Μία ώρα με σκάνδαλα, κομπίνες, αγυρτείες, καλπουζανιές, κόλπα, λαμογιές, λοβιτούρες, ματσαράγκες, κλοπές και άλλα .
Την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου το πιο σοβαρό (και συνήθως μετριοπαθές) βραδινό τηλεοπτικό δελτίο, αντί για ειδήσεις, περιείχε ΜΟΝΟΝ ΑΠΑΤΕΣ! Μία ώρα με σκάνδαλα, κομπίνες, αγυρτείες, καλπουζανιές, κόλπα, λαμογιές, λοβιτούρες, ματσαράγκες, κλοπές και άλλα ρωμαίικα κατορθώματα.
Ξεκινώντας με τη «Λίστα Λαγκάρντ» και το τι έκανε (ή δεν έκανε) ο κ. Παπακωνσταντίνου (και το τι ΔΕΝ έκαναν όλοι οι άλλοι που την πήραν στα χέρια τους), συνέχιζε με τους 45.000 συνταξιούχους-μαϊμού του ΟΑΕΕ, προχωρούσε στους επίορκους αστυνομικούς που πουλούσαν ηρωίνη και προστασία σε εμπόρους ναρκωτικών, στις αδιαφανείς συναλλαγές και στα σκάνδαλα των αγροτοσυνεταιριστικών ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ (τρύπα 14 εκατομμυρίων), στην άλλη τρύπα των 12,5 εκατομμυρίων του ΕΟΤ, στον υπάλληλο της Πολεοδομίας που δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ένα εκατομμύριο ευρώ καταθέσεις – και άλλα παρόμοια που δεν θυμάμαι. Μετά τα κρατικά και συνδικαλιστικά, περάσαμε στα ιδιωτικά: η οικογένεια Ξυνή, η οικογένεια Κουρή και άλλοι εντιμότατοι. Πλαστογραφίες, υπεξαιρέσεις, απιστίες, κλοπές, απάτες – όλα τα αδικήματα επί σκηνής ή μάλλον οθόνης.
Κι αυτά σε μία μόνο μέρα, σε εποχές εορτών και αργιών, που υποτίθεται ότι υπάρχει ύφεση δραστηριοτήτων. Προσπαθούσα να σκεφτώ σε ποια χώρα, ακόμα και την πιο τριτοκοσμική, οι απάτες έχουν υποκαταστήσει τις ειδήσεις.
Αγωνίζομαι να αποφύγω τις γενικεύσεις και τα στερεότυπα: «όλοι τα παίρνουν», «όλοι κλέβουν», «όλοι μαζί τα φάγαμε», κ.λπ. Αλλά η βροχή των ειδήσεων δεν μου το επιτρέπει. Σκέπτομαι τον ιστορικό που θα αποφάσιζε να γράψει την «Ιστορία των ελληνικών σκανδάλων». Πόσα χρόνια και πόσους τόμους θα χρειαζόταν;
Και το κακό είναι πως όλα αυτά τα νέα μου ξανάρχονται την άλλη μέρα, μέσω Διαδικτύου, σε ξένες γλώσσες. Τα βρίσκω στις ιστοσελίδες των πρακτορείων ειδήσεων, των εφημερίδων, των τηλεοπτικών σταθμών. Σκεφτείτε τον ξένο (ή και τον Έλληνα) επενδυτή (που δεν υπάρχει) ο οποίος θα σκεπτότανε (αποκλείεται) να επενδύσει στην Ελλάδα. Εκτός από τις απεργίες, τις ταραχές, τα συλλαλητήρια, τη γραφειοκρατία, τη φορολογική αστάθεια – του έρχεται και ένα σταθερό συνεχές ρεύμα πληροφορίας για τη διαφθορά, τις απάτες και τις λαμογιές. Κάθε μέρα με καινούργια επεισόδια, σαν τηλεοπτικό σίριαλ.
