Παράπονα στον δήμαρχο

Άκουσα για έναν δήμαρχο από τη Βόρεια Ελλάδα. Σε κάθε του επίσκεψη στην πρωτεύουσα σκορπούσε χαρά σε κοπέλες, πρώην μέλη της Κομσομόλ που η σκληρή μοίρα τις πέταξε στα χαμαιτυπεία της λεωφόρου Συγγρού. Ο άνθρωπος που έλεγε την ιστορία δεν αποκάλυψε περισσότερα στοιχεία, αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε εγώ θα σας έλεγα. Αν δεν έχεις τις αποδείξεις, πας εσύ στη φυλακή και δεν πάει ο δήμαρχος. Και το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα είναι συχνά η έλλειψη αποδείξεων - όχι εκείνων που κατατίθενται στην εφορία.

Σήμερα το «Έθνος» αποκαλύπτει ότι το ΣΔΟΕ εξετάζει 105 περιπτώσεις δημοτικών αρχόντων που έχουν στην τράπεζα περισσότερα χρήματα από όσα δικαιολογεί ο μισθός του δημάρχου και η προίκα της καλής τους. Δεν ξέρω αν ο κατάλογος περιλαμβάνει τον δήμαρχο που τάιζε Ρωσίδες. Υποθέτω ότι ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος της Θεσσαλονίκης θα είναι εκτός συναγωνισμού. Είναι, όμως, ευκαιρία να δούμε από την αρχή μία ιστορία που δεν φωτίζεται όσο πρέπει: το βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στον σταυρό που σηκώνουμε. Διότι αυτή η καταραμένη επίκληση της «τοπικής κοινωνίας» έχει μετατρέψει όχι λίγα δημαρχεία σε κόμβους διαφθοράς. Με δημάρχους που «σπάνε» τα έργα για αναθέσεις χωρίς διαγωνισμούς, με τεχνικές υπηρεσίες στο κόλπο, δημοτικές επιχειρήσεις για να βολεύεται η αντιπολίτευση και, άμα λάχει, ένα ραδιόφωνο για δημόσιες σχέσεις και καλά ρουσφέτια.

Ακόμα χειρότερο: οι αμαρτωλοί Δήμοι είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις για τη διασπορά της διαφθοράς σε μεγάλα κομμάτια της τοπικής κοινωνίας. Κανένας δήμαρχος δεν κλέβει αν δεν έχει στο πλάι μία σειρά από ανθρώπους που θρέφονται με τα αποφάγια του μεγάλου. Πώς θα αντιμετωπιστεί όλο αυτό; Το να πάνε μερικοί δήμαρχοι στη φυλακή είναι μία σωστή αρχή, αρκεί βέβαια να τους στείλουν εκεί οι ατράνταχτες εις βάρος τους αποδείξεις. Και από εκεί και πέρα; Λειτουργία, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, με δεδομένα του ιδιωτικού τομέα. Με μεγαλύτερη αποκέντρωση. Πραγματική αποκέντρωση. Να ξέρει ο πολίτης ότι ο δήμος είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση της περιοχής. Και ο ίδιος είναι μέτοχος.
του Κώστα Γιαννακίδη/protagon.gr