Τι είχες Γιάνη (Βαρουφάκη) - τι είχα πάντα...

Μην το ψάχνετε...θα χρεοκοπήσετε!

Το ιστολόγιο αυτό κατηγορείται συχνά πυκνά για "μονοκαλλιέργεια" περί τα οικονομικά. Αιτία είναι η μη τακτική αναφορά στα κείμενα του Γιάνη Βαρουφάκη, που αποτελούν το απάγκιο των λογής λογής πικραμένων αντιμνημονιακών, ειδικά όταν -σπανίως φυσικά-, κάτι πάει να προχωρήσει σε αυτόν τον τόπο. Όπως τώρα η απομείωση του χρέους με το PSI ή αλλιώς κούρεμα των ομολόγων (στην μορφή των οποίων εμφανίζεται το ελληνικό χρέος στα χέρια των πιστωτών). Λοιπόν δεν θα σας κουράσω. Μπορείτε να διαβάσετε στην συνέχεια ολόκληρο το κείμενο του ΓΒ και να κρίνετε μόνοι σας, γιατί το θεωρούμε ένα συμπίλημα κοινοτοπιών, αυτονοήτων, προσωπικού εγωισμού και δικαίωσης με το ζόρι, γκρίνιας απέναντι σε όσους έχουν ιδρώσει να φέρουν σε πέρας όλη αυτή την πρωτόγνωρη ιστορία και νεότερων προφητειών περί πιθανής μη επιτυχίας του προγράμματος... (sic). Η λογική Βαρουφάκη μου θυμίζει αρρώστια. Και μάλιστα μια συγκεκριμένη αρρώστια - αυτήν της "Ελλάδας του Δημοσίου", που την μοιράζονται όλα τα πελατειακά κόμματα αριστερά και δεξιά και οι "αγανακτισμένοι": γκρίνια, "τίποτα δεν γίνεται", άφθονη συνωμοσιολογία, "για όλα φταίνε οι ξένοι" και καμιά θετική προσφορά στην εθνική προσπάθεια. Κι αυτή η αρρώστια έχει γίνει ιδεολογία - κι ο Γιάνης ο επίσημος εκφραστής της (μαζί φυσικά με τον Καζάκη αλλά στο πιο intellectuel...).
Από όσα διάφορα γράφει στο κείμενό του, μερικές φράσεις είναι σαφείς, σαφέστατες:
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. Πλην ενός: Κατά πόσον την «επόμενη μέρα» το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο. 
Απαντά μόνος του παρακάτω:
-Eρώτημα: Κατέστη το χρέος του Λουκά βιώσιμο μετά από αυτό το κούρεμα;- Απάντηση: Εξαρτάται από το εάν τα επόμενα χρόνια το εισόδημά του επαρκεί για να επιβιώνει ώστε να εργάζεται ώστε να έχει εισοδήματα ώστε και να επιβιώνει και να αποπληρώνει τα δανεικά του (στην πρώτη και στην δεύτερη τράπεζα).
Και τέλος (σε υποσημείωση) μας αποτελειώνει: 
(**) Το επίσημο κούρεμα επί της ονομαστικής αξίας συμφωνήθηκε τελικά στο 53%. Ένα ακόμα 32% επαναδανείστηκε στο κράτος με επιτόκια όμως χαμηλότερα από τα αρχικά. Έτσι, η επί πλέον απώλεια αυτών των τόκων ανεβάζει το ποσοστό του «κουρέματος» στο 75% της διαχρονικής αξίας των δανείων. Τώρα που τα νέα ομόλογα (ή γραμμάτια) που πήραν οι δανειστές του δημοσίου χάνουν μέχρι και το 85% της διαχρονικής τους αξίας (καθώς μεταπωλούνται σε τιμές κοντά στο 15% της ονομαστικής τους αξίας), το συνολικό ποσοστό πραγματικού «κουρέματος» αγγίζει το 85%.
Με λίγα λόγια, μπορεί να μην είναι ικανοποιημένος που δεν έγινε δεκτή η πρότασή του για 100% κούρεμα και καθόλου δάνειο (που τη θεωρεί ...βιώσιμη), αλλά παραδέχεται ότι όλα πια εξαρτώνται από την ανάπτυξη (κι εδώ έχει αρχίσει ήδη η συζήτηση για το πως την εννοούμε αλλά και η συστράτευση όσων πραγματικά ενδιαφέρονται να βγούμε από την κρίση και την ύφεση) για να γίνει τελικά το χρέος βιώσιμο. 
Προς τι λοιπόν όλα τα υπόλοιπα; Για να μην παραδεχτεί το αυτονόητο; Ότι ένα μεγάλο βήμα έγινε και τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με εμάς τους ίδιους; Γιατί δεν το λέει αυτό;
Και όχι μόνο αυτός αλλά και μαζί του, όλοι οι άχρηστοι πολιτικοί του πελατειακού μας συστήματος. Ακόμα κι οι ψηφοθήρες της αριστεράς, ακόμα κι όσοι ψελλίζουν σαν τον Φ Κουβέλη ότι ...κάτι έγινε, πήραμε μια ανάσα, κανείς τους, μα κανείς, δεν βάζει πλάτη για να επιτύχουμε και στα υπόλοιπα και να βγούμε από την κρίση και την εξάρτηση. Γιατί πιθανώς δεν τους ενδιαφέρει καν!
Ζουν παρασιτικά από την δυστυχία μας και από τα έτοιμα και δεν μπορούν να φανταστούν κάτι διαφορετικό. Και με την νοοτροπία του κρατικοδίαιτου δεν πιστεύουν κιόλας ότι υπάρχει επόμενη μέρα, μέρα ανάπτυξης, παραγωγής, αύξησης εξαγωγών, πλεονάσματος...
Μόνο την παραμονή στην κρίση βλέπουν σαν ορατό μέλλον. Κι όποιος βαριέται ή φοβάται να ζυμώσει αιωνίως κοσκινίζει. Αυτό δεν βλέπουμε καθημερινά από την Ελλάδα της συντήρησης, του αντί, του όχι και του γιαουρτιού; Από την αριστερά της γκρίνιας και του άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε; Από την αριστεροδεξιά συμμαχία του να μην αλλάξει τίποτα;
Και τι προσφέρει σε όλους αυτούς ο Γιάνης Βαρουφάκης; Τα προσχήματα της άρνησης...
aristeristrouthokamilos.blogspot