Τα συνεπή ταξικά συνδικάτα

Ιδού ένα παράδειγμα του πώς η αδιαλλαξία και η ασυνεννοησία καταδικάζουν την παραγωγή σε θάνατο και τους εργαζόμενους σε ανεργία: στην Ελλάδα ο χάλυβας απορροφάται σχεδόν πλήρως από την οικοδομή. Με την κρίση, η οικοδομή υπέστη 70% μείωση. Κατά συνέπεια, τόσο το 2009 όσο και το 2010, οι πέντε ελληνικές χαλυβουργίες υπέστησαν ζημίες που ανέρχονται σε 233 εκατομμύρια ευρώ περίπου. Προσθέστε το φρενάρισμα των δανείων από τις τράπεζες και τα κυβερνητικά μέτρα (ειδικός φόρος κατανάλωσης κ.λπ.). Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, ο ιδιοκτήτης της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» ανακοίνωσε στο προσωπικό ότι είτε θα δεχθεί 5ωρη εργασία για τέσσερις μήνες με αντίστοιχη μείωση απολαβών, είτε θα μειωθεί ως προσωπικό με απολύσεις.
Στη Γερμανία, όταν το 2009 έπεσε ύφεση 5%, η ανεργία δεν αυξήθηκε ούτε μισή μονάδα, διότι το κόστος της ύφεσης μοιράστηκε. Ενα κομμάτι του ανέλαβαν οι εργαζόμενοι: τα συνδικάτα αποδέχθηκαν μείωση των μισθών τους. Το άλλο κομμάτι το ανέλαβαν οι εργοδότες. Αυτό το αυτονόητο για το συμφέρον της εργατικής τάξης αποδέχθηκε το σωματείο εργαζομένων του εργοστασίου της εταιρείας στον Βόλο, με μυστική ψηφοφορία των μελών του.
Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της εταιρείας στον Ασπρόπυργο είχαν την ατυχία να έχουν στη διοίκηση του σωματείου τους το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ. Εκεί, οι εργαζόμενοι ψήφισαν φανερά, υπό το άγρυπνο βλέμμα εξωτερικών «συμπαραστατών» κομισάριων του ΚΚΕ, απεργία διαρκείας, που σήμερα διανύει την 101η μέρα της. Είχαν δοθεί στους εργαζόμενους - ψηφοφόρους διαστρεβλωμένα τα οικονομικά στοιχεία της επιχείρησης, ενώ παράλληλα πνίγηκε κάθε φωνή αμφισβήτησης.
Η εργοδοσία αντέδρασε όπως είχε προειδοποιήσει: εξήγγειλε 180 απολύσεις και απέλυσε τους πρώτους 65. Το ΚΚΕ, για να κρατήσει ψηλά το ηθικό των απεργών, επιστρατεύει βουλευτές, εργατικά σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, ακόμα και σχολεία που ελέγχει. Καταφθάνουν μηνύματα «ταξικής αλληλεγγύης» από οργανώσεις όπως των Εργαζομένων Υδρευσης Ονδούρας, των Υγειονομικών Κόστα Ρίκα και βεβαίως διαφόρων Κ.Κ. Οργανώνονται συναυλίες -η τελευταία μόλις χθες- και καταφθάνουν τρόφιμα. Η κ. Παπαρήγα επισκέπτεται τακτικά το εργοστάσιο. Από κοντά και ο κ. Τσίπρας. Οι κηδεμόνες όμως της απεργίας στον Ασπρόπυργο δεν μπορούν να ανεχθούν τη λειτουργία του εργοστασίου του Βόλου. Πρέπει να κλείσει και αυτό. Να χρεοκοπήσει η επιχείρηση. Το ίδιο έκαναν παλαιότερα στο εργοστάσιο της Pirelli, η οποία έκλεισε το εργοστάσιο στην Πάτρα και το μετέφερε στην Τουρκία. Αρχίζει λοιπόν ένας πόλεμος εναντίον των εργαζομένων του Βόλου. Λεκτικός στην αρχή (προδότες, πουλημένοι κ.λπ.), που κλιμακώνεται με μεταφορές ατόμων με πούλμαν στον Βόλο για να εμποδίσουν δυναμικά τους εργαζόμενους να διαβούν την πύλη του εργοστασίου.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το ΚΚΕ δρα μόνο από ιδεοληψία. Δεν μοιάζουν τόσο αφελείς. Πιστεύω ότι επιδιώκει συνειδητά την αποβιομηχάνιση και τη συνεπακόλουθη εξαθλίωση των πολιτών, γιατί ελπίζει να αποκομίσει πολιτικά κέρδη. Ελπίζει ότι εξαθλιώνοντας τους πολίτες, τους προσδένει στο άρμα του.
Tου Διονύση Γουσέτη, από την Καθημερινή.