Δημήτρης Δημητριάδης: Η Ελλάδα είναι ένας δημόσιος οργανισμός προσωπικού ολέθρου

Ένας από τους – δίχως υπερβολή – πλέον κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς στην Ευρώπη (και όχι μόνο) εδώ και δεκαετίες, γνωστός εν Ελλάδι σε ένα ολοένα διογκούμενο μυημένο κοινό, ο Δημήτρης Δημητριάδης (επίσης ποιητής, λογοτέχνης και μεταφραστής) δίνει συνέντευξη στη Γαλλική εφημερίδα Le Monde.


«Στην Ελλάδα ζούμε, εδώ και πολύ καιρό, υπό το φως ενός νεκρού αστεριού... Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από ένα είδος διανοητικής στασιμότητας και ακαμψίας: έχουμε καθηλωθεί στις κοινωνικές και ψυχολογικές συνήθειές μας, τρεφόμενοι από μία νεκρή παράδοση, την οποία δεν διανοούμαστε να ανανεώσουμε... Μερικές φορές σκέφτομαι πως έχουν δίκιο οι Ευρωπαίοι που θέλουν να τιμωρήσουν τη χώρα... πως δεν πρέπει να μας λυπηθούν, διότι στην πραγματικότητα – πρέπει να το πούμε – ο ελληνικός λαός είναι εξίσου ένοχος: η ευκολία και η επιπολαιότητα που έχει επί μακρόν επιδείξει τον οδήγησαν στο να αποδεχτεί κάθε είδος βολέματος».
Η κρίση δεν θα επιλυθεί οικονομικά ή πολιτικά, αλλά κυρίως μέσω μιας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ιστορικής συνειδητοποίησης, η οποία αναγκαστικά συνεπάγεται την αναγνώριση ότι κάτι έχει πεθάνει, είναι νεκρό... Στο τέλος μου έγκειται η αρχή μου, έγραφε ο ποιητής Τ. Σ. Έλιοτ. Πρέπει επίσης, όμως, να είναι κανείς σε θέση να κατονομάσει αυτό το τέλος».
πηγη