Η σημειολογία μιας παρέλασης

του Ορέστη Καλογήρου


Τα τελευταία χρόνια καμαρώνω ανελλιπώς ένα από τα βλαστάρια μου στις παρελάσεις της Πυλαίας (Καπουτζήδας ή Καμτσίδας για τους μπαγιάτηδες). Φέτος όλα ήταν αλλιώς. 


1. Δεν υπήρχε εξέδρα αλλά ουτε και επίσημοι!
2. Στα μεγάφωνα έπαιζε μόνον "έντεχνα λαϊκοδημοτικά"
3. Ο κόσμος πολύ λιγότερο θορυβώδης και κάπως αμήχανος. Σαν να ντρεπόταν μην τους δουν ότι είναι εκεί.
4. Κατάθεση στεφάνου έκαναν μόνον ο Δήμαρχος, η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ(!!!)
5. Η μόνη διακριτή εξουσία ήταν η θρησκευτική (η επιμνημόσυνη δέηση για πρώτη φορά ακούστηκε τόσο δυνατά).
6. Δεν υπήρχαν ούτε αγανακτισμένοι ούτε ελεύθεροι σκοπευτές!
7. Το σχολείο μου (Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης) δεν γιουχαϊστηκε, όπως την 28η! Εισέπραξε και χειροκρότημα, αν και μάλλον χλιαρό!


Το μόνο που δεν άλλαξε ήταν το ρεπερτόριο της τοπικής μπάντας. "Μακεδονία ξακουστή" τρεις φορές "Όλ' η δόξα όλ' η χάρι" μία φορά εναλλάξ.


Την παρέλαση άνοιξαν τέσσερις καμτσιδιανές κόρες που κρατούσαν τη σημαία σε στύλ διαδήλωσης Πολυτεχνείου (Παπουτσής, Μωροπούλου κλπ). Ακολουθούσε ο Δημοτικός Παιδικός Σταθμός και από πίσω η "Προσχολική Ακαδημία Νηπιαγωγείου Μπουμπουκάκια Academy" (μα την Παναγία). Δύο ακαδημίες ποδοσφαίρου, δύο χαντμπολ και μόνον  μία μπασκετ ολιγάριθμη. Αθλητικές φόρμες με το σήμα Nea Elvetia (μονοτονικό χωρίς δασεία). 


Και του χρόνου...
mhmadas.blogspot