To κουτί με τα σκουλήκια

Του Μιχάλη Μητσού, NEA [via]
Τον Οκτώβριο του 1899, ένας στρατιωτικός που καταγόταν από τις Ανδεις, ο Σιπριάνο Κάστρο, προέλασε στο Καράκας και κατέλαβε την εξουσία. Τρία χρόνια αργότερα, ανακοίνωσε την απόφαση του καθεστώτος να πάψει να πληρώνει τόσο το εξωτερικό χρέος όσο και τις αποζημιώσεις προς τους ευρωπαίους πολίτες που είχαν πληγεί από τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο. Η αντίδραση των ευρωπαϊκών δυνάμεων ήταν άμεση. Η Βρετανία, η Γερμανία και η Ιταλία έστειλαν τα πολεμικά τους πλοία, που απέκλεισαν και βομβάρδισαν τη Βενεζουέλα μέχρι να διευθετηθεί το πρόβλημα. Από τότε έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας. Τα πολεμικά πλοία δεν αποτελούν πλέον τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο για την είσπραξη του χρέους. Οι πιέσεις, οι απειλές και οι εκβιασμοί γίνονται με πιο ήρεμο, πιο «πολιτισμένο» τρόπο. Και δεν είναι λίγες οι φορές που μια κυβέρνηση προχωρεί σε στάση πληρωμών χωρίς να υποστεί ιδιαίτερες κυρώσεις. Η απόφαση, όμως, που έλαβε την περασμένη εβδομάδα ένας αμερικανός δικαστής ίσως να αλλάξει τα δεδομένα, καθώς επιβραβεύει και ενθαρρύνει «γεράκια» όπως ο ρεπουμπλικανός δισεκατομμυριούχος Πολ Σίνγκερ της Elliott Associates, που ποντάρουν στη χρεοκοπία χωρών και κερδίζουν περιουσίες.
Αυτό, τουλάχιστον, η Ελλάδα το γλίτωσε: παρά τις

Πίσω από τον Τατσόπουλο!

Γιάννης Μεϊμάρογλου/metarithmisi.gr

Μπορεί η παράφραση του γνωστού διαφημιστικού τραγουδιστικού σποτ «Είμαι κεφάτη, γυρίζω απ’ τον Τατσόπουλο...» να σκόρπισε ευθυμία στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, η αλήθεια όμως είναι ότι ο βουλευτής - συγγραφέας γλύτωσε από αρκετά δεινά το κόμμα του την τελευταία εβδομάδα κι ας τον αποδοκίμασαν, σκληρότερα απ’ όλους ίσως, μερικές από τις... μέχρι προχτές λειτουργούσες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ!
Ο θόρυβος που ξεσηκώθηκε, σε μια κοινωνία που δεν θέλει και... πολύ για κάτι τέτοια, σκέπασε γρήγορα τα λιντσαρίσματα του Παναγούλη, τις «κυβερνητικές» δηλώσεις Λαφαζάνη και κυρίως τις διαδικασίες ενιαιοποίησης που δεν φαίνεται να συγκίνησαν ιδιαίτερα το... ριζοσπαστικοποιημένο εκλογικό σώμα που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Η προσέλευση στις κάλπες –παρ’ όλες τις... χεζμπολαχικού τύπου προσπάθειες προσέλκυσης- και η εγγραφή του 2% μόλις, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις στελεχών, των ψηφοφόρων του, επιβεβαιώνουν απλώς αυτό που ξέραμε, ότι δηλαδή

I'm a joker,i'm a smoker...

"Για τις ιδιωτικοποιήσεις εμείς το πρώτο που θα κάνουμε είναι να διακόψουμε το κύμα των αποκρατικοποιήσεων και να σταματήσουμε αυτές που είναι σε εξέλιξη και δεύτερο όσο αφορά επιχειρήσεις...
...στρατηγικής σημασίας για τη ανάπτυξη της χώρας, που είναι εργαλείο, σταδιακά και με βάση την ανάκαμψη τη οικονομίας θα τις παίρνει πίσω η κυβέρνηση της Αριστεράς."
ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Στρατούλης.

ξεσκονίστε τσαντάκια, γυαλίστε σκαρπίνια, ραντιστείτε με aqua velva, διότι η Δωδώνη, ο ιππόδρομος, ο ΟΤΕ, τα βουστάσια κεντρικής ελλάδος και η βιοτεχνια εσωρούχων "wild midnight", θέλουν γενικούς, τμηματάρχες, υπεύθυνους e-mail και επιθεωρητές αποριμμάτων.

Σχιζοφρένεια

Ανήκω στους ελάχιστους που χαροποιήθηκαν με την έλευση του ΔΝΤ εν Ελλάδι. Δεν χρειάζεται να περιαυτολογήσω. Ήμουν σίγουρος ότι το σαθρό οικοδόμημα του κράτους δεν θα κατέρρεε αλλά τουναντίον θα μπέρδευε τους επικεφαλής κοστουμαρισμένους επιτετραμμένους με τρόπο μοναδικό. Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους φερειπείν, υπάρχουν μεγαλοκοπέλες που επειδή θα βγουν στην σύνταξη σε δύο μήνες, κατεβάζουν το ακουστικό του τηλεφώνου για να μην ενοχλούνται απ’τον θόρυβο. Στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, το ΠΑΜΕ αποτελεί κράτος εν κράτει για τον εφοπλιστή που θέλει να επενδύσει σε ελληνικά ύδατα. Η γραφειοκρατία και η πολυνομία δεν αφορά τον δημοσιοϋπαλληλίσκο που ουρλιάζει για δικαιώματα καθώς γνωρίζει ότι δεν θα τιμωρηθεί διότι έχει δίκιο με όπλο την έωλη μιζέρια.
Θυμίζουμε ως σύνολο το μεταπολεμικό κλίμα των ΗΠΑ, όταν ο Χίτλερ πνίγηκε στην ίδια του την παράνοια. Μόνο που εμείς δεν διαφεντεύουμε μακρινές χώρες και δεν επαιρόμαστε για ατομική ενέργεια. Διεκδικούμε προνόμια με συλλογική μέθη θυμίζοντας τους

Tην προηγούμενη Δευτέρα φάνηκε ακόμα μια φορά ότι το πρόβλημα δεν είναι έξω, αλλά μέσα στη χώρα. Εκεί που οι δυνάμεις της Ακινησίας κρατούν την κοινωνία αιχμάλωτη.

Edito 415
Μερικοί αντιμνημονιακοί μύθοι ακόμα (καταρρέουν)
Φώτης Γεωργελές/athensvoice


Tο «επονείδιστο» χρέος.
Πριν λίγες μέρες, οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων που είδαν τον Φεβρουάριο με το PSI τις οικονομίες τους να εκμηδενίζονται, μπήκαν στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας και τα έκαναν λαμπόγυαλο. Δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, πανεπιστήμια και ασφαλιστικά ταμεία δηλώνουν ότι τα αποθεματικά τους μειώθηκαν δραματικά γιατί είχαν επενδύσει σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου. Αυτοί διαπίστωσαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο τι σημαίνουν οι μαγκιές καφενείου για διαγραφή του χρέους, μονομερείς καταγγελίες και «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω». Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ που κατηγορούν τους «ξεφτιλισμένους» Ευρωπαίους γιατί δεν ανταποκρίνονται γρήγορα στο αίτημά μας για παράταση 2 χρόνων, γιατί δεν βρίσκουν δηλαδή γρήγορα τη χρηματοδότηση, γιατί δεν αποφασίζουν αμέσως τη διαγραφή κι άλλου μεγάλου μέρους από το χρέος μας. Είναι σίγουρα πολύ προοδευτικό να φορτώνεις τα προβλήματά σου στους Ευρωπαίους συνταξιούχους, στους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Η Ευρώπη για μία ακόμη φορά έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, ξεπέρασε τις δυσκολίες και ανέλαβε το κόστος. Κι αυτό είναι σωτήριο για μας. Αλλά εμείς δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι, ο «τζάμπας» δεν είναι ποτέ προοδευτική στάση, δεν είναι μαγκιά να απαιτείς δανεικά.
Μακάρι να αντιμετωπίζαμε περήφανα την κρίση, όπως η Αργεντινή. 
10 χρόνια μετά την πρώτη χρεοκοπία και μετά από 10 χρόνια σκληρής

Είμαστε ακόμα ζωντανοί

του Κώστα Ρεσβάνη
Να το πούμε από την αρχή με μια φράση: Όσο ανόητοι και αιθεροβάμονες είναι αυτοί που πανηγυρίζουν άκριτα για τις αποφάσεις του Eurogroup, άλλο τόσο μίζεροι, στενόκαρδοι και μικροπολιτικοί είναι αυτοί που τις μηδενίζουν. Η χώρα δεν σώθηκε μια κι έξω χθες, αλλά δεν βούτηξε και στα καζάνια της kόλασης που έχασκαν μπροστά της.
Κέρδη, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να θεωρηθούν η σίγουρη παραμονή στο ευρωπαϊκό νόμισμα και στην ευρωπαϊκή κοινότητα, η μεγάλη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, η δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για στήριξη της Ελλάδας έως ότου μπορέσει να δανειστεί άφοβα από τις αγορές και βεβαίως η - εξ αντικειμένου- αλλαγή κλίματος, που θα προσελκύσει ξένες και ντόπιες επενδύσεις.
Για όλα αυτά  ωστόσο υπάρχει μια βασική προϋπόθεση, αν η τρικομματική κυβέρνηση, με αρκετό χρόνο τώρα μπροστά της, σκοπεύει να σώσει, τελεσίδικα αυτόν τον καθημαγμένο τόπο:  Πρέπει να αλλάξει τα πάντα, νοοτροπίες και πρακτικές.
Τέλος τα βελούδινα λόγια, σε πολίτες που υποφέρουν καθημερινά. Μόνο την αλήθεια. Τέρμα οι διορισμοί από την πίσω πόρτα για τους δικούς μας. Τέλος οι υπουργοί-συνδικαλιστές, σε στυλ Ρουπακιώτη. Τέλος στα εμπόδια των

Ξεφυλλίζοντας την «Αυγή». Αυτό που εκπλήσσει είναι ο κυνισμός

Του Δημήτρη Τζίνη 
Ξεφύλλιζα σήμερα την «Αυγή», προσπαθώντας να αποκτήσω μια πιο συγκεκριμένη εικόνα για το πως αντιμετωπίζει ο Σύριζα τις αποφάσεις του χθεσινού Eurogroup. Για να είμαι ειλικρινής δεν εντυπωσιάστηκα απ' όσα διάβασα. Η εφημερίδα είναι (ημι)επίσημο όργανο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οπότε δεν περίμενα να βρω καμιά ιδιαίτερα κριτική προσέγγιση των όσων διημείφθησαν στις Βρυξέλλες. Εν τούτοις, ένα φυλλομέτρημα ήταν περισσότερο αποκαλυπτικό απ' ότι ανέμενα, αρκετό για να μου φανερώσει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν στην Κουμουνδούρου για πλείστες όσες πτυχές της διακυβέρνησης.   
Το διάβαζα ξανά και ξανά για να πεισθώ ότι δε με γελούν τα μάτια μου. Η αξιωματική αντιπολίτευση επικαλείται το... ΔΝΤ και την κ. Λαγκάρντ η οποία «επέμενε σε λύσεις που θα καθιστούσαν το ελληνικό χρέος "βιώσιμο"». Ωδή στην διευθύντρια του ΔΝΤ; Επίκληση στην αυθεντία; Θα μπορούσε. Όμως η αξιοπιστία

