Kαλά χριστούγεννα, peace & love !!!

επιλεκτική βία

Τη βία που κυριαρχεί στα ελληνικά πανεπιστήμια και τις επιθέσεις εναντίον καθηγητών απέφυγαν να καταδικάσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, αρνούμενα -το κάθε κόμμα για τους δικούς του λόγους- να αναγνωρίσουν την δραματική κατάσταση που επικρατεί στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.
Το πρωτοφανές περιστατικό συνέβη στην... Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όταν τα μέλη της αποφάσισαν να συντάξουν κείμενο, με το οποίο θα καταδικάζουν απερίφραστα τη βία στα πανεπιστήμια. 
Αφορμή στάθηκαν τα πρόσφατα γεγονότα στο Μετσόβιο, αλλά και όσα είχαν προηγηθεί στο Αριστοτέλειο και το Μακεδονίας, με επιθέσεις εναντίον πρυτάνεων και καθηγητών. Αντί όμως η απόφαση να τύχει της καθολικής αποδοχής, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτα Δριτσέλη και Αφροδίτη Σταμπουλή και η βουλευτής του ΚΚΕ, Διαμάντω Μανωλάκου, καταψήφισαν το κείμενο.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της επιτροπής, το κείμενο αναφέρει: «Με αφορμή τις επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε βάρος των καθηγητών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο Αριστοτέλειο και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, καταδικάζουμε απερίφραστα τη βία που μια φασίζουσα μειοψηφία επιχειρεί να επιβάλει στα ΑΕΙ. Η επιτροπή συμπλέει με όλο το δημοκρατικό κόσμο, που ορθώνει, πλέον, το ανάστημά του απέναντι σε κάθε μορφή βίας που απειλεί τους δημοκρατικούς θεσμούς και πλήττει το πολίτευμα της χώρας. Ειδικότερα στα ΑΕΙ της χώρας η βία απειλεί την ίδια τη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης, την οποία οι Έλληνες πολίτες χρηματοδοτούν από το υστέρημά τους, προκειμένου να συμβάλει στον πολιτισμό και στην ανάπτυξη της χώρας. Κρίσιμο στοιχείο της ακαδημαϊκότητας αποτελεί το δικαίωμα στην ελεύθερη διατύπωση ιδεών, αλλά και στην ανάληψη δράσεων. Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι δημιούργημα των κόπων του ελληνικού λαού και της συνδρομής των φοιτητών και δεν επιτρέπεται να βιώνει ένα ακαδημαϊκό πολιτισμό χαμηλών και επικίνδυνων προδιαγραφών» και προσθέτει ότι «η απόφαση ελήφθη κατά πλειοψηφία. Διεφώνησαν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ».
via

Μπραζίλ

του Παύλου Τσίμα/τα ΝΕΑ
Διδακτική ιστορία, από μια πολύ μακρινή χώρα, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν: Βραζιλία, καλοκαίρι του 2002.
Η χώρα βάδιζε προς εκλογές, τον Οκτώβριο, και οι δημοσκοπήσεις προεξοφλούσαν τον νικητή τους. Ο επόμενος πρόεδρος της Βραζιλίας θα ήταν ο Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, ο ηγέτης της Αριστεράς. Ο Λούλα ...είχε διεκδικήσει άλλες τρεις φορές το αξίωμα, δίχως επιτυχία. Αλλά το 2002 είχε έρθει η ώρα της βραζιλιάνικης Αριστεράς.
Ηταν επίσης η ώρα της χειρότερης κρίσης για τη βραζιλιάνικη οικονομία. Μετά τη «χαμένη δεκαετία» της Λατινικής Αμερικής, στα χρόνια του '80, και άλλα δέκα χρόνια ανεπιτυχούς μάχης με τον πληθωρισμό και τις υποτιμήσεις του νομίσματος, έπειτα από μια σειρά αποτυχημένων προγραμμάτων σταθεροποίησης του ΔΝΤ (το πιο πρόσφατο, του 2001, είχε μόλις διαπιστωθεί ότι εκτροχιάστηκε), η χώρα δεν βούλιαζε μόνο στη χρόνια ανεργία και τη φτώχεια, αλλά δεχόταν και μια πρωτοφανή επίθεση των αγορών. Χτυπημένη από τις συνέπειες της χρεοκοπίας της Αργεντινής, με συσσωρευμένα οικονομικά και δημοσιονομικά προβλήματα, η Βραζιλία είδε το χρέος της να μεγαλώνει επικίνδυνα και τα σπρεντ της να εκτοξεύονται στις 2.500 μονάδες. Και ταυτόχρονα, τις τραπεζικές καταθέσεις να κάνουν φτερά, με τις αγορές να προεξοφλούν φυγή κεφαλαίων, κεφαλαιακό σαμποτάζ και οικονομική καταστροφή, λόγω της επικείμενης νίκης της Αριστεράς.
Εκείνο το προεκλογικό καλοκαίρι η Βραζιλία άγγιξε τη χρεοκοπία. Και η κυβέρνησή της, η απερχόμενη φιλελεύθερη κυβέρνηση Καρντόσο, χτύπησε ξανά την πόρτα του ΔΝΤ για άλλο ένα πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης. Μόνο που αυτό το πρόγραμμα όλοι ήξεραν ότι άλλος θα το διαπραγματευθεί και άλλος θα το εφαρμόσει.
Το πρόγραμμα καταρτίστηκε και ο Τίμοθι Γκάιτνερ, κατοπινός υπουργός του Ομπάμα, στέλεχος τότε του Ταμείου, πίεσε ώστε να είναι εντυπωσιακά μεγάλο, ώστε «να πείσει τις αγορές» - 30 δισ. δολάρια, το μεγαλύτερο ποσό που είχε ώς τότε εκταμιεύσει ποτέ το Ταμείο. 
Εμενε ένα αγκάθι: πριν το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ εγκρίνει το πρόγραμμα, έπρεπε να δεσμευτούν στην τήρησή του όλοι οι υποψήφιοι στις προεδρικές εκλογές, συμπεριλαμβανομένου του Λούλα. Ο οποίος Λούλα, προκαλώντας την ιερή οργή των αριστερών συνιστωσών του Κόμματος Εργαζομένων, είχε, από την αρχή του καλοκαιριού, φιλοτεχνήσει μια στροφή προς τον πραγματισμό, με το περίφημο «γράμμα προς τους Βραζιλιάνους». Και είχε επιπλέον αρχίσει επαφές με τους ανθρώπους του Ταμείου.
Κοντολογίς, ο υποψήφιος της Αριστεράς όχι μόνο κέρδισε τις εκλογές έχοντας δεσμευτεί προεκλογικά να τηρήσει το «μνημόνιο», αλλά το τήρησε κιόλας.
Το πρόγραμμα του 2002 ήταν το πρώτο, ανάμεσα σε πάμπολλα, προγράμματα του ΔΝΤ για τη Βραζιλία (κι ίσως το πρώτο σε όλη τη Λατινική Αμερική) που θεωρήθηκε ότι εφαρμόστηκε επιτυχώς, και ώς σήμερα ο κακόφημος οργανισμός το διαφημίζει ως μια αδιαμφισβήτητη (και από τις μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού) επιτυχία του!

Το εντυπωσιακό είναι πως, παρότι ο Λούλα εφάρμοσε, στα βασικά της, την ορθόδοξη νομισματική και δημοσιονομική συνταγή του Ταμείου, κατάφερε να μείνει στην εξουσία οκτώ χρόνια, να τελειώσει τη θητεία του τόσο δημοφιλής όσο όταν την άρχιζε (παρά τις πολλές αποτυχίες και κάποια σκάνδαλα) και να τον διαδεχθεί η στενότερη συνεργάτις του. 
Και το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι, παρά τον κορσέ του Ταμείου, στα χρόνια του Λούλα η Βραζιλία αναπτύχθηκε με σχετικά γρήγορο ρυθμό και εφάρμοσε δύο πρωτοποριακά προγράμματα: την bolsa familia - ένα ολοκληρωμένο δίχτυ πολλαπλής κοινωνικής προστασίας για τους απόκληρους, στο οποίο εντάχθηκαν 11 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι - και το PAC, ένα πρόγραμμα ταχύρρυθμης ανάπτυξης μέσω δημόσιων επενδύσεων, που η εφαρμογή του εκτίναξε τους ρυθμούς ανάπτυξης και προφύλαξε τη Βραζιλία από τις συνέπειες της Μεγάλης Κρίσης του 2008.
«Μη μιλάτε για την κρίση», συμβούλευσε τις προάλλες ο Λούλα τον έλληνα μουσαφίρη του. Μην επενδύετε στη δυστυχία και την καταστροφή, δηλαδή. «Να μιλάτε για τις λύσεις». Ποιος ξέρει; Μπορεί το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη μακρινή Μπραζίλια να μην ήταν χαμένος κόπος.

στραβωμένη νεολαία

[21/12/2012] Ανακοίνωση για την επέμβαση στη Βίλλα Αμαλίας

Το σκιάχτρο του ολοκληρωτισμού,έβαλε ξανά τα καλά του για να προστατέψει την κοινωνία από την ανομία και τους ταραξίες.
Για την ΕΛΑΣ,το πρόβλημα στις γειτονιές του κέντρου δεν είναι οι μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής.
Δεν είναι τα κακοποιημένα κορμιά των μεταναστών,ούτε οι μελανοχιτώνες που κυκλοφορούν με εξοπλισμό μάχης,στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα.
Για την ΕΛΑΣ,το πρόβλημα είναι η ύπαρξη κοινωνικών χώρων σαν τη Βίλλα Αμαλίας,που βάζουν φραγμό με την ύπαρξη τους,στον εκφασισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη ότι ένα χώρος που βρίσκεται για χρόνια στο στόχαστρο των νεοναζί,εκκενώνεται μια μέρα μετά την καταψήφιση από την τρικομματική συγκυβέρνηση μαζί με τη Χρυσή Αυγή,της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για διελεύκανση του σκανδάλου με τη λίστα Λαγκάρντ.
Aπ'ότι φαίνεται ανάμεσα σε κυβέρνηση και Χρυσή Αυγή,οι “χάρες” επιστρέφονται.
Η τρομοκρατία δεν θα περάσει.
 Το Γραφείο Τύπου
www.neolaiasyn.gr
...................................................................................................
και αυτά είναι τα αντικείμενα που βρέθηκαν

Καλά Χριστούγεννα, κύριε Βαρουφάκη

Σακελλάρης Σκουμπουρδής/athensvoice.gr
Αυτή τη φορά ήταν ο κ. Γιάννης Βαρουφάκης, που ανήγγειλε ως επερχόμενο ένα νέο ‘Τέλος’, με τίτλο «Ο θάνατος της Σοσιαλδημοκρατίας». Τα συνηθίζει τέτοια πυροτεχνήματα, ο διάσημος ντάρλινγκ της αγανακτισμένης (κάτω) Πλατείας.

