Ξέρεις το έργο

Με Μαρκογιαννάκη, Άδωνι, Κασιδιάρη και Ζωή παίρνεις την προανακριτική επιτροπή και τη βάζεις να συνεδριάζει Κυριακή βράδυ, να γονατίσει το Dancing with the stars. Ακόμα καλύτερα, αν υπάρξει Ειδικό Δικαστήριο, το δείχνεις κάθε πρωί από την ΕΤ1, του αλλάζεις όνομα (κάτι σε Special Court) και μετά έρχεται το σουτιέν να διαφημιστεί και σε σένα, όχι μόνο στον Καμπουράκη.

Και όλο μαζί θα θυμίζει έργο του Ταραντίνο: ακόμα και αν δεν ξέρεις την υπόθεση, είσαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα αρχίσουν να τρέχουν τα αίματα. Η Ζωή θα επαναλαμβάνει μονότονα κάτι, ο Άδωνις θα φωνάζει, ο Κασιδιάρης θα χειρονομεί, ο Μαρκογιαννάκης θα επιβάλλει την τάξη, το πουλάκι τσίου, το πουλάκι τσίου.

Διότι όλα αυτά
επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο για το οποίο δρομολογήθηκαν. Ακόμα και αν υπάρχει δίκαιη και νηφάλια κρίση, αυτό δεν επιβεβαιώνεται από τις συνθήκες. Ξεκινούν στην προανακριτική και καταλήγουν στο δικαστήριο σαν μία κινούμενη μπάλα, φτιαγμένη από σκόνη, χέρια και πόδια που παίζουν ξύλο. Και κάποιες στιγμές θα ξεπροβάλλει το κεφάλι του Παπακωνσταντίνου που θα φωνάζει για πολιτική και άδικη δίωξη. Στο τέλος η μοναδική κρίση που θα φαίνεται αντικειμενική στο ακροατήριο θα είναι για το πόσο πολύ μοιάζει η Ζωή στον μπαμπά της με τα γουνάκια στους ώμους.
του Κώστα Γιαννακίδη/protagon