Και τώρα τι;

Ως αντικομμουνιστής δεν μπορώ να κρύψω την χαρά μου για την συντριπτική ήττα του σοσιαλφασιστικού κι τραμπούκικου ΚΚΕ το οποίο αναγκάζει την ψυχιατρική επιστήμη να σταχυολογήσει συγκείμενα νευρωσικών διαταραχών, διαπολιτισμικού σοκ κι σχιζοσυναισθηματικών μεθόδων αυτοτιμωρίας, δεδομένου ότι το παλαιοκομμουνιστικό συλλογικό εξακολουθεί να ονειρεύεται καπιταλισμό με δόντια, αποκρύπτοντας τις θηριωδίες της Οκτωβριανής Επανάστασης, τον κοσμάκη που του γυρίζει σταδιακά την πλάτη, το μίσος της δήθεν ταξικής πάλης που δηλοί τον απύθμενα μονολιθικό συντηρητισμό του σταλινικού ζόφου.
Στο άλλο άκρο, η Χρυσή Αυγή παραμένει στο ίδιο ποσοστό των προηγούμενων εκλογών, γκρεμίζοντας το όνειρο που είχαμε οι περισσότεροι ότι ήταν δήθεν ένα παροδικό φαινόμενο, ξεχνώντας βέβαια ότι ο Έλληνας είναι το τέλειο δοχείο προπαγάνδας κι χειραγώγησης, θυμίζοντας τον Χίτλερ κι την μεγάλη, ευρεία κι φανατική υποστήριξη που είχε από τον γερμανικό λαό κι τους συμμάχους του, τονίζοντας την παγίδα του λαϊκισμού κι της τηλεοπτικής γνήσιας φλέβας του τρόμου, η οποία συστηματικά κι με επιτυχία διατηρεί την προπαγάνδα κι διατρανώνει την αδυναμία του κράτους κι της αστυνομίας να τηρήσουν τους νόμους.


Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν με εξέπληξε διότι προδίδει με απόλυτη επιτυχία την συλλογική χασμωδία κι το κακομαθημένο θυμικό των Ελληναράδων. Ουδείς δεν θέλει να χάσει προνόμια, θώκους κι κεκτημένα συνδικαλιστικής ιδιοτέλειας αλλά θεωρούμε δεδομένη την ευρωπαϊκή ταυτότητα ξεχνώντας ότι υπάρχουν οικονομικές υποχρεώσεις, μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, σοβαρότητα η οποία δεν υπάρχει, μετατρέποντάς μας σε οικουμενικά σούργελα, πιστοποιώντας με επιτυχία ότι η αλλαγή νοοτροπίας στο βαλκανικό κρατίδιο είναι αδύνατη λόγω επιγενετικού σφάλματος κι αριστερίστικης πεποίθησης ένθεου δίκιου.


Παρόλα αυτά χάρηκα για το εκλογικό αποτέλεσμα για έναν κι μοναδικό λόγο: πιστεύω ότι είναι η τελευταία ευκαιρία που μας δίνεται από τους Ευρωπαίους εταίρους για να τολμήσουμε τις ρηξικέλευθες αλλαγές που -επιμένω- πρέπει να γίνουν: απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο των άχρηστων δημόσιων φορέων, λιγότερο κράτος, αναδιάρθρωση του δικαστικού συστήματος το οποίο νοσεί, αποκρατικοποιήσεις, καταγραφή των μεταναστών κι επαλήθευση των πραγματικών προσφύγων, πάταξη της πολυνομίας, τήρηση των όρων του μνημονίου που αν εφαρμόζονταν δεν θα φτάναμε στο σημείο μηδέν.


Τελειώνοντας αντιλαμβάνομαι ότι ακούγομαι σαν φερέφωνο της επάρατης Μέρκελ, πληρωμένος πράκτορας της αστικής μαφίας, μπερδεμένος γραφιάς που τελεί υπό πλήρη σύγχυση, επηρεασμένος ανεγκέφαλος από το συστημικό τέρας αλλά θα σας απογοητεύσω. Δεν είμαι τίποτα από τα προαναφερθέντα, δεν κατατρέχομαι από δαίμονες κι δεν πιστεύω ότι ο νεοφιλελευθερισμός μπήκε με υστερικό μένος στην ωραία Ψωροκώσταινα· απλά πιστεύω ότι υπάρχει μία δικαιοσύνη στον μάταιο τούτο κόσμο που επιστρέφει κατά καιρούς κι ζητάει με εκηβόλα πυρά τα απτά αποτελέσματα των δανεικών, τριάντα χρόνων κι βάλε.
Ας περιμένουμε.
theelfatbay.net