Κατ’ αρχάς, θα πει κανείς, ώπα!, κοίτα τον εαυτό σου και άσε τον Βαρουφάκη, μην ετεροπροσδιορίζεσαι. Σωστά. Δεν μπορείς όμως να αγνοείς, κάποιους που ρυθμίζουν την δημόσια ατζέντα. Αναφερόμαστε τιμητικά στον υπερτιμημένο σταρ Γ.Β., σεβόμενοι τις μυριάδες θαυμαστών του, που αδυνατούν να δουν την αντιφατικότητα και την αδυναμία της κυριαρχούσης ανάλυσής του. Βέβαια, αυτή δεν δοκιμάστηκε σε κανένα σκληρό στίβο, με ανταγωνιστική δομική κριτική, ώστε να κατακτήσει τέτοια εμπιστοσύνη. Την κέρδισε στην αλάνα της Πλατείας, όπου και το κοινό ήταν εύκολο και ο αντίλογος αδιανόητος… Το πολιτικό και το ιδεολογικό της βάρος είναι δυσανάλογα μικρό, ως προς την προσωπολατρεία την οποία προκαλεί.
Στη σύγχρονη ελληνική μυθολογία, ακούγονται κοριτσίστικα σχόλια για τους τραπεζοειδείς, τους δελτοειδείς και τα άλλα στοιχεία του μυϊκού συστήματος του Γ.Β., αλλά αντεπιχειρήματα στις απόψεις του δεν κυκλοφορούν. Γενικότερα, στη λαϊκισμένη επικράτεια του ελληνικού καφενείου, ακούς συχνά «Κάνε μόκο! Το ‘πε ο Βαρουφάκης!», για τις αδιαμφισβήτητες θέσεις του νέου διαμορφωτή εθνικής συνείδησης…
Βέβαια, αυτό το εθνικό καφενείο ουδέποτε μαθαίνει για τις τάπες που τρώνε τα θέσφατα του εθνικού ήρωα. Πάρτε για παράδειγμα την κουβέντα που εισήγαγε πρόσφατα, για την επαναγορά των ομολόγων:«Η θλιβερή άλγεβρα της επαναγοράς». Του απάντησε με καταλυτική τάπα ο Γιώργος Προκοπάκης: «Η κάθε άλλο παρά θλιβερή επαναγορά». Φυσικά το εθνικό καφενείο δεν πήρε χαμπάρι και αυτό είναι θλιβερό…
Παρομοίως ας θυμηθούμε την προεκλογική του πρόταση, να

srbijan reggae

Η προστασία των πελατειακών ομάδων

Tου Πασχου Μανδραβελη/kathimerini.gr

Τα περισσότερα από τα μέτρα που πρότεινε την περασμένη Πέμπτη (13.12.2012) ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος με την προστασία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων είναι δίκαια και σωστά. Για παράδειγμα, η εξαίρεση των βαριά αναπήρων (άνω του 80%) από τις περικοπές είναι ένα αναγκαίο μέτρο. Επίσης πρέπει να παραταθεί μέχρι το τέλος του 2013 η ρύθμιση του Ν. 4052/2012 για να μπορούν να έχουν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη οι εργαζόμενοι που συμπλήρωσαν 50 ημέρες ασφάλισης στο ΙΚΑ και όχι 100, όπως προβλέπει η νομοθεσία (Ν. 3655/2008). Yφεση έχουμε ακόμη...
Προκρίναμε τη λέξη «περισσότερα» στα μέτρα της πρότασης νόμου που δημοσιοποίησε το ΠΑΣΟΚ, διότι υπάρχει και το άρθρο 11 που μυρίζει πελατειακό γραμμάτιο. Το εν λόγω άρθρο αναφέρει: «Στο τέλος της περίπτωσης 12 της παραγράφου Γ.1 του άρθρου νόμου του Ν. 4093/2012 προστίθεται εδάφιο ως εξής: “Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του αρμοδίου καθ’ ύλην Υπουργού μπορεί να εξαιρούνται από τις ρυθμίσεις του πρώτου εδαφίου κλάδοι ή ειδικότητες τεχνικού-εξειδικευμένου προσωπικού και να καθορίζονται οι κατά παρέκκλιση αποδοχές τους”». Τρέχα γύρευε, δηλαδή, διότι η διάταξη στην οποία παραπέμπει το ΠΑΣΟΚ στον Νόμο 4093/12 αναφέρει: «Οι διατάξεις του Κεφαλαίου Δεύτερου του Ν. 4024/2011... υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του Κεφαλαίου Α΄ του Ν. 3429/2005 (Α΄ 314), όπως έχουν τροποποιηθεί με τις διατ. της παρ. 1 α του άρθρου 1 του Ν. 3899/2010 (Α΄ 212)».

Η υποπερίπτωση, της παραγράφου, το νομοθέτημα, ω θολούρα! Κάπως έτσι ψηφίζονται οι νόμοι στην Ελλάδα και χάνει η μάνα το παιδί και κερδίζουν διάφορες συντεχνίες τα προνόμια. Δεν γνωρίζουμε ποιες ειδικότητες και ποιους κλάδους «τεχνικού-εξειδικευμένου προσωπικού» των Δημοσίων Οργανισμών εννοεί ο κ. Βενιζέλος, αλλά μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια και πληρώνουμε τώρα την παλαιοκομματική κουτοπονηριά του πολιτικού συστήματος: κάνουμε ένα νομοσχέδιο για τις ευπαθείς ομάδες και χώνουμε ένα ακατανόητο άρθρο για «κατά παρέκκλιση αποδοχές» κάποιων ομάδων του Δημοσίου.
Εκ πρώτης όψεως, αυτή η γενικόλογη διατύπωση του άρθρου μοιάζει ακατανόητη. Κατ’ αρχήν διότι στον Νόμο 4093/12 (που είναι το τρίτο Μνημόνιο) ορίζονται ρητώς οι αποδοχές όλων των ομάδων του Δημοσίου· από τους λέκτορες μέχρι τους στρατηγούς.
Στη συνέντευξή του, ο κ. Βενιζέλος αναφέρθηκε δίκην παραδείγματος «στους οδηγούς των αστικών συγκοινωνιών». Αλλά, όπως είναι διατυπωμένο το άρθρο, η εξαίρεση γίνεται ο κανόνας. Υπάρχει κλάδος στο Δημόσιο που δεν απαρτίζεται από «τεχνικό-εξειδικευμένο προσωπικό»; Ακόμη κι αν κάποιος κλάδος (π.χ. διοικητικοί υπάλληλοι) δεν είναι «τεχνικό-εξειδικευμένο προσωπικό», με κάποιες καταλήψεις κτιρίων όλοι οι υπουργοί θα πεισθούν περί του αντιθέτου.

Ετσι λοιπόν, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου: μόλις ψηφιστεί το άρθρο –το οποίο οι περισσότεροι βουλευτές δεν κατανοούν– αρχίζουν οι πιέσεις των συνδικαλιστών προς τους υπουργούς. Ακολουθούν οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και να ’μαστε πίσω στην Ελλάδα την παλιά. Εξαιρέσεις επί εξαιρέσεων και στο τέλος καταλήγουμε σε μισθολόγιο κουρελού. Ετσι πολιτεύθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια το παλαιό πολιτικό σύστημα που μας χρεοκόπησε, εμβληματική μορφή του οποίου είναι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.

Eσύ τις παίρνεις, κάποιος άλλος σταματάει να πονάει

Τι να μας πει το Euronews, όταν εμείς έχουμε Αιμίλιο Λιάτσο;

Μήπως να τελειώναμε και με το CNN, που ανταγωνίζεται την Ανθή Σαλαγκούδη; 


Κάποτε, πριν πολλά πολλά χρόνια, υπήρχε ένας σοσιαλιστής υπουργός Τύπου, ονόματι Μαρούδας, που είχε δηλώσει με πλήρη σοβαρότητα ότι σε περίπτωση που η δορυφορική τηλεόραση απειλήσει το μονοπώλιό και τον έλεγχό του σε αυτά που μετέδιδε η ΕΡΤ, θα ρίξει τους δορυφόρους.   
Σήμερα, με μια νεφελώδη ανακοίνωση, η ΕΡΤ απέδειξε ότι διατηρεί ζωντανή την παράδοση εκείνου του υπουργού. Θυμίζοντας κακές στιγμές του Μάρκου Σεφερλή, με σπαρταριστές ατάκες όπως «κανόνες εγχώριας τηλεοπτικής αγοράς...» (LOL),  ανακοινώνει ότι διακόπτει προσωρινά τη μετάδοση του Euronews, μέχρι να πάρει απάντηση ως προς το «αν η ελληνική εκδοχή του θα έχει βλαπτικές συνέπειες για την ΕΡΤ».   
Και το χειρότερο είναι πως η ΕΡΤ έχει δίκιο. Φυσικά και θα έχει βλαπτικές συνέπειες η μετάδοση ενός πολύγλωσσου καναλιού. Γιατί, άλλο να έχεις να ανταγωνιστείς τα ιδιωτικά κανάλια που στο κάτω-κάτω λογοδοτούν στην κυβέρνηση (δηλαδή σε αυτόν που τους αφήνει να εκπέμπουν χωρίς άδεια) και άλλο να αφήνεις να εκπέμπεται ανεξέλεγκτη πληροφορία με την άδειά σου!   
 Με την ίδια λογική που ο καχύποπτος επαρχιώτης φθάνει στη μεγάλη πόλη και φοβάται ότι θα του ρίξουν κάτι στο ποτό για να τον εκμεταλλευθούν, έτσι και η ΕΡΤ, μονολογεί «καλύτερα στο χωριουδάκι μου, πού να μπλέκω τώρα με αυτούς τους ξένους που δεν καταλαβαίνουν τον καημό του Έλληνα» ( που ως γνωστόν πεθαίνει για Αιμίλιο Λιάτσο).   
Στο μυαλό του κάθε φοβισμένου ξενόφοβου, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να έρχονται για καλό οι «ξένοι» εδώ. Απόδειξη; Μα είναι ξένοι! άρα θέλουν να μας μας εκμεταλλευθούν, όπως ακριβώς εκμεταλλεύονταν και οι Γερμανοί πλοιοκτήτες Ρίχτερ, τον Νίκο Κούρκουλο και τον υποχρέωναν να ταξιδεύει με το Τζέλα Δέλτα που δεν είχε φουγάρα!   
Γιατί, εντάξει, πες ότι το Dancing With the Stars και η Τατιάνα, δεν αποτελούν ουσιαστική απειλή για την ΕΡΤ, αφού την ίδια ιερή μάχη υπέρ του εσωστρεφούς επαρχιωτισμού, δίνουν. Πες ότι μπορεί η ΕΡΤ να ανεχθεί τα παιχνίδια τύπου «τηλεκύβος», αφού πάνω-κάτω, τις ίδιες αισθητικές προδιαγραφές έχουν με τον Αιμίλιο. Αλλά αν ξαφνικά οι θεατές «θαμπωθούν» με τα «μεγαλεία» των ξένων, που θα λένε ό,τι θέλουν όπως το Reuters, πώς θα ξαναγυρίσουν μετά στο «Αρχονταρίκι» και στην κυριακάτικη Λειτουργία του Άνθιμου; 
nick milas/lifo.gr

Συνεννόηση στα βραζιλιάνικα

Ο πρόεδρος Λούλα μετά τη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα δήλωσε, χωρίς να κάνει καμιά αναφορά στο πρόσωπο.
«Tο μήνυμα που θα ήθελα να στείλω στον Ελληνικό λαό είναι ότι σ' αυτή τη στιγμή της κρίσης πρέπει να είναι ψύχραιμοι, να έχουν μεγάλη θέληση και να αναζητήσουν λύσεις. Να μη γίνονται πολλά σχόλια για την κρίση, αλλά να συζητούν ποιες είναι οι λύσεις. Εδώ στη Βραζιλία η λέξη κλειδί ήταν η οικονομική ανάπτυξη μαζί με το εμπόριο, μαζί με τις επενδύσεις, μαζί με τις θέσεις εργασίας, μαζί με την κατανάλωση και γι' αυτό η Βραζιλία έχει ανέβει από τη δέκατη στην έκτη θέση στην παγκόσμια οικονομία.»

Και τι κατάλαβε ο Τσίπρας:
«Στο πρόσωπο του Προέδρου Λούλα βρήκαμε έναν ισχυρό σύμμαχο στην προσπάθεια του ελληνικού λαού να ξεπεράσει την κρίση, στην προσπάθειά του να αντέξει και να νικήσει τις βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.»

Ωραία συνεννόηση. Σε ποια γλώσσα έγινε; Πρόεδρε αυτό ακριβώς κάνει και ο Αλέξης. Δεν μιλάει καθόλου, ούτε καν ουρλιάζει κάθε τρεις και λίγο και είναι όλο συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη. Προχθές που ο Σαμαράς δεξιώθηκε ξένους επενδυτές για να τους πείσει μπας και ρίξουν κανένα Ευρώ στην εγχώρια αγορά, χίμηξε να τον φάει. Προσπάθησε δε να εκφοβίσει τους επιχειρηματίες  ώστε να μην τολμήσουν να κάνουν δουλειές στη χώρα μας.  Την ανάπτυξη θα την φέρουν αυτός με τα λόγια και οι δεινοί οικονομολόγοι του με τα μελίσσια στη Χαλκιδική. 
mhmadas.blogspot   
..........................................................................................................
Kαι ο "βραζιλιάνος" μεταφραστής-αρθρογράφος της ΑΥΓΗΣ:

The Game Is Over

theelfatbay.net
Οι τίτλοι των εφημερίδων και των ειδησεογραφικών sites είναι παραπάνω από πειστικοί· είναι βίαιοι διότι γνωρίζουν το συναισθηματικό φορτίο του Έλληνα που δεν έχει όρια. Συγκεκριμένα επαφίενται στην ευθυκρισία του όχλου ο οποίος διακρίνει ότι η παγκοσμιοποίηση είναι υπεράνω φιλοσοφικών κιταπιών. Φυσικά το παρόν αρθρίδιο δεν θ’αναλύσει τις ιδιαίτερες περιπτώσεις της λεκτικής εικόνας, την αναγκαιότητα μιας λεκτής και νοητής σχέσης, ούτε το συστημικό παραλήρημα ακροαριστερών, εκδικητών στο όνομα του λαού νεοναζιστών και αναρχοφασιστών που δεν διαφέρουν από τους ήρωες της Παλαιάς Διαθήκης. Ωστόσο, επειδή ο ελεύθερος χρόνος είναι μπόλικος και τα τσιτάτα πανέτοιμα ως χειρονομίες εκκοινωνισμού, άπαντες φιλολογούν αορίστως με πρόσχημα την απεργία που παραλύει το σύμπαν με μια ρανίδα μίσους στον γυλιό, όταν θα βγουν τα μαχαίρια εναντίον των δωσιλόγων και των ιοβόλων ερπετών του κέρδους.

Το χρήμα παραμένει το ένθεο δικαίωμα του μίζερου Ελληνίσκου, καθώς τα χατίρια και η δουλοπρέπεια που χαρακτηρίζουν τον ψηφοφόρο, παγιώθηκαν στις δεκαετίες της Μεταπολίτευσης με αγωνιστικά άσματα, αριστερές παντιέρες και βαθιά προκατάληψη για τις μεταρρυθμίσεις. Με αξιοθαύμαστο τρόπο, μέσω επαιτείας και συνδικαλιστικού πυρετού, διαμορφώθηκε μια ιδιότυπη φούσκα βαλκανολεβεντιάς, πασοκοέκστασης και κομμουνιστικού αέρα για ξεκάρφωμα όταν η λιτότητα έκλεινε το μάτι στον οικογενειάρχη με τα πέντε παιδιά, τα οποία περιέφερε στα πάρτι προς επίρρωση του άπειρου σπέρματός του, των επιβεβλημένων αδειών τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και την πεποίθηση ότι η προτεραιότητα του ανήκει λόγω εθνικής υπερηφάνειας με ορόσημο την φουστανέλα. Ασυναρτησία κι άκρατος παραλληλισμός με το 1821 ως κοινωνικό πράττειν· μόνο που οτιδήποτε είναι κλειστό στον εαυτό του γίνεται παντοδύναμος και τυφλός αυτοσκοπός και υστερική φιέστα για ν’ασχολούμαστε, φωνάζοντας.

Όπως έχω ξαναγράψει το κράτος είμαστε εμείς. Οι πολιτικοί τους οποίους μούτζωναν οι βλαμμένοι στο Σύνταγμα, ήταν οι ίδιοι που τους ψήφιζαν δεκαετίες. Η μνησίκακη χαρά της μουρλοκακομοίρας ακτιβίστριας, ο αποτυχημένος αδιόριστος που το κόμμα τον απέκλεισε απ’τα μπλε ή πράσινα παιδιά του, ο συνταξιούχος κοιλαράς που αρέσκεται να δίνει χοντρό κομπόδεμα στο εγγόνι για να μην θεωρηθεί παρακατιανός και τσιφούτης, ο παρίας ξοφλημένος από θεούς και δαίμονες, ο καναπεδόπληκτος αντισυστημικός που κουνάει το δάχτυλο στους απέναντι αλλά ποτέ στον εαυτό του, τα γκρουπούσκουλα των μαρξιστών, σταλινικών και ακροδεξιών που κάπνιζαν μπάφους και έλπιζαν στην αλλαγή της ανθρωπότητας με τα απαραίτητα κομμένα μέλη και κεφάλια εκατέρωθεν της πλατείας, οι παπάδες που ανέλυαν το εσωχθόνιο σκουλήκι με τα σάλια από οξύ, αποτελούν το μεγάλο κομμάτι παζλ που η μύχια επιθυμία του είναι να διαλυθεί ήσυχα στον καμβά των προνομιούχων, αφού ένας ορισμός αρκεί απ’το μεταβατικό στο πάγιο.

Ουδείς με πείθει για το αντίθετο. Οι ίδιοι φτιάξαμε ένα κράτος στα μέτρα μας, απομυζώντας και πλάθοντας φαντασιακά υπολείμματα ασύλληπτων δικαιωμάτων, εκτίμησης χωρίς έργο, θαυμασμού χωρίς ικανότητα. Ανήκω σε αυτούς που η διάκριση λόγω σοβαρότητας και τιμιότητας, η αποστασιοποίηση από δημοσιοσχετίστικες φιοριτούρες και η πεποίθηση ότι η απόδοση στο επάγγελμα είναι κανόνας για την ψυχική υγεία, δεν αρέσει στην πλειοψηφία που θεωρεί το «ίσα κι όμοια» θέσφατο. Θα σας στεναχωρήσω αλλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι κι ούτε πρόκειται. Κρίμα που δεν ζει ο Heidegger να καταγγείλει με τον εσμό της μετριότητας και της αλητείας ένα άλλο Vorstellung. Αλλά τι λέω; Κοτζάμ Πλάτωνας ανέλυσε την χρονικότητα ως ατελή μίμηση της αιωνιότητας ασχέτως εάν οι περισσότεροι παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά, μιλώντας για αίμα και δάκρυα. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές φυλακές αλλά λίγα ψυχιατρεία, θαρρώ.

bem vindo...

του Δ. Χατζόπουλου από τα ΝΕΑ

Τα δάκρυα, τα ρωσικά δάνεια και οι αεροψεκασμοί δεν αρκούν...

Κ.Στούπας/capital.gr
O πρόεδρος Χριστόφιας έψαχνε για δάνεια 3-4 δισ. ευρώ  στη Ρωσία και την Κίνα, απειλώντας να μην υπογράψει το μνημόνιο. Το ΚΚΕ επί ένα χρόνο πρωτοστατούσε στην κατάληψη χαλυβουργείου για να μην γίνουν περικοπές μισθών και ο κ. Τσίπρας μετά τα πετρέλαια του Τσάβες που εξασφάλισε για τη φτωχολογιά την πρώτη φορά, περιοδεύει στην Λατινική Αμερική για να συνάψει τις νέες στρατηγικές συμμαχίες της χώρας όταν γίνει κυβέρνηση.
Πριν λίγες μέρες ο πρόεδρος Χριστόφιας όταν αντελήφθη την πραγματικότητα πως άλλο τα λόγια άλλο το να βάλεις το χέρι στην τσέπη, δάκρυσε κατά  την υπογραφή του μνημονίου από την Κύπρο.
Κι όμως για αρκετούς μήνες οι πομφόλυγες περί ύπαρξης άλλων δανειστών που δάνειζαν χωρίς μνημόνια, αποτελούσε το βασικό «οπλοστάσιο» του εκ θέσεων αντιμνημονιακού μετώπου.  

Ένα άλλο βασικό επιχείρημα του μετώπου είναι αυτό περί των ψεκασμών με ηλιθιογόνα αέρια.
 Ο κ. Τσίπρας  αφού δεν γίνεται δεκτός από τους Ευρωπαίους ηγέτες επισκέπτεται αυτές τις μέρες οικογενειακώς τη Λατινική Αμερική για αναζήτηση συμμάχων  που θα στηρίξουν ηθικά και υλικά την πιθανότητα μιας ελληνικής κυβέρνησης.
Στην Αριστερά μιλάνε για διεύρυνση οικονομικών και εμπορικών σχέσεων με χώρες της Λατινικής Αμερικής που έχουν αριστερόστροφες κυβερνήσεις και πιστεύουν πως αυτές μπορούν να αναπληρώσουν την ενδεχόμενη μείωση των συναλλαγών με την Ευρωζώνη ή να εκβιάσουν τους

Η επόμενη επανάσταση

του Σταύρου Θεοδωράκη/protagon.gr
Τους βαρέθηκα. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που κλωσάνε γύρω από τον Μαρξ. Έχει δίκιο ο Μαρξ ή έχει άδικο ο Μαρξ; Αδυνατώντας να κατεβάσουν μια καλή νέα ιδέα αναμασάνε τα γραπτά του 1800… Μόνο που σήμερα η Ευρώπη δεν έχει δούλους και αφεντικά αλλά έχει ανέργους και φοροφυγάδες. 
Η παγκόσμια φοροδιαφυγή υπολογίζεται (!) σε 20 με 30 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η φοροδιαφυγή στην Ευρώπη σε ένα με δύο τρισεκατομμύρια ευρώ. Γιατί βέβαια δεν έχει μόνο η Ελλάδα ταξιτζήδες, υδραυλικούς, καθηγητές, γιατρούς και δικηγόρους. Κάθε πολίτης της ΕΕ χάνει 2.000 με 3.000ε το χρόνο  από την «φοροδιαφυγή των άλλων». Η Μέρκελ έδωσε 12 εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει λίστες Γερμανών που είχαν βγάλει τα λεφτά τους στην Ελβετία.  100 δις ετησίως υπολογίζεται η φοροδιαφυγή στην Ιταλία (μόνο οι Ντόλτσε - Γκαμπάνα κατηγορούνται  ότι απέκρυψαν εισοδήματα 420 εκατομμυρίων ευρώ). Και όλοι μάθαμε αυτές τις μέρες ότι ο πλουσιότερος Γάλλος ηθοποιός, ο Οβελίξ - Ζεράρ Ντεπαρντιέ μετακόμισε στην … Νεσίν, στο Βέλγιο στα  σύνορα με την Γαλλία, για να γλυτώσει φόρους. Άλλωστε η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ  δεν εφευρέθηκε για να εκθέσει τον Βενιζέλο αλλά την έκλεψε ο Φαλτσιάνι από την HSBC για να την πουλήσει σε Γάλλους, Ισπανούς, Γερμανούς…  Σε πανικόβλητους δηλαδή ηγέτες που προσπαθούν να δείξουν τα τελευταία χρόνια ότι πολεμούν αυτούς που δεν πληρώνουν φόρους. Α! ο Ολάντ σκέφθηκε και κάτι άλλο. Να φορολογήσει με 75% τους πολύ πλούσιους.
Η περίπτωση του Ολάντ μου θυμίζει εκείνο το ανέκδοτο με τον Μπρέζνιεφ που μετά από μια βραδιά ακολασίας ζήτησε από την ερωμένη του να του πει τι χατίρι ήθελε να της κάνει. «Να ανοίξεις τα σύνορα», είπε το κορίτσι και ο Μπρέζνιεφ συγκινημένος απάντησε: «πονηρούλα! για να μείνουμε επιτέλους μόνοι;». Έτσι και ο Ολάντ θέλοντας να μείνει μόνος χωρίς τους πλουσίους που άλλωστε δεν τον ψήφισαν, απειλεί ότι όποιος δεν φύγει θα ζει με το 25% των χρημάτων που κερδίζει.
Για την Ελλάδα βέβαια δεν υπάρχει λόγος να

ΣΥΡΙΖΑ και Χρόνια σας πολλά!

Ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις αντιλήφθηκε πως βρέχει ψηφαλάκια δημοσίων υπαλλήλων, πρώην βολεμένων Πασοκτζήδων και λοιπών απόκληρων του εκλογικού σώματος, άρχισε τα επικοινωνιακά κολπάκια μπας και γίνει κυβέρνηση.
 Θεμιτό σχεδόν.
Γιατί θέλει να γίνει κυβέρνηση ή, το τι θα κάνει άμα γίνει κυβέρνηση, μπορεί να τα αγνοεί, αλλά όσο να΄ναι, μια θέση στη θέση του Χαλίφη είναι πάντα ελκυστική, χώρια που έχεις και το άλλοθι να κοιμάσαι όλη μέρα.
Στην προσπάθειά του λοιπόν, να αγγίξει όλο και περισσότερα στρώματα, υποσέντονα και πάνες του εκλογικού προαναφερθέντος σώματος, μια και έχει ξεπεράσει και τον Άγιο Βασίλη στα δώρα που τάζει με το που κατέβει την καμινάδα της χώρας, άρχισε να στέλνει και κάρτες Χριστουγεννιάτικες.

Η πρώτη κάρτα που κυκλοφόρησε βρίσκεται μπρος στα μάτια σας, ενώ ακολουθούν κι άλλες με τον Λαφαζάνη ξωτικό, τη Δούρου κάλτσα και τον Αλέξη Άγριο Βασίλη η οποία τυπώθηκε αποκλειστικά για τη Μέρκελ και ταξιδεύει ήδη για Μόναχο.
 Να σημειωθεί εδώ, ότι την επικοινωνιακή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ τη σχεδιάζει πιθανότατα ο άνθρωπος που ονόμασε το κόμμα του Λοβέρδου ΡΙΚΚΣΥ, οπότε η κριτική για το κιτσαριό της κάρτας ας είναι ελαφριά, σαν το χώμα που τη σκεπάζει άμα τη εμφανίσει.
 eyedoll.gr

Φέρτε μου τα λάβαρα

Η είδηση

Ο βάρδος της εργατιάς (ex ζιγκ ζαγκ)

Και ο ύμνος

Συμψηφίζοντας θανάτους

Θανάσης Χειμωνάς/athensvoice.gr
Η αφορμή ήταν ένα πολύ τραγικό γεγονός. Πιο συγκεκριμένα το μακελειό στο Κονέκτικατ που στοίχισε την ζωή σε 27 άτομα, ανάμεσα στα οποία και είκοσι μικρά παιδιά. Αρχικά, όπως γίνεται συνήθως, οι αντιδράσεις (στην χώρα μας) ήταν οι αναμενόμενες. Σοκ αλλά και συζήτηση για την ελεύθερη οπλοχρησία στις ΗΠΑ και όχι μόνο.
Μετά, ανέλαβαν οι «Οργισμένοι Επαναστάτες». Τι, δεν ξέρετε ποιοι είναι οι «Οργισμένοι Επαναστάτες»; Είναι όλοι εκείνοι που κάθε φορά που ξεσπά μια εκκωφαντική τραγωδία κάπου στον λεγόμενο «δυτικό κόσμο» (κυρίως βέβαια στην πατρίδα των «φονιάδων των λαών» Αμερική) προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν πρέπει να μας καίγεται καρφάκι. Πως όποιος ασχολείται με τα δολοφονημένα εξάχρονα αμερικανάκια δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας νεοφιλελεύθερος καπιταλιστής υποκριτής γιατί… «γιατί στην Ασία και την Αφρική πεθαίνουν συνεχώς παιδάκια και δεν γράφετε κουβέντα στο Facebook και στο Twitter».
Ναι φίλοι μου. Η γνωστή λογική του «συμψηφισμού» την οποία συναντάμε καθημερινώς στην ελληνική πραγματικότητα. Σοφίες του στιλ: «Τι σημασία έχει που παραβίασε δεκαεφτά κόκκινα φανάρια; Εδώ ο Τσοχατζόπουλος έκλεψε τόσα λεφτά» ή «Γιατί να τιμωρηθεί που έκανε ένοπλη ληστεία; Ξεχνάτε την υπόθεση Siemens;» ή «Και λοιπόν που την βίασε; Εδώ η Τρόικα μας βιάζει κάθε μέρα» (όσο και αν δεν μπορείτε να το πιστέψετε η φράση αυτή γράφτηκε σε «επαναστατικό» μπλογκ…)
Με την ίδια λογική λοιπόν (αυτή της σύγκρισης μήλων με πορτοκαλιών) και εμείς (σ.σ. οι νεοφιλελεύθεροι κλπ) πρέπει να παραμένουμε παγερά αδιάφοροι για

magnificent 7

Κι αν η Χρυσή Αυγή λέει αλήθεια για τον Στρατούλη;

Η εφιαλτική εκδοχή που κανένας δεν τολμά να συζητήσει

Κι όμως, υπάρχει χειρότερο σενάριο: Να έχει δίκιο η Χρυσή Αυγή και η επίθεση στον Δημήτρη Στρατούλη, να μην είναι οργανωμένη από αυτήν. Γιατί τότε σημαίνει ότι οι Χρυσαυγίτες, έχουν αρχίσει να κινούνται ως αυτόνομες αγέλες αυτοσχεδιάζοντας. Και να θέτουν στόχους εκτός κεντρικής καθοδήγησης (και ελέγχου).   
Εξάλλου η ανακοίνωση ήταν πολύ προσεκτικά διατυπωμένη: «Η Χρυσή Αυγή καμία σχέση δεν έχει με το επεισόδιο σε βάρος του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στρατούλη στο ΟΑΚΑ, την ώρα που πραγματοποιούσαμε ανοιχτή εκδήλωση στη Νίκαια...» γράφει.   
Που σε μετάφραση σημαίνει: «Η Χρυσή Αυγή, ναι μεν έχει, γενικά, σχέσεις με επεισόδια σε βάρος άλλων, αλλά όχι με το συγκεκριμένο γιατί εκείνη την ώρα ήμασταν απασχολημένοι με κάτι άλλο στη Νίκαια και δεν συνηθίζουμε να κάνουμε δύο πράγματα ταυτόχρονα».   
Όσο λοιπόν ο πολιτικός κόσμος απευθύνεται στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής καταδικάζοντας «μετά βδελυγμίας» την επίθεση, σχεδόν ακούς στις ανακοινώσεις την ευχή να είναι οργανωμένη από αυτούς. Είναι όπως όταν καταδικάζουν πάντα τη φοροδιαφυγή – αλλά ποτέ τους φοροφυγάδες.   
Γιατί άλλο να είναι το πρόβλημα η φοροδιαφυγή (αορίστως, που είναι σίγουρα κάτι κακό) και άλλο να είναι το πρόβλημα οι φοροφυγάδες (που ποτέ δεν ξέρεις αν είναι και πελάτες μας). Με τον ίδιο τρόπο είναι πολύ πιο βολικό να περιορίζεται το πρόβλημα σε μια επίσημη οργάνωση όπως η «Χρυσή Αυγή». Γιατί στην άλλη περίπτωση το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο: Είναι τα «χρυσαυγητοειδή».   
Και δυστυχώς τα «Χρυσαυγητοειδή» δεν έχουν τόσο σαφή πολιτικό προσδιορισμό. Έτυχε να στεγάζονται τώρα κάτω από το μόρφωμα του Μιχαλολιάκου και των υπόλοιπων, αλλά στην πραγματικότητα ο χρυσαυγιστισμός, υπήρχε πάντα. Πρόκειται για φιλοσοφία ζωής, που διαπερνά πολιτικά στεγανά και μολύνει τα πάντα πίσω από ένα τεράστιο κολλώδες «εγώ».   
Όσο λοιπόν οι υπόλοιποι επιδιδόμαστε στο αγαπημένο μας χόμπι, να προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τη βία σε καλή (δηλαδή σε βία του δικαίου) και κακή (δηλαδή σε βία του άδικου), κάποιοι εκεί έξω είναι ήδη σίγουροι ότι πλακώνοντας στο ξύλο αυτόν που θεωρούν ότι φταίει (τον κάθε Στρατούλη) ασκούν τη βία του «δικαίου».  
 Άλλωστε, σε ένα κόσμο με χιλιάδες αγριεμένα «εγώ» και καθόλου «εμείς» υπάρχουν ισάριθμα δίκαια. 
Nick Milas/lifo.gr

Το κόμμα των ανέργων

Φώτης Κοκοτός/cna.gr 
Άραγε, αν οι άνεργοι είχαν δικό τους κόμμα ποιες θα ήταν οι θέσεις του; Θα ήταν ένα κόμμα που θα προσπαθούσε ν’ αυξήσει τους ανέργους ή να τους μειώσει; Σίγουρα το δεύτερο. Οι άνεργοι θέλουν δουλειά γιατί η δουλειά είναι προκοπή. Οι άνεργοι θα προωθούσαν τις πολιτικές που δημιουργούν θέσεις εργασίας, παραγωγικότητα και ανάπτυξη. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τα συμφέροντα των ανέργων, γιατί τα δικά τους συμφέροντα είναι εξίσου σημαντικά με εκείνα των εργαζομένων. Πολλά από αυτά που οι συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων προωθούν δε συμβαδίζουν με τα συμφέροντα των ανέργων. Όταν ακούμε μόνο τους συνδικαλιστές, συχνά καταστρατηγούμε τα δικαιώματα των ανέργων.
Πιθανόν πιστεύετε πως οι άνεργοι θα επιθυμούσαν υψηλότερα επιδόματα για περισσότερο χρόνο, ώστε να μη χρειάζεται να δουλέψουν ποτέ. Πιθανόν να λέτε πως οι άνεργοι θα ζητούσαν ο ελάχιστος μισθός να είναι πολύ υψηλότερος από το επίδομα. Και τέλος, είναι επίσης πιθανό να λέτε πως οι άνεργοι θα ζητούσαν και υψηλότερες συντάξεις. Αν προσπαθούσατε να βρείτε τα λεφτά, θα βλέπατε πως όλ’ αυτά τα επωμίζονται… οι εργαζόμενοι! Όμως, οι εργαζόμενοι μειώνονται και οι άνεργοι αυξάνονται, οπότε χωρίς παραγωγή εργασίας δεν υπάρχουν επιδόματα. Στο τέλος δε θα υπάρχει τίποτα να μοιραστεί σε κανέναν. Και πρέπει να υπάρχει πλούτος για να μοιραστεί. Αυτός ο πλούτος δεν υπάρχει απλώς κάπου εκεί έξω, αλλά παράγεται κάθε μέρα από την εργασία. Ένα Ευρώ στην τσέπη δεν είναι τίποτα. Αν κινείται κάθε μέρα, τότε παράγει 365 Ευρώ εισόδημα το χρόνο. Το κόμμα των ανέργων θα έθετε ως προτεραιότητα να κινηθεί το χρήμα για να παραχθεί πλούτος.
 Το κόμμα των ανέργων θα συνειδητοποιούσε κάτι που κανένας συνδικαλιστής των εργαζομένων δε λέει: οι Έλληνες

Οι ύστατες προσπάθειες επιβίωσης του λαμόγιου

ellinaki.blogspot
Τον βλέπεις τον κύριο στα δεξιά; Δεν ξέρω ποιος είναι. Δεν με ενδιαφέρει να μάθω. Εσύ πιθανώς να ξέρεις. Εγώ τον είδα να ποζάρει σε διάφορα πλάνα στην τηλεόραση και να συνοδεύει τις μάχιμες δηλώσεις κάποιου άλλου «αγωνιστή» της ΠΟΕ – ΟΤΑ. Με το γνωστό απεχθές βλέμμα που κουβαλάει πάνω του όλη τη μιζέρια του πλανήτη. Με την πρώτη ευκαιρία, άρπαξε από τη γραβάτα τον Γενικό Γραμματέα του Δήμου Αμαρουσίου, είτε για να κάνει το εφέ του μπροστά στις κάμερες, είτε γιατί όντως ήθελε να εκφράσει έμπρακτα τη μιζέρια του.
Υπάρχει πλέον δεδικασμένο σε τέτοιου είδους τραμπουκισμούς. Ο «λαϊκός αγώνας» απλά σκοντάφτει πάνω σε κεφάλια και σε γραβάτες. Όπως παλιότερα «ταραχοποιοί» σκόνταφταν πάνω σε ζαρτινιέρες.