Ελπίζουν ακόμα στην άτακτη χρεοκοπία;

Θεόδωρος Ζαρέτος/metarithmisi.gr
Με τίτλο «Ευτυχώς που δεν εκταμιεύθηκε η δόση», ΤΑ ΝΕΑ της 24ης Νοεμβρίου, δημοσίευσαν άρθρο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργου Σταθάκη. Το διαβάσαμε με προσοχή.
Με την ακαδημαϊκά πιστοποιημένη γνώση του στην οικονομία και την ιδεολογικά τεκμαρτή αρμοδιότητά του στην πολιτική, ο κύριος καθηγητής αναπτύσσει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (μπορεί και τις δικές του, θα σας γελάσω) για το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους και της οικονομίας.
Στο άρθρο, δεν υπάρχει η παραμικρή ιδέα για την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική που χρειάζεται εμείς να επιλέξουμε, για τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται εμείς να εφαρμόσουμε, ώστε να επανεκκινήσει το συντομότερο η παραγωγική μηχανή, πράγμα απαραίτητο για το 1.300.000 περίπου ανέργους.
Και βέβαια, η ανάγκη αυτή είναι ανεξάρτητη από τον τρόπο (λιγότερο ή περισσότερο επαχθή), που θα προκρίνουν οι δανειστές της τελευταίας μας ευκαιρίας να κάνουμε το δημόσιο χρέος μας βιώσιμο.
Με τον παραπάνω προσδιορισμό των ευρωπαίων δανειστών και εταίρων μας, θέλουμε να τονίσουμε αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ γενικώς και ο κος καθηγητής στο άρθρο του επιμόνως, αποκρύπτουν: Δηλαδή την

Η παιδεραστία της ΟΛΜΕ

Eυθύμης Μαραμής /eyedoll.gr
Ήταν αναμενόμενο ότι από την ψήφιση ως την εφαρμογή των όποιων διαρθρωτικών μέτρων, η απόσταση θα είναι μεγάλη.
 Και έχουμε μιλήσει επανειλημμένα για την ευκολία με την οποία οι κυβερνήσεις αντί των βαθιών τομών που χρειάζεται το άρρωστο κορμί της χώρας, επιβάλλουν τις εύκολες επιδερμικές παρεμβάσεις οι οποίες, εκ του ως τώρα αποτελέσματος, απλά διατηρούν την ασθένεια κρυμμένη και την αφήνουν να κατατρώγει τα όποια υγιή μέρη του σώματος έχουν απομείνει.
Αν συνεχίσουμε λοιπόν να μιλάμε λίγο ακόμη με ιατρικούς όρους, ίσως καταλήξουμε στην απλή λύση μιας καθοριστικής παρέμβασης σε εντελώς άρρωστα κύτταρα, ώστε να σώσουμε λόγου χάρη ένα τραυματισμένο μέλος μας από τον ακρωτηριασμό.
 Τα άρρωστα αυτά κύτταρα για να μην υπάρξει καμία διχογνωμία σε ένα υποτιθέμενο ιατρικό συμβούλιο, θα πρέπει να εντοπιστούν από τους

Το πρόβλημα βρίσκεται πια καθαρά στο ελληνικό πολιτικό "σύστημα" - όχι στην Ευρώπη

Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα, και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν. Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.  
Κωνσταντίνος Καβάφης, Περιμένοντας τους βαρβάρους

Οι τοκογλύφοι τρελάθηκαν... κατέβασαν τα επιτόκια πιο κάτω από εκείνα που οι ίδιοι δανείζονται!
Οι δυνάμεις κατοχής κουρεύουν τις ...δυνάμεις τους  ξανά και ξανά, χαρίζουν τα κέρδη τους και παγώνουν τα ομόλογά τους!
Οι μοναδικοί μας δανειστές παραμένουν και εταίροι μας και εγγυώνται την βιωσιμότητα της χρεοκοπημένης μας χώρας (από την δική μας διαχείριση...)
18 σενάρια έπεσαν στο τραπέζι, κι όλα για να μείνει η Ευρώπη ενωμένη και η Ελλάδα εντός!
Μήπως κι οι βάρβαροι έχουν ψυχή;
Μήπως το πρόβλημα είναι εδώ και όχι εκεί;
Μήπως όλοι όσοι ποντάρουν στα προβλήματα και όχι στις λύσεις είναι απλά τα θλιβερά και κυρίως μαθημένα για πάντα, στην διαφθορά και την υπεξαίρεση του παραγόμενου πλούτου, υπολείμματα του ανδρεοπαπανδρεϊσμού, και του επιδοτούμενου κομματικού κράτους; Του δημοσιοϋπαλληλικού συντεχνιακού "σοσιαλισμού" με τα λεφτά των άλλων (όσων εργάζονται και παράγουν) και των επιδοτήσεων της ΕΕ;
Άλλωστε όλο το πολιτικό μας προσωπικό (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) δεν είναι πάνω απ΄όλα δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται κάθε μήνα από την κομματική επιδότηση ή την βουλευτική αποζημίωση - οι πιο τυχεροί - που φτάνει κι αυτή με τα δανεικά;
Είναι δυνατόν να κάνουν αντιπολίτευση στην Ευρώπη (γιατί περί αυτού πρόκειται) άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους σε μια πραγματική δουλειά - αλλά πληρώνονται από το κόμμα που πληρώνεται από το κράτος - και να γυρνούν τον κόσμο βρίζοντας μερκελιστές όσους τέλος πάντων έχουν μια στοιχειώδη επίγνωση της πραγματικότητας;

Η ύπαρξή τους και οι μπούρδες που τους προσπορίζουν ψήφους απαιτούν έναν εχθρό.
Ο λαϊκισμός απαιτεί βαρβάρους που όπου νάναι έρχονται...
Απειλές για κατοχές, γενοκτονίες, ξεπουλήματα, προδότες και δοσίλογους.
Αυτό είναι γνωστό από την ιστορία.
Αλλά να το κάνει αυτό - σε αγαστή ταύτιση στο δια ταύτα - μαζί με τους ακροδεξιούς των ΑνΕλλ και με παρόμοια ρητορική με εκείνη των νεοναζιστών, ένα κόμμα που όμνυε μέχρι πρότινος τουλάχιστον στην δημοκρατία και στην ευρωπαϊκή αριστερά, μόνο ανατριχίλα προκαλεί.
Γιατί η αριστερά - η δημοκρατική της πτέρυγα - έχει μια ιστορία προσφοράς και θυσιών και όχι λαϊκισμού, συντεχνιασμού και μικροκομματισμού. Αν φτάσαμε ως εδώ, φτάσαμε γιατί η διαφθορά και ο αμοραλισμός πότισε και την μεταπολιτευτική αριστερά και την έριξε ανάμεσα στα σκουπίδια του πελατειακού πασοκικού συστήματος. 
Μαζί με την "λαϊκή δεξιά" του Καραμανλή του μικρού και όσους ...
έβαλαν για μοναδικό τους σκοπό την επίθεση για κατάληψη του κράτους και τον σιτισμό τους μέσω αυτού και όχι μιας δημιουργικής και παραγωγικής εργασίας. Με λίγα λόγια όσους έβαλαν μοναδικό τους σκοπό την άνετη και πλούσια ζωή με αργομισθία και δανεικά κι αγύριστα.
Τα δις του χρέους μας είναι αυτός ακριβώς ο λογαριασμός. Του δημοσιοϋπαλληλικού σοσιαλισμού των ημετέρων, της ρεμούλας, των εγγυημένων κερδών των συντεχνιών, του παρακράτους των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, του πνιγμού κάθε δημιουργικής παραγωγικής πρωτοβουλίας και κάθε προοδευτικής μεταρρύθμισης.
Οι δυνάμεις του χθες είχαν ποντάρει στην προβολή των ενδοευρωπαϊκών αντιθέσεων και τον εκβιασμό ως μεθόδου "διαπραγμάτευσης" με σκοπό την πρόκληση αδιεξόδου και εξόδου από το ευρώ ή διατήρησης των προνομίων τους με το αίμα των οριζόντιων περικοπών. Όμως, οι βάρβαροι δεν τσίμπησαν...
Ο αντιευρωπαϊκός καταστροφικός αντιπολιτευτικός λόγος και η φούσκα που δημιούργησαν (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΧΑ) μοιραία θα πάρουν τον δρόμο της συρρίκνωσης στο μέγεθος του χυδαίου υποδείγματος Κασιδιάρη/Τατσόπουλου. Στο κομπλεξικό τίποτα.
Αλλού είναι το πρόβλημα: ποια πολιτική δύναμη θα διαχειριστεί τον δρόμο που η ΕΕ μας ανοίγει για μια ακόμη φορά; Ποια πολιτική δύναμη θα εργαστεί για την επιτυχία της επιστροφής μας στην βιωσιμότητα και συνεπώς για την αναίρεση των αιματηρών οριζόντιων περικοπών και της αβάσταχτης φορολόγησης - που έφερε η μοιραία συνεργία των ευρωπαϊκών λαθών και καθυστερήσεων στην αντιμετώπιση της κρίσης με τις επιδιώξεις του, πάντα σε εγρήγορση για την σωτηρία του, ελληνικού πελατειακού συστήματος;
Το πρόβλημα βρίσκεται πια καθαρά στο ελληνικό πολιτικό "σύστημα" - όχι στην Ευρώπη. Είναι μάλλον η ώρα της επείγουσας δημιουργίας του μεταρρυθμιστικού μετώπου, του "ΣΥΡΙΖΑ των Μεταρρυθμιστών", όχι από την μιζέρια των παραγόντων αλλά από την περίσσεια κοινής λογικής των ίδιων των πολιτών.

