Χορτάσαμε υποκρισία

Κώστας Ρεσβάνης/protagon
Παραμονές Χριστουγέννων, εδώ και χρόνια, περνούν από πόρτα σε πόρτα υπάλληλοι καθαριότητας του Δήμου και ζητούν μια μικρή οικονομική ενίσχυση. Με μεγάλη χαρά τσοντάρω γιατί γνωρίζω κι εγώ όπως όλοι μας ότι η δουλειά στα απορριμματοφόρα, όταν μαζεύουν τις βρωμιές μας τα ξημερώματα, είναι κοπιαστική, ανθυγιεινή και - για κάποιους ηλίθιους από εμάς - κοινωνικά απαξιωμένη. Ταυτόχρονα όμως δεν αγνοώ πως πρώτο μέλημα των υπαλλήλων καθαριότητας είναι η μετάθεσή τους σε άλλο τομέα και κάνουν γι’ αυτό ό,τι μπορούν ή μάλλον το μόνο που μπορούν. Πιέζουν τις κομματικές  δημοτικές παρατάξεις, που βεβαίως δεν θέλουν και πολλά παρακάλια για ρουσφέτια.

Εδώ είμαστε λοιπόν. Οι υπάλληλοι καθαριότητας μεταμορφώνονταν σε κλητήρες και κηπουρούς. Όσο για την αποκομιδή των σκουπιδιών η λύση είχε βρεθεί και ήταν απλή: νέες προσλήψεις. Το έργο παίχτηκε πολλές φορές με αποτέλεσμα τα οικονομικά των Δήμων να τιναχτούν στον αέρα και οι δήμαρχοι να ζητούν όλο και περισσότερα χρήματα από την κεντρική διοίκηση αφού «δεν έβγαιναν πέρα». Αλλά και οι κάθε είδους προσλήψεις σε οποιαδήποτε υπηρεσία των Δήμων γίνονταν κατ’ εξακολούθηση, με αξιοκρατικά κριτήρια βεβαίως, όπως ας πούμε η αριθμητική αναλογία προσλήψεων σε σχέση με τις κομματικές δημοτικές παρατάξεις! Και πάντοτε με τις ευλογίες κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων.

Αν θεωρείτε υπερβολικά όλα αυτά ας μαρτυρήσουν για το αντίθετο ό κύριος Αβραμόπουλος, η κυρία Μπακογιάννη, ο κύριος Κακλαμάνης, ο κύριος Παπαγεωργόπουλος, ο κύριος Ψωμιάδης, αλλά και ο κύριος Τσίπρας, που είδε από μέσα στο Δήμο Αθηναίων πώς λειτουργούσε το σύστημα. Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις απλώς ενισχύουν τον πανελλήνιο κανόνα. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά τις κάθε είδους ατασθαλίες και καραμπινάτα σκάνδαλα που ήδη πήραν το δρόμο προς τη δικαιοσύνη, κατανοούμε γιατί οι Δήμοι πέρασαν και με επίσημα στοιχεία στην εξόχως τιμητική πρώτη θέση του πίνακα της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Τώρα είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα, με χρεοκοπημένους Δήμους, που προσπαθεί να μην πεθάνει. Η κυβέρνηση, με ολιγωρίες και σκαμπανεβάσματα προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, ίσως και από τύψεις, αφού πολλά στελέχη της συμμετείχαν στο πάρτι της καταστροφής. Ζητάει, λοιπόν, ο Μανιτάκης καταλόγους εργαζομένων για να δει τα κενά στους φορείς ώστε να γίνουν με μετατάξεις οι λιγότερες δυνατές απολύσεις. Οι δημιουργοί του τέρατος και οι διάδοχοί τους απαντούν με θράσος χιλίων πιθήκων «δεν στους δίνουμε». Διοργανώνεται στη Θεσσαλονίκη η 3η Ελληνογερμανική Συνέλευση, με ειδικούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από ένα ευρύτατο επιστημονικό, τεχνικό και πολιτικό φάσμα. Οι αντιδημοκρατικές σκηνές που είδαμε, οι εισβολές, οι προπηλακισμοί και οι τραμπουκισμοί ήταν η απάντηση των κομμάτων κάθε χρώματος και τοπικών αρχόντων κάθε προέλευσης που μιζάρουν στην αγωνία των εργαζομένων και που βρήκαν στο πρόσωπο του Φούχτελ την αιτία όλων των δεινών, που βεβαίως αυτοί δημιούργησαν.

Πέρα από όλη αυτή τη μαυρίλα, υπάρχουν ευτυχώς ακόμα φωνές, ρεαλιστικές και γενναίες. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, αναλύει με στοιχεία, ψύχραιμα, δίχως κραυγές, ότι αυτοί οι άνθρωποι που μετέχουν στη Συνέλευση μας βοηθούν με τεχνογνωσία, ότι εμείς βάζουμε την ατζέντα των θεμάτων, αυτοί δίνουν συμβουλές και εμείς επιλέγουμε τις λύσεις. Και σημειώνει ο Γιάννης Μπουτάρης απευθυνόμενος σε όσους νουνεχείς απέμειναν: «Είναι ανεπίτρεπτο να αφήσουμε την τύχη της σημαντικότερης σήμερα διμερούς σχέσης της χώρας μας ,είτε στην κίτρινη Bild, είτε στις αβασάνιστες προκαταλήψεις του μέσου γερμανού πολίτη που έντεχνα καλλιεργεί ο γερμανικός κίτρινος Τύπος. Ούτε όμως μπορούμε να αφήσουμε την τύχη αυτής της σχέσης στα χέρια του δικού μας κίτρινου Τύπου και στα χέρια αυτών που συγκρίνουν τη σημερινή διμερή σχέση με τη ναζιστική Κατοχή.»

Ναι, κυρ – Γιάννη. Χορτάσαμε από υποκρισία και υποκριτές. Μπουχτίσαμε και αηδιάσαμε από όλους αυτούς τους εκμεταλλευτές της αγωνίας μιας ολόκληρης χώρας, κάποιους πολιτικούς, δήμαρχους και δημοσιογράφους, που ενώ καταριούνται συνεχώς το σκοτάδι, δεν ανάβουν έστω ένα κεράκι όπως κάνεις εσύ.