Τζάμπα κόποι, τζάμπα θυσίες…

Όσο η φοροδιαφυγή ζει και βασιλεύει, όσες προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής και αν κάνει η χώρα μας, ό,τι και αν περικοπεί από μισθούς και συντάξεις, όσο και αν αυξηθεί η φορολογία και τα χαράτσια, θα είναι τζάμπα κόπος ή, για την ακρίβεια, θα είναι τζάμπα θυσίες. 
Ούτως ή άλλως, πλέον, κάθε νέος φόρος εντείνει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και κατά προέκταση μειώνει τα φορολογικά έσοδα και τη δυνατότητα της χώρας μας να «προσαρμόσει» τα δημόσια οικονομικά της. 
Υπό το πρίσμα αυτό, η «διαμάχη» που εμφανίζεται να ξέσπασε μεταξύ «κύκλων» του υπουργείου Οικονομικών και εκπροσώπων του ΔΝΤ στην Ελλάδα, το Σαββατοκύριακο, σχετικά με το ύψος της απαιτούμενης δημοσιονομικής προσαρμογής έως το 2015, με τους μεν να μιλούν για 5,5% του ΑΕΠ ή 11,5 δισ. ευρώ και τους δε για 7% ή περίπου 14 δισ. ευρώ, είναι επίσης τζάμπα κόπος. 
Βάσει του νέου μνημονίου, η χώρα μας έχει δεσμευτεί για μέτρα που αντιστοιχούν στο 5,5% του ΑΕΠ. Τη ίδια ώρα, όμως, προβλέπει ότι θα εξασφαλίσει και 1,5% του ΑΕΠ από την πάταξη της φοροδιαφυγής. 
Με άλλα λόγια, έχει δεσμευτεί ότι δίχως να επιβάλει νέους φόρους θα κατορθώσει να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες της κατά 11,5 δισ. ευρώ και να αυξήσει τα έσοδά της κατά 3,15 δισ. ευρώ, εξασφαλίζοντας, άρα, συνολική δημοσιονομική προσαρμογή άνω των 14 δισ. ευρώ…



Με το λεγόμενο «κίνημα» των αποδείξεων, όμως, να έχει ατονήσει και τους πολίτες πρόθυμους, εξαιτίας της κρίσης, να επιλέξουν τις πληρωμές «δίχως ΦΠΑ» ή με «λιγότερο ΦΠΑ», που κατά κανόνα προτείνει ο κάθε υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, γιατρός, μηχανικός αυτοκινήτων ή εν τέλει οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες, πώς ακριβώς θα επιτευχθεί ο στόχος περί αυξημένων εσόδων κατά 3 δισ. ευρώ από την πάταξη της φοροδιαφυγής; 
Αν δεν επιτευχθεί αυτός ο στόχος, δε, γιατί δεν θα έπρεπε να περιμένουμε και πρόσθετα μέτρα;
Με τις εφορίες διαλυμένες και τους υπαλλήλους τους να βρίσκονται σε ένα διαρκές χάος εξαιτίας των χιλιάδων ρυθμίσεων ληξιπρόθεσμων χρεών που πρέπει να φέρουν σε πέρας, αλλά και της «μετακόμισης» ή κατάργησης εκατοντάδων ΔΟΥ ανά την επικράτεια, πώς ακριβώς περιμένει το υπουργείο Οικονομικών να εξασφαλίσει αυξημένα έσοδα; 
Με τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος να τοποθετείται πλέον χρονικά τον Σεπτέμβριο του 2012, βάσει του νέου μνημονίου, αντί του Σεπτεμβρίου του 2011, οπότε την περιμέναμε βάσει των εξαγγελιών της προηγούμενης κυβέρνησης, γιατί θα έχουμε υψηλότερα έσοδα φέτος; 
Με τον κρατικό μηχανισμό να εισέρχεται σε μια ευρύτερη κατάσταση απραξίας, λόγω των επικείμενων εκλογών, τουλάχιστον έως τα μέσα Μαΐου, οπότε ελπίζεται ότι θα αναδειχθεί νέα κυβέρνηση, γιατί περιμένουμε φως στο τούνελ των εσόδων; 
Αφήνουμε δε κατά μέρος το ενδεχόμενο άκαρπων διερευνητικών εκλογών και προσφυγής σε νέα εκλογική αναμέτρηση, διότι τότε δεν θα πέσουν έξω μόνο τα έσοδα, αλλά και το σύνολο του «προγράμματος»… 


Άρα, λοιπόν, γιατί να μην έχουμε νέα μέτρα; Δεν τα βλέπετε να έρχονται; 
Σε μια χώρα στην οποία μισθωτοί και συνταξιούχοι δηλώνουν ετήσια εισοδήματα της τάξης των 17.000 ευρώ, ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες μεταξύ 10 και 11 χιλιάδων ευρώ, και δεν «ανοίγει μύτη», για ποια φορολογική δικαιοσύνη μιλάμε; 
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, η απώλεια εσόδων εξαιτίας της φοροδιαφυγής έχει στοιχίσει και θα συνεχίσει να στοιχίζει στον Έλληνα φορολογούμενο, την περίοδο 2011-2015, επιπρόσθετα μέτρα της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ ή περίπου 9,5 δισ. ευρώ. 
Όσο επιλέγουμε τη λύση του «καθόλου» ή του «λιγότερου» ΦΠΑ στις αποδείξεις που δεχόμαστε να παίρνουμε από τον κάθε ελεύθερο επαγγελματία, μόνοι μας μπαίνουμε βαθύτερα στον λάκκο της κρίσης… 
euro2day.gr