Γιώργος Παπασπυρόπουλος/aristeristrouthokamilos.blogspot

Η άνοδος και η εξαφάνιση των Αγανακτισμένων

Του Πάσχου Mανδραβέλη / Καθημερινή

Αμέσως μετά τις ταραχές του Δεκεμβρίου του 2008, έγινε μια έντονη συζήτηση για το φαινόμενο της «εξέγερσης». Γράφτηκαν άρθρα, έγιναν συνέδρια, κυκλοφόρησαν βιβλία (π.χ. Αρης Χατζηστεφάνου «Δεκέμβρης ’08. Ιστορία ερχόμαστε κοίτα τον ουρανό», εκδ. Α. Α. Λιβάνη, και Αλέξανδρος Κυριακόπουλος, Ευθύμιος Γουργούρης «Ανησυχία. Μια καταγραφή του αυθόρμητου τον Δεκέμβριο του 2008», εκδ. Καστανιώτη), υπήρξαν αφιερώματα (ακόμη και σε λογοτεχνικά περιοδικά, π.χ. «Νέα Εστία» τ. 1819) με το ερώτημα «τι ήταν και γιατί υπήρξε ο Δεκέμβριος του ’08;». Αντιθέτως, μετά το σύντομο καλοκαίρι της Αγανάκτησης, υπήρξε σιωπή. Χιλιάδες άνθρωποι άρχισαν να βγαίνουν στις πλατείες τον Μάιο του 2011, πήγαν διακοπές στα τέλη Ιουλίου και έκτοτε δεν τους είδε κανείς. Το κίνημα των Αγανακτισμένων έσβησε όσο περίεργα ξεκίνησε. Ενα μονάχα βιβλίο κυκλοφόρησε (Δήμος Βουτσινάς, «Η μάχη του Συντάγματος», ιδιωτική έκδοση) κι αυτό λειψό· είναι περισσότερο συρραφή ανακοινώσεων, συνεντεύξεων κ.λπ. παρά πληροφοριακό για όσα διαδραματίστηκαν εκείνο το καλοκαίρι. Μπορεί η σιωπή να οφείλεται στη δύσκολη οικονομική κατάσταση. Το 2009 «λεφτά υπήρχαν»· οι εκδοτικοί οίκοι μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την έκδοση πολυσέλιδων λευκωμάτων για τις ταραχές του ’08· φορείς και ΑΕΙ μπορούσαν να σπονσοράρουν ημερίδες για το φαινόμενο. Το 2012 δεν υπήρχε η δυνατότητα για βιβλία και συνέδρια.
Ισως πάλι η σιωπή να οφείλεται σε αδυναμία κατανόησης του φαινομένου. Το «καλοκαίρι των Αγανακτισμένων» ήταν η πρώτη μεταπολιτική λαϊκή εκδήλωση που δεν μπαίνει στα κλασικά αναλυτικά εργαλεία. Κι αυτό για πολλούς λόγους: Πρώτον: κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά

Όπλα κι ονόματα

Δεν εντυπωσιάστηκα απ’τις δηλώσεις Κασιδιάρη για την οπλοφορία. Το 89% των Ελλήνων ονειρεύεται καλάζνικοφ και ικριώματα στο Σύνταγμα. Αφού βάψουν την μούρη τους απ’το αίμα, οι επαναστάτες θα καλέσουν τον όχλο για να τους δοθεί η εντολή δημιουργίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ελλάδος. Τα απολυταρχικά καθεστώτα δεν έχουν ιδέα από Δημοκρατικό Ιδεώδες, πόσω μάλλον κριτική σκέψη και διορατικότητα. Όλοι αυτοί που φωνάζουν ότι έχουμε Χούντα θυμίζουν τα πανηγύρια στα χωριά όπου η αμορφωσιά τσουγκρίζει ποτήρια με το ηλίθιο πείσμα που θεωρείται ριζοσπαστικό εν είδει αγωνιστικού μπρίου. Ταξιδέψτε στο Λονδίνο να πάρετε μάτι τι εστί λιτότητα. Το ΔΝΤ έχει φερθεί με πολλή επιείκεια στην μεσογειακή πορδή που επαίρεται για πολιτισμό και λανθασμένα μακροοικονομικά μεγέθη. Ουδείς με πείθει πια.
theelfatbay.net

τι εστί "χρυσή αυγή"...

"Πονάνε τα παλουκάρια;"
themotorcycleboy.blogspot


Λέω σήμερα, έτσι για αλλαγή, να συζητήσουμε για τα προφανή. Μη με παρεξηγήσεις –λατρεύω τη μυθιστορηματική φαντασία και όλα τα παρακλάδια της, αλλά κάποιες μέρες με πιάνει αυτή η περίεργη διάθεση ρε παιδί μου, και θέλω να βλέπω ρόδες στα λεωφορεία και ράγες στο μετρό (κι όχι το ανάποδο).

Τα προφανή λοιπόν...
Έχω παρακολουθήσει πολύ Κασιδιάρη στο youtube αυτές τις μέρες, το προμοτάρουν το παλουκάρι ως φαίνεται, επειδή έχει πέραση στις αγάμητες έτσι ευθυτενής που είναι (σα να κατάπιε ομπρέλα και να του κάθισε η λαβή στο λαιμό). Δεν τον είχα μελετήσει ιδιαιτέρως μέχρι τώρα –το παραδέχομαι. Παρατήρησα λοιπόν οτι το άτομο αυτό έχει ένα τικ στα μάτια, κλασικό σύμπτωμα παιδικού τραύματος το οποίο συνήθως αφήνει φοβικά κατάλοιπα (φόβος του πατέρα το λένε οι ψυχολόγοι).
Παραπέρα, παρακολούθησα δυο ομιλίες του. Μια στο Αγρίνιο (μπερδεύτηκα κάπως στην αρχή γιατί έλεγε στον κόσμο πόσο περήφανος πρέπει να είναι για την ιερά πόλις του Μεσολογγίου!!!)  και άλλη μια στην Χερσόνησο στην Κρήτη. Δεν θα ασχοληθώ με το ξεκατινάζ στο οποίο επιδίδεται το συγκεκριμένο άτομο πετώντας ονόματα τύπου Τσατσόπουλος, Ρεπούση κλπ –αυτά είναι δικά του κόμπλεξ και ποσώς με απασχολούν. Άλλωστε, το διασκεδαστικό είναι, τόσο το περιεχόμενο των ομιλιών του όσο και οι εκφραστικές μέθοδοι τις οποίες χρησιμοποιεί.
 Ξεκινάω από τις «μέθοδοι» και υποθέτω οτι κάποιος σ΄αυτή την οργάνωση έχει αγοράσει ληγμένα εγχειρίδια δημοσίων σχέσεων γιατί τέτοιες τεχνικές (του περασμένου αιώνα) εφαρμόζουν. Όπως ας πούμε, το κλασσικό «εκεί που καθόμασταν και τα λέγαμε τι μας πέρασε από το μυαλό!» Πριν έρθω για την ομιλία είχαμε μια συζήτηση περί ιστορίας με τον συναγωνιστή τον τάδε (βάλε όνομα βουλευτή της Χρυσής Αυγής άφοβα) και κουβεντιάζαμε για το τάδε (βάλε ιστορικό γεγονός της επανάστασης του ’21 κατά προτίμηση), αρέσκεται να λέει συνέχεια ο Κασιδιάρης. Δηλαδή, σκέψου το λίγο. Κάθεται ο Κασιδιάρης με τον Παναγιώταρο και πίνουν τον φρουτοχυμό τους (καθότι και γυμνασμένα παλουκάρια). Οπότε λέει ο ένας: «Θυμάσαι ρε συναγωνιστή τότε στα Δερβενάκια;» κι απαντάει ο άλλος «Ξεχνιούνται τα Δερβενάκια; Άσε που έμαθα κάτι φρέσκα καυτά γκόσιπ περί του θέματος –ξέρεις τι

Το μνημείο του αγνώστου νέου άνεργου εργαζόμενου

Του Γιώργου Καισάριου/capital.gr
Σήμερα η ανεργία των νέων είναι πάνω από 50% και ακόμα συζητάμε ότι είναι άδικο να μειωθούν και άλλο οι συντάξεις πάνω από 1.000 ευρώ. Αδικία μου λένε πολλοί φίλοι, να μειωθούν περαιτέρω οι συντάξεις άνω των 3.000 ευρώ κατά 20%, οι άνθρωποι τα “έχουν πληρώσει”.
Ατελείωτες ώρες συζήτηση στην τηλεόραση σπαταλιούνται για συντάξεις, αλλά κανένας δεν ασχολείται που θα βρεθούν τα λεφτά για συντάξεις. Στο μεταξύ, κάθε λίγο και λιγάκι, η πολιτεία ανακοινώνει με δελτίο ότι “αυτό τον μήνα οι συντάξεις θα πληρωθούν κανονικά”!!!
Πριν μερικά χρόνια οι απασχολούμενοι στην αγορά εργασίας ήταν 800.000 περισσότεροι από τους μη ενεργούς πολίτες, ενώ σήμερα έχουμε 900.000 πολίτες παραπάνω μη ενεργούς από τους ενεργούς. Που θα βρεθούν τα λεφτά;
Πριν μερικά χρόνια είχε γίνει μια συζήτηση για ένα κεφαλαιοποιητικό συνταξιοδοτικό ασφαλιστικό σύστημα. Στα χαρτιά είναι καλή ιδέα, διότι άσχετα από δημογραφικές μεταλλάξεις και άσχετα πόσος είναι ο ενεργός πληθυσμός, αυτά που έχει πληρώσει ο κάθε ένας, αυτά θα πάρει.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό προσκρούει στα κεκτημένα δικαιώματα των σημερινών συνταξιούχων. Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, αν μετρήσουμε το τι έχει πληρώσει ο κάθε ένας, τι απόδοση είχαν αυτά τα λεφτά και τι πρέπει να δοθεί στον κάθε έναν, η πλάστιγγα γέρνει προς τεράστιες μειώσεις.
Αλλά αυτό δεν απασχολούσε ποτέ τους πολιτικούς και ειδικά όλους αυτούς που απασχολούνται στον δημόσιο τομέα, που είχαν συνηθίσει να παίρνουν το 80%, 100% ή και 120% του μισθού τους σε σύνταξη. Κανένας δεν ασχολήθηκε από που προέρχονται αυτά τα λεφτά. Άπαντες το θεωρούσαν

Η ψυχεδέλεια της ημέρας

tipotastasovara.blogspot

H ριζοσπαστικότητα της τσάμπα μαγκιάς, η θρασυδειλία της ασυλίας, η διαδήλωση του φραπέ

Edito 414
Φώτης Γεωργελές/athensvoice


H σκηνή είναι γνωστή, την έχει δείξει η τηλεόραση δεκάδες φορές. Ένας άντρας τρέχει έντρομος να σωθεί, πίσω του ένα τσούρμο τον κυνηγάει, τον βρίζει, τον χτυπάει στην πλάτη με γροθιές, του πετάει στο κεφάλι μπουκάλια και καφέδες. Οι διαδηλωτές δεν έχουν τίποτα προσωπικό με τον Γερμανό πρόξενο στη Θεσσαλονίκη. Το πιθανότερο είναι να μην τον ξέρουν καν. Βάζουν ναζιστικά εμβατήρια στα μεγάφωνα και του ορμάνε επειδή είναι Γερμανός. Στη δικιά μας πρωτόγονη και ανορθολογική αντίληψη της πραγματικότητας οι ξένοι είναι οι εχθροί, φταίνε για την τύχη μας. Οι μαυροντυμένοι ακροδεξιοί χτυπάνε Πακιστανούς, Ινδούς, Αφρικανούς, οι κόκκινοι συνδικαλιστές προπηλακίζουν Ευρωπαίους. Οι ξένες πρεσβείες εκδίδουν ταξιδιωτικές οδηγίες προς τους υπηκόους τους. Να αποφεύγουν την κυκλοφορία στην πόλη, ιδίως αν είναι ασιατικής ή αφρικανικής καταγωγής.

Με την ανοσία 3 χρόνων παράνοιας και εκτροχιασμού, ξεχνάμε το γεγονός γρήγορα. Δεν το ξεχνάει κανένας άλλος. Για τον υπόλοιπο πλανήτη ό,τι συνέβη είναι αδιανόητο. Στον πολιτισμένο κόσμο οι πρεσβευτές, οι εκπρόσωποι μιας χώρας, είναι ιεροί. Ακόμα και στη διάρκεια πολέμου είναι ιεροί. Μόνο στο Ιράν, στη Λιβύη συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Οι σκηνές αυτές, που είδε ολόκληρος ο πλανήτης, παρουσιάζουν μια χώρα άναρχη, πρωτόγονη, υποανάπτυκτη, φανατική, μισαλλόδοξη, βίαιη. Κι αυτό ποτέ η Δύση δεν θα το ξεχάσει. Για να μιλήσω τη γλώσσα που καταλαβαίνει αυτή η χώρα, τη γλώσσα του συμφέροντος, αυτά τα λίγα τηλεοπτικά λεπτά στη διάρκεια των επόμενων χρόνων θα μας κοστίσουν πολύ ακριβά, στις δουλειές μας, στα εισοδήματά μας. Εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες θα ακυρώσουν τις διακοπές τους. Επενδυτές ούτε που θα διανοηθούν να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα, η κοινή γνώμη των ευρωπαϊκών χωρών θα πιέσει τα κοινοβούλια, κάθε λύση ευνοϊκή για τη ρύθμιση του χρέους μας, για παραπάνω δανεισμό, θα γίνει πιο δύσκολη.
Εμείς παίζουμε ακόμα το τυχοδιωκτικό και ανεύθυνο παιχνίδι που μας έχει οδηγήσει μέχρι εδώ. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπερασπίζονται τους δράστες καταγγέλλοντας

Ο τρελός του χωριού...

"Λεφτά υπάρχουν, λεφτά υπάρχουν"...

Έχουμε τους μπελάδες μας με τις διαπραγματεύσεις μεταξύ ημών και της τρόικας, της τρόικας ...μεταξύ της, της Γερμανίας με τους άλλους ευρωπαίους, της Γερμανίας με το ΔΝΤ, του ΔΝΤ με τα μέλη του και όλων μαζί με την Κίνα, έχουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ να μας πουλάει τρέλα στα μετόπισθεν!
Σε κάθε πρόβλημα έχει και την λύση - και σε πείσμα τόσων και τόσων think tank διεθνώς που παιδεύονται να βρουν μια βιώσιμη λύση, η λύση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντα και η απλούστερη: πρόβλημα με τα μνημόνια; Τα καταργούμε! Πρόβλημα με τις εφεδρείες; Τους ξαναπροσλαμβάνουμε! Πρόβλημα με την δόση; Απειλούμε ότι θα φαρμακωθούμε και την παίρνουμε!
Που είναι το πρόβλημα λοιπόν;
Μόνο στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ακόμη στην εξουσία. Αλλά και αυτό λύνεται: εκλογές - αφού πάρουμε την δόση, νάχουμε και κάνα φράγκο μη μας λιντσάρουν οι δημόσιοι υπάλληλοι με το καλημέρα - και νά΄σου και ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία (με τον Καμμένο αν χρειαστεί - αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια). Προβλήματα τέλος.
Έπειτα, με έναν νόμο παρακαλώ, καταργείται το μνημόνιο και όλοι οι σχετικοί εφαρμοστικοί νόμοι. Οι συντάξεις και οι μισθοί επιστρέφουν στα παλιά επίπεδα και  οι απολυμένοι ΔΥ στις θέσεις τους - και γίνονται και 150.000 προσλήψεις ακόμη για να καλυφθούν οι ανάγκες. Κρατικοποιείται το λιμάνι (από τους κινέζους εκμεταλλευτές), το αεροδρόμιο (από τους γερμανούς κατακτητές), καταργούνται τα διόδια, τα χαράτσια και τα αιολικά πάρκα, κλείνουν οι νέοι ΧΥΤΑ, κατάσχεται η Χαλυβουργική υπέρ των εργαζομένων και διοικείται από το σωματείο, επιβάλλονται φόροι στους εφοπλιστές και τους βιομηχάνους 50% - 70% επί των κερδών ανάλογα τον τζίρο και μειώνονται οι έμμεσοι φόροι σε προϊόντα και υπηρεσίες. Τα τσιγάρα γίνονται πάμφθηνα, το αλκοόλ επίσης. Το αφορολόγητο των εργαζομένων πηγαίνει στις 25.000 και επιστρέφουν όλα τα επιδόματα που αφαίρεσε η τρόικα.
Εφαρμόζεται σεισάχθεια στα δάνεια, κανείς εργαζόμενος δεν χρωστά τίποτα πουθενά και όλα ξεκινούν από την αρχή. Τα αδιάθετα κτίρια των κατασκευαστών δίνονται έναντι συμβολικής τιμής σε εργαζόμενους χωρίς πρώτη κατοικία, τα αυθαίρετα νομιμοποιούνται δωρεάν εφόσον ανήκουν σε μεροκαματιάρηδες και το κράτος προσλαμβάνει όλους τους ανέργους για να κάνουν αναδασώσεις και ασφαλτοστρώσεις.
Μια νέα εποχή ανατέλλει. 
Υπουργός οικονομίας μπαίνει ο ...
Γιάνης Βαρουφάκης, οικονομικών ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, εργασίας ο Δημήτρης Στρατούλης, δικαιοσύνης η Ζωή Κωνσταντοπούλου, άμυνας ο Πάνος Καμμένος, εσωτερικών ο Θέμης Μπαλασόπουλος, παιδείας και πολιτισμού ο Πέτρος Τατσόπουλος, ανάπτυξης ο Νίκος Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ναυτιλίας ο Ρούντι Ρινάλντι της μαοϊκής συνιστώσας ΚΟΕ και εξωτερικών ο Γιώργος Πάντζας. Πρωθυπουργός ποιος άλλος; Ο ίδιος ο τρελός του χωριού...
Ο παράδεισος του αντιμνημονίου είναι εδώ. Οι άνθρωποι γιορτάζουν ευτυχισμένοι, οι ευρωπαίοι βλέπουν τα τοκογλυφικά τους όνειρα να γκρεμίζονται, ο Σόρος αυτοκτονεί αφήνοντας το παρακάτω σημείωμα: "άτιμε Τσίπρα μ΄έφαγες". Αθρόες εισαγωγές πετρελαίου ζεσταίνουν και τα πιο φτωχά νοικοκυριά και οι μικρομεσαίοι παίρνουν δάνεια με ευνοϊκούς όρους από τις υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες και ξανανοίγουν τα μαγαζιά τους μαζικά. Η χαρά και η εθνική υπερηφάνεια δεν περιγράφονται! 

ΥΓ Ξεχάσαμε τίποτα; Ά, μην μου κάνετε πάλι αυτήν την μπανάλ ερώτηση "που θα βρεθούν τα λεφτά για όλα αυτά;". Σας βεβαιώ (έχω πληροφορίες) ότι το εθνικό νομισματοκοπείο θα δουλεύει σε 24ωρη βάση. Άλλωστε για καλό και για κακό η εθνικοαπελευθερωτική μας κυβέρνηση Τσίπρα Καμμένου, μαζί με το μνημόνιο και τους νόμους της τρόικας, θα καταργήσει και τους νόμους της ...οικονομίας. Έτσι για ασφάλεια...
aristeristrouthokamilos.blogspot

Ο Ριζοσπάστης κι αν εγέρασε…

Πόση πολιτική μικρότητα μπορεί να χωρέσει σε λίγες λέξεις; Ο Ριζοσπάστης δίνει την απάντηση.
Πόσα χρόνια στη φυλακή και πόσες καταδίκες σε θάνατο πιστοποιούν την τοποθέτηση κάποιου στο πλευρό των λαϊκών αγώνων; Ο Ριζοσπάστης δίνει και πάλι την απάντηση.
Παρατηρήστε τα εισαγωγικά στη “στέγη” και στην λεγόμενη “ανανεωτική” Αριστερά. Και εισαγωγικά και λεγόμενη. Εντάξει σύντροφοι, ηρεμήστε, το πιάσαμε το υπονοούμενο.
Μετά θ’ αναρωτιέστε πάλι τι έχουνε τα έρμα και ψοφάνε…
antiphono.wordpress

Πρυτάνεις για κλάματα

Του Νίκου Δήμου/lifo.gr
Όταν ήμουν παιδί, απέναντι από το σπίτι μας έμενε ένας καθηγητής του Πολυτεχνείου. Ήταν το πιο σεβαστό πρόσωπο στη γειτονιά, πάνω και από τον πατέρα μου, που ήταν διευθυντής σε υπουργείο. Οι γονείς μου αναφέρονταν με δέος στο αξίωμά του.   
Η Ελλάδα είχε τότε τρία ΑΕΙ και οι καθηγητές ήταν ελάχιστοι. Σήμερα, βέβαια, με δεκάδες ΑΕΙ (και ΤΕΙ που νομίζουν πως έγιναν ΑΕΙ) οι καθηγητές είναι πιο πολλοί από την άμμο της θάλασσας. Ιδιαίτερα αν πάρουμε αυτούς που αυτοαποκαλούνται «πανεπιστημιακοί» (σημαίνει οτιδήποτε εκτός από τακτικός καθηγητής), τότε γεμίζουν άνετα το ΟΑΚΑ   Φυσικό είναι, λοιπόν, να μην έχουν της αξία της σπανιότητας. Αλλά και άλλες αξίες έχουν χάσει με την κατάντια στην οποία έχουν περιέλθει τα Ανώτατα Ιδρύματά μας.   

