Ηγέτες ή Ηγούμενοι

Όταν καίγεται το σπίτι σου στην Ελλάδα, υπάρχουν και οι παρακάτω επιλογές:


-Ανάβεις τσιγάρο, βάζεις Στράτο Διονυσίου και ρίχνεις ένα βαρυμάγκικο ζεϊμπέκικο. Καμμένος τύπος.
-Περιμένεις να βρέξει, όπως ο Τσίπρας που περιμένει να πάρει τα λεφτά των γερμανικών αποζημιώσεων. Παρεμπιπτόντως, μήπως πρέπει να διεκδικήσουμε χρήματα και από τους άγγλους τραπεζίτες, διότι από το δάνειο των 800.000 λιρών που συμφωνήσαμε το 1824 (!) λάβαμε μόλις 250.000 λίρες.
-Παίρνεις το ληγμένο πυροσβεστήρα, όπως ο Καρατζαφέρης και ως Buzz Lightyear πας να σβήσεις τη φωτιά. Γρήγορα βγαίνεις τσουρουφλισμένος.
-Φωνάζεις τους πυροσβέστες, αλλά ζητάς διαπραγματεύσεις, όπως ο Σαμαράς, για το πώς θα σβήσουν τη φωτιά.
-Φωνάζεις τους πυροσβέστες, αλλά τους δίνεις λάθος διεύθυνση, όπως ο Παπανδρέου, που είχε μπερδευτεί μεταξύ Μαξίμου και Χαριλάου Τρικούπη, όπου κατοικοεδρεύει ακόμα το σκληρό ΠΑΣΟΚ.


Το δίλημμα Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο, Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί, είναι σαν να ανοίγεις συζήτηση για τον αν ο Κολοκοτρώνης ήταν εθνοπροδότης και υποτελής, επειδή ήταν ηγετικό στέλεχος των Ρωσοφρόνων. Είναι σαν να αναρωτιέσαι αν η αποκεφαλισμένη κότα θα πάει δεξιά ή αριστερά, ξεχνώντας ότι και στις δύο περιπτώσεις είναι ήδη νεκρή.
Ας αφήσουμε πίσω διλήμματα παραπλανητικά και ψηφοθηρικά, για να θέσουμε ένα «λειτουργικό» δίλημμα, το δίλημμα της επόμενης ημέρας: Πώς θα κινηθεί η κότα όσο είναι ακόμα ζωντανή. Δεξιά ή αριστερά; Από την απάντηση θα εξαρτηθεί αν θα υπάρξει επόμενη, ή, επιστροφή στην… προηγούμενη μέρα.


Για να μην κουραζόμαστε, την απάντηση την έδωσε χωρίς λόγια ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, υποδεχόμενος με χαμόγελα, παιλαιοσυνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και τον πρόεδρο των ταξιτζήδων Θύμιο Λυμπερόπουλο, ο οποίος προφανώς ανέβασε πάλι την κομματική σημαία ενόψει εκλογών. Σαν να μην άλλαξε τίποτα, σαν μην έγινε τίποτα σε αυτόν τον τόπο τα τελευταία δύο χρόνια. Έτοιμοι και πάλι για «ντερλίκωμα» που έλεγε ο αυθεντικός Θύμιος, Κώστας Χατζηχρήστος.
Απαιτείται όμως μια ανταπάντηση από την Αριστερά. Και η ανταπάντηση δεν μπορεί να είναι Φωτόπουλοι και λοιποί «μουτζαχεντίν» αρχισυνδικαλιστές, οι οποίοι-να σημειώσουμε- δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του ΠΑΣΟΚ. Η ανταπάντηση είναι η μεταρρύθμιση του κράτους, ξεκινώντας με τον «αποκεφαλισμό» κομματικών στρατιωτών που έχουν κάνει τη θητεία τους στα γραφεία λοχαγών, στρατηγών και άλλων βαθμοφόρων. Η γάγγραινα αντιμετωπίζεται με ακρωτηριασμo.
Και εδώ είναι ευθύνη των ηγετών να τολμήσουν. Σε διαφορετική περίπτωση, θα θυμίζουν τους Ηγούμενους του Καζαντζάκη στην Αναφορά στο Γκρέκο: Σε ένα μοναστήρι, 365 καλόγεροι με αρμάτες και άλογα, έφερναν γύρω τρεις φορές για να μην αφήσουν τον Πειρασμό να μπει μέσα. Αλλά ο Πειρασμός ήταν ήδη μέσα, «κάθουνταν στον ηγουμενικό θρόνο». Ας επιλέξουν, λοιπόν, τι θέλουν να είναι. Ηγέτες, ή ηγούμενοι;
Μιχάλης Πολυδώρου