε τουλάχιστον να ντρέπονται απέναντι στους χιλιάδες ανώνυμους αριστερούς, που ξυλοκοπήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, και εκτελέστηκαν...» Θα αναρωτηθείς βέβαια –μήπως και οι Πυρήνες θα έπρεπε να ντρέπονται απέναντι στους χιλιάδες διαδηλωτές των δρόμων που υφίστανται άμβλυνση της καταστολής με το δικαιολογητικό των τρομοκρατικών επιθέσεων; Αλλά, αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα –άστη για άλλη φορά.-Την εκπομπή του Λαζόπουλου δεν την είδα, στηρίζομαι στις περιγραφές της φίλης μου κι αν κάνω λάθος, ας με διορθώσει κάποιος καλός άνθρωπος. Μπορώ όμως να εικονοποιήσω το υγρό βλεμματάκι σε στυλ «περισσεύει κοκαλάκι για τον Αζόρ αφεντικό;» που παίρνει ο Λάκης κάθε φορά που αποφασίζει να μιλήσει για «μεγάλους Έλληνες σαν τον Μίκη (ή τον Ντόναλντ)». Με προβληματίζει λίγο κι εκείνη η παράκληση του Μίκη προς τον Λάκη να διαβάσει την ανοιχτή επιστολή του –αλλά μπορεί να έκανε λάθος η φίλη μου, ή κάτι τέτοιο.-Οι Πυρήνες αναφέρθηκαν, στην προκήρυξή τους, σε τρία άτομα. Ο μεν Βασίλης Βασιλικός μου είναι αδιάφορος –τον θεωρώ μέτριο (και βγάλε) συγγραφέα ρεπορταζοειδών βιβλίων. Άσε που είναι και υπεύθυνος για την ηρωοποίηση του Σαρτζετάκη, με το «Ζ» μας έκανε να πιστέψουμε οτι ο εισαγγελέας ήταν τολμηρός και ασυμβίβαστος ενώ, όπως φάνηκε κι αργότερα, επρόκειτο απλώς για έναν τεφάλ κολλημένο γραφειοκράτη. Ο δε Μίμης Ανδρουλάκης μου είναι απεχθής κι όποιος θυμάται τη δήλωσή του σχετικά με το οτι έκλεισαν, με εντολή του, τους αναρχικούς στα υπόγεια του Πολυτεχνείου το ’73 και τους κράτησαν μαντρωμένους εκεί μέσα για να μην αποπροσανατολίσουν την εξέγερση (και για να τους μαγκώσουν πιο εύκολα οι αστυνομικοί υποθέτω), θα δικαιολογήσει την απέχθειά μου.-Μένει ο Mikis Theodorakis. Ο οποίος, αν κρίνω από τα λατινικά στοιχεία με τα οποία αποφάσισε να υπογράψει την ανοιχτή επιστολή του θα πρέπει να την έχει δει εσχάτως Άγγλος ευπατρίδης ή λαϊκή φίρμα σε σκυλάδικο της Βοστόνης. Για τον Μάικης λοιπόν, θυμάμαι δυο –τρία πράγματα... Όπως, ας πούμε, οτι σαν γραμματέας της νεολαίας Λαμπράκη, κατάφερε να διαλύσει το πρώτο ειρηνιστικό κίνημα της χώρας και να το ενσωματώσει στο τιμημένο ΚΚΕ. Σα να πήγαινε π.χ. ο Τρεμόπουλος σούμπιτους τους οικολόγους του στον Συνασπισμό –κάπως έτσι ξηγήθηκε ο Μάικης, μόνο που οι τότε πολιτικές συνθήκες ήταν πολύ πιο άγριες. Το άλλο που θυμάμαι περί Μάικης, είναι πως όταν έκανε απεργία πείνας στις φυλακές, είχε πλακωθεί στις ζάχαρες για ν΄αντέξει –αλλά το ψιλοξεφτίλισε, με αποτέλεσμα να πάθει ζάχαρο! Αυτά είναι αρχαία ιστορία, περνάω τώρα στη νεώτερη, πάει να πει, στην εποχή που ήμουνα εγώ πιτσιρικάς. Αρχές ’80. Όταν ο Μάικης κάνει τη φοβερή δήλωση στην οποία χαρακτηρίζει όσους παίζουν ροκ στην Ελλάδα ως «γενίτσαρους»! Σιγά τα ωά, μπορεί να σκεφτείς. Αλλά μην το κάνεις! Επειδή στις αρχές του ’80, με το φρέσκο Πασόκ στην κυβέρνηση (και το λαό στην εξουσία, βεβαίως!) η ροκ μουσική τρώει διωγμό επιπέδου «πάρτι στις κατακόμβες». Ο Ριζοσπάστης λυσσάει με το «ξενόφερτο ροκ, που είναι όργανο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και σκοπεύει στην αποκτήνωση της νεολαίας», οι μετέπειτα «Έλληνες ρόκερς», τύπου Βασιλάκη Παπακωνσταντίνου τραγουδάνε για τον Πέτρο, τον Γιόχαν και το Φρανς που «ποτέ τους δεν διάβασαν Μαρξ», ο ξεκούτης Καμπανέλης κόβει στη μέση την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη στο κρατικό ραδιόφωνο, στις συναυλίες των ξένων συγκροτημάτων το ξύλο πέφτει ανελέητο από την αστυνομία (και οι νοικοκυραίοι αναστενάζουν –«καλά να πάθουν τα κωλόπαιδα που βάφονται σαν πούστηδες»)... Φυσικά, η ελληνική ροκ σκηνή ξεσκίζεται