Αυτοί που επένδυσαν στη δυστυχία μας

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η κατάληξη του πολιτικού ευρήματος της επαναγοράς των ομολόγων. Στην διάρκεια όλης αυτής της διαδρομής, όμως, έχουν υπάρξει ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις, οι οποίες διαλύουν διαφόρους μύθους που τόσο επιμελώς έχουν κτιστεί τα τελευταία χρόνια.

Ο μεγαλύτερος όλων είναι ότι οι συνέταιροί μας στην Ευρώπη είναι τοκογλύφοι. Μακάρι να έβρισκα κι εγώ έναν τέτοιο τοκογλύφο να μου άλλαζε το στεγαστικό μου δάνειο. Θα του ήμουν ευγνώμων.

Τώρα, πόσο Ναζί είναι οι Γερμανοί που εμείς τους βρίζουμε κι αυτοί εξακολουθούν και μας χρηματοδοτούν, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το απαντήσουν όσοι όλο αυτό τον καιρό έσταζαν χολή για τους πάντες. Λες και οι Ευρωπαίοι μας οδήγησαν στην χρεοκοπία.

Το κακό είναι ότι χρειάστηκε λίγος χρόνος για να σπείρουν οι καιροσκόποι τον σπόρο του μίσους. Χρειάζεται, όμως, πολύς χρόνος και πολύ δουλειά για να ξεριζωθεί. Είναι τραγικό να πιστεύει ένα κομμάτι του πληθυσμού ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε εκβιάζοντας εκατομμύρια συνάνθρωπούς μας ότι θα τους πάρουμε μαζί μας, όπως έγινε  στο Κούγκι!  Η Ευρώπη δεν είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι Ευρωπαίοι δεν είναι οι σουλτάνοι.

Θα πει κάποιος ότι κτίστηκαν πολιτικές καριέρες πάνω σε αυτές τις μυθοπλασίες περί γερμανοτσολιάδων και ότι ο αντικειμενικός σκοπός αυτών των ανθρώπων έχει επιτευχθεί.  Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαϊκισμός είναι ο εύκολος τρόπος για να ανέβει κανείς στην κορυφή της δημοσιότητας. Ωστόσο, η ιστορία μας διδάσκει ότι το δύσκολο δεν είναι να φτάσει κανείς στην κορυφή, αλλά να μείνει κιόλας.

Υπάρχουν δύο πιθανά σενάρια. Το ένα είναι να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Σε αυτή την περίπτωση όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι που έχουν γίνει γνωστοί εξαιτίας της κρίσης θα ξεχαστούν γρήγορα. Το άλλο σενάριο είναι να μην τα καταφέρουμε. Τότε θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτούς τους ανθρώπους ή αλλιώς να βάλουμε τον παραλογισμό μέσα στα σπίτια μας. Θα έχει γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.

Η απόφαση που λήφθηκε για την Αθήνα δεν εξασφαλίζει την παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Δείχνει, όμως, την πολιτική βούληση των Ευρωπαίων. Θέλουν την Ελλάδα στην Ευρώπη, η επιλογή τους αυτή τους έχει κοστίσει οικονομικά και πολιτικά και είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν και σε άλλες ενέργειες για να στηρίξουν τις αποφάσεις τους. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι εμείς θα τους χορεύουμε στο ταψί κάθε φορά που θα ξυπνάμε ανάποδα. Όπως ψεκάζουν εμάς ψεκάζουν κι εκείνους. Αλλά δεν είναι υποχρεωμένοι να μεταφέρουν στις δικές τους κοινωνίες την υποκουλτούρα που έχει κυριαρχήσει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια...

Αλήθεια, αν το 0,69% είναι ένα τοκογλυφικό επιτόκιο, το 0,19% πως θα μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει; Είναι εκτεθειμένοι και γι΄ αυτό έχουν εξαφανιστεί. Ίσως περιμένουν την καταστροφή της χώρας για να κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους. Έχουν επενδύσει στην δυστυχία μας...

Θανάσης Μαυρίδης/capital.gr