ο μαρξιστής διαβεβαιώνει ότι μια κοινωνία δεν εξαφανίζεται ποτέ πριν αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές της δυνάμεις!

Στο αδιάφορο ημεδαπό τσαντίρι, απαγγέλλουμε την επωδό του Χέγκελ: «Η παγκόσμια ιστορία δεν είναι τόπος της μακαριότητας». Σε κάποιο βιβλίο, ο Καστοριάδης αναρωτιόταν· «Ο καπιταλισμός ανέπτυξε τις παραγωγικές δυνάμεις περισσότερο απ’ό,τι τις είχαν αναπτύξει σαράντα ολόκληροι αιώνες. Πώς ένας μαρξιστής μπορεί να μιλά σήμερα για επαναστατική προοπτική παραμένοντας μαρξιστής;» Δηλαδή, ο μαρξιστής διαβεβαιώνει ότι μια κοινωνία δεν εξαφανίζεται ποτέ πριν αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές της δυνάμεις! Αντίφαση; Σαφώς το οξύμωρο και ο πλουραλισμός εμπλουτίζουν την κοινωνία, ασχέτως εάν οι απεργίες αποτελούν θόρυβο παρά ουσιαστικό ερώτημα και αγωνία προς συζήτηση. Ό,τι αλλάξει αναγκαστικά θα είναι απόρροια σοβαρότητας, συναίνεσης και προπάντων αναγκαιότητας προς μια Δημοκρατία που όχι μόνο θα νομοθετεί αλλά θα εφαρμόζει τους νόμους. Δύσκολο και ίσως ακατόρθωτο, δεδομένου ότι στην Ελλάδα οι φροϋδικοί δευτερογενείς σχηματισμοί εξακολουθούν να συνδέονται με έκδηλες σωματικές δραστηριότητες. Το παιδικό πείσμα και οι μούτζες, η αδιαφορία για την φοροδιαφυγή, τα γκαρίσματα και οι κατάρες απ’το αντιεξουσιαστικό νοσηρό κρησφύγετο, οι συνδικαλιστικές παλινωδίες, η δουλοπρέπεια και η γυμνασιακή ψυχολογία δεκαπενταμελούς σε έξαρση, προδίδουν το άτομο που λέγεται Τσίπρας. Ένας σαραντάρης που επιθυμεί την Πρωθυπουργία, με αισθήματα καταπιεσμένου Σλοβάκου για τους γραφιάδες των ΜΜΕ, προσπαθώντας να συγκεράσει συνιστώσες αναρχίας, χουντοπαροξυσμού και νοικοκυραίων κουλάκων με ελπίδα την προσωπολατρία λόγω του νεαρού της ηλικίας. Δεν έχει τα κότσια, ούτε τα φόντα.
theelfatbay.net