Εντομοκτόνα

Είναι άξιο σχολιασμού κι εμβριθούς μελέτης η σημειολογία που αναπτύσσεται από τους σοσιαλφασιστικούς κύκλους της άκρας Αριστεράς, η οποία εκτός από αίμα κι αντιδημοκρατικό μένος, ονειρεύεται ανορθολογικές κυριαρχίες σχιζοφρενών υπερανθρώπων όπως ο Ζίζεκ, με παντελή απουσία κριτικής σκέψης κι στοχασμού, καθιστώντας τις αμοιβαίες λειτουργικότητες κι αλληλεπιδράσεις της κοινωνίας, άκυρες κι ψευδοατομικιστικές, βγάζοντας από την ντουλάπα του κατατρεγμού το συντεχνιακό αναρχοφασιστοειδές πρόταγμα που επιτάσσει αντιεξουσιαστικά τσιτάτα με οθωμανική μαγιά συντηρητικού ζόφου, με πανηγυρική απουσία νόμιμων κυρώσεων.
Μου προξενεί αλγεινή εντύπωση η τυφλή εμπιστοσύνη από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ σε τρελούς ψευδοφιλοσόφους, βαλκανικά οράματα υπαρκτού σοσιαλισμού, αναρχοκολεκτιβιστικά πρότυπα του 19ου αιώνα, θυμίζοντας τις θηριωδίες της Οκτωβριανής Επανάστασης κι την μυστικιστική λατρεία των οπαδών στο Κόμμα, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ότι η ανθρώπινη φύση εξακολουθεί να είναι αδύναμη στην ουσιαστική αμφισβήτηση της πρόθεσης, της βούλησης ή του πνευματικού ελιγμού, διότι όπως γράφει ο Καστοριάδης «η αφετηρία του στοχασμού θα είναι η συγκεκριμένη ιστορία της συγκεκριμένης φιλοσοφίας, κι όχι κάποια άλλη».


Κοινώς, η ελληνική χαβούζα αποτελεί το πείραμα οποιουδήποτε παρανοϊκού τρομοκράτη, αντικοινωνικού σατράπη, κατατρεγμένου παρία που είναι πεπεισμένος ότι η κοσμοθεωρία του υπερβαίνει την ηθική, βγάζοντας την γλώσσα στον Καντ, κατατάσσοντάς την σε ακαδημαϊκό κλάδο, εθελοτυφλώντας περί της κομμουνιστικής απάτης, του τροτσκιστικού αμοραλισμού, της μεταρρύθμισης της Δικαιοσύνης, της μείωσης του τεράστιου κράτους, φιλολογώντας κατά πάντων, με τσιτάτα που απαξιώνουν μέχρι κεραίας τους θεσμούς κι την ιδεατότητα αυτών, εκθειάζοντας μισάνθρωπα σκιρτήματα εναντίον της τάξης κι της ασφάλειας λόγω αντιεξουσιαστικής πόζας.
Ο φονταμενταλισμός κι η αμετροέπεια στην κρισιμότερη στιγμή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, δίνει βήμα στην γελοιότητα, στον φασισμό, στην απουσία κοινωνικού ελέγχου, στους κομματάρχες κι στα εύθικτα μπουλούκια των Ελληναράδων διότι εδώ που τα λέμε, ο καθένας έχει ζωστεί με το δικό του εντομοκτόνο κι ψεκάζει προς πάσαν κατεύθυνση, αδυνατώντας να καταλάβει γιατί, δεδομένου ότι ουδείς δεν τον δίδαξε να κρίνει κι να αμφισβητεί αλλά αντίθετα να αντιδρά με βλάχικο γινάτι, κουτοπόνηρη απαίτηση κι ιδιοτελή κίνητρα, εξαπολύοντας αναθεματίσματα κατά πάντων, ξεχνώντας να κριτικάρει εαυτόν κι το σύνολο του γραφειοκρατικού μηχανισμού.


Σλάβοϊ Ζίζεκ, Ιφικράτης Αμυράς, Παναγιώτης Λαφαζάνης· σκατά κι πούπουλα στα ερείπια της Ψωροκώσταινας.
theelfatbay.net