Ωστόσο, κάποια μικρή αίγλη είχαν κρατήσει οι προϊστάμενοι – οι πρυτάνεις. Το ανώτατο αξίωμα στον ακαδημαϊκό χώρο το είχαν τιμήσει μεγάλες προσωπικότητες στο παρελθόν κι ενέπνεε λίγο σεβασμό.  
 Αλίμονο – όχι πια. Τα φαιδρά καμώματα του Πελεγρίνη και του Μυλόπουλου, που ηγούνται των δύο μεγαλύτερων και παλιότερων πανεπιστημίων μας, έχουν φέρει το πρυτανικό αξίωμα στο κατώτατο όριο του κύρους και της αξιοπιστίας.   
Σε εποχές κρίσης και ένδειας, τι θα έπρεπε να κάνουν οι πρυτάνεις; Να βελτιώσουν τα ιδρύματα, να τα εμπλουτίσουν, να τα ενισχύσουν ώστε να πάψουν
πια να παράγουν τυπικούς διπλωματούχους για το Δημόσιο. Να καταρτίζουν επιστήμονες, άξιους να ανεβάσουν το παραγωγικό και πολιτιστικό επίπεδο της χώρας.   
Και αντ' αυτών, τι κάνουν; Πολιτεύονται μετ' ευτελείας. Επιπλέον, ο ένας ασχολείται με καμπινέδες και παραγωγή (κυριολεκτικά και μεταφορικά) απορριμμάτων, ενώ ο άλλος κρύβεται να μην τον συλλάβουν επειδή δεν αντέδρασε (αν δεν συνέργησε) στην καταστροφή του Μηχανογραφικού Κέντρου. Κι αυτό, για να μην περάσει ο «Τεχνοφασισμός» και γίνουν ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές των πανεπιστημιακών αρχών. Κόντρα –όπως αποδείχθηκε– στο 80% των καθηγητών!   
Και ο δεύτερος αυτός, ο κύριος Πελεγρίνης, είναι, αλίμονο, καθηγητής Φιλοσοφίας! Και θα γνωρίζει τη θέση του Πλάτωνα για τους ηγέτες. Που τους ήθελε φιλόσοφους. Τέτοιους φιλόσοφους; Παρανομούντες και φυγόδικους;   Ντροπή για οποιονδήποτε άνθρωπο, περισσότερο για πνευματικό άνθρωπο κι ακόμα περισσότερο για φιλόσοφο. Ίσως όμως η απόλυτη ξεφτίλα και υπερβολή να σημαίνει πως πιάσαμε πάτο στα ΑΕΙ. Πως ήρθε η αρχή του τέλους για τους καμποτίνους και τους ψηφολάγνους. Κι ότι τώρα, μόνο προς τα πάνω μπορούμε να πάμε. 

Χαρακτηρίστε τον Μέγα Αλέξανδρο

dimartblog.wordpress
Επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ιστορία, για το πώς διδάσκεται στα σχολεία μας και κατά πόσον αναπτύσσει την εθνική συνείδηση των παιδιών μας, δημοσιεύουμε σήμερα την έκθεση ενός μαθητή από το μακρινό 1986, με θέμα «Χαρακτηρίστε τον Μέγα Αλέξανδρο». Κακά τα ψέματα: «ιστορία είναι αυτό που μας διηγήθηκε η γιαγιά μας». Το ντοκουμέντο αυτό πιστεύουμε πως καταδεικνύει την ανωτερότητα της βιωμένης ιστορίας σε αντίθεση με την άχρωμη και άοσμη επιστημονική προσέγγιση in vitro από τεχνοκράτες πανεπιστημιακούς.

Καμία κρίση και κανένα ΔΝΤ

Θανάσης Χειμωνάς/athensvoice.gr
Η σκηνή είναι εφιαλτική. Ένας οργισμένος όχλος προσπαθεί με μανία να λιντσάρει τέσσερα-πέντε άτομα. Οι αστυνομικοί μετά βίας προσπαθούν να τους συγκρατήσουν. «Φεύγουν» μερικοί καφέδες, τα υποψήφια θύματα τρώνε και κάποιες «ψιλές». Το χειρότερο απ’όλα: Η φριχτή αυτή απόπειρα λιντσαρίσματος διαδραματίζεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες…

Άγιος Παντελεήμονας; Νεοναζί και Πακιστανοί; Όχι φίλοι μου! Τα καλόπαιδα με τα ξυρισμένα κεφάλια δεν έχουν φτάσει ακόμα στο σημείο να δέρνουν σε ζωντανή μετάδοση (εκτός φυσικά από τα πολιτικά talk show). Άσε που όταν την πέφτουν στους μετανάστες, τριγύρω δεν υπάρχουν αστυνομικοί ούτε για δείγμα.

Η εικόνα που περιγράφω παραπάνω είναι η ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε ο Γερμανός πρόξενος Βόλφγκανγκ Ομπερμάγερ, πριν λίγες μέρες στην Θεσσαλονίκη. Έτσι ακριβώς. Ρατσιστική. Το μόνο «λάθος» του Ομπερμάγερ και των ακολούθων του ήταν πως προέρχονται από μια χώρα που οι συγκεκριμένοι «αγανακτισμένοι πολίτες» μισούν. Μια χώρα την οποία οι φίλτατοι αυτοί «συνέλληνες» ταυτίζουν με τον ναζισμό και, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, φοράνε μια μουστάκα σαν του Χίτλερ και καλά για να «πικάρουν τους –ξενέρωτους- κατοίκους της. Δεν είναι αστείο; Να αποκαλείς «ναζί» τους Γερμανούς, την στιγμή που Εσύ, σήμερα, δίνεις 12% στην Χρυσή Αυγή.
Ο Ομπερμάγερ «πλήρωσε» την δήλωση ενός συμπατριώτη του. Ακριβώς όπως ένας άσχετος Πακιστανός τρώει βρωμόξυλο στα σκοτεινά σοκάκια γύρω από την Πλατεία Αμερικής επειδή κάποιος συμπατριώτης του (ενδεχομένως να) διέπραξε κάποιο αδίκημα. Συλλογική ευθύνη. Ένα από τα θεμέλια του ρατσισμού. Εδώ φυσικά, πρέπει να προσθέσουμε πως ο διπλωμάτης είναι ιερός. Ακόμη και αιμοσταγή, τριτοκοσμικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν διανοήθηκαν να τον πειράξουν. Λαμπρές εξαιρέσεις φυσικά, το Ιράν των Αγιατολάχ και, εσχάτως, η κατασπαραγμένη από την αλήστου μνήμης (όπως δυστυχώς αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα) «Αραβική Άνοιξη», Λιβύη.
Για την επίθεση στον πρόξενο συνελήφθησαν τρία άτομα. Και όπως ήταν αναμενόμενο (πόσο προβλέψιμοι έχουν γίνει κάποιοι, θεέ μου…) το ελληνικό ίντερνετ κατακλύστηκε από ‘μοβόρα σχόλια περί «σύγχρονης χούντας», «φασιστικού καθεστώτος», «νέων Τσολάκογλου» κλπ κλπ. Έτσι είναι ρε! Και ποιοι είναι δηλαδή αυτοί οι νεοταξίτες νεοφιλελεύθεροι φασίστες που θα μας εμποδίσουν να δέρνουμε όποιον γουστάρουμε; Δημοκρατία δεν έχουμε; Δεν έχω δηλαδή το δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω; Κι αυτοί οι μπάτσοι, δεν φτάνει που δεν μας άφησαν να στείλουμε τον Γερμαναρά στην κόλαση να κάνει παρέα με τον Αμερικάνο πρέσβη στην Λιβύη, θέλουν να μας κλείσουν εμάς στην φυλακή; Εμάς; Τους Έλληνες; Ε; Ε;

Ο ρατσισμός στην χώρα μας είναι παράξενη ιστορία. Από χρόνο σε χρόνο αλλάζει αντικείμενο. Μετά την μικρασιατική καταστροφή έβριζαν τους μικρασιάτες. Την δεκαετία του 80’, μικρό παιδί, θυμάμαι πως είχαν λιντσάρει στο κέντρο της Αθήνας έναν Ρωσοπόντιο. Τις εποχές που το χρήμα έρεε άφθονο (ας σταματήσει επιτέλους αυτό το παραμύθι πως για όλα φταίει το μνημόνιο) κυνηγούσαν τους Αλβανούς με αποκορύφωμα ένα πρωτοφανές πογκρόμ που εξαπολύθηκε το 2004, μετά την ήττα της εθνικής μας στα Τίρανα.
Σήμερα, οι διωγμοί σε βάρος των ασιατών και των αφρικανών ανάγκασαν την κυβέρνηση των ΗΠΑ να εκδώσει ταξιδιωτική οδηγία προς όσους κατοίκους της τολμήσουν να επισκεφθούν το ταλιμπανάτο της Ευρώπης. Προς το παρόν, η ανακοίνωση απευθύνεται στους «έγχρωμους» (που λέγαμε παλιά) Αμερικανούς. Δεν βρισκόμαστε όμως μακριά από την εποχή που οι «άλλοι» θα αρχίσουν να επιτίθενται και σε ξανθούς τουρίστες θεωρώντας τους «Γερμαναράδες».

Όχι. Καμία κρίση και κανένα ΔΝΤ. Όσο κοινότοπο και αν ακούγεται, έχει καθαρά να κάνει με έλλειψη παιδείας. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που τα παιδάκια του Δημοτικού βλέπουν στην τηλεόραση τον δάσκαλό τους να ξυλοφορτώνει έναν ξένο διπλωμάτη…

Ετοιμάζεται κυβέρνηση Σ Υ Ρ Ι ΖΑ - ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ!

Έτοιμη η κυβέρνηση STARTREK!

A. Τσίπρας: «θα γεννηθούν πολιτικές δυνάμεις, όχι κατ’ ανάγκην από δοκιμασμένα στελέχη, με αντιμνημονιακό προσανατολισμό αλλά με διαφορετική κοινωνικό οικονομική ανάλυση από τη δική μας. Σε αυτή λοιπόν τη φάση της πατριωτικής ευθύνης και για να σταματήσει η καταστροφή και να ανασυγκροτηθεί η οικονομία, θα μπορούν να υπάρξουν συνεργασίες».

Γιάννης Μεϊμάρογλου/metarithmisi.gr

Κοινωνικό Κράτος; Αφού χορτάσουν οι ‘ημέτεροι’...

Της Αντιγόνης Λυμπεράκη/aristeristrouthokamilos.blogspot

1. Τι είναι αυτό που ονομάζουμε Κοινωνική Πολιτική στην Ελλάδα μέχρι σήμερα; (και γιατί δεν μας αρέσει);
Αυτό που συνήθως αποκαλούμε «Κοινωνική Πολιτική» στην Ελλάδα είναι η προσχηματική επίκληση των ιδεωδών της κοινωνικής αλληλεγγύης, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα προνόμια των "βολεμένων".
Είναι μια ζωντανή δυσφήμιση της κοινωνικής αλληλεγγύης, αφού αποτελεί βασικό πυλώνα της λειτουργίας του πελατειακού κράτους.
Και είναι δυσφήμιση, επειδή αξιοποιεί την ρητορεία του αλτρουϊσμού για να υποκλέψει τους πόρους κοινωνικής προστασίας, για να συντηρεί τους κομματικούς πελάτες - δηλαδή τους "εντός συστήματος".

Κλέβει από τους φτωχούς για να δίνει στους άλλους. Αφού χορτάσουν οι ‘ημέτεροι’, ότι απομένει προσφέρεται για τη στήριξη εκείνων που πραγματικά χρειάζεται να υποστηριχθούν!

