Aν γύριζαν τα ρολόγια στο 2005-2006!

Dr. Money 

Η Ελλάδα κρίνεται από την τρόικα και τους εταίρους της με βάση τις δημοσιονομικές επιδόσεις της αποκαλούμενης γενικής κυβέρνησης. 
Ο κρατικός προϋπολογισμός αποτελεί το μεγαλύτερο κομμάτι της γενικής κυβέρνησης.
Υπό αυτήν την έννοια, τα χθεσινά στοιχεία για την πορεία του κρατικού προϋπολογισμού το πρώτο δίμηνο του 2012 είναι ενθαρρυντικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να προβληματίζουν κιόλας. 
Όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο οικονομικών, το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού μειώθηκε στα 495 εκατ. ευρώ το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου από 1,054 δισ. ευρώ το ίδιο διάστημα το 2011. 
Ακόμη πιο ενθαρρυντικό είναι ότι καταγράφηκε πρωτογενές πλεόνασμα άνω των 350 εκατ. ευρώ έναντι σημαντικού ελλείμματος το 2011. 
Όμως, μια πιο προσεκτική ματιά στα νούμερα δείχνει ότι αυτό οφείλεται στη σημαντική αύξηση των εσόδων στα 9,25 δισ. ευρώ το φετινό δίμηνο από 8,55 δισ. το αντίστοιχο περσινό διάστημα. 


Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι προφανώς απόρροια της συνειδητής πολιτικής υπερφορολόγησης, που ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία διέρχεται την 5η συνεχόμενη χρονιά ύφεσης. 
Εξίσου ανησυχητική είναι η διαπίστωση ότι οι δαπάνες αυξήθηκαν στα 9,75 δισ. ευρώ από 9,6 δισ. πέρυσι, παρότι οι δαπάνες για τόκους ήταν περίπου ίδιες και οι δαπάνες του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων μειώθηκαν κατά 64 εκατ. ευρώ σε σχέση με το περσινό δίμηνο.

Είναι λοιπόν εύλογο να αναρωτιέται κανείς πότε η κυβέρνηση μιας χρεοκοπημένης ουσιαστικά χώρας θα μειώσει επαρκώς την κρατική σπατάλη όταν δεν μπορεί να το επιτύχει μετά από οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων και με μείωση των φαρμακευτικών δαπανών. 

Η τελευταία εξέλιξη μας έδωσε το ερέθισμα να ρίξουμε μια ματιά στα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας, που δημοσιεύει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το 2004 μέχρι σήμερα. 

Εκεί διαπιστώσαμε ότι η Ελλάδα θα εμφάνιζε πλεόνασμα ίσο με 4 δισ. ευρώ ή λίγο κάτω από το 2% του ΑΕΠ στον προϋπολογισμό της γενικής κυβέρνησης το 2011 αν μείωνε τις κρατικές δαπάνες στα επίπεδα του 2005, και κατέγραψε τα ίδια έσοδα με πέρυσι. 

Σημειωτέον ότι οι συνολικές δαπάνες της γενικής κυβέρνησης ήταν υψηλότερες το 2005 από το 2004, που ήταν η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Όμως, ακόμη κι αν παίρναμε ως σημείο αναφοράς τις δαπάνες του 2006, που ήταν υψηλότερες κατά 8,3 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2005, το έλλειμμα του 2011 θα διαμορφωνόταν κάτω από το 2% του ΑΕΠ, δηλαδή το μισό σε σχέση με εκείνο της σκληροπυρηνικής Ολλανδίας. 

Αν λοιπόν γυρίζαμε το ρολόι των κρατικών δαπανών εγκαίρως στο 2005 ή στο 2006, η Ελλάδα θα θεωρούνταν σήμερα μοντέλο δημοσιονομικής διαχείρισης και πειθαρχίας για τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. 

Δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα εξουσίας δεν έπραξε κάτι τέτοιο γιατί πιθανόν θεωρούσε ότι το πολιτικό κόστος της σύγκρουσης με το πελατειακό κράτος θα ήταν μεγαλύτερο απ’ ό,τι η αύξηση των φόρων. 

Ίσως είχε δίκιο, κοιτώντας το από τη σκοπιά της πελατείας του. 

Όμως, αυτές είναι στρατηγικές επιλογές που η χώρα θα βρίσκει συνεχώς μπροστά της τόσο τώρα όσο και στο μέλλον.