Από τη μία πλευρά, βέβαια, αυτή η κάθαρση (εφόσον συντελεστεί) είναι απολύτως απαραίτητη και εύγε στους οικονομικούς εισαγγελείς που την προχωράνε. Από την άλλη... «καλύτερα να σου βγει το μάτι...». (Εμάς μας βγήκαν και τα δύο). Πιο εύκολα θα βρει η μπατιρισμένη ΑΕΚ επενδυτή και χρηματοδότη... Είπατε ανάπτυξη;
Νίκος Δήμου/lifo.gr
Την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου το πιο σοβαρό (και συνήθως μετριοπαθές) βραδινό τηλεοπτικό δελτίο, αντί για ειδήσεις, περιείχε ΜΟΝΟΝ ΑΠΑΤΕΣ! Μία ώρα με σκάνδαλα, κομπίνες, αγυρτείες, καλπουζανιές, κόλπα, λαμογιές, λοβιτούρες, ματσαράγκες, κλοπές και άλλα ρωμαίικα κατορθώματα.
Ξεκινώντας με τη «Λίστα Λαγκάρντ» και το τι έκανε (ή δεν έκανε) ο κ. Παπακωνσταντίνου (και το τι ΔΕΝ έκαναν όλοι οι άλλοι που την πήραν στα χέρια τους), συνέχιζε με τους 45.000 συνταξιούχους-μαϊμού του ΟΑΕΕ, προχωρούσε στους επίορκους αστυνομικούς που πουλούσαν ηρωίνη και προστασία σε εμπόρους ναρκωτικών, στις αδιαφανείς συναλλαγές και στα σκάνδαλα των αγροτοσυνεταιριστικών ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ (τρύπα 14 εκατομμυρίων), στην άλλη τρύπα των 12,5 εκατομμυρίων του ΕΟΤ, στον υπάλληλο της Πολεοδομίας που δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ένα εκατομμύριο ευρώ καταθέσεις – και άλλα παρόμοια που δεν θυμάμαι. Μετά τα κρατικά και συνδικαλιστικά, περάσαμε στα ιδιωτικά: η οικογένεια Ξυνή, η οικογένεια Κουρή και άλλοι εντιμότατοι. Πλαστογραφίες, υπεξαιρέσεις, απιστίες, κλοπές, απάτες – όλα τα αδικήματα επί σκηνής ή μάλλον οθόνης.
Κι αυτά σε μία μόνο μέρα, σε εποχές εορτών και αργιών, που υποτίθεται ότι υπάρχει ύφεση δραστηριοτήτων. Προσπαθούσα να σκεφτώ σε ποια χώρα, ακόμα και την πιο τριτοκοσμική, οι απάτες έχουν υποκαταστήσει τις ειδήσεις.
Αγωνίζομαι να αποφύγω τις γενικεύσεις και τα στερεότυπα: «όλοι τα παίρνουν», «όλοι κλέβουν», «όλοι μαζί τα φάγαμε», κ.λπ. Αλλά η βροχή των ειδήσεων δεν μου το επιτρέπει. Σκέπτομαι τον ιστορικό που θα αποφάσιζε να γράψει την «Ιστορία των ελληνικών σκανδάλων». Πόσα χρόνια και πόσους τόμους θα χρειαζόταν;
Και το κακό είναι πως όλα αυτά τα νέα μου ξανάρχονται την άλλη μέρα, μέσω Διαδικτύου, σε ξένες γλώσσες. Τα βρίσκω στις ιστοσελίδες των πρακτορείων ειδήσεων, των εφημερίδων, των τηλεοπτικών σταθμών. Σκεφτείτε τον ξένο (ή και τον Έλληνα) επενδυτή (που δεν υπάρχει) ο οποίος θα σκεπτότανε (αποκλείεται) να επενδύσει στην Ελλάδα. Εκτός από τις απεργίες, τις ταραχές, τα συλλαλητήρια, τη γραφειοκρατία, τη φορολογική αστάθεια – του έρχεται και ένα σταθερό συνεχές ρεύμα πληροφορίας για τη διαφθορά, τις απάτες και τις λαμογιές. Κάθε μέρα με καινούργια επεισόδια, σαν τηλεοπτικό σίριαλ.
Από τη μία πλευρά, βέβαια, αυτή η κάθαρση (εφόσον συντελεστεί) είναι απολύτως απαραίτητη και εύγε στους οικονομικούς εισαγγελείς που την προχωράνε. Από την άλλη... «καλύτερα να σου βγει το μάτι...». (Εμάς μας βγήκαν και τα δύο). Πιο εύκολα θα βρει η μπατιρισμένη ΑΕΚ επενδυτή και χρηματοδότη... Είπατε ανάπτυξη;
Νίκος Δήμου/lifo.gr
.png "English"){kind=small}
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου