Τον αντιπαθώ τον Σαμαρά - από παλιά και από τώρα. Αλλά παρ' ό,τι τον αντιπαθώ, εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρει. Σιχαίνομαι όσους ήλπιζαν να πάθει στραπάτσο ο ΓΑΠ ώστε να κερδίσει το δικό τους κόμμα, σιχαίνομαι όσους στην πλάτη της Ελλάδας πόνταραν σε χρεοκοπίες για να πουν μετά σας τα έλεγα εγώ, σιχαίνομαι αυτούς που περιμένους απ' το Σαμαρά να πάει χάλια για να βγει μετά ο Σύριζα, θα σιχαίνομαι αυτούς που θα εύχονται να αποτύχει ο Σύριζα κ.οκ., ενώ στο μεταξύ η χώρα θα συνεχίζει την αυτοκαταστροφή της.
Ενώ όμως εύχομαι ολόψυχα να πετύχει ο νέος πρωθυπουργός, δεν μπορώ να μην εντοπίσω και μερικά φάουλ στη σύνθεση της νέας του κυβέρνησης.
Ο Αντώνης Σαμαράς λοιπόν, είχε κι αυτός ευκαιρία για μικρό και ευέλικτο σχήμα - 39 άτομα τελικά έβαλε στην κυβέρνησή του.
Δεν θα αναφερθώ τώρα στους λεβεντόμαγκες τύπου Μεϊμαράκη, Στυλιανίδη, Πάνο Παναγιωτόπουλου κλπ, ούτε στην ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ έλλειψη γυναικών στο σχήμα, αλλά στο ότι προσπαθώντας να κάνει μικρό και ευέλικτο σχήμα νεκρανάστησε τρία υπουργεία - μεταξύ των οποίων το, αποδεδειγμένα, πιο άχρηστο Υπουργείο όλων των εποχών, το Βορείου Ελλάδος, το οποίο ξαναβαφτίζει "Μακεδονίας-Θράκης".
Το "Μακεδονίας - Θράκης" το έφτιαξε στα '80ς ο Ανδρέας Παπανδρέου ως statement ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική.
Το Υπουργείο ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες αρμοδιότητες, παρ' όλα αυτά -και μέχρι να το καταργήσει ο ΓΑΠ- απασχολούσε εκατοντάδες ως επί το πλείστον αργόμισθους υπαλλήλους, αλλά και διάφορους Υπουργούς Μακεδονίας-Θράκης που επαναλάμβαναν μονότονα την μάντρα: "Δεν έχω την αρμοδιότητα, καμία αρμοδιότητα, να τα πείτε στους υπευθύνους, ο Δήμαρχος / Νομάρχης / Υπουργός Εσωτερικών / Πρωθυπουργός έχει την αρμοδιότητα, όχι εγώ."
Η πιο χρήσιμη συνεισφορά του Υπουργείου ήταν να δίνει της ψευδαίσθηση σε μας τους Βορειοελλαδίτες ότι το κράτος μας υπολογίζει τρομερά, τόσο που μας αφιέρωσε Υπουργείο, ενώ πχ. η Πελοπόνησος ή άλλες μεγάλες περιοχές της Ελλάδας δεν είχαν. Άλλη μια χρησιμότητά του ήταν ότι όταν έκαναν πορείες οι ειρηνιστές, οι αναρχικοί, οι εθνικιστές ή οι Παοκτσήδες, εθιμοτυπικά, η πορεία κατέληγε στο Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης. Πιθανότατα θα δινόταν κι ένα ψήφισμα εκεί, μέσα απ' τα κάγκελα, κάποιος άσχετος υπάλληλος θα έτρεχε να το παραλάβει και μετά θα έσκαγε στα γέλια διαβάζοντάς το με τους συναδέλφους του.
Για το αν βοήθησε το θέμα του Σκοπιανού η ύπαρξη αυτού του Υπουργείου; Μα φυσικά! Όλος ο πλανήτης μας δικαίωσε, και εμάς και την πολιτική του Αντώνη Σαμαρά στις αρχές του '90! Χάρη σ' αυτά τα δύο συγκλονιστικά μας ατού (Σαμαράς και Υπουργείο Μακεδονίας) κατορθώσαμε να λύσουμε το θέμα, να απομονώσουμε τα Σκόπια, να πετύχουμε τη μη αναγνώρισή τους ως Μακεδονία από κανένα κράτος στον κόσμο και να προχωρήσουμε κοιτώντας μπροστά, κοιτώντας τα πραγματικά σημαντικότερα προβλήματά μας. [ΟΚ: για τυχόν άσχετους με το θέμα όλη η παράγραφος είναι ειρωνική - ισχύουν τα εντελώς αντίθετα.]
Θα μου πει κανείς: Εντάξει, τόσα Υπουργεία έχει το μικρό και ευέλικτο σχήμα της Νέας Κυβέρνησης, αυτό, ένα παραπάνω δηλαδή, σε πείραξε;
Ίσως υπερβάλλω. Ίσως η αποτυχημένη πολιτική εθνικών θεμάτων του Σαμαρά απ' τα παλιά σε συνδυασμό με τη νεκρανάσταση του Υπουργείου να μου δημιουργεί δυσάρεστους συνειρμούς.
Όταν όμως στην ουσία καταργεί το Υπουργείο Πολιτισμού (ο Σαμαράς! Που επέστρεψε στην πολιτική της χώρας ως Υπουργός Πολιτισμού!) και πλέον αυτό υποβαθμίζεται και υπάγεται στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων έχοντας πλέον έναν απλό Υφυπουργό, λυπάμαι αλλά τα συμβολικά, εθνικιστικά καπρίτσια του Σαμαρά μου φαίνονται ακόμα πιο ανούσια και εξοργιστικά.
αρης δημοκιδης / lifo.gr
.png "English"){kind=small}
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου