Μεγάλη απάτη από τον ΣΥΡΙΖΑ: κατεβαίνει με δυο διαφορετικά προγράμματα

"Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει";

Ως γνωστόν, η βασική χθεσινή εξαγγελία του Αλέξη Τσίπρα στην παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι:
"Η 1η πράξη της νέας "κυβέρνησης της Αριστεράς", με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών του νόμων."
Αμέσως μετά ακολούθησε η παρουσίαση του οικονομικού προγράμματος από τον Γιάννη Δραγασάκη στην οποία δεν αναφέρεται πουθενά η ακύρωση πρώτα του μνημονίου αλλά αντίθετα αναφέρονται προτάσεις για οικονομικές μεταρρυθμίσεις σαν να υπάρχει μια συνέχεια και να μην έχει μεσολαβήσει κανένα συγκλονιστικό γεγονός. Politics as usual...


Τι συμβαίνει; 
Θα περίμενε κανείς το οικονομικό πρόγραμμα, αντί για παράθεση ιδεών ανεφάρμοστων χωρίς άμεσο δανεισμό ή συνέχιση του υπάρχοντος, να ασχολείται ακριβώς με αυτό: το πως μπορεί η χώρα μας, μετά την ακύρωση του μνημονίου να αποκτήσει ξανά πρόσβαση σε δανεικά για τις άμεσες ανάγκες της και τι ακριβώς θα σήμαινε η πιθανή αποτυχία δανεισμού (υποχρεωτική επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, πληθωρισμός, πείνα, ανεργία, χρεοκοπίες, έλλειψη καυσίμων, ρεύματος, ιατρικών υπηρεσιών, πάγωμα πληρωμών συντάξεων, μισθών κλπ). 
Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταφέρει, για να βγάλει ενωμένος την προεκλογική περίοδο, να βρει έναν τρόπο συνύπαρξης των δυο κάθετα αντιτιθέμενων γραμμών που υπάρχουν στο εσωτερικό του. 
Να γεφυρώσει έστω εικονικά το ασυμβίβαστο χάσμα μεταξύ των αριστεριστών οπαδών της εξόδου από την ΕΕ και εκείνων της συνέχισης των διαπραγματεύσεων μέσα στην ΕΕ και της μεταρρύθμισης της χώρας όπως και των όρων του μνημονίου και της δανειακής.
Αποτέλεσμα; 
Λεκτικοί ακροβατισμοί, εξαφάνιση θέσεων και επανεμφάνισή τους ανάλογα σε ποιο κομμάτι του εκλογικού σώματος απευθύνονται, και ταυτόχρονη διατύπωση ενός ανδρεοπαπανδρεϊκού δημαγωγικού λόγου μονομερούς καταγγελίας και εξόδου μαζί με έναν πιο νηφάλιο διεκδικητικό, μεταρρυθμιστικό φιλοευρωπαϊκό λόγο που κινείται σαφώς στον αντίποδα του πρώτου. 
Με λίγα λόγια, ανέξοδα "θα", υποσχέσεις και ψέμματα για τους πολλούς και ταυτόχρονα πιο έλλογες προσεγγίσεις για τους πιο απαιτητικούς ή ευρωπαϊκού προσανατολισμού αριστερούς του παραδοσιακού ακροατηρίου. 
Διγλωσσία και καιροσκοπισμός. "Όσο αντέξουμε κι ότι κερδίσουμε". Ύστερα βλέπουμε...
Θάπρεπε όμως να ντρέπονται άνθρωποι σαν τον Γ. Δραγασάκη ή τον Γ. Σταθάκη που δέχονται να παίξουν σε ένα τέτοιο ανήθικο παιχνίδι εξαπάτησης του λαού και της αριστεράς! Γιατί οι άλλοι δεν έχουν τσίπ(ρ)α επάνω τους. Αυτοί όμως; Γιατί το κάνουν;
aristeristrouthokamilos.blogspot