Δεν τσιμπάω πια το παραμύθι περί αίσθησης δικαίου σε τέτοια σκηνικά που κλείνουν το μάτι στους τραμπουκισμούς, όπως δεν τσίμπαγα πριν δύο χρόνια στην αθωότητα του γιαουρτιού και των «αυθόρμητων» προπηλακισμών από «απλούς» πολίτες. Φάνηκε στις εκλογές και φαίνεται καθημερινά πλέον, ποιοι επωμίζονται κέρδη από την διάχυση της κουλτούρας της οργισμένης αυθόρμητης αυτοδικίας. Φαίνεται και που πάει το πράγμα και πόσο απροκάλυπτα οι τραμπουκισμοί συμβαίνουν πλέον σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα υπό το αδιάφορο και κυνικό βλέμμα του Κράτους.

Οι απόφοιτοι Δημοτικού που προπηλάκισαν τον Γερμανό πρόξενο και που μπροστά στις κάμερες ξέρουν να πουλάνε μαγκιά και τσαμπουκά, αλλά στο εδώλιο του Δικαστηρίου κλαίγονται και δικαιολογούνται σαν κλαμένα αιδοία, είναι αυτό το είδος Ελληναρά που προσπαθεί να επιβιώσει στο νέο τοπίο. Και δεν αναφέρομαι στην πραγματική επιβίωση που καλούνται να αντιμετωπίσουν χιλιάδες οικογένειες που πλήττονται άμεσα από την κρίση. Αναφέρομαι στην πολιτική και ιδεολογική επιβίωση. Σε αυτό το λαμόγιο που είτε ως συνδικαλιστής είτε ως επιχειρηματίας έχει πελατειακές δοσοληψίες με το Δημόσιο και έχει μάθει να επιβιώνει μόνο ως παράσιτο της υπόλοιπης κοινωνίας. Ο «παράγοντας» που ξέρει μόνο τους «κατάλληλους» ανθρώπους ώστε να γλύφει ή να εκβιάζει ανάλογα για να επιβιώνει ο ίδιος και να πουλάει μούρη στην ομήγυρη του. Το ακαλλιέργητο ανθρωπάριο που δεν ξέρει καν πώς να αναλαμβάνει την στοιχειώδη ευθύνη των πράξεών του, αλλά πάντα κρύβεται πίσω από όχλους και αόριστες συνθηματολογίες.
Δες πόσο περίτεχνα παρανομούντες συνδικαλιστές και επιχειρηματίες επιπέδου Λαυρεντιάδη καλύπτονται από τους εκάστοτε πολιτικούς τους χώρους- ξενιστές. Δες με πόσο περίσσιους ελιγμούς, το πολιτικό φάσμα αναδιατάσσεται προκειμένου να κρύψει «κάτω από το χαλάκι» τα λαμόγια που εξέθρεψε. Το ΠΑΣΟΚ διαχέεται σε άλλους χώρους που φλερτάρουν με την εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ μεταμορφώνεται μέσα σε μία νύχτα σε βασικό συστημικό παίκτη, ακολουθώντας πιστά τα χνάρια του «ριζοσπαστικού» ΠΑΣΟΚ των 70’s και η ΝΔ προσπαθεί να φορέσει το προσωπείο του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων. Ότι προλάβει ο καθένας να επωμιστεί. Ακόμα και αν το τίμημα είναι η πλήρης απαξίωση των θεσμών και του πολιτεύματος. Η κοινωνία τροφοδοτεί το σύστημα και αυτό με τη σειρά του την κοινωνία. Είμαστε σε αρένα. Όλα επιτρέπονται.

Μοναδικό θετικό σημάδι όλων αυτών, είναι το σκάσιμο της φούσκας των Καμμένων Ελλήνων που ενδεχομένως να σηματοδοτεί την σταδιακή αποδόμηση όσων δήθεν πολιτικών βασίστηκαν στα προχειροστημένα θεμέλια του λαϊκισμού και της διάχυτης ανοησίας. Και πάλι όμως, κρατάω πολύ μικρό καλάθι.

Οι ευνοούμενοι του συστήματος συνεχίζουν να ευνοούνται

Του Γιώργου Καισάριου/capital.gr
H επιχορήγηση στο ΙΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης των ταμείων το 2012 έφτασε τα 3,7 δις ευρώ. Ήταν δηλαδή περίπου 3.700 ευρώ ανά συνταξιούχο. Παράλληλα δε, η επιχορήγηση αυτή θα μειωθεί από τα 3,7 στα 2,2 δις ευρώ το χρόνο έως το 2016.
Από την άλλη όμως, το ταμείο του ΤΑΠ-ΟΤΕ με περίπου 46.000 συνταξιούχους έλαβε το 2012 επιχορήγηση 535 εκατ. ευρώ, η 11.000 ευρώ ανά συνταξιούχο ... τριπλάσιο του ΙΚΑ!! Το χειρότερο δε, η επιδότηση αυτή με βάση το μεσοπρόθεσμο θα παραμείνει η ίδια, απείραχτη (535 εκ.) έως το 2016!!
Μια από τα ίδια με το ταμείο της ΔΕΗ, όπου και εκεί η επιχορήγηση θα παραμείνει η ίδια και αντιστοιχεί περίπου σε 16.000 ευρώ για κάθε από τους 35.000 συνταξιούχους της ΔΕΗ!!
Άρα από την μια έχουμε την τεράστια αδικία έναντι αυτών που πραγματικά έχουν πληρώσει εισφορές αλλά θα δουν μεγάλες συνταξιοδοτικές μειώσεις (οι του ΙΚΑ) και από την άλλη, ορισμένοι θα παίρνουν τα πάντα και δεν θα έχουν καμία μείωση, στο όνομα του ότι τα δικαιούνται. Και το κερασάκι είναι ότι, ενώ πολλοί νέοι σήμερα ζουν με 500 ευρώ τον μήνα, εμείς πληρώνουμε 16.000 ευρώ σύνταξη, ανά εργαζόμενο στη ΔΕΗ και θέλουν να ρίξουν και τους διακόπτες.

Ερώτηση: Πόσες είναι οι συνταξιοδοτικές απολαβές που παίρνει κατά μέσο όρο ένας συνταξιούχος στην ΔΕΗ, αν εκ των προτέρων αρχίζουν με 16.000 κατά κεφαλήν; Πόσα παίρνουν δηλαδή συνολικά κατά μέσο όρο;; Έλεος!!
Τις αδικίες αυτές βέβαια δεν τις τονίζει κανένα αριστερό κόμμα, κανένα “δεξιό” κόμμα αλλά και κανένας πολιτικός που είναι σήμερα στην Ελληνική βουλή, διότι ακριβώς φοβάται μην του στεναχωρηθεί η εκλογική του πελατεία.
Και από την άλλη, αυτοί που τα λένε αυτά  και τα φωνάζουν χρόνια, είναι οι κακοί φιλελεύθεροι καπιταλιστές που θέλουν να πιουν το αίμα του λαού και να τα δώσουν όλα στο “κεφάλαιο” και όλες αυτές τις μπαρούφες που διαβάζουμε τόσα χρόνια.
Δεν φτάνει αυτό, το σύστημα έχει πείσει όλη την Ελλάδα ότι για όλα τα κακά της χώρας φταίει η εισφοροδιαφυγή!! Δηλαδή έχουμε και εισφοροδιαφυγή και στη ΔΕΗ; Να δεχτώ ότι αυτό ισχύει στο ΙΚΑ (που δεν ισχύει αλλά λέμε τώρα), στη ΔΕΗ και στα αλλά ταμεία, από που και έως που υπάρχει εισφοροδιαφυγή; Μήπως (λέμε τώρα) οι διοικήσεις που κάνουν κουμάντο στα ταμεία αυτά έχουν πληρώσει πολύ περισσότερα σε συντάξεις από ό,τι θα έπρεπε; Και αν είναι έτσι, για ποιο λόγο θα πρέπει ο Έλληνας φορολογουμένους να επιδοτεί την άρχουσα γραφειοκρατική δημοσιοϋπαλληλική τάξη;
Εδώ και μια δεκαετία φωνάζω ότι θα πρέπει να περικοπούν δραματικά αυτές οι μεγάλες συντάξεις (διαβάστε: Η άρχουσα τάξη και η βόμβα του ασφαλιστικού"). Σε αυτό το άρθρο αλλά και σε δεκάδες άλλα άρθρα από το 2003 έως σήμερα έχω τονίσει επανειλημμένα ότι η χώρα οδεύει προς πτώχευση, κυρίως από τα τεράστια ποσά που δίνουμε σε συντάξεις.
Δυστυχώς σήμερα που έχουμε πτωχεύσει, εξακολουθούμε και δίνουμε τεράστια ποσά σε συντάξεις, κυρίως σε αυτούς που δεν τις δικαιούνται, και αφήνουμε όλους τους υπολοίπους να ζουν με scrap.
Εύγε λοιπόν στο ελληνικό κοινωνικό κράτος. Κοινωνικό δηλαδή για αυτούς που έχουν ευνοηθεί και εξακολουθούν να ευνοούνται τόσα χρόνια, διότι όλοι οι άλλοι είναι μιας κατωτέρας κοινωνικής κάστας ανθρώπων από ότι φαίνεται ...

Ελλαδάρα !!

Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, Δεκέμβριος 2012.

via

Χωρίς την αλλαγή της νοοτροπίας, πώς θα προχωρήσουμε στην κατάργηση των στρεβλών συστημάτων για να χτίσουμε σύγχρονες δομές, που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών;

Γιάννης Μπουτάρης,απο συνέντευξη σε metarithmisi.gr
...Οι Δήμοι, ως παραδοσιακό προνομιακό πεδίο άσκησης πελατειακής πολιτικής μέσω διορισμών κάθε είδους, με την πλήρη συναίνεση και ανοχή της κεντρικής διοίκησης, οδηγήθηκαν σε υπερπληθώρα προσωπικού σε ορισμένες Υπηρεσίες, αλλά και στην ταυτόχρονη έλλειψη σε κάποιες άλλες και φυσικά στη στελέχωση των υπηρεσιών με άτομα που δεν ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις και τις ανάγκες ούτε των οργανικών θέσεων, ούτε των αναγκών της Αυτοδιοίκησης ή των απαιτήσεων του πολίτη.
Αυτό είναι γνωστό στους δανειστές μας και έτσι, μάλλον οι πιέσεις για μείωση του προσωπικού των ΟΤΑ θα εξακολουθήσουν, όπως θα εξακολουθήσουν και για μείωση συνολικά του προσωπικού της δημόσιας διοίκησης. Όμως, απαιτείται ο εξορθολογισμός και η αναδιάταξη της δημόσιας διοίκησης, όχι οι άκριτες απολύσεις, αποχωρήσεις ή και μετακινήσεις.
Οι συνδικαλιστές της Αυτοδιοίκησης, βεβαίως, καλό θα είναι να αντιμετωπίσουν εποικοδομητικά την όλη κατάσταση και να βοηθήσουν κατ’ αρχήν στην κινητικότητα του προσωπικού, που συνεισφέρει στην αξιοποίηση των άξιων σε θέσεις, όπου τους έχει ανάγκη η δημόσια διοίκηση, και στην αξιολόγηση του προσωπικού, που θα επιφέρει τον εξοβελισμό των ανάξιων, αντί να απαιτούν να παραμείνουν όλα όπως ήταν έως σήμερα. Τακτικές, δε, όπως οι καταλήψεις, το μόνο που καταφέρνουν είναι να τιμωρούν τον πολίτη.
...Οι κατεστημένες νοοτροπίες – των εργαζομένων και των συνδικαλιστών, των πολιτών των ίδιων, ακόμη και των φορέων της πόλης – ήταν και παραμένουν το

ΔΟΣΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΤΗ ΦΑΜΕ ! Ο ΑΓΩΝΑΣ (ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ) ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ !

 ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ: ΕΞΩ ΟΙ ΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Σ Υ Ρ Ι Ζ Α Ι Ϊ Κ Ο    Μ Α Ν Ι Φ Ε Σ Τ Ο
Συντρόφισσες και σύντροφοι αντιμνημονιακοί όλων των τάσεων
και όλων των δυνάμεων του κράτους και του παρακράτους!
Δυστυχώς - και παρά τις περί του αντιθέτου ευχές και προβλέψεις μας -  θα μας δοθεί τελικά κι αυτή η βρωμοδόση...
Ας μην απελπιζόμαστε. Μπορεί να χάθηκε μια - ακόμα - μάχη, δεν χάθηκε όμως ο πόλεμος!
Έτσι κι αλλιώς, ούτε κι αυτήν θα τους την επιστρέψουμε.
Ας μην τους επιτρέψουμε να εξαπατήσουν το λαό με φτηνά κόλπα, όπως αυτό με τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού, που σκαρφίστηκαν οι τοκογλύφοι για να τον ξεγελάσουν!

Ας δυναμώσουμε τους λαϊκούς αγώνες σε όλα τα αντιμνημονιακά μετερίζια.
- Ας σταθούμε δίπλα στους ηρωικούς εργαζόμενους της ΠΟΕ-ΟΤΑ, εφοδιάζοντάς τους με καφέδες για να τους εκσφενδονίζουν και τσιγγέλια για να κρεμάνε τους χαρτογιακάδες από τις γραβάτες τους...
- Ας μετατρέψουμε σε άσυλο σκουπιδιών όλα τα πανεπιστήμια κι ας αχρηστέψουμε όλα τα κομπιούτερ και τους σέρβερ τους, για να μην μπορούν να εκλέξουν συμβούλια οι λακέδες της εκπαίδευσης...
- Ας υποστηρίξουμε το δίκαιο αίτημα των υπαλλήλων της Βουλής για επαναφορά του 15ου και 16ου μισθού τους. Στο κάτω-κάτω, αντί να τα τρώνε σάπιοι πολιτικοί, καλύτερα να τα τρώνε αυτοδιοικούμενοι εργαζόμενοι...
- Ας μην τεθεί κανείς σε διαθεσιμότητα, μέχρι να απολυθεί και ο τελευταίος ιδιωτικός υπαλληλος, ας μην ανοίξει ούτε ψιλικατζίδικο τις Κυριακές...

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Τις τελευταίες μέρες είχαμε και ένα θλιβερό γεγονός! Η αντιμνημονιακή οικογένεια θρηνεί τη διάλυση ενός εκλεκτού και διακεκριμένου μέλους της, των συντρόφων Ανεξάρτητων Ελλήνων... Είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουν την αντιμνημονιακή τους πορεία, πυκνώνοντας τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Για να ξανανταμώσουμε με τους Μαριάδες στα νέα Συντάγματα και με τους Ζωο-Μαρκόπουλους στους σκληρούς αγώνες κατά των Μερκελιστών!
Η μαύρη τρικομματική προπαγάνδα δεν διστάζει, αυτό το διάστημα, να ρίχνει λάσπη ακόμα και στον Δημήτρη Χριστόφια! Ο Κύπριος Πρόεδρος, αφού κατοχύρωσε - σε συνεργασίαν με τον αείμνηστον Τάσσον - τη διχοτομηση της Κύπρου με το περήφανο ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν και πέτυχε τη μερική ανατίναξη του νησιού, χάρη σε... λεπτούς διπλωματικούς χειρισμούς, δέχτηκε στη συνέχεια πισώπλατες μαχαιριές από πρώην συντροφικές χώρες με... καβουράκια στις τσέπες και κατέληξε συγκινημένος στο μνημόνιο! Καμιά σχέση με τη δική μας περίπτωση! Η Κύπρος αγωνίστηκε να αποφύγει το μνημόνιο, ενώ εμείς παραδοθήκαμε σ’ αυτο...
Ας βροντοφωνάξουμε ενωμένοι:

Δ Ο Σ Η    Ε Ι Ν Α Ι    Θ Α    Τ Η    Φ Α Μ Ε !
Ο    Α Γ Ω Ν Α Σ
(Γ Ι Α    Τ Η Ν    Π Τ Ω Χ Ε Υ Σ Η)
Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι !
εκσυγχρονιστής

οι τραμπούκοι των συντεχνιών

Στην φωτογραφία, ο κύριος δεξιά με τα γυαλιά και το γένι, πιθανόν συνδικαλιστής της ΠΟΕ-ΟΤΑ από τους τραμπούκους που περιφέρει δίκην ταγμάτων εφόδου ο αρχιΠΟΕ-ΟΤΑς Μπαλασόπουλος, τραβά την γραβάτα και προσπαθεί να πνίξει τον κύριο που την φορά, γενικό γραμματέα του Δήμου Αμαρουσίου Μιχάλη Χρηστάκη. 
Όπως το βλέπω εγώ, μου δείχνει απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Αλλά εγώ δεν είμαι ούτε εισαγγελέας ούτε ανακριτής. 
Άσε που μπορεί να αποδειχθεί πως ο εν λόγω γενικός γραμματέας σκόνταψε και ο άλλος καλός κύριος τον έπιασε από τη γραβάτα για να μην τον αφήσει να πέσει και φάει τα μούτρα του... 
Διότι στην Ελλάδα των Φωτόπουλων και των Μπαλασόπουλων νόμος είναι ο τραμπουκισμός του συνδικαλιστή! 

σχόλιο του Γιάννη Τριανταφύλλου στο fb [via]
.........................................................................................................

Η “εκλεκτή”  δημοσιογράφος  κ Καλογεροπούλου   στα  πλαίσια    της  “πύρινης  δημοσιογραφίας”  που  ασκεί  ιδίως  τους  τελευταίους  μήνες  έδωσε  χθες   στον  ΣΚΑΙ    “τα  ρέστα  της”.   Σχολιάζοντας  τα  επεισόδια  που  δημιούργησαν  οι  συνδικαλιστές  των  ΟΤΑ   με  αφορμή  μια  επίσκεψη  του  Φούχτελ  που…  δεν  έγινε  ποτέ,  μας  εξήγησε  ότι  “δεν  έγινε  δα  και  τίποτα  για  να  θορυβηθεί  ο  Ελληνας  πολίτης”  προσθέτοντας  “Σιγά  τα  αίματα !”.  Σωστά!  Αν  δεν  πάνε  5-6  στο  νοσοκομείο,  αν  δεν  πέσει  καμμιά  μολότωφ,  αν  δεν  υπάρχει  ένα  γιαούρτωμα   βρε  αδερφέ  δεν  τρέχει  τίποτα! (To  πέταγμα  καφέδων  πάντως  έχει  νομιμοποιηθεί  και  δικαστικά)

Την  φρασούλα  αυτή  “Σιγά  τα  αίματα” δεν  ξέρω  πως  να  την  πάρω. Απόδειξη  εθισμού  στην βία (πρώην  πολεμική  ανταποκρίτρια  γαρ) ;   Προσπάθεια  να   πεισθούμε  ότι  η  βία  (ορισμένων)   είναι  κι  αυτή   άλλο  ένα  μέσο  επίλυσης  διαφορών;  Επίδειξη  κοινωνικής  ευαισθησίας  και    συμπαράστασης  στον  “αγώνα”   των   διαφόρων  ηρωικώς   μαχομένων   Μπαλασόπουλων;  Ή   απλώς   ακόμα   μία  δημοσιογραφική    αλητεία  που    όμως  είναι   λίγο (μόνο;) πιο  επικίνδυνη  από  άλλες;;;  

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Τα σόγια

theelfatbay.net
Την δεκαετία του 1990, όταν διάβαζα Μαρξ, κλείνοντας το μάτι στον Χέγκελ λόγω της έξυπνης αθεΐας του τελευταίου, προσπαθούσα να ερμηνεύσω κινήσεις, σκέψεις και συμπεριφορές του ευρύτερου περιβάλλοντος, ανακαλύπτοντας το εξής συνταρακτικό: άπαντες απήγγελλαν κομμουνιστικά τσιτάτα, με την σιγουριά ότι εκπροσωπούν το ιερό αίμα των αρχαίων Ελλήνων, ικανοποιημένοι από τους παχυλούς μισθούς, το ευρωπαϊκό πέπλο και την πεποίθηση ότι το σοβιετικό λάθος ήταν απόρροια του καπιταλιστικού τέρατος που εισέβαλε στην ρωσική τούνδρα και όχι της γραφειοκρατικής λύσσας και της απάνθρωπης διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού απ’τους εκτελεστές πιονιέρους. Δεν εκπλήττομαι, δεδομένου ότι ο ντετερμινισμός του δρώντος υποκειμένου είναι τόσο ολοκληρωτικός, που και το ασυνείδητο είναι προκαθορισμένο κι αδιέξοδο για τους λάτρεις του Κεφαλαίου. Εξάλλου το μίσος των προλετάριων δεν έχει όρια ούτε γούστο.

Το ΔΝΤ αποκάλυψε τρία πράγματα στην σφηκοφωλιά της βαλκανικής παράνοιας: την αμορφωσιά του όχλου, το πάθος για το εύκολο χρήμα και τον εμμονικό τοπικισμό, ένθεν κακείθεν. Η περιώνυμη συναίνεση δεν αφορά κανέναν καθώς στην Ελλάδα του χαλβά, των σουβλακερί και των σκυλάδικων η συνοχή, τα κίνητρα και οι αξίες, οφείλουν να περάσουν από φασματογράφο για την απαραίτητη έγκριση χρώματος. Το κατακερματισμένο ασκέρι της μνησικακίας και της παράνοιας αυτοβαφτίζεται «αριστερό» και «αναρχικό», στήνοντας ικριώματα και κηρύσσοντας νόμους σαν τον Ένγκελς όταν κατέθεσε την υλιστική του θέαση για την δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία. Ο φασισμός δεν αφορά μόνο τους θιασώτες της Χρυσής Αυγής αφού μια βόλτα απ’τα κοινωνικά δίκτυα, καθιστά τον διάλογο και την σύνεση μικροαστικό κατάλοιπο για να παίζουν τα νήπια με την αυτονομία και τους θεσμούς. Υπεράνω όλων η ιαχή και το χάος.