Βασικά υποστυλώματα ο ακατάσχετος βερμπαλισμός (όπου η κοινωνική ευαισθησία είναι ένα πουκάμισο αδειανό), η αδιαφάνεια και ο κατακερματισμός. Έτσι, εδραιώνονται και επιβάλλονται, ακόμη και σήμερα, παρωχημένες και ανομολόγητες αντιλήψεις: Για την κοινωνία, για την οικογένεια αλλά και τους ανθρώπους. Η κοινωνική πολιτική έχει μείνει προσκολλημένη σε ένα μοντέλο όπου ο άνδρας είναι κουβαλητής (εργαζόμενος) και η γυναίκα ασχολείται με τη φροντίδα (εξαρτώμενο άτομο). 

Έτσι, μέσα από πατερναλιστική και ισοπεδωτική αντίληψη χωρίς ρόλο για ατομική ευθύνη και επιλογή, λέει ότι προσφέρει στον πολίτη. Στην πραγματικότητα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του δημοσίου λειτουργού που παρέχει την υπηρεσία.
Τα σχολεία είναι για τους δασκάλους, και όχι για τους μαθητές.
Τα νοσοκομεία είναι για τους γιατρούς και όχι για τους ασθενείς.
Οι παιδικοί σταθμοί για τις νηπιαγωγούς και όχι για τα νήπια,
Οι δημόσιες υπηρεσίες για τους υπαλλήλους τους και όχι για τους πολίτες.

Η κοινωνική πολιτική του χτες και του σήμερα στην ουσία ενορχηστρώνει μια αναδιανομή από εκείνους που έχουν ανάγκη, προς εκείνους που έχουν μέσο.
Αποτελεί, δηλαδή, ένα ακραίο αποπροσανατολισμό του κοινωνικού και του αλληλέγγυου στοιχείου. Ομάδες συμφερόντων με την συγκατάθεση πολιτικών κατέλαβαν για ίδιο όφελος τον πυρήνα της συλλογικότητας της κοινωνίας μας. Είναι για αυτό – για την αντιαισθητική υποκρισία που περικλείει μια συστηματοποιημένη αδικία – που αυτό που έκαναν στην κοινωνική πολιτική μας απωθεί τόσο πολύ!Απορρίπτουμε, λοιπόν, το "κοινωνικό" κράτος πελατείας επειδή:

Φαντάσου που θα πάνε τα "δικαιώματα"....

" ΜΠΡΑΒΟ !!! ΠANTA TETOIA !!! ΜΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ Η ΔΙΑΘΕΣΗ !!!"
Ο Νάσος Θεοδωρίδης (μέλος του Τμήματος Δικαιωμάτων ΣΥΝ και της Επιτροπής Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ) είναι αριστερός. Έχει όμως ένα ελάττωμα. Λατρεύει τους προπηλακισμούς. Σιάχνεται ρε παιδί μου! Με αυτούς αγαλλιάζει η ψυχή του, με αυτούς γελάει, αυτοί του φτιάχνουν η διάθεση, αυτοί του δίνουν δύναμη να συνεχίσει.

planus.pblogs.gr

Αυτή είναι η σπατάλη και η διαφθορά που έφερε επίτροπο στους δήμους

Με τις καταλήψεις εργαζομένων στους ΟΤΑ που διαμαρτύρονται για το καθεστώς διαθεσιμότητας στο οποίο μπαίνουν υποχρεωτικά, έρχεται στο φως ένα πρόβλημα γνωστό από καιρό: Η κακοδιαχείριση των Δήμων την οποία επανειλημμένα επεσήμαναν το Ελεγκτικό Συνέδριο και ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, αλλά η πολιτεία αδρανούσε να διαχειριστεί.
Ας σημειωθεί ότι νέο γύρο καταλήψεων ξεκινά από σήμερα η ΠΟΕ-ΟΤΑ και εντείνει τις κινητοποιήσεις σε όλες τις υπηρεσίες των δήμων όπως σε παιδικούς σταθμούς και ΚΕΠ. Ταυτόχρονα ξεκινάει νέο «κύμα» καταλήψεων σε ΧΥΤΑ και αμαξοστάσια. Παράλληλα, η Ομοσπονδία καλεί ΚΕΔΕ και ΠΕΔΑ να αναστείλουν τη λειτουργία των δήμων.
Πόρισμα-σοκ για τη διαφθορά στους δήμους
Τον περασμένο Μάρτιο το πόρισμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου ήταν καταπέλτης για τη διαφθορά των Δήμων. Αποκάλυψε παρανομίες σε προσλήψεις, παράνομη καταβολή αποζημιώσεων σε υπαλλήλους και ειδικούς συνεργάτες, χορήγηση επιδομάτων ευθύνης σε διευθυντές χωρίς προσόντα, επιχορηγήσεις σε φορείς, δαπάνες δημοσίων σχέσεων.
Τα ποσά που σπαταλήθηκαν τα τελευταία χρόνια ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ. Σήμερα οι Δήμοι εμφανίζουν χρέη 1,9 δισ. ευρώ από δάνεια αφού μια από τις πληγές των ΟΤΑ αποτελεί ο άκρατος δανεισμός χωρίς αυστηρά κριτήρια και προϋποθέσεις. Σύμφωνα με την καταγραφή από το υπουργείο Εσωτερικών στα 1,9 δισ. ευρώ πρέπει να προστεθούν και οφειλές των Δήμων προς τρίτους 1,27 δισ. ευρώ!
Από τους 325 δήμους που προέκυψαν μετά τον Καλλικράτη, οι 58 παρουσίαζαν χρέος που υπερέβαινε το 100% των τακτικών τους εσόδων και σε ορισμένες περιπτώσεις κυμαινόταν πάνω από το 150% των εσόδων τους.
Απορρίφθηκαν δαπάνες 77 εκατομμυρίων
Η έκθεση-σοκ του Ελεγκτικού Συνεδρίου αναφέρεται στον έλεγχο δαπανών και εσόδων του συνόλου του Δημοσίου και περίπου τα μισά από τα εντάλματα πληρωμής που δεν εγκρίθηκαν από το Ελεγκτικό Συνέδριο αφορούν δαπάνες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Συγκεκριμένα, επιστράφηκαν στους αποστολείς 7.264 εντάλματα πληρωμής που είχαν εκδώσει δήμοι και νομαρχίες και αφορούσαν δαπάνες 77,7 εκατ. ευρώ σε σύνολο 14.947 ενταλμάτων από το σύνολο των δημόσιων υπηρεσιών (ΝΠΔΔ, υπουργεία) που δεν δικαιολογούνταν.
Σύμφωνα με την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2009, δεν εγκρίθηκαν

Video κατά της επιτήρησης τραπεζών από την τρόικα

Πολιτικοί και μιντιάρχες συμμετέχουν σε μια συνεργασία-έκπληξη με σκοπό την παραγωγή ενός video που θα προωθήσει σε όλο τον πλανήτη, την ιδέα της απελευθέρωσης των τραπεζών από τον τροϊκανό ζυγό, ώστε να συνεχίσουν να μοιράζουν τα δάνεια, όπου «πρέπει»

Η πρόθεση της τρόικας να τοποθετήσει επιτρόπους στις τράπεζες, για να ελέγχει τις χρηματοδοτήσεις, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει προκαλέσει αναστάτωση, στο πολιτικό και μιντιακό προσωπικό της χώρας, καθώς αγνοεί τις ήδη υπάρχουσες συμφωνίες για το μοίρασμα και θέτει την απρόβλεπτη παραμέτρο της αντικειμενικότητας στην δανειοδότηση.
Μπροστά στην καταστροφική αυτή προοπτική, που φέρνει τα πάνω-κάτω στην ιεραρχία της χώρας παραδοσιακά συγκροτήματα κινδυνεύουν να μείνου χωρίς δανειακή ανταμοιβή για την υποστήριξη που παρείχαν στους εκπροσώπους των δανειστών!

Ταυτόχρονα, ολόκληρα κόμματα που είχαν στηρίξει την άνοδό τους και την επιχειρηματολογία τους στον πόλεμο κατά του μνημονίου, βλέπουν την τρόϊκα να τους σαμποτάρει ύπουλα, με το να κάνει αυτό ακριβώς που ζητούσαν: Να ελέγχει τα χρήματα της δόσης ώστε να μη γίνουν λάφυρο των λίγων!
Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο πλήρους ανατροπής και αλλαγής των παραδοσιακών και ιστορικών οικονομικών σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί εδώ και δεκαετίες, όλοι παραμέρισαν τις διαφορές τους και προχώρησαν σε μια χορευτική διαμαρτυρία, στα πρότυπα του video προώθησης του Ελληνικού τουρισμού που γυρίστηκε στο Λονδίνο.

Προς το παρόν, οι αντιδράσεις στο «flashmob» (όπως αποκαλείται το συγκεκριμένο happening) των ελλήνων παραγόντων, είναι κατά κύριο λόγο, θετικές. Οι έλληνες μαχητές της δανειακής ανεξαρτησίας, χορεύουν συρτάκι και άλλα κομμάτια της ελληνικής πολιτικής σκηνής (π.χ. το Send the money to Switzerland) και στη συνέχεια δείχνουν τα γράμματα στις μπλούζες τους που σχηματίζουν τη φράση «Ελευθερία στις Τράπεζες», μπροστά στους εντυπωσιασμένους περαστικούς.
ΜούφαNet 

Ο φοιτητής που μας “άφησε άφωνους” (επειδή σπουδάζει 10 χρόνια λογιστική στα ΤΕΙ ; )

Πρόσφατα    έπεσα  σ΄ ένα  βιντεάκι
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=187864&catID=3
με  τον  εντυπωσιακό   μάλιστα  τίτλο  “ο  φοιτητής  που  άφησε  άφωνους  τους  πολιτικούς”.

Ο   χειμαρρώδης   φοιτητής  λοιπόν   κ  ΒΘ   ανάμεσα   σε κορώνες  “για  ανθρώπους  που  θα  πεθαίνουν  στα  πεζοδρόμια”  και  στην  περιφρόνηση  του  για  θέματα  όπως  ΑΕΠ,  χρέος  κλπ    είπε  και   το  βάσανο  του. Πως  με  450  ευρώ  που  θα  πάρει  δεν  θα  μπορεί  να  συζήσει  με  την  άνεργη  κοπέλλα  του ( άνεργη σε  θεωρητικό  επίπεδο  “γιατί  η  ανεργία  στους νέους  είναι  53%”)  σε  μια  γκαρσονιέρα.   Οντως  δεν  γίνεται !
Δεν  ξέρω  τι  απάντησαν  οι  παριστάμενοι  πολιτικοί. Πιθανώς  και  να  εσιώπησαν. Απέναντι  τους  είχαν  ένα  άγνωστο  τους,  όφειλαν  να  δεχθούν  την  καλή  του  προαίρεση  και  από  την  στιγμή  που  εκπροσωπούσαν  τα  κόμματα  τους  δύσκολα  θα  μπορούσαν  απέναντι  σ΄ένα  εκπρόσωπο  της  κοινωνίας  να  είναι   καχύποπτοι  ή  πολύ  περισσότερο  επιθετικοί.

