φερτε μου τον πουστη...

Ενας πάμπλουτος κάνει πάρτι στην έπαυλή του, δίπλα στην πολυτελέστατη πισίνα του. Επειδή αυτοί οι τύποι είναι επιδειξιομανείς κ λίγο βιτσιόζοι, για να τονώσει το ενδιαφέρον, λέει στους καλεσμένους του:

- Εδώ μέσα στην πισίνα εκτρέφω μπόλικους κροκόδειλους (και όντως, γινόταν χαμός, να κάτι κροκόδειλοι, τέρατα προϊστορικού μεγέθους), όποιος τολμήσει, να την διασχίσει κολυμπώντας, θα κερδίσει 1 εκ. € και μία Porsche.

Καμία αντίδραση από τους παρευρισκόμενους, ποιος τολμούσε εξάλλου.

Τότε ο λεφτάς:

- 2 εκ. €, μία Porsche κι’ ένα πανέμορφο μοντέλο.

Πάλι νεκρική σιγή, που να βρεθεί παλαβός.

Σκέφτεται λοιπόν ο εκκεντρικός εκατομμυριούχος: ρε μπας και υπάρχει κανένας ανώμαλος μεταξύ των συνδαιτυμόνων, για να δοκιμάσουμε κι’ αυτό, ως δέλεαρ:

- Λοιπόν, όποιος το επιχειρήσει, του προσφέρω, 3 εκ. €, μία Porsche και …. ένα πούστη.

Και τότε, παραδόξως, ακούγεται ένα splash, κάποιος βρίσκεται μέσα στο νερό και προσπαθεί, με κινηματογραφική ταχύτητα, να διασχίσει την πισίνα. Ξοπίσω του οι κροκόδειλοι, μουγκρητά, παφλασμοί, της κακομοίρας, αλλά τελικά, ο τύπος καταφέρνει στο τσακ να τερματίσει και να βγει από την πισίνα, αιμόφυρτος μεν, αλλά ζωντανός.

- Φέρτε μου τον πούστη, φέρτε μου τον πούστη, κραυγάζει.

- Ηρέμησε ρε φίλε, ξαπόστασε πρώτα και μετά θα σου δώσω, όλα αυτά που έταξα.

Τίποτα ό άλλος, σε έξαλλη κατάσταση: θέλω τον πούστη, θέλω τον πούστη.

- Χαλάρωσε, του λέει ο πλούσιος. Κρατάω πάντα τις υποσχέσεις μου. 

- Που είναι ο πούστης, που είναι ο πούστης …?

Μπα κακιά σου λύσσα, σκέφτεται ο λεφτάς! Kοίτα ρε να δεις, κάτι ανώμαλοι που υπάρχουν, ρίσκαρε στα όρια τη ζωή του, για να κερδίσει όλα αυτά τα πλούσια έπαθλα που προσφέρω, κι’ εκείνος, εκεί το μυαλό του, κολλημένος … με τον πούστη.

Και ο άλλος, αφού είχε αρχίσει κ συνερχόταν από την περιπέτεια, συνέχισε:

- Θέλω τον πούστη ρεεε, τον πούστηηηηηηηηηηηηηηηηηηη … που μ’ έσπρωξε μέσα στην πισίνα ! 

Υ.Γ.αν και γουστάρω πολύ τα γκομενάκια, κατ’ εξαίρεση, … «θέλω κι’ εγώ τον πού…τη». 

Αυτόν, που παρέδωσε τη χώρα στο κατεστημένο των συνδικάτων, των συντεχνιών και των μαϊμουδο-συνεταιρισμών, 

αυτόν, που χάριν της μανίας του για εξουσία, δημιούργησε το υπερτροφικό κ διαλυμένο κράτος των κολλητών, των «φίλων» (= των γραμμένων στις κλαδικές και στις τοπικές οργανώσεις) και των άχρηστων,

αυτόν, που έταξε γη και ύδωρ προς όλους, χωρίς αντίκρισμα, με δανεικά λεφτά, τα οποία, αν και γνώριζε, ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να εξοφληθούν, διασκορπίστηκαν ασύστολα κ χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για τις πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις «ημετέρων»: αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών,

αυτόν, που μείωσε την εγχώρια παραγωγή και ΕΚΜΑΥΛΙΣΕ ΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ, τον έμαθε, να θέλει την εύκολη ζωή (= να ζει πέρα από τις δυνατότητές του), με υψηλές απολαβές και αεριτζίδικες δουλειές, να ψάχνει άκοπες διεξόδους, να μην είναι παραγωγικός, να μην είναι πειθαρχικός, να συμπεριφέρεται αγελαία, κλπ., κλπ.,

αυτόν, που παγίωσε τα κρατικά «κηφηναριά», με τις αργομισθίες των υποτακτικών του και τις αδρές συνταξιοδοτήσεις των «κατάκοπων» 45-50άρηδων, 

αυτόν, που έβαλε τον εαυτό του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και όλο του το σόϊ, να βγάζουν μισθό από όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες και εισέπραττε από όλα τα έργα, … το κομμάτι του,

αυτόν, που ΕΣΠΕΙΡΕ ΤΟ ΖΙΖΑΝΙΟ και εξέθρεψε το μικρόβιο ΤΗΣ ΣΑΠΙΛΑΣ κ ΤΗΣ ηθικής, πρωτίστως, ΠΑΡΑΚΜΗΣ στη χώρα,

αυτόν, που με την ισοπέδωση των βασικών αξιών και αρχών, έχει οδηγήσει σήμερα, μεγάλη μερίδα μη «προνομιούχων» ανθρώπων, παντελώς αμέτοχων στα τσιμπούσια του αμαρτωλού παρελθόντος, να βρίσκονται σήμερα σε δεινή κατάσταση, και που δυστυχώς …. «αν και χλωρά, θα πρέπει αναπόφευκτα, να καούν μαζί με τα ξερά». 

Αυτόν θέλω, τον πούσ…η, τα πρωτο-παλήκαρά του και τους θεατρίνους διαδόχους τους (πράσινους, μπλε, κόκκινους, …), που μας έσπρωξαν στη χαβούζα με τους καρχαρίες !

σχολιο του  deep purple σε αρθρο του capital.gr