Προτεραιοτητες

Μιλούσα στο τηλέφωνο με μία φίλη μου από την Ελλάδα. Δε θέλει να χρεοκοπήσουμε, αλλά δε θέλει να περάσουν και τα μέτρα που αποφασίστηκαν, και ετοιμάζεται να κατεβεί στις διαδηλώσεις. Συμφωνήσαμε ότι για να μη χρεοκοπήσουμε και να μην περάσουν τα μέτρα, πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα, τα οποία όμως θίγουν ισχυρά κατεστημένα συμφέροντα που η τρόικα Βενιζέλος-Σαμαράς-Καρατζαφέρης δεν υπάρχει περίπτωση να αγγίξει.  Άρα, η αντίδραση στα μέτρα χωρίς χρεοκοπία προϋποθέτει, και αυτή είναι η βασική προτεραιότητα αυτή τη στιγμή:


Μία αντιπολίτευση, με την έννοια του κινήματος και του πολιτικού φορέα, που θα πιέσει για αυτά τα ισοδύναμα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που θα έχουν οικονομικό αποτέλεσμα χωρίς να συμπεριλαμβάνουν τη σφαγή των μισθωτών και των επιχειρήσεων.


Μέχρι τότε; Η φίλη μου ισχυρίζεται ότι προτεραιότητα είναι να μην περάσουν τα μέτρα. Εγώ αντιτείνω ότι μοναδική προτεραιότητα μέχρι να υπάρξει καλύτερη διαχείριση είναι η αποφυγή της χρεοκοπίας. Τα όποια μέτρα μπορούν να αλλάξουν στο μέλλον, κάποια δυσκολότερα από άλλα, αλλά μπορούν να αλλάξουν. Η χρεοκοπία είναι δρόμος χωρίς επιστροφή, και θα σημάνει τρισχειρότερες συνθήκες για όλους τους εργαζόμενους. Το παιχνίδι της μπλόφας που παίζουν οι πολιτικοί μας, και της ρώσικης ρουλέτας που προτείνουν πολλοί ανεύθυνοι σταρ οικονομολόγοι (ονόματα δε λέμε) κουράζει σιγά-σιγά την κοινή γνώμη στην Ευρώπη και θα οδηγήσει, μοιραία, τους εταίρους μας να αποφασίσουν να μας κόψουν την τεχνητή αναπνοή.
Η υπερψήφιση και εφαρμογή της όποιας συμφωνίας γίνεται με τους δανειστές πρέπει να είναι αυτονόητη για όσους δε θέλουν να ζήσουν την τραγωδία της χρεοκοπίας. Η αποφυγή των πιο επώδυνων και άδικων μέτρων θα επιτευχθεί μόνο με την αντικατάσταση της παρούσας πολιτικής ηγεσίας με μία άλλη, όχι από αυτές που υπόσχονται να βρουν χρήματα με τρόπους που δε θίγουν σχεδόν κανέναν ή που ελπίζουν σε επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους, αλλά αυτές που θα εξορθολογίσουν το κράτος με δραστικές μεταρρυθμίσεις και θα εφαρμόσουν ισοδύναμα μέτρα. Συντομότερες λύσεις δεν υπάρχουν.


Προσθήκη: η διακριτική γοητεία της χρεοκοπίας βασίζεται, χωρίς αμφιβολία, στην ψευδαίσθηση της «κάθαρσης» που αυτή θα επιφέρει, σαν να λέμε της «τιμωρίας» των βασικών υπευθύνων για τη σημερινή κατάσταση και του «νέου ξεκινήματος». Μεγαλύτερη πλάνη δεν υπάρχει: οι ίδιοι που μας κυβερνάνε σήμερα θα κληθούν να διαχειριστούν την κατάσταση μετά την επιστροφή στη δραχμή. Μάλιστα, το αντίθετο ισχύει: υπό τις συνθήκες του Μνημονίου το πελατειακό σύστημα κλονίζεται και αναγκάζεται να διαλέξει μεταξύ αντιλαϊκών μέτρων και μέτρων που θα θίξουν την πελατεία του. Μετά την επιστροφή στη δραχμή, τα μεν αντιλαϊκά μέτρα θα πραγματοποιηθούν αυτομάτως, η δε πελατεία θα μπορεί να ελπίζει στο τύπωμα και μοίρασμα του νέου νομίσματος.
polyvotis.blogspot.com