Επειδή  όμως  εγώ    εκπροσωπώ  μόνο  τον  εαυτό  μου  και  δεν  ζητάω  και  την  ψήφο  κανενός  ομολογώ  πως….έχω   θέμα .  Γιατί  έχει  κάποιος    την  απαίτηση  να  κάνει  “οικογένεια”  με    τον  πρώτο  μισθό  που  θα  πάρει ;   Και  το  κυριώτερο. Ο  τύπος  είναι  27  χρονών  και  λέει  να  πάρει  το  πτυχίο  λογιστικής  από  τα  ΤΕΙ   το  επόμενο  εξάμηνο !  Ελεος  ρε  μάγκα  μου.  Δεν  σπουδάζεις  Ιατρική  ή  πυρηνική  φυσική! Εννέα  χρόνια  λογιστική  στα  ΤΕΙ;;;;;  Και  συνεχίζεις  να  σπουδάζεις;;;; Και  κλαίγεσαι  για  τα  450€  που  θα  σου  δίνει  ο  εργοδότης  σου;;;  Που  δεν  θα  μπορείς  να  του  πεις  “όχι”    επειδή  από  πίσω  θα  περιμένουν  5-10.000;;; Προσωπικά  δεν  θα  έπαιρνα  στην  επιχείρηση  μου  κάποιον  που  χρειάστηκε  μια  10ετία  για  να  τελειώσει  ΤΕΙ λογιστικής.  Κι  επειδή  δεν  κατάλαβα   ο  τύπος  να  έχει  δουλέψει – γιατί  όλο  και  καμμιά  εργασιακή  του  εμπειρία    θα  μας  παρουσίαζε και  θα  μας  διεκτραγωδούσε   (“με  απέλυσαν”….” δεν  βρίσκω  δουλειά”…   “με  εκμεταλλευόταν  εκεί  που  δούλευα”… κάτι  τέλος  πάντων )-  πως  την  έβγαζε  τόσο  καιρό; Τελειώνοντας  το  Γυμνάσιο  το  2004  τι  έκανε;  Ηταν  5  καλά  χρόνια  μέχρι  την  κρίση.  Αν  απλώς    έκανε   10  χρόνια   φοιτητική  ζωή    με  τα  λεφτά  του  μπαμπά  και  της  μαμάς,  λυπάμαι  αλλά  κάπως  έτσι  θα  πρέπει  να  συνεχίσει  να  πορεύεται,  κάτι  που  υποψιάζομαι –   παρά  τα  κλαψουρίσματα -   πως  τον  βολεύει  μια  χαρά .

Μπορεί  και  να  τον  αδικώ  τον  κ  ΒΘ.  Για  να  μην  υποχρεωνόμαστε  όμως  να κάνουμε  περίεργες  σκέψεις  καλό  θα  ήταν  να  ξέραμε  λίγα  περισσότερα  πράγματα  για  τους    “εκπροσώπους  της  κοινωνίας”  (   αναφέρομαι  στους  “μη  επώνυνους”  γιατί  είμαστε  μικρό  χωριό  και  με  τους  “επώνυμους”  γνωριζόμαστε). Που  ζουν,  πως  ζουν,  τι  “καβάντζες”  έχουν,  τι  έκαναν  στη  ζωή  τους κλπ Αλλιώς   θα  μας  μένει  η  απορία  σε  τι  κοινωνία  ζούμε,  όταν  την  “εκπροσωπεί”  ένας  φοιτητής  που  σπουδάζει  (με  χρήματα-εκτός  της  οικογένειας  του-  και  των  φορολογουμένων)  10  χρόνια  λογιστική  στα  ΤΕΙ .
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010
ΥΓ  Μετά  τον  ΒΘ  ακούσαμε  και  τον  “οικονομικό  μετανάστη – πρώην  επιχειρηματία”    κ ΘΖ   Κάτι  περίεργα   που  έλεγε “και  τι με  νοιάζουν  εμένα  οι  Τράπεζες”, “το  κράτος  παίρνει  τα  λεφτά  από  τους  φορολογουμένους  και  τα  δίνει  στους  ξένους”   μου  δημιουργούν  περιέργεια  για  το  τι  σόϊ   επιχείρηση   είχε  και   τι  “κουμάντα”  έκανε. Ασε  που  οι  οικονομικοί  μετανάστες  εργάζονται  κάπου  στο  εξωτερικό. (ΟΚ  μπορεί  να  είχε  πάρει  άδεια)

Ενα βήμα μπροστά

This is the portrait of the unconventional Greek wine producer Yiannis Boutaris in his bid to become the mayor of Thessaloniki. The camera follows the 68-year-old over the course of his campaign in 2010. The enthusiastic entrepreneur proves to be a determined and committed politician. We see him pottering around at home, practicing yoga and visiting community centers. The politically progressive Boutaris is fighting against the establishment, while the country sinks further and further into financial crisis; the tattoo of a lizard on his wrist reminds him that change is always possible. Boutaris wants to turn Thessaloniki into a flourishing and attractive harbor city again, and sustainability and ecology are high on his agenda. Accompanied by footage from the family archive, he talks about his background and private life, including the death of his wife. The film builds up to election day, when the tireless Boutaris finds himself in a neck-and-neck race.
idfa.nl

Το λόμπι των χρεοκοπημένων αντεπιτίθεται!

Οι Ευρωπαίοι είναι αποφασισμένοι να έρθουν σε σύγκρουση με το σύστημα διαπλοκής στην Ελλάδα. Να κτυπήσουν ευθέως την διεφθαρμένη πολιτική και επιχειρηματική ελίτ που ευθύνεται για την χρεοκοπία της χώρας. Το κλειδί των εξελίξεων είναι ο έλεγχος των δανείων. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τράπεζες που υπάρχουν ακόμη λόγω των Ευρωπαίων φορολογουμένων. 

Αυτό ήταν! Το λόμπι της δραχμής, η λέσχη των χρεοκοπημένων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών πέρασε στην αντεπίθεση. Πιέζει ασφυκτικά για να αλλάξει αυτή η διάταξη. Δηλαδή να κατασπαταλήσουν για άλλη μία φορά τα χρήματα των καταθετών και των μετόχων. 
Στο παρελθόν έχουν αποδείξει ότι είναι ικανοί για όλα. Να οδηγήσουν την χώρα ακόμη και σε πρόωρες εκλογές, αν πιστέψουν ότι αυτός είναι ο τρόπος για να κερδίσουν λίγες ακόμη εβδομάδες ζωής. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε ήδη να έχουν βάλει λουκέτο. 
Το έχουν κάνει κι άλλες φορές στο παρελθόν. Η χώρα αυτή οδηγήθηκε σε εκλογές όταν επιχειρήθηκε να σπάσει το απόστημα σε δημόσιους οργανισμούς με μίζες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Οδηγήθηκε σε εκλογές όταν η Δικαιοσύνη απείλησε να αγγίξει τις σχέσεις του πολιτικού κόσμου με υπόγειες διαδρομές του χρήματος, όπως συνέβη με τα δομημένα ομόλογα. Δεν τους ενδιαφέρει η χώρα και οι πολίτες της. Τους ενδιαφέρει μόνο να συνεχίσουν να ζουν σε βάρος των υπολοίπων. Δεν είναι απλά μια ομάδων κηφήνων. Είναι ένα καρκίνωμα που έχει μολύνει τα πάντα...

Το λόμπι των χρεοκοπημένων αντεπιτίθεται. Συγκεντρώνει τις δυνάμεις που του έχουν απομείνει και τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις. Ο έλεγχος των δανείων άνω των 10 εκατ. ευρώ θεωρείται «πράξη κατοχής». Τι θέλουν; Να δώσουν τα λεφτά τους οι Ευρωπαίοι και οι ίδιοι να συνεχίσουν να ζουν με δανεικά λεφτά από τις τράπεζες, όπως κάνουν επί σειρά ετών. 
Μόνο που οι άλλοι δεν είναι κουτοί. Δεν είναι η Ευρώπη ξεφτιλισμένη, όπως θα ήθελαν οι κρατικοδίαιτοι. Ξεφτιλισμένο είναι το ελληνικό σύστημα της διαπλοκής. Στην πραγματικότητα πρόκειται για εγκληματική οργάνωση που θα έπρεπε τα μέλη της να είναι εδώ και καιρό πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. 
Είναι αστείοι. Έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό, έχουν οδηγήσει τις εταιρείες τους στο χάος και τώρα εκβιάζουν το σύστημα για να χρηματοδοτηθούν από τις τράπεζες. Τίποτα άλλο χρειάζονται;  

Η πράξη της τοποθέτησης επιτρόπου στις τράπεζες είναι μία ενέργεια που μπορεί να έχει ιδιαίτερα ευνοϊκές επιπτώσεις στην χώρα και στα συμφέροντά της. Μπορεί να αποτελέσει την αρχή για να ξεριζωθεί το άθλιο σύστημα της διαπλοκής που έχει διαλύσει οτιδήποτε υγιές σε αυτή την χώρα. Δεν τρώμε κουτόχορτο. Δεν παρακολουθούμε τις αποπροσανατολιστικές φωνές του λόμπι των χρεοκοπημένων. Αν θέλουν να έχουν επιχειρήσεις ας φέρουν λεφτά από το εξωτερικό. Δεν θα συνεχίζουν να κάνουν τους μάγκες με τα δικά μας λεφτά.
 Θανάσης Μαυρίδης/capital.gr

Η ελπίδα του αριστερού φιλελευθερισμού

Λεωνίδας Καστανάς/athensvoice
Αναζητούμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο; Αντιληφθήκαμε ότι πρέπει να αποχωριστούμε τη μεταπολιτευτική βουλγκάτα; Είμαστε έτοιμοι να ενστερνιστούμε ως κοινωνία τον ανταγωνισμό, την ευελιξία, την κινητικότητα και να αποκτήσουμε ένα δικαιότερο και αποτελεσματικότερο κοινωνικό κράτος, όπως είπε και ο Γιάννης Στουρνάρας;
Δύσκολα μπορεί να δώσει κάποιος θετική ή αρνητική απάντηση. Η μάχη μόλις άρχισε. Ο Υπουργός των Οικονομικών έθεσε πέντε προϋποθέσεις για να είναι η μάχη αυτή νικηφόρα για τις δυνάμεις της προόδου. Για τη χώρα και τους ανθρώπους της εργασίας. Αυτές θέλω να συζητήσουμε.
Πρώτον, η άρση της διάχυτης αβεβαιότητας και η επικράτηση ενός σταθερού οικονομικού κλίματος.
Στη χώρα αυτή ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης πιστεύει ότι:
1.1 Η εκβιομηχάνιση είναι οικολογική καταστροφή και ξεπούλημα στους βάρβαρους εγχώριους και ξένους καπιταλιστές.
1.2 Οι ξένες επενδύσεις αποτελούν ξεπούλημα και εκμετάλλευση του υπερήφανου λαού μας.
1.3 Η Παιδεία έχει στόχο να μοιράζει πτυχία άκοπα με στόχο οι πτυχιούχοι να διορίζονται στο δημόσιο. Η επιστημονική έρευνα και η αριστεία αποτελούν εντατικοποίηση των σπουδών και μετατρέπουν τις σχολές σε πανεπιστήμια της Αγοράς.
1.4 Η τουριστική ανάπτυξη θα καταστρέψει τις παραλίες και τα δάση, θα μας μετατρέψει σε υπηρέτες των βελανιδοφάγων.
1.5 Το ύψος των μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δεν προκύπτει από τον

