...

Βαρέθηκα την επαναστατική σου γυμναστική του περασμένου αιώνα, το γύρισμα στις σπηλιές των ανθρώπων στη σημερινή κηδεία του χουντικού αποβράσματος,το λεκτικό μαλλιοτράβηγμα των "κυριών" του κοινοβουλίου, το μέλι του κατάρ, τη διαβούλευση με τους δημοσιογραφους για το νέο φορολογικό.
Δημοσιογράφοι; Είδα σήμερα το εξής καταπληκτικό.Κυρία κοκκινομάλα, κοντό μαλλί, λευκή επιδερμίδα, ανοιχτόχρωμα μάτια, καυστική, ακριβοδίκαια (νομίζει), μαχητική, σε συζήτηση για την ημερομηνία των συντάξεων, καθώς πλέον πληρώνονται μετά απο επτά  ημέρες, κάνει την ερώτηση του αιώνα : 
" Αυτές τις έξι ημέρες θα τις πληρωθούν οι συνταξιούχοι ή θα τις χάσουν;"

Και μετά υπάρχουν οι άλλοι.Ούτε στα κανάλια ούτε στο ραδιόφωνο, ούτε στο δρόμο.
Οπως γράφει σήμερα ο Γιαννακίδης :
  Πώς εξαφανίζεται ένας άνθρωπος; Πώς το κάνεις; Τι γίνεται μετά;
Εντάξει, δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση χωρίς ολοκληρωμένη ερώτηση. Αλλιώς εξαφανίζεται ο τραπεζίτης και αλλιώς ο μπακάλης. Όμως να μείνουμε στον μέσο όρο. Πώς χάνεται ένας άνθρωπος σαν και μας; Και πού πηγαίνει; Έχει πίσω του κάποιες τράπεζες με δάνειο και κάρτες, εφορία. Αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας σηκώνει και τις εισφορές στον ΟΑΕΕ. Με παιδιά ή άνευ; Ωραία απορία. Χωριό με διαθέσιμο σπίτι υπάρχει; Κρίσιμο. Ακόμα και αν πας εκεί, τι κάνεις; Κάποια στιγμή θα χρειαστείς ΑΦΜ, ΑΜΚΑ. Και λεφτά να έχεις στην άκρη, πρέπει να είναι πολλά. Γιατί όταν πιάσουν οι βροχές, θα πρέπει να βγεις σαν το σαλιγκάρι για να φας. Ναι, η τράπεζα δεν θα ξέρει που είσαι, η εφορία θα αφήνει φακέλους σε ένα ορφανό γραμματοκιβώτιο. Εσύ όμως είσαι ελεύθερος ή εγκλωβισμένος; Και άραγε πόσο να ζει στον ουρανίσκο η γεύση τού «Άι στον διάολο» λίγο πριν κλείσεις την πόρτα πίσω σου...