Όταν ο κ.Δημαράς μελετά τον Γκαίτε…

…έρχεται η νεοελληνική τραγωδία


Κύριε Ροΐδη,
Δεν θα σχολιάσω ιδιαίτερα, σεβόμενος τους αγώνες και την ηλικία του την άδικη και αντιφατική δήλωση του Μανώλη Γλέζου σε λαϊκιστή δημοσιογράφο εφοπλιστικού καναλιού: ««… η Γερμανία θέλει να μας τιμωρήσει επειδή η Ελλάδα κατέρριψε τον μύθο περί αήττητου του άξονα με το έπος ’40-’41…Γιατί αν δεν υπάρχει ναζιστικό καθεστώς σήμερα στη Γερμανία το οφείλει και στην πάλη του ελληνικού λαού» (Και γι’αυτό μας τιμωρούν; Η Γερμανία απλά θέλει πίσω τα λεφτά της, όπως θα τα ήθελε και κάθε Έλληνας κεφαλαιοκράτης ή και μικρομεσαίος δανειστής. Όσο για τις γερμανικές αποζημιώσεις, ας απαντήσουν οι κυβερνήσεις που ψήφιζε ο ελληνικός λαός-μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στήριξε και ο κ.Γλέζος-που τις έθαψαν). Μπορώ όμως να σχολιάσω τον κ.Δημαρά.  Τίποτα απολύτως στη μακρά πολιτική παρουσία, στην αισθητική και στο λόγο του κ.Δημαρά δεν προδίδει πως είναι μελετητής του Πλάτωνα ή του Γκαίτε. Το συγκεκριμένο κείμενο χαϊδεύει αυτιά, είναι από κάθε άποψη ευτελές και αποπνέει μίσος, φανατισμό, Ναζισμό και ρατσισμό. Με κανένα τρόπο η συντριπτική πλειοψηφία των Νεοελλήνων δεν δικαιούται να παριστάνει τον πνευματικό κληρονόμο του Πλάτωνα, τον οποίο αγνοεί. Για φυλετική συνέχεια (“γονιδιακοί επίγονοι” είναι η ορολογία Δημαρά) του νεοελληνικού αχταρμά ασφαλώς δεν μπορεί να γίνει καμία κουβέντα και άλλωστε αυτή θα αφορούσε μόνο τους φυλετιστές. Ένα μέτρο για να κρίνουμε την “αγανάκτηση” του κ.Δημαρά είναι η σύγκριση μεταξύ των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία και οι μετανάστες στην Ελλάδα, που είναι συντριπτική σε βάρος της δεύτερης. Αρκεί να δει κανείς πόσοι ορθόδοξοι ναοί (9 διαφορετικών δικαιοδοσιών) υπάρχουν στο Βερολίνο και πόσα τζαμιά (0) στην Αθήνα.


Ο κ.Δημαράς (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΚΚΙ-ΠΑΣΟΚ-Ανεξάρτητος) δεν έπεσε από τον ουρανό. Προέρχεται από το βαθύ πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ των εξοπλισμών, των Ολυμπιακών αγώνων, της αφορολόγητης Εκκλησίας, των ρουσφετιών, των διορισμών στο Δημόσιο, της φοροκλοπής, της κομπίνας, της διαφθοράς, της αρπαχτής, της τσαπατσουλιάς, της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, του ανορθολογισμού, των θεαμάτων, της μη ανάπτυξης και του υπερδανεισμού. Ο κ.Δημαράς επίσης, δεν τήρησε την εξαγγελία παραίτησής του από βουλευτής την οποία έκανε αμέσως μετά τις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές


Ο κ.Δημαράς επεδίωκε εκλογική συνεργασία με τον κ. Σαμαρά και ισχυριζόταν ψευδώς για να θολώσει τα νερά, πως είχε συναντηθεί και με τα κόμματα της Αριστεράς για να διαψευστεί από την κα Παπαρρήγα και τους κ.κ.Τσίπρα και Κουβέλη.


Ο ίδιος, βλέποντας τώρα τα πενιχρότατα δημοσκοπικά ποσοστά του Άρματος Θέσπιδος (“πολιτών” το λέει) του οποίου ηγείται, καταφεύγει σε φτηνιάρικα πατριωτικά κηρύγματα και σε εκλογική συμμαχία με το χωνευτήρι ιδεών, ηθών και προσώπων που λέγεται ακόμη ΣΥΡΙΖΑ.


Η αναφορά του κ.Δημαρά στην υπόθεση Siemens είναι ατυχέστατη. Αν έχει τα κότσια ας διαμαρτυρηθεί στη ηγεσία της Δικαιοσύνης για τη μη δίκη Τσουκάτου (στην ουσία για την ατιμωρησία του μαύρου πολιτικού χρήματος και του ΠΑΣΟΚ), η εμβληματική ατιμωρησία του οποίου (χωρίς το ελάχιστο νομικό πρόσχημα) με τη σιωπηρή συναίνεση όλου του πολιτικού κόσμου, ιδιαίτερα της Αριστεράς (η οποία αναλίσκεται σε δημαγωγικές άσφαιρες αντικαπιταλιστικές κραυγές), των λεγόμενων «Αγανακτισμενων»,  αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, αποδεικνύει το βαθμό διάχυσης της διαφθοράς και το μέγεθος της κοινής υποκρισίας. Το ίδιο αποδεικνύει και η γενική σιωπή (με τη συμμετοχή και του κ.Δημαρά), για την προμήθεια των 6,5 εκατ.ευρώ του φίλου του ΓΑΠ κ.Τρεπεκλή, για το άχρηστο και χρυσοπληρωμένο C4I και για μια σειρά ακόμη οικονομικών σκανδάλων, ιδιαίτερα των εκκλησιαστικών (‘Αλληλεγγύη’, Βουλιαγμένη, περιουσία Ταμείου κληρικών, Σιβιτανίδειος κλπ). Τη συλλογική αδιαφορία για το κοινό καλό αναδεικνύει και η παραίτηση από την ευρωβουλευτική έδρα του κ.Τρεμόπουλου, παραίτηση όαση και κόλαφος κατά των επαγγελματιών πολιτικών της Αριστεράς, επειδή αντί να γίνει επίκεντρο των συζητήσεων πέρασε εσκεμμένα στα ψιλά, τώρα που η πολιτική μας έρημος αναζητά απεγνωσμένα τη δροσιά της πολιτικής αθωότητας.


Κύριε Ροΐδη,
Επιτρέψτε μου ορισμένες επισημάνσεις:
Ο κ.Δημαράς, ο κ.Καζάκης, ο κ.Μ.Θεοδωράκης και σε ένα άλλο επίπεδο ο κ.Καμμένος και ο κ.Σαμαράς, είναι πολιτικά πρόσωπα τα οποία μου δίνουν την εντύπωση πως προσπαθούν, κάτω από τη μουσική υπόκρουση του κ.Κουρή της «Αυριανής», της «Δημοκρατίας» και της «Ελεύθερης Ώρας»,  με απίστευτη ανευθυνότητα να αποκομίσουν προσωπικά κέρδη από το πτώμα της χώρας. Εκφέρουν (ιδίως οι τέσσερεις πρώτοι) ένα πολύ αόριστο αντιμνημονιακό-αντιευρωπαϊκό πολιτικό λόγο με πατριωτικά χαρακτηριστικά, με ενοχοποίηση των κακών «δυτικών», με παράλληλη εξιδανίκευση, δίκην σχολικού αναγνώσματος, του αθώου και «πάντα προδομένου» ελληνικού λαού, με προβολή ως εναλλακτικής πηγής δανεισμού της μαφιόζικα καπιταλιστικής Ρωσίας (που δεν μπορεί να σώσει ούτε τις εκδιδόμενες στη χώρα μας Ρωσίδες) και της στυγνά καπιταλιστικής Κίνας και με την  απουσία κάθε προσωπικής αυτοκριτικής. Από κοντά και οι λαϊκοδεξιοί δημοσιογράφοι
(κ.κ. Τράγκας, Αυτιάς, Κουϊκ, Παπαγιάννης), το «Κόμμα των Αποστράτων» και η λαϊκοδεξιά μπλογκόσφαιρα, η οποία παράλληλα με την προβολή των αντιμνημονιακών κραυγών του κ.Τσίπρα, διαχέει σκουπιδοπληροφορίες. Ξεκινά από τη δήθεν απόπειρα δολοφονίας του χοντρού της Ραφήνας λόγω της μνημειώδους πατριωτικής του πολιτικής (αλλεπάλληλα σκάνδαλα, πίτσα, ντι βι ντι, πλέϋ στέσιον, αγωγός Μπουργκάς) και φτάνει μέχρι και σενάρια πως η Δύση φυλάκισε το Εφραίμ για να χτυπήσει την Ορθοδοξία και την ελληνορωσική (λυκο)φιλία.