Δεν υπερβάλλω όταν εμμένω στην κάκιστη ποιότητα των Ελλήνων. Μια βόλτα σε εφορία, υποκατάστημα ΙΚΑ ή στη λαϊκή, προδίδει αυτό που εθελοτυφλούμε να παραδεχτούμε. Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία πολλών να απαγκιστρωθούν από το μοτίβο που ενέχει αναθεμάτισμα, χρόνια επαιτεία και κουτοπόνηρη ανημπόρια. Από την εμπειρία μου φρονώ ότι ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με τα κοινά, το Δημοκρατικό Ιδεώδες, τα πολιτιστικά και κοινωνικά φαινόμενα, δεν διαβάσαμε Ιστορία χωρίς να την ερμηνεύσουμε με τα εύκολα εργαλεία της παραγωγής και της εκμετάλλευσης, αδιαφορώντας για την τυχαιότητα, την δημογραφία, τα γλωσσικά στοιχεία, τον μη οικονομικό σκοπό. Αναλωνόμαστε σε ένα κακέκτυπο κοινωνιολογικού εφιάλτη αφού το προσωπικό στίγμα δεν υπόκειται σε κοινωνικό έλεγχο. Ο όχλος δεν ξεχνά αυτούς που του φέρονται με το γάντι. Το νοητό εξάλλου αγνοεί το αισθητό. Ποτέ το αντίθετο.

Τελικά, δεν βγαίνει άκρη καθώς η λογική, η άρνηση υπέρβασης της δυσκοίλιας θέασης λόγω κόμματος και η συντεχνιακή αλητεία των σταλινιστών και ηλιθίων αναρχοφασιστών, οδηγούν σε αυτό που έπρεπε να ήμαστε από καιρό. Μια μπανανία που τρέφεται με δόγματα σοκ, που επιχειρηματολογεί με αστεία βιβλιογραφία για το θέσει ακατανόητο των πράξεων με βανδαλισμούς και πετροπόλεμο με τα ΜΑΤ, που ζητάει περισσότερα δικαιώματα για να δουλεύει λιγότερο απολαμβάνοντας την σύνταξη στα 45, που κόπτεται για την αλληλεγγύη και το εθνικό χάλι, εμφυτεύοντας την ενοχή στον διπλανό του δεδομένου ότι η ευτυχία εν Ελλάδι αφορά τους πλουσίους, τους τυχερούς και τους αιθεροβάμονες. Ξεχνώ βεβαίως ότι στα 38 χρόνια ζωής, αντιλήφθηκα με ενάργεια και περίσσεια θάρρους ότι οι περισσότεροι γύρω μου παλεύουν ακόμα με τα φαντάσματα της αυτοάνοσης μιζέριας τους. Αδιαφορώ και συνεχίζω. Είτε με συμπαθούν, είτε όχι.

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται μέρος 3ο. Προσέχετε τι εύχεστε

techiechan.com
Στα μάτια μου μοιάζει σχεδόν σαν άλυτο πρόβλημα. Αλλά το τι κάνουν τα μάτια μου είναι αδιάφορο για τους περισσότερους. Όμως το πρόβλημα παραμένει κι αυτό δεν το βλέπουν μόνο τα μάτια μου. Με ποιο τρόπο ο σύριζας, ένα κόμμα λενινιστικού τύπου, θα μπορέσει να προτείνει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο σε μια κοινωνία που δεν εμπιστεύεται πια -κι όχι άδικα- τα λενινιστικού τύπου κόμματα? Και πως αυτό θα το κάνει με έναν τρόπο που δεν θα εξασφαλίσει την αποτυχία που είχαν οι μέχρι τώρα κυβερνητικές λύσεις?
Οι δύο απαντήσεις που συνήθως σου δίνουν οι συριζαίοι στο παραπάνω πρόβλημα είναι οι εξής. Η πρώτη αρνείται πως ο νέος σύριζα είναι ένα νέου τύπου (δηλαδή λενινιστικό) κόμμα. Αυτούς μπορούμε απλά να πούμε ότι εθελοτυφλούν, αλλά αυτή τη στιγμή μόνο ο χρόνος θα μπορέσει να τους πείσει. Καταλαβαίνουν και αναγνωρίζουν τα ιστορικά προβλήματα που τα λενινιστικού τύπου κόμματα προκαλούν, δεν έχουν ακριβώς να προτείνουν κάτι άλλο κι έτσι απλά ελπίζουν πως ο σύριζα -ακολουθώντας τις περισσότερες λενινιστικές μανιέρες- δεν θα γίνει κάτι τέτοιο.
Ο χρόνος και οι ενδείξεις όμως είναι εναντίων τους. Κι είναι μάλλον υπέρ ενός χαλαρού αρχηγοκεντρικού μορφώματος που προσπαθεί να καταλάβει την εξουσία με τον παραδοσιακό μεταπολιτευτικό τρόπο. Τα συνέδρια και οι καλές προθέσεις δεν συμβαίνουν σ’ έναν κενό πολιτικά χρόνο. Ίσα ίσα συμβαίνουν ακριβώς τη στιγμή που διαμορφώνεται η νέα πρόταση διακυβέρνησης. Και είναι εξαιρετικά πιθανό η διακυβέρνηση να έρθει πιο γρήγορα από το συνέδριο κάτι που θα δώσει το τέλειο άλλοθι για να τελειώνουμε με τα δειλά και άτολμα πειράματα.

 Η δεύτερη απάντηση προέρχεται από αυτούς που δεν βρίσκουν τίποτα κακό στα λενινιστικού τύπου κόμματα, βολικά πετάνε στη γωνία όλα τα ιστορικά παραδείγματα που έχουμε ως “όχι αρκούντως λενινιστικού τύπου” ή κατηγορούν κάποιο λάθος των ηγεσιών τους, αλλά δεν βρίσκουν τίποτα κακό στη δομή τους. Στην ουσία πιστεύουν στο παλιό κλασικό: It will be different this time. Παρότι προσωπικά πιστεύω πως κάθε φορά είναι μια καινούργια φορά, πολύ συχνά οι ομοιότητες με τις παλιότερες εμπειρίες είναι τόσο έκδηλες που κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να ασχοληθεί με την αλλαγή στο χρώμα του πουλόβερ. Κι αυτό δεν είναι μεταφυσικό. Παρόμοιες συνθήκες και παρόμοιες καταστάσεις πιέζουν τους κοινωνικούς δρώντες να αντιδρούν με παρόμοιους τρόπους. Κι αυτή είναι η μαγεία των κοινωνικών παραδειγμάτων. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά μπορεί να παίρνει μια εντελώς ανεξάρτητη και ελεύθερη απόφαση, αλλά μόλις

ΟΥΑΙ !!

ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος

"...ο Μητροπολίτης είπε, χρησιμοποιώντας λόγια του Κοσμά του Αιτωλού, ότι η αργία της Κυριακής είναι εντολή Θεού. Το κέρδος που γίνεται την Κυριακή είναι αφορισμένο και καταραμένο και όποιος το παιρνει βάζει φωτιά και κατάρα στο σπίτι του".

Yπό αυτή την έννοια,όσοι είστε σερβιτὀροι,εστιάτορες ,έχετε καφε, bar, είστε οδηγοί λεωφορείων, ταξι, νοσοκόμοι, γιατροί, έχετε περίπτερο, μικρομαγαζάτορες με εφημερίδες και ψιλικά,όσοι δουλεύετε σε βενζινάδικα, φαρμακεία, εποχικοί σε χειμερινά ή καλοκαιρινά επαγγέλματα κλπ, είστε αφορισμένοι και καταραμένοι εσείς και οι οικογένειές σας.Να το ξέρετε δηλαδή, όταν θα σας ζητηθούν συστατικές επιστολές στην μεγάλη αιώνια πόρτα,να κάνετε μεταβολή.
Οσο αφορά τον εν λόγω κύριο,αυτός μάλλον εργάζεται δωρεάν για το καλό του ποιμνίου του.Τις κυριακές...

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΕΙ!!

προλαβαίνω να υποσχεθώ τα πάντα

Ο Αλέξης Τσίπρας επικαλείται την συμφωνία τού 1953 σύμφωνα μέ τήν οποία διεγράφη τεράστιο μέρος του Γερμανικού χρέους και δόθηκε τεράστια οικονομική βοήθεια στήν Γερμανία.Κάποιος πρέπει νά τού πεί.
Α.Αυτό έγινε τότε στήν Δυτική Γερμανία...η Ανατολική ήταν αλλού...!!
Β.Η Δυτική Γερμανία τότε ήταν κανονικότατα υπό τήν στρατιωτική ΚΑΤΟΧΗ τών ΗΠΑ.Κανονική κατοχή!!
Γ.Τά λεφτά πήγαν σέ μία τεράστια ανάπτυξη και έγιναν εργοστάσια και επώνυμα παγκοσμίως βαρεια βιομηχανικά προιόντα.
Δ.Δέν υπήρχαν τότε εκεί,Μπαλασόπουλοι,Δήμαρχοι,Πρυτάνεις,Συνδικαλιστες τής κλεπτοκρατίας,ΔΕΚΟ-ΜΕΚΟ-ΣΕΚΟ,ούτε χιλιάδες εγκύκλιοι πολυνομίας-γραφειοκρατίας-διαφθοράς,ΦΕΚ-ΜΕΚ-ΣΕΚ κ.λ.π.
Ούτε υπήρχαν Δικαστές νά κάνουν αποχή σέ βάρος τού κράτους.
Ούτε κρατικοδίιατοι επιχειρηματίες ΑΡΧΙΛΑΜΟΓΙΑ.
Ούτε πολιτικό σύστημα κρατικοδίαιτο,διεφθαρμένο και πελατειακό.
Αλλο τό 1953 στήν Δυτική Γερμανια καί άλλο τό 2012 στήν Ελλάδα Αλέξη μου.Γιά νά δώσουν λεφτά καί νά έρθουν επενδύσεις σάν τήν Δυτική Γερμανία,πού ζητάς,πρέπει πρώτα από όλα νά αλλάξει αυτό τό κράτος μπάχαλο καί νά έχει καί ένα σοβαρό,αποτελεσματικο,γρήγορο και αξιόπιστο δικαστικό σύστημα.
Αλλά εσύ Αλέξη μου καί τά λεφτά τους θέλεις καί τό ίδιο κράτος-μπουρδέλο υποστηρίζεις.
Ε,Αλέξη μου,δύο καρπούζια σέ μία μασχάλη,δέν γίνεται.Αντε στό καλό καί εσύ!!
ΥΓ 1
Στούς Δικαστές λές ναί.
Στούς Μπαλασόπουλους λές ναί.
Στούς Φωτόπουλους λές ναί.
Στούς υπαλλήλους τής Βουλής λές ναί.
Στά ειδικά μισθολόγια λές ναί.
Στίς συμμορίες τών Πανεπιστημίων λές ναί.
Στίς συντεχνίες πού λυμαίνονται τήν Υγεία,λές ναί.
Σέ κάθε συντεχνιακή αντίληψη λές ναί.
Σέ κάθε τοπική κοινωνία πού γιά τα δικά τής κολοσυμφέροντα,αντιτίθεται σέ κάθε έργο συλλογικής ανάπτυξης.λές ναί.
Λες πώς θά κυβερνήσεις μέ τόν Λαό στούς δρόμους.
Λές πώς γιά κάθε έργο ανάπτυξης,θά ρωτάς πρώτα τίς τοπικές κοινωνίες.
Ούτε θά κυβερνήσεις έτσι,ούτε ανάπτυξη θά κάνεις.
Διακατέχεσαι από μία αριστερή Ιδεολήψία καί λές μόνο Παπαριές Αλέξη Τσίπρα.
Θά είσαι απλά Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ τού Ελληνικού δράματος.
Η κάθαρση πάντως όχι.Εδώ θά είμαστε και θά τό ζήσουμε.
ΥΓ.2
Ο άνθρωπος πού από τά αριστερά υπερασπίζεται μέ όλη τήν δύναμη τής ψυχής του,τό άθλιο πελατειακό κράτος,ο Αλέξης Τσίπρας,ζητά από τό πολιτικό σύστημα πού έστησε αυτό τό κράτος νά φύγει.Καί νά έρθει ποιός;O εξ αριστερών υπερασπιστής τού ίδιου άθλιου πελατειακού κράτους.
Δηλαδή αυτό πού λεει η φράση:"ΦΥΓΕ ΕΣΥ,ΕΛΑ ΕΣΥ"
Αδιέξοδο,κυρίως μέ ευθύνη μιάς κοινωνίας πού αρέσκεται σέ αυτό τό κράτος,αν καί τό καταγγέλει.Καί απλά αλλάζει φορεσιά με τήν ίδια ύλη υφάσματος.
filikietaireia.blogspot [via]

