Παράξενη δεν είναι η ζωή;

Υπέρ του life style

του Γιώργου Προκοπάκη από το fb.



Με την επικείμενη πρώχευση της ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου, πολλοί χάρηκαν για την παταγώδη (όχι και τόσο εδώ που τα λέμε, ποιός νοιάζεται;) πτώση του αλαζόνα, αδίστακτου, κερδοσκόπου, ιμάντα μεταφοράς των χειρότερων από τα κακά πρότυπα ζωής της Δύσης. Κάτι σαν θεία δίκη είδαν.


Ας μη ξεχνάμε ότι η κοινωνία ως οικοσύστημα θα έχει και τη Μητέρα Τερέζα αλλά και τον Χιου Χέφνερ, τον Οδηγητή και το Hustler, τον Αγγελόπουλο και τον Σειρηνάκη (έτσι γράφεται;). Τον πιανίστα στο Μέγαρο Μουσικής και τον πιανίστα στο μπορντέλο. Η στάση της κοινωνίας, οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες καθορίζουν τον σχετικό ρόλο και βάρος καθενός. Σε τελευταία ανάλυση, πακέτα με ροζ μπλουζάκια έδινε το NITRO του Κωστόπουλου, με στρασάκια και τέτοια βέβαια, πακέτα με άσπρα μπλουζάκια έδινε και η ΑΥΓΗ με τον Μάρξ όμως (όχι τον Γκράουτσο). Διαφημίσεις με ROLEX ο Κωστόπουλος (ένα γαμημένο προϊόν διαφήμιζε), πληρωμένες διαφημίσεις του ΟΠΑΠ η ΑΥΓΗ με όλες τις δραστηριότητες των σιχαμένων ιμάντων του πελατειακού κράτους (τον Πρόεδρο και τον Δ.Σ. του συγκεκριμένου μαγαζιού). Ισολογισμούς εταιρειών γέμιζε τον Ιούνιο η Αυγούλα, υποχρεωτικά για τους καταχωριζόμενους, με πόλεμο τιμών οι ανανεωτές τα παίρνανε.


Ας μη ξεχνάμε ότι η κρίση στα media, όλα όμως, δεν έχει να κάνει με καμιά θεία δίκη, ή την ραγδαία αλλαγή των καταναλωτικών ή στυλιστικών προτύπων των Ελλήνων. Έχει να κάνει με το απίστευτο σκάνδαλο του νομόθετικώς πακτωμένου νταβατζηλικιού των διαφημιστικών και τον έλεγχο, ουσιαστικά με οικονομικό εκβιασμό και ένταξη στο δίκτυο πελατείας και εξουσίας, των μέσων από την εκάστοτε κυβέρνηση - όλων των μέσων, των χυδαίων lifestyle συμπεριλαμβανομένων. Εδώ δεν υπάρχουν παρθένες. Μόνο πουτάνες και νταβατζήδες. Οι πιο έξυπνες πουτάνες και οι πιο πονηροί νταβατζήδες είναι σήμερα κήνσορες και Σαβοναρόλλες. Με σκασμένες επιταγές στα χέρια τους και περίοπτες θέσεις στα ψηφοδέλτια της μεταρρύθμισης. Με πονηρές χρεοκοπίες, οι οποίες παρασέρνουν και τους Κωστόπουλους. Με καθοδήγηση της επικοινωνιακής στρατηγικής της μεταρρύθμισης. Πόσα μέτρα και πόσα σταθμά; Ο κάθε Κωστόπουλος μπορεί να χάνει μερικές φιλιππινέζες στα σπίτια του, μπορεί να χάνει και κάνα σπίτι - κατά πάσα βεβαιότητα πλακώνεται στα αντικαταθλιπτικά.


Ας μη ξεχνάμε ότι κάθε οργανισμός, ακόμη και τα γεμάτα ξέκωλα περιοδικά, έχουν και μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες εργαζομένων. Η θεία δίκη στο κεφάλι του αλαζόνα Κωστόπουλου δυστυχώς πέφτει στο κεφάλι 200 νέων ανθρώπων (τόσοι μείνανε από τους 400 πέρυσι) σε μια πιάτσα που οι πάντες κλείνουν. Κι αυτός ο αλαζόνας να μη μπορεί να σώσει τις 100 δουλειές που θα μπορούσε, κρατώντας δυο ραδιοφωνικούς σταθμούς και ένα τίτλο περιοδικού (ή δύο) γιατί απλώς η νομοθεσία δεν του το επιτρέπει. Όπως δεν θα το επέτρεπε στον εκδότη της ΖΩΗΣ - lifestyle my ass.


Η κατάρρευση του Κωστόπουλου είναι μια ακόμη τραγωδία. Όπως πολλές άλλες. Σε μερικούς αρέσει γιατί δεν τον χώνευαν (ούτε εγώ άλλως τε). Η τραγωδία δεν έχει πρόσημο. 
Και κάτι ακόμη για τους φιλελευθέρων απόψεων φίλους. Το 1988 ή 89, στην ιδρυτική συνδιάσκεψη του ΚΚΕεσ ΑΑ (Μπανιάς) στο ΣΕΦ, κάποιος ομιλητής είπε κάτι για προσέγγιση των ομοφυλοφίλων. Από το βάθος ακούστηκε ιστορικό (πια) στέλεχος να λέει "οι πούστηδες δεν έχουν μπέσα". Μερικούς μήνες πριν ο αλαζών lifestylist Κωστόπουλος είχε κυκλοφορήσει το ΚΛΙΚ με το Χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα προφυλακτικά. Ο αλήτης Κωστόπουλος έσωσε πιο πολλές ζωές από το AIDS απ' ό,τι όλες οι καμπάνιες μαζί. Ο αλήτης ιστορικό στέλεχος μιλάει ως κομμένη κεφαλή για την αριστερά και τα δικαιώματα ακόμη και σήμερα.


Παράξενη δεν είναι η ζωή;
πηγη