'Επανάσταση' με τα λεφτά των άλλων

Ευθύμης Μαραμής/eyedoll

Σε μια χώρα που πασχίζει να αναγνωρίσει τις στρεβλώσεις και την καταχρηστική εξουσία που εξαθλίωσαν τη χώρα, χρειάζεται διάλογος ακόμη και ως προς τα βασικά.
Καλά είναι να μιλάμε με παραδείγματα για σοβαρά θέματα, γιατί μόνο έτσι προκύπτει η αλήθεια την οποία μάθαμε να κρύβουμε κάτω από το χαλί στα χρόνια της φούσκας της ευημερίας
Τώρα που η φούσκα έσκασε στα μούτρα μας απομένει να καθαρίσουμε τα απόβλητά της και να μπορέσουμε επιτέλους να δούμε και να ακούσουμε.
Η μπόχα που θα απομείνει είναι εύκολο να απομακρυνθεί, όταν εντοπίσουμε το βόθρο από τον οποίο προέρχεται και τον μπαζώσουμε οριστικά.
Την Άνοιξη του 2007 εργαζόμουν σε εμπορικό κατάστημα ένδυσης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Ήταν το ένα από τα δύο που διατηρούσε καλός μου φίλος και συνολικά ο τζίρος τους ήταν 10.000 ευρώ την ημέρα περίπου.
Κάπου εκεί, δεν θυμάμαι ακριβώς τους μήνες, ξεκίνησε απεργίες το πιο ευνοημένο-χαϊδεμένο συνδικάτο της χώρας, αυτό της ΓΕΝΟΠ.
Οι απεργίες των εργαζομένων της ΔΕΗ ήταν ανέκαθεν ένα μεγάλο ερωτηματικό ως προς την σκοπιμότητά τους.
Οι πιο σκανδαλωδώς ευνοούμενοι πολίτες της χώρας, με μισθούς ανάλογους πανεπιστημιακών γιατρών, με έκπτωση έως και 80% στην κατανάλωση ρεύματος, με εξοργιστικές παροχές, προνομιακά ασφαλιστικά δικαιώματα και αμύθητα επιδόματα, κατάφεραν να τσεπώσουν από τον τότε υπουργό της Νέας δημοκρατίας, Δημήτρη Σιούφα, δωράκι ύψους 18 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με το πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρου Ρακιντζή, για τα έτη 2004-08.
Για να το πετύχουν αυτό, έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά ως θεσμικά παράσιτα,μέσω του συνδικαλιστικού φασισμού, τον οποίον αναμασάνε ως κεκτημένο δικαίωμα.
Κόβανε συνεχώς το ρεύμα, με αποτέλεσμα ο

Oσο...

sabotaz33.blogspot

Όσο τα υποβρύχια που γέρνουν θα πληρώνουν μισθούς στους εργαζόμενους στα ναυπηγεία σκαραμαγκά, όσο βαγόνια-φαντάσματα θα μεταφέρουν λαθραία τσιγάρα για να συμπληρώνουν το εισόδημα υπαλλήλων του οσε,  όσο από τα τσιγάρα του άνεργου  θα πληρώνεται η σύνταξη των αγωνιστών  βουλευτών μίκη θεοδωράκη και αλέκου αλαβάνου και ένα σωρό ακόμη, όσο από τις απλήρωτες υπηρεσίες φαντάρων θα πληρώνονται οι μισθοί καραβανάδων στρατόκαβλων, όσο από την θέρμανση κάθε σπιτιού θα πληρώνεται ο περιφερειάρχης ψωμιάδης και αδέλφος του, όσο το αγγελιόσημο από  τις διαφημίσεις του κάθε ενδιαφερόμενου θα πληρώνει τις συντάξεις των δημοσιογράφων τράγκα και ταρζάν κλπ, όσο από τις κρατήσεις στους μισθούς εργαζομένων των 586ευρω θα χρηματοδοτείται η συνδυκαλιστική δράση και τα ταξίδια του προεδρείου της γενοπ δεη, όσο από τα επιδόματα αλληλεγγύης δεν πλρώνονται επιδόματα ανεργίας αλλά οι μισθοί στους υπάλληλους οαεδ που σε καταγράφουν στην λίστα-στατιστική ανέργων, και όταν από τους φόρους κάθε neoset που πτωχεύει και εργαζόμενου σε αυτήν επιμένουμε να χρηματοδοτούμε τα ελλείμματα του οσε, τότε ίσως κάποια στιγμή καταλήξουμε στο ότι δεν έχει μείνει τίποτα ζωντανό να τροφοδοτεί το έλλειμμα του ‘’θαυμάσιου γενναίου’’ κόσμου του δημόσιου γραφεικρατικού τομέα.  Το έλλειμμα του τελευταίου αυτοκράτορα.
Από το 2004 εως το 2009, υπολογίζοντας τα 6 χρόνια της γαλάζιας ξενοιασιάς, το πρωτογεννές έλλειμμα του  τελευταίου αυτοκράτορα ήταν συνολικά (επαναλαμβάνω χωρίς να υπολογίζουμε την δαπάνη των τόκων του χρέους) 56δις  €.  Μόλις!!!!!
Όχι ακριβώς!!! Όχι μόνο!!! Τα 56 δις δημιούργησαν νέα δάνεια, νέους τόκους, καθυστερήσεις πληρωμών βεβαιωμένων χρεών του δημόσιου σε ιδιώτες, ακυρώσεις στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, νέους φόρους, χαράτσια (σαν αυτά που δεν πληρώνει ο αλέξης αλλά ακόμη δεν τα έχει καταθέσει ούτε στο κεθεα που είχε υποσχεθεί), ‘’εθελοντικό’’ κούρεμα ομολόγων που κατείχαν ιδιώτες και ασφαλιστικά ταμεία,  χρεοκοπία, εσωτερική υποτίμηση, φαύλος κύκλος.
Οπότε όταν είπαν-είπαμε  να απολύσουν μερικούς δημόσιους υπάλληλους κανείς μας σύμφωνα με τον μπρεχτ δεν είχε μείνει για να αντισταθεί μαζί τους. Και αν θεωρήσεις ότι 100χιλιάδες απολύσεις θα ‘’εξοικονομούσαν’’ θεωρητικά 2,2δις ευρώ, αντιστρέφεις το ερώτημα και ρωτας αν οι 800χιλιαδες δυ αντί για απολύσεις δεχόντουσαν να μοιραζόντουσαν 2,2δις λιγότερα, δηλαδή όχι  21,8δις ευρω  μισθοδοσία  αλλά 19,6δις ευρώ , εσείς τι θα επιλέγατε;
 Πολύ φοβάμαι ότι η πραγματική απάντηση τους, θα ήταν  να απολυθούν 100χιλιάδες συνάδελφοι τους, αρκει να μην είναι αυτοί στην λίστα, και όχι να μειωθούν και άλλο οι δικοί τους μισθοί. Οι υπόλοιποι δεν έχουν-έχουμε τέτοιο θεωρητικό δίλημμα. Την προηγούμενη εβδομάδα η γυναίκα μου απολύθηκε από το μαγαζί που εργαζόταν και μπήκε στην λίστα ανεργίας – μια ακόμη στατιστική του αρμόδιου υπαλλήλου του οαεδ, και  ίσως αφορμή για απαίτηση αύξηση του  πριμ παραγωγικότητας του.  

Η πλειοψηφία της κοινωνίας έκανε λάθος. Τρία χρόνια προτίμησε ν’ ακούσει τους δημαγωγούς παρά να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.

Edito 413
Φώτης Γεωργελές/athensvoice

Την προηγούμενη Τετάρτη ανέβηκα στο Σύνταγμα. Καθώς η συγκέντρωση διαλυόταν γρήγορα κάτω από την καταρρακτώδη βροχή, πέρασα απέναντι, μπήκα στη Βουλή να δω από την άλλη μεριά τη συνέχεια του έργου. Λίγες ώρες αργότερα, κάτω από ένα υπόστεγο στη Βασιλίσσης Σοφίας, μούσκεμα, τουρτουρίζοντας, κοίταζα τους έρημους δρόμους, το θολό ουρανό, τη βροχή να πέφτει άγρια, βαμμένη κίτρινη απ’ τα φώτα. Σκέφτηκα ότι αυτή η Τετάρτη ήταν μια συμβολική μέρα. Ότι αυτό το βροχερό βράδυ συμπύκνωνε όλο το δράμα και το κρυμμένο νόημα αυτών των 3 χαμένων χρόνων. Λίγες δεκάδες χιλιάδες έξω, φώναζαν για μία ακόμη φορά τα γνωστά συνθήματα. Μπορεί οι ρεπόρτερ των δελτίων ειδήσεων να μιλάνε με παλλόμενη από ενθουσιασμό φωνή, για το «μέγα πλήθος και το μέγα πάθος», αλλά ξέρουμε. Είναι λίγοι, τα επαγγελματικά στελέχη μόνο των κομμάτων, οι επαγγελματίες των συνδικάτων, των σωματείων, των ενώσεων, είναι περισσότεροι απ’ όσους διαδηλώνουν. Ο κόσμος έχει πια καταλάβει.
Αντίθετα, μέσα στη Βουλή, το έργο της «αγανάκτησης και της δίκαιης οργής» παίζεται με ένταση. Εδώ τώρα ακούγονται οι φωνές για «ρουφιάνους και αλήτες πολιτικούς», εδώ απειλούνται χειροδικίες. Είναι οι υπάλληλοι του κοινοβουλίου, αντιστέκονται στα μνημόνια που επιχειρούν να τους εξομοιώσουν με τους πληβείους, με τους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους. Και νικάνε. Η κυβέρνηση αποσύρει τη διάταξη. Η αντιπολίτευση τους καλύπτει: «Δεν διαβαθμίζει τη μνημονιακή φτωχοποίηση, αλλά αρνείται το μνημόνιο συνολικά». Οι μειώσεις στο οκταπλό από τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους εφάπαξ είναι το ίδιο με τον άνεργο που χάνει τη δουλειά του. Η κατάργηση του 16ου, του 20ού μισθού των golden boys των ΔΕΚΟ είναι το ίδιο με τις περικοπές στις συντάξεις των 600 ευρώ. Αυτή η μνημειώδους κυνισμού φράση, όμως, είναι η αποκάλυψη όσων συμβαίνουν όλο αυτό τον καιρό.
Η φράση που μισήθηκε περισσότερο από κάθε τι άλλο αυτά τα χρόνια, ήταν το