Βενιζέλος: «Αρχίζουμε». Τι ακριβώς;

Ρωτήστε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο να πει, απλά και αυθόρμητα, ποιο θεωρεί ότι είναι το κύριο πολιτικό χαρακτηριστικό, το κύριο προσόν του κ. Βενιζέλου. Έντεκα στους δέκα θα πουν περίπου το ίδιο: ευφράδεια, πομφόλυγες, βερμπαλισμός, πολυλογία, δεινότητα στο λέγειν, ρητορισμός, φλυαρία, «το ακατάσχετον της γλώσσης», λεκτική αποτελεσματικότητα, εκφραστική ικανότητα, ομιλητικότητα, παρλαπίπες και άλλες παραλλαγές, λιγότερο ή περισσότερο συμπαθείς, στην ίδια πάντα κατεύθυνση
Κανείς δε θ΄αναφέρει ως κύριο γνώρισμα κάποιο στοιχείο όπως απουσία προσωπικής φιλοδοξίας, εκσυγχρονισμός, ειλικρίνεια, ανανέωση, τιμιότητα, λαϊκότητα, ευθύτητα, ρεαλισμός, μεταρρύθμιση, απλότητα, αποτελεσματικότητα και γενικά οτιδήποτε άλλο που να μην έχει να κάνει με το λέγειν. Έναν τέτοιο άνθρωπο επιλέγουν σήμερα τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, ώστε να προχωρήσουν στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για τη χώρα και για το κόμμα τους.
Απ΄ όποιο πόστο κι αν πέρασε, με ό,τι κι αν ανακατεύτηκε, ο κ. Βενιζέλος καλό όνομα δεν άφησε. Δίκαια ή άδικα, το όνομά του συνδέθηκε με τουλάχιστον συζητήσιμες πράξεις ή παραλείψεις. Θυμίζω πρόχειρα τη Θεσσαλονίκη πολιτιστική πρωτεύουσα, τα γερμανικά υποβρύχια, το οικόπεδο Αλλατίνη, το μουσείο της Ακρόπολης, τις προνομιακές σχέσεις με την εκκλησία, την τελευταία συνταγματική αναθεώρηση (ποια αναθεώρηση;). Αλλά και τα εντελώς πρόσφατα: την αποχώρηση της τρόικας το Σεπτέμβρη, την ουσιαστική απαγόρευση άλλων υποψηφιοτήτων τώρα- και, βεβαίως, το εκλεκτό επιτελείο του, όπου προεξάρχουν αδάμαντες, όπως η κ. Τόνια Αντωνίου, ο κ. Δημήτρης Ρέππας ή ο κ. Δημήτρης Λιτζέρης.


Παρόλο που στην πολιτική οι προβλέψεις σπάνια επαληθεύονται, εγώ θ΄αποτολμήσω μια: ο Βενιζέλος είναι αδύνατο να σηκώσει το ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, είναι πεπεισμένος παλαιοκομματικός, είναι βουτηγμένος μέσα στα προβλήματα (στη διόγκωση των οποίων έχει συμβάλει κατά τις δυνάμεις του). Το ΠΑΣΟΚ έπρεπε ν΄ αλλάξει και δεν άλλαξε. Η εκλογή Βενιζέλου είναι εγγύηση ότι θα εξακολουθεί να μην αλλάζει.
Ετοιμαστείτε λοιπόν το βράδυ για μια ακόμα βενιζελιάδα. Ο νέος αρχηγός θα παρλάρει ασυγκράτητα -αυτό που ξέρει να κάνει τόσο καλά- και θα πουλήσει αυτοκριτική και ελπίδα. Θα δηλώσει αλλαγή σε όλα τα επίπεδα, αλλά όλα θα μείνουν όπως τα ξέρουμε. Ούτε μπορεί, ούτε θέλει ν΄ αλλάξει οτιδήποτε ο κ. Βενιζέλος. Τι ν΄ αλλάξει, τα δέρμα του, το μυαλό του, τα συμφέροντά του ή τα 30 χρόνια του στην πολιτική; Για να κάνεις ομελέτα θέλεις φρεσκοσπασμένα αβγά, δεν μπορείς με τα παλιά τσόφλια.


Στο αξιόλογο μπλογκ «Parapolitiki», o μπλόγκερ Κυριάκος έγραψε πριν λίγες μέρες, μεταξύ άλλων, το εξής ενδιαφέρον σχόλιο: «ο Βενιζέλος συμβολίζει την αποτυχία του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος και μαζί την αποτυχία της Ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας να μετεξελιχτεί στα πρότυπα της ευρωπαϊκής. Είναι πολιτικός βαθιά συστημικός και άνθρωπος των μηχανισμών και των συμμαχιών, καιροσκόπος, αλλαζόνας και εντελώς κυνικός. Έχω μάλιστα την αίσθηση πως οι φιλοδοξίες του είναι αποκλειστικά προσωπικές και δεν έχει κανένα όραμα για τη χώρα και τη θέση της στον κόσμο». Δεν θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα.
Όμως, από την άλλη, δεν είναι κακό να τελειώσει έτσι αυτό το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα λυπηθούμε κιόλας, για το κατεξοχήν κρατικιστικό κόμμα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Προσπάθησε λιγάκι με τον Σημίτη, αναδεύτηκε λιγάκι με τον Γιώργο Παπανδρέου- δεν μπόρεσε. Κάπου στο μέλλον, ίσως μετά την επερχόμενη εκλογική συντριβή, υπάρχει μια (μικρή) πιθανότητα να γεννηθεί ένας μοντέρνος σοσιαλδημοκρατικός πόλος στο πολιτικό μας προσκήνιο. Ένας τέτοιος πόλος θα συμπεριλάβει, προφανώς, και τα καλύτερα στοιχεία του σημερινού θνήσκοντος ΠΑΣΟΚ. Αλλά, εννοείται, δεν θα συμπεριλάβει τον σφραγιδοφύλακα κ. Βενιζέλο.
Μαρία Σωτηρίου