Πληρώνουμε τo πάρτι στο Δημόσιο!

 H μαγιά για την αύξηση του δημόσιου χρέους από τις αρχές του 2000 μέχρι σήμερα, τα πρωτογενή ελλείμματα της γενικής κυβέρνησης καθώς και οι δαπάνες χωρίς τους τόκους, ήταν μεγαλύτερη από τα έσοδα. 
Τα νούμερα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις δαπάνες και τα έσοδά της δεν λένε ψέματα. 
Το 1991, η γενική κυβέρνηση δαπανούσε 22,8 δισ. ευρώ ή το 42,1% του ΑΕΠ, εκ των οποίων τα 4,7 δισ. ήταν τόκοι. 
Την ίδια χρονιά, τα συνολικά έσοδα ήταν 17,2 δισ. ευρώ ή 31,1% του ΑΕΠ. 
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1995, οι δαπάνες είχαν ανέβει στα 41 δισ. ευρώ ή 46,2% του ΑΕΠ, εκ των οποίων 10 δισ. πήγαιναν σε τόκους. 
Τα έσοδα ανέρχονταν σε 32,8 δισ. ευρώ ή 35,6% του ΑΕΠ. 
Το 2000, οι δαπάνες είχαν σκαρφαλώσει στα 63,6 δισ. η 47,1% του ΑΕΠ, εκ των οποίων 10 δισ. ευρώ ήταν τόκοι. 
Τα έσοδα ανέρχονταν σε 58,5 δισ. ευρώ ή 40,4% του ΑΕΠ. 
Το 2004, η γενική κυβέρνηση ξόδευε
84,5 δισ. ευρώ ή 46% του ΑΕΠ, εκ των οποίων 9,2 δισ. ήταν τόκοι, και εισέπραττε 70,6 δισ. ευρώ. 
Για να φθάσουμε στο κομβικό 2009, όπου οι δαπάνες έφθασαν τα 124,7 δισ. ή 53,8% του ΑΕΠ, εκ των οποίων 12 δισ. ευρώ ήταν για τόκους, ενώ τα έσοδα διαμορφώνονταν στα 88,6 δισ. ευρώ ή 36,9% του ΑΕΠ. 
Όλη αυτήν την περίοδο, οι δαπάνες και τα έσοδα αυξάνονταν σταθερά σε ονομαστικά ποσά, με εξαίρεση το 2009 όπου τα έσοδα μειώθηκαν έναντι του 2008. 
Οι δαπάνες αυξάνονταν σχεδόν σταθερά ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ τα έσοδα παρουσίαζαν κάποια σκαμπανεβάσματα μεταξύ 40% και 36,9% του ΑΕΠ την ίδια περίοδο.
Όμως, εκείνο που δεν γνωρίζαμε ήταν αυτό που επισημαίνει το προσχέδιο της έκθεσης της τρόικας. 
Τι είναι αυτό: 
Το κονδύλι της μισθοδοσίας στο Δημόσιο δεν ανέβαινε μόνο σταθερά από το 2000 μέχρι το 2009, λόγω των υπέρογκων αυξήσεων και των προσλήψεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά ξεπέρασε κατά πολύ τον αντίστοιχο μέσο όρο στην ευρωζώνη των 17. 
Για την ακρίβεια, η μισθοδοσία υπερδιπλασιάστηκε μεταξύ των ετών 2000 και 2009, αντιπροσωπεύοντας το 45% της αύξησης των δημοσιονομικών δαπανών, και είναι βασικός λόγος για την αύξηση του χρέους. 
Το σχετικό κονδύλι αυξήθηκε κατά 2,1% κατά μέσο όρο ετησίως την περίοδο 2000-2009 έναντι 1,4% του μέσου όρου στην ευρωζώνη των 17. 
Αυτό εξηγεί γιατί ακόμη και μετά τις μειώσεις αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων που επήλθαν λόγω των μνημονίων Ι και ΙΙ το κονδύλι μισθοδοσίας εκτιμάται ότι θα εμφανίσει το 2014 την ίδια περίπου μέση ετήσια αύξηση με τον μέσο όρο της ευρωζώνης από το 2000. 
Κι αυτό υπό την προϋπόθεση ότι μέχρι τότε θα έχουν αποχωρήσει οι υπάλληλοι που προβλέπει το μνημόνιο ΙΙ, κάτι μάλλον δύσκολο αν κρίνει κανείς από τις αντιδράσεις των ΟΤΑ στην αποστολή των σχετικών λιστών που ζητά η κυβέρνηση. 
Φυσικά, η ίδια έκθεση επισημαίνει ακόμα ότι πάνω από τους μισούς ελεύθερους επαγγελματίες δηλώνουν εισόδημα μικρότερο των 5.000 ευρώ ετησίως, συμπληρώνοντας το πάζλ του ελληνικού δημοσιονομικού εκτροχιασμού που πληρώνει η χώρα. 
Φυσικά, υπάρχουν μερικοί, π.χ. Μίχας, που υποστηρίζουν ότι, ακόμη κι αν όλοι αυτοί πλήρωναν τους φόρους που τους αναλογούσαν, τα επιπλέον έσοδα δεν θα κατευθύνονταν από τους εκάστοτε πολιτικούς στη χρηματοδότηση των δαπανών και στη μείωση του ελλείμματος, αλλά σε επιπλέον προσλήψεις στο δημόσιο και σε αυξήσεις αποδοχών προς άγραν ψήφων. 
Σε κάθε περίπτωση, η συμπίεση του κόστους λειτουργίας του κράτους σε αχρείαστους τομείς ή σε υπερδιογκωμένους, π.χ. ΟΤΑ, θα πρέπει να είναι προτεραιότητα της δημοσιονομικής προσαρμογής. 
Άλλωστε, αυτά τα λάθη πληρώνουμε, σύμφωνα με τα νούμερα που παραθέτει η έκθεση της τρόικας. 
Dr. Money / euro2day