Ο στήριγμας της κοινωνίας

themotorcycleboy.blogspot
Είναι τώρα αυτός ο επιχειρηματίας –μεγάλη μούρη στην πιάτσα, τι να σου λέω… Έχει την εταιρεία κληρονομική από τον πατέρα του, που την είχε κληρονομήσει από τον παππού του, που του την είχαν χαρίσει κάτι αλλοδαποί –τιμής ένεκεν για τις υπερεσίες που προσέφερε προς την πατρίδα (τους).
 Όπου, αυτή η επιχείρηση τυγχάνει μεγάλη φούσκα, από προαμνημονεύτων, που λένε και οι δικαστικοί αντιπρόσωποι. Δηλαδή, όταν την είχανε οι ξένοι κάτι δουλίτσες τις έπαιρνε, κάτι κουτσοέβγαζε –κάνα παπουτσάκι δερματίνη που το πουλάγανε για γνήσιο δέρμα, τίποτα πουλοβεράκια τρουακάρ γνήσιο μαλλί 100% συνθετικό –υπήρχε παραγωγή ας πούμε. Όταν την πήρε ο παππούς τη μπίζνα (μαζί με κάτι θαλασσοδάνεια που του είχαν τάξει οι αλλοδαποί –ένεκα οι υπερεσίες προς την πατρίδα, είπαμε!) έριξε δυο φάσκελα προς Δυσμάς, έριξε κι έναν γέλωτα μετά φλέματος μεγέθους εικοσάρικου για την κουταμάρα που έδερνε τους αλλοδαποί και έβαλε μπρος τη μάκινα τη σωστή. Διότι, σου λέει ο παππούς: «Τι μου αφήκανε οι ξένοι; Μηχανήματα μπιελάρ κι ένα προσωπικό του σκοινιού –ο καλύτερος να έχει σκοτώσει εφτά μανάδες, της δικής του συμπεριλαμβανομένης. Τι πρέπει να κάνω άμα θέλω να βγάλω παραγωγή; Πρέπει να αγοράσω καινούργια μηχανήματα, να διώξω αυτό το προσωπικό και να προσλάβω καινούργιους που να ξέρουν πώς κουλαντρίζονται οι μηχανές. Πρόβλημα πρώτον, αν αγοράσω καινούργιες μηχανές δε θα μου μείνει ούτε λέπι από τα δάνεια. Πρόβλημα δεύτερον, αν απολύσω τους εργαζόμενους, τους μαχαιροβγάλτες, την επόμενη μέρα θα με βρούνε νύχτα σε χαντάκι να ρεμβάζω τις Αρκούδες τις επουράνιες. Πρόβλημα τρίτον και μακρύτερον, προς τι όλα αυτά; Αφού και να βγάλω προϊόν θα με φάει ο μαύρος ανταγωνισμός –διότι έχουνε κάτι δούλους σε μέρη μαγικά κι ονειρεμένα και ξεπετάνε παπουτσάκι τσίλικο με μεδέν μεροκάματο, έχουνε και κάτι μάκινες στας Ευρώπας που τους βάνεις κλωστή και σου δίδουν πουλόβερ άλφα-άλφα πριν προλάβεις να πεις ‘σακοράφα’. Γιατί να κάθομαι λοιπόν να βουρλίζομαι; Γιατί να μην αγοράσω μπιρ παρά και να τα πουλάω με το νόμιμον κέρδος, να μου μένει και κάτι στην τσέπη; Ούτε να διώχνω κόσμο, ούτε να ψάχνω για μαστόρια, ούτε τίποτις…» Κάπως έτσι ο παππούς άλλαξε την επιχείρηση –από κατασκευαστική σε εισαγωγική.

Οι δουλειές πηγαίνανε πρίμα, ώσπου μιάν ωραία πρωία απόθανε ο παππούς και κληρονόμησε την επιχείρηση ο πατέρας –τότε ήτανε που του την πέσανε οι ξένοι με τις ποσοστώσεις και τους δασμούς. Καθότι, είδαν πως δεν ήταν πρέπον να μπαίνουν οι σκύλοι και να αλέθουν στην αγορά, βάλανε κανόνες λοιπόν για να προστατευτούν οι δικοί τους και να σφίξουν ολίγον οι πισινοί των αλλουνών από τα μέρη τα μαγικά και τα ονειρεμένα. Ο πατέρας τώρα δεν ήταν τίποτα κνώδαλο –«για σιγά ρε μίστερς», τους είπε, «κατά πώς το πάτε θα το κλείσω το μαγαζί!» Κι έτσι εξασφάλισε τις επιδοτήσεις –τι εστί επιδοτήσεις; Μαγκούρα σε κουτσό –τούτον εστίν επιδότησις. Διότι, σου λέει ο άλλος, ο επιδοτατζής: «Λάβε δύσμοιρε

νίκη των δημάρχων επί των ανέργων

 Οι δήμοι βρίσκονται στο προσκήνιο αυτές τις μέρες.
Είτε από την πλευρά των δημάρχων που διαμαρτύρονται για τις υψηλές περικοπές των επιχορηγήσεων τους, είτε από την πλευρά των εργαζομένων που αρνούνται δυναμικά να παραδώσουν τα στοιχεία που ζητά το υπουργείο για την μετακίνηση και διαθεσιμότητα υπαλλήλων με συμβάσεις ΙΔΑΧ
Είτε από την πλευρά των πολιτών, που βλέπουν πάλι τους τόνους των σκουπιδιών στους δρόμους, ενώ είναι σχεδόν ανύπαρκτη κάθε εξυπηρέτηση από τα δημοτικά καταστήματα.
 Συμπληρωματικά, είχαμε στις αρχές του μήνα την δημοσκόπηση κόλαφο για την συντριπτική πλειοψηφία των δημάρχων, μια που το 83% των πολιτών θεωρεί ότι τα φέουδα τους είναι διεφθαρμένα και με 69% εκφράζεται η βεβαιότητα ότι διαχειρίζονται με αδιαφάνεια τα οικονομικά των δήμων τους.
(Είναι προφανές ότι οι δήμαρχοι που δεν περιλαμβάνονται σε αυτό το λογικότατο ποσοστό, μετριούνται στα δάκτυλα των χεριών)

Ανάμεσα στις κραυγές απόγνωσης των εργαζομένων και «απόγνωσης» των συνδικαλιστών, έρχεται και η τελευταία πληροφορία, που ξεπερνά τα φιλολαϊκά κλισέ των δημοτικών αρχών και των συνδικαλιστικών ηγεσιών και δείχνει το στενό συντεχνιασμό που διατρέχει την συνείδηση τους.
Συμφώνησε η ΚΕΔΕ, (η Κεντρική Ένωση Δήμων) με τον υπουργό Εσωτερικών Στυλιανίδη ένα πρόγραμμα 128 εκατομμυρίων ευρώ την τριετία 12-14 που θα πήγαινε για μικροέργα αυτεπιστασίας των δήμων και προέβλεπε την απασχόληση 120.000 ανέργων μέσα στην τριετία, (για το 2012, 35.000 θέσεις εργασίας) να μην εκτελεστεί, και τα χρήματα να δοθούν «για λειτουργικά έξοδα» των δήμων!
Υποθέτω, λόγω αφωνίας, η ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν έχει καμιά αντίρρηση σ αυτό το αίσχος. Και γιατί να έχει; Τι την νοιάζουν οι 120.000 άνεργοι που θα παραμείνουν άνεργοι;
Και τους αξιοσέβαστους δημάρχους, τι τους νοιάζει; Τα λειτουργικά τους έξοδα να βγούνε, αυτά που το 69% των πολιτών θεωρεί ότι τα διαχειρίζονται με αδιαφάνεια, κι ας πάνε να κόψουνε τον λαιμό τους οι άνεργοι.
Είναι βέβαιο, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών μας αρχόντων είναι για τα μπάζα και είναι βέβαιο επίσης ότι δεν θα χρειαστεί χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα το '14 για την συγκομιδή τους.
Όλα θα γίνουν με εθελοντική υπευθυνότητα.
drapetsona-manos.blogspot

Υπάλληλοι της Βουλής εν εξάλλω! (Ε, και;)

Αποκαλούν αυτούς που τους διόρισαν με τόσα προνόμια, «χούντα». Και το λένε για κακό!

Το θέμα πάντως δεν είναι ότι «αποχώρησαν από την συνδικαλιστική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας οι γαλάζιοι υπάλληλοι της Βουλής». Αλλά ότι ακόμα και οι υπάλληλοι της Βουλής, για κάποιο ακατανόητο λόγο, ένιωθαν την ανάγκη να είναι γραμμένοι σε κομματικές παρατάξεις.   
Ναι, είναι ακατανόητο, γιατί ένα από τα πλέον ομοιογενή τμήματα του πληθυσμού, τα πολιτικά ρουσφέτια πρώτου βαθμού (γιατί μόνο τέτοια καταλήγουν στο Champions League του διορισμού, τη Βουλή), βρίσκουν κάποια πραγματική χρησιμότητα στο να ανήκουν στους «γαλάζιους» ή στους «πράσινους».   
Σοβαρά τώρα, τι μπορεί να χωρίζει τους μεν από τους δε; Μέλη της ίδιας παράταξης των «πελατών» δεν είναι όλοι; Τα ειδικά προνόμια και την ειδική προστασία του συνόλου των βουλευτών δεν απολαμβάνουν, από όποιον κι αν έχουν διοριστεί; Με την ίδια λογική, γιατί δεν χωρίζονται σε διαφορετικές παρατάξεις και οι κάτοικοι ενός δρόμου, αναλογα με το αν κατοικούν στα μονά ή στα ζυγά νούμερα;  
 Όσο για την αποχώρηση, παραμένει μυστήριο, ποιόν ακριβώς θίγει. Δηλαδή αν δεν θα ψηφίσουν τώρα αυτούς που τους διόρισαν, θα τιμωρήσουν κάποιον; Ή μήπως εμείς οι υπόλοιποι - όσοι τέλος πάντων ψηφίζουμε σύμφωνα με ελεύθερη βούλησή - αγνούμε κάτι; Ίσως δηλαδή, στο κλειστό (και ελαφρώς βρωμερό) μικροσύμπαν των ρουσφετιών, το να ψηφίζεις τον διοριστή σου, αποτελεί ιερό καθήκον. Έναν άγραφο κώδικα τιμής. Που τον παραβαίνεις μόνο σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις.   
Στο κάτω κάτω αυτοί, αντίθετα με άλλα κοροϊδα, εκμεταλλεύθηκαν την ψήφο τους. 
Την αντάλλαξαν με 16 μισθούς, προνόμια και παχυλά εφάπαξ. Άρα είναι σε θέση να γνωρίζουν την πραγματική της αξία. Και μόνο όσοι γνωρίζουν την πραγματική αξία της ψήφου, μπορούν να μιλάνε για «χούντα», όπως έκαναν σήμερα οι υπάλληλοι της βουλής. Γιατί προφανώς, για αυτούς «χούντα» είναι ό,τι στερεί αξία από την επένδυση που έκαναν ανταλάσσοντας το δημοκρατικό δικαίωμα της ψήφου.  
 ΥΓ.: Πώς γίνεται εδώ και 2 χρόνια, να μας «ορκίζονται» όλοι ότι γίνονται περικοπές των προνομίων των υπαλλήλων της Βουλής, αλλά μόνο τώρα οι υπάλληλοι της Βουλής να αντιδρούν επειδή θίγονται; Δεν είναι λίγο κάρφωμα; 
NICK MILAS/lifo.gr