Η εφιαλτική εκδοχή που κανένας δεν τολμά να συζητήσει
Κι όμως, υπάρχει χειρότερο σενάριο: Να έχει δίκιο η Χρυσή Αυγή και η επίθεση στον Δημήτρη Στρατούλη, να μην είναι οργανωμένη από αυτήν. Γιατί τότε σημαίνει ότι οι Χρυσαυγίτες, έχουν αρχίσει να κινούνται ως αυτόνομες αγέλες αυτοσχεδιάζοντας. Και να θέτουν στόχους εκτός κεντρικής καθοδήγησης (και ελέγχου).
Εξάλλου η ανακοίνωση ήταν πολύ προσεκτικά διατυπωμένη: «Η Χρυσή Αυγή καμία σχέση δεν έχει με το επεισόδιο σε βάρος του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στρατούλη στο ΟΑΚΑ, την ώρα που πραγματοποιούσαμε ανοιχτή εκδήλωση στη Νίκαια...» γράφει.
Που σε μετάφραση σημαίνει: «Η Χρυσή Αυγή, ναι μεν έχει, γενικά, σχέσεις με επεισόδια σε βάρος άλλων, αλλά όχι με το συγκεκριμένο γιατί εκείνη την ώρα ήμασταν απασχολημένοι με κάτι άλλο στη Νίκαια και δεν συνηθίζουμε να κάνουμε δύο πράγματα ταυτόχρονα».
Όσο λοιπόν ο πολιτικός κόσμος απευθύνεται στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής καταδικάζοντας «μετά βδελυγμίας» την επίθεση, σχεδόν ακούς στις ανακοινώσεις την ευχή να είναι οργανωμένη από αυτούς. Είναι όπως όταν καταδικάζουν πάντα τη φοροδιαφυγή – αλλά ποτέ τους φοροφυγάδες.
Γιατί άλλο να είναι το πρόβλημα η φοροδιαφυγή (αορίστως, που είναι σίγουρα κάτι κακό) και άλλο να είναι το πρόβλημα οι φοροφυγάδες (που ποτέ δεν ξέρεις αν είναι και πελάτες μας). Με τον ίδιο τρόπο είναι πολύ πιο βολικό να περιορίζεται το πρόβλημα σε μια επίσημη οργάνωση όπως η «Χρυσή Αυγή». Γιατί στην άλλη περίπτωση το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο: Είναι τα «χρυσαυγητοειδή».
Και δυστυχώς τα «Χρυσαυγητοειδή» δεν έχουν τόσο σαφή πολιτικό προσδιορισμό. Έτυχε να στεγάζονται τώρα κάτω από το μόρφωμα του Μιχαλολιάκου και των υπόλοιπων, αλλά στην πραγματικότητα ο χρυσαυγιστισμός, υπήρχε πάντα. Πρόκειται για φιλοσοφία ζωής, που διαπερνά πολιτικά στεγανά και μολύνει τα πάντα πίσω από ένα τεράστιο κολλώδες «εγώ».
Όσο λοιπόν οι υπόλοιποι επιδιδόμαστε στο αγαπημένο μας χόμπι, να προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τη βία σε καλή (δηλαδή σε βία του δικαίου) και κακή (δηλαδή σε βία του άδικου), κάποιοι εκεί έξω είναι ήδη σίγουροι ότι πλακώνοντας στο ξύλο αυτόν που θεωρούν ότι φταίει (τον κάθε Στρατούλη) ασκούν τη βία του «δικαίου».
Άλλωστε, σε ένα κόσμο με χιλιάδες αγριεμένα «εγώ» και καθόλου «εμείς» υπάρχουν ισάριθμα δίκαια.
Nick Milas/lifo.gr
Εξάλλου η ανακοίνωση ήταν πολύ προσεκτικά διατυπωμένη: «Η Χρυσή Αυγή καμία σχέση δεν έχει με το επεισόδιο σε βάρος του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στρατούλη στο ΟΑΚΑ, την ώρα που πραγματοποιούσαμε ανοιχτή εκδήλωση στη Νίκαια...» γράφει.
Που σε μετάφραση σημαίνει: «Η Χρυσή Αυγή, ναι μεν έχει, γενικά, σχέσεις με επεισόδια σε βάρος άλλων, αλλά όχι με το συγκεκριμένο γιατί εκείνη την ώρα ήμασταν απασχολημένοι με κάτι άλλο στη Νίκαια και δεν συνηθίζουμε να κάνουμε δύο πράγματα ταυτόχρονα».
Όσο λοιπόν ο πολιτικός κόσμος απευθύνεται στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής καταδικάζοντας «μετά βδελυγμίας» την επίθεση, σχεδόν ακούς στις ανακοινώσεις την ευχή να είναι οργανωμένη από αυτούς. Είναι όπως όταν καταδικάζουν πάντα τη φοροδιαφυγή – αλλά ποτέ τους φοροφυγάδες.
Γιατί άλλο να είναι το πρόβλημα η φοροδιαφυγή (αορίστως, που είναι σίγουρα κάτι κακό) και άλλο να είναι το πρόβλημα οι φοροφυγάδες (που ποτέ δεν ξέρεις αν είναι και πελάτες μας). Με τον ίδιο τρόπο είναι πολύ πιο βολικό να περιορίζεται το πρόβλημα σε μια επίσημη οργάνωση όπως η «Χρυσή Αυγή». Γιατί στην άλλη περίπτωση το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο: Είναι τα «χρυσαυγητοειδή».
Και δυστυχώς τα «Χρυσαυγητοειδή» δεν έχουν τόσο σαφή πολιτικό προσδιορισμό. Έτυχε να στεγάζονται τώρα κάτω από το μόρφωμα του Μιχαλολιάκου και των υπόλοιπων, αλλά στην πραγματικότητα ο χρυσαυγιστισμός, υπήρχε πάντα. Πρόκειται για φιλοσοφία ζωής, που διαπερνά πολιτικά στεγανά και μολύνει τα πάντα πίσω από ένα τεράστιο κολλώδες «εγώ».
Όσο λοιπόν οι υπόλοιποι επιδιδόμαστε στο αγαπημένο μας χόμπι, να προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τη βία σε καλή (δηλαδή σε βία του δικαίου) και κακή (δηλαδή σε βία του άδικου), κάποιοι εκεί έξω είναι ήδη σίγουροι ότι πλακώνοντας στο ξύλο αυτόν που θεωρούν ότι φταίει (τον κάθε Στρατούλη) ασκούν τη βία του «δικαίου».
Άλλωστε, σε ένα κόσμο με χιλιάδες αγριεμένα «εγώ» και καθόλου «εμείς» υπάρχουν ισάριθμα δίκαια.
Nick Milas/lifo.gr
.png "English"){kind=small}
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου