Ας ειπωθούν επιτέλους τ’ αυτονόητα!

Τώρα με την κρίση αποκαλύπτεται και το αληθινό πρόσωπο αυτών που τόσα χρόνια μάς κυβερνούσαν, αλλά δυστυχώς και η πολιτική ένδεια μια χώρας που καταρρέει χωρίς σταματημό. Όσο σκέφτομαι ότι είχαν υπουργικούς θώκους πολιτικοί τύπου Κουλούρη τόσο μου έρχεται να αναφωνήσω: “Ανθρωπάκια!!”.
Ανθρωπάκια που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την εξουσία τους, που θεώρησαν την “καρέκλα” αποκλειστικό δικαίωμά τους που οδήγησαν τη χώρα στη στασιμότητα, στην αδράνεια, στην παρακμή.
Ανθρωπάκια που παρήγαν αξεπέραστους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, ισχυρές πελατειακές σχέσεις μα καθόλου νέες ιδέες και σχέδια για ανάπτυξη.
Οι ψηφοφόροι ακολουθούσαν χωρίς ούτε μια φορά τόσα χρόνια να αναλάβουν την ευθύνη της ψήφου τους. Εφόσον το σύστημα δούλευε και οι μεν και οι δε ήταν ευχαριστημένοι.
Και φτάσαμε στο 2012 από τη μια μεριά, με μια Δεξιά των Φαηλολαζαρίδηδων να διεκδικεί την κυβέρνηση της χώρας και να τρομοκρατείται στην ιδέα να αναλάβει τις ευθύνες της στην κυβέρνηση Παπαδήμου, μ΄ ένα ΠΑΣΟΚ που τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, μια Αριστερά που ή γοητεύεται από τη ρητορική του Τσάβες και του Κιμ Γιονγκ-Ιλ ή δεν καταλαβαίνεις τι θέλει να πει ο ποιητής, και από την άλλη μια ακροδεξιά που λαϊκίζει ασύστολα και μία νεοναζιστική οργάνωση που κερδίζει ολοένα και περισσότερα ποσοστά. Α, ξέχασα και το Ε.ΛΑ.ΔΑ ρε γαμώτο του Μίκη και του δεινού κολυμβητή Γκλέτσου. Από το κακό στο χειρότερο δηλαδή.
Και κάπου εκεί ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη προσπαθούν να αναπνεύσουν αυτοί που προσπαθούν να πουν τ’ αυτονόητα. Πολύ φοβάμαι ότι αποτελούν τη μειοψηφία. Ή μήπως όχι; Αυτό το κομμάτι των πολιτών πρέπει να διεκδικήσει δυναμικά την είσοδό του στην πολιτική, να μην κάνει πίσω, να προσπαθήσει να ορθώσει τη φωνή του, να μην αφήσει την εξουσία για άλλη μια φορά στα ανθρωπάκια.
Υπάρχει έντονη η αίσθηση ότι χρόνος που μας απομένει είναι ελάχιστος. Τα ανθρωπάκια ό,τι και να γίνει θα παραμείνουν ανθρωπάκια. Είναι η στιγμή να αποδείξει ο καθένας, αν θέλει τους ακολουθήσει ή ν’ αλλάξει μια για πάντα τις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις που τόσα χρόνια μάς ταλαιπωρούσαν.
feleki.wordpress.com