Αναρωτιέμαι όμως αν αντί για πλαδαρά πατριωτικά φούμαρα χωρίς ίχνος συγκεκριμένης αριστερής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, ο “αριστερός” κ.Καζάκης ζητούσε π.χ. τη φορολόγηση της Εκκλησίας, θα μπορούσε να μιλήσει στην Εκδήλωση της «Εστίας Πατερικών Μελετών στο Πολεμικό Μουσείο (14-1-2012); Αν ζητούσε τη δραστική μείωση των Εξοπλισμών (με τους οποίους χρηματοδοτούνται η δυτική βιομηχανία και οι γεροντοέρωτες κάποιων Υπουργών Εθνικής Άμυνας) θα μπορούσε να καλεί έμμεσα το στρατό σε πραξικόπημα: «οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας, με ευθύνη της ηγεσίας τους, θα εξακολουθήσουν να συμμετέχουν με την σιωπή τους σ’ αυτό το πραξικόπημα, όπου το Σύνταγμα και η στοιχειώδης νομιμότητα παραβιάζονται κάθε μέρα από όλες τις πλευρές, ή θα αφουγκρασθούν την οργή του λαού και θα στοιχηθούν πλάϊ του;» (ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΠΑΜ-16/10/2011).


Η αντίθεση με το ΔΝΤ χωρίς πολύ συγκεκριμένη ρεαλιστική, δικαιότερη κοινωνικά και αποτελεσματικότερη οικονομικά πολιτική πρόταση και χωρίς σύγκρουση με την εγχώρια διαφθορά (επιλέγεται η εύκολη λύση της ενοχοποίησης των “ξένων”), είναι απλά μια επικίνδυνη λαϊκίστικη αντιλαϊκή δημαγωγία, που οδηγεί τη χώρα σε σομαλοποίηση. Αντιμνημονιακά ήταν μέχρι το 2009 όλα τα κόμματα, από τη ‘Χρυσή Αυγή’ μέχρι το ΚΚΕ-Μ-Λ. Σήμαινε αυτό κάτι; Ασφαλώς όχι.


Κύριε Ροΐδη,
Η Ελλάδα χρειάζεται μια ενωτική ρεαλιστική εκσυγχρονιστική σοσιαλιστική δημοκρατική πρόταση με συσπείρωση πολιτικών δυνάμεων από τη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς ή και κεντροδεξιών πολιτών που έχουν αντιληφθεί τα αδιέξοδα του ασύδοτου καπιταλισμού και της εγχώριας πολιτικής καθυστέρησης. Η δημοσκοπική έξαρση της Αριστεράς και ιδιαίτερα η εκτίναξη της «Δημ.Αρ» που εκφράζει υποτίθεται τη ρεαλιστική Αριστερά και Κεντροαριστερά, δείχνει αυτήν ακριβώς την ανάγκη. Δυστυχώς δεν υπάρχουν τα πολιτικά πρόσωπα που θα την υλοποιήσουν γιατί ασφαλώς η σοβαροφάνεια, τα στρογγυλέματα, οι υπεκφυγές, οι αποσιωπήσεις και οι γενικότητες του κόμματος του κ.Κουβέλη δεν συνιστούν ούτε πρόταση, ούτε λύση ούτε διέξοδο. Ακόμη και η αθώωση του Εύελπι πέρασε ανώδυνα λες και είμαστε χώρα Λωτοφάγων, μάλλον για να μη διασπασθεί το αντι-ΔΝΤ Μέτωπο. Η τραγική αλήθεια είναι πως όλα δείχνουν ότι η χώρα θα πληρώσει πολύ βαριά τις αμαρτίες και τα λάθη της μεταπολίτευσης, μέσα στη δύσκολη συγκυρία της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης και της απουσίας αξιόλογης δυτικής πολιτικής ηγεσίας.
roides.wordpress.com