μανιωδώς, με το σφράγισμα των κλαμπ της Πλάκας, με την απαγόρευση συναυλιών και τη λογοκρισία που θερίζει όποιον δίσκο δεν έχει μπουζούκι μέσα. Η μπάλα της εθνοκάθαρσης από το βέβηλο ροκ παίρνει και τις ταινίες του Νικολαϊδη, που λογοκρίνονται και στη συνέχεια υβρίζονται χυδαία από τις στήλες των δεξιών και πασοκικών εφημερίδων –χειρότερος απ΄όλους τους λασπολόγους παραμένει διαχρονικά ο Δανίκας που αρθρογραφεί, εκείνη την εποχή, στον Ριζοσπάστη. Κι εφόσον ο Μάικης είναι σημαίνον στέλεχος του ΚΚΕ (δεν είχε ακόμα ερωτευτεί τον Μητσοτάκη), πετάει τα περί «γενίτσαρων» για να δέσει το γλυκό. Παρενθετικά (και για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας) να αναφέρω οτι μπορεί όντως ο Πούλικας να υπήρξε κάποτε γενίτσαρος επειδή θυμάμαι οτι ήταν συνομήλικος του Κόμη Δράκουλα στη δεκαετία του ’80, αλλά ο Σπάθας π.χ. δεν ήταν κάτι τέτοιο. Μάλλον προάγγελο της παγκοσμιοποίησης θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει (άρα τσιράκι του Σόρος, πριν ακόμα εμφανιστεί ο Σόρος) επειδή είχε εκείνη την εμμονή να παίζει Ηπειρώτικα δημοτικά με την Στρατοκάστερ –ντροπή σου Γιάννη που πήγες να πειράξεις τα δημοτικά τραγούδια! Ρε τα δημοτικά μόνο με κλαρίνο παίζονται, πως έρχεσαι εσύ να υπονομεύσεις το κλαρίνο! Ελλάδα ίσον κλαρίνο βρωμομαλλιά! Τέλος πάντων, παρασύρθηκα, ας επιστρέψω στον Μάικης... Κι επειδή οι μετέπειτα πολιτικές του περιπέτειες είναι γνωστές, θα αρκεστώ να αναφέρω μονάχα την προ 15ετίας δήλωσή του πως «παρακολουθεί ανελλιπώς την ΛΑΜΨΗ»! Όχι, οτι έχω πρόβλημα –ο καθένας κάνει οτι γουστάρει, εντάξει; Απλά υποψιάζομαι οτι ο πολύς Φώσκολος όλο και κάποιο κουσούρι μπορεί ν΄αφήσει στον άνθρωπο. Καμιά μαλάκυνση, τίποτα προβλήματα στην ομιλία τύπου «Σελήνη αγαπάει Χόχο»... Ξέρω ΄γω;Ξεκίνησα αυτό το κείμενο από μια παραγγελιά και τελικά το γύρισα στη μουρμούρα –δεν ξέρω αν αυτό ήταν που θα ήθελε η φίλη μας. Αλλά επειδή δεν πρόκειται να το διαβάσει, μπορώ να ισχυριστώ ότι θέλω –σωστά;Ξανακοιτάζοντας πάντως την επιστολή του Mikis Theodorakis, δεν μπορώ παρά να τον συμπονέσω που ολόκληρος μουσικοσυνθέτης και πνευματικό κεφάλαιο της χώρας, έχει καταντήσει να μένει σ΄ένα χαμόσπιτο εκεί πέρα, με θέα τον λόφο του Φιλοπάππου. Αναρωτιέμαι –τι κάνει το ανάλγητο κράτος περί αυτού; Ως πότε θα αδιαφορεί επιδεικτικά;Και μια τελευταία παράκληση: κύριε Theodorakis κλείστε επιτέλους το παράθυρό σας! Δεν είναι τώρα καιρός να μας πάθετε καμιά γρίπη –εσείς μπορεί να είστε άφοβος, αλλά λυπηθείτε όσους συμπάσχοντες αναγκαστούν να φάνε στη μάπα ένα ακόμα αφιέρωμα του Λαζόπουλου στην εμβληματική προσωπικότητά σας!Υ.Γ.: Και προειδοποιούσε τότε ο Παυλάκης, καλή του ώρα, «Βρε πρόσεχε μ΄αυτούς τους τρελούς/ που τ’ όνειρό τους είναι να μη ζουν/ και για επάγγελμά τους δηλώνουν ‘ο σώζων λαούς’» -θυμάσαι έτσι;
απο themotorcycleboy.blogspot.com
δεν ξερω αν το 2009 ηταν μια καλη χρονια.δεν ξερω επισης αν ηταν μια κακη χρονια.απλα πρεπει να περασεις στο μελλον για να αξιολογησεις το παρελθον.οι μονες σιγουρες καλες στιγμες,αμεσες,ειναι οταν χαμογελας.οταν μαλακωνει η ψυχη σου.υπηρξαν τετοιες στιγμες;ηταν η αισθηση που αφησαν γλυκια;αν ναι,τοτε το αποτελεσμα ειναι θετικο.ανεξαρτητα απο τις δυσκολες στιγμες.αυτες απλα φορτωνουν την εμπειρια του καθενος.μπαινουν στον "σκληρο".τις κατατασω στα παραληφθεντα μαθηματα.και ειμαι σιγουρος πως πολλοι τα παρακολουθησαν αυτη τη χρονια.ειναι γνωση.για το χειρισμο καταστασεων στο μελλον.απο αυτη την οπτικη,περισσοτερο κερδισμενοι βγαινουμε.με τον αναλογο καματο βεβαια.αλλα κερδισμενοι.προφανως αυτο ειναι η ζωη.το περπατημα σε ανηφορες και κατηφορες.ενδιαφερον.
.png